ไร้เดียงสา

          เรานั่งซ้อมเชียร์ริมสนามกัน จนเกือบชม. พี่มอ6ที่เป็นทีมสอน ก็ให้พัก พักสะทีมือไม้ชาหมดแล้ว คอแห้งไปหาอะไรให้ชื่นใจหน่อย ปัดฝากซื้อเพราะขี้เกียจเดิน เรา3 คนไปกัน
มะปราง : มึงดูมือกูดิ แดงแป๊ด
น้ำฝน : เออ เบื่อว่ะ ไม่ติดว่า ผู้ชายหล่อๆกูนอยไปนานและ
ขิง : จ้า หล่อทุกคนแหละมึงอ่ะ
มะปราง : จริง เห็นชมทุกคน
5555 พวกเราพูดอะไรกันนิดหน่อยก็ขำไปหมด ถึงร้านน้ำ
บอส : เหนื่อยมั้ยพี่ 
น้ำฝนรีบเสนอหน้าไปใกล้ๆน้อง
น้ำฝน : ไม่เหนื่อยจ้า เพราะเจอกำลังใจและ (ยิ้มกว้าง)
มะปราง : 11 
บอส : หัวเราะ / ครับๆ และเดินไป
 
เรา หันไปเจอน้ำชานั่งคุยโทรศัพท์ แต่ไม่รู้กับใคร
ขิง : มะปรางๆ และชี้ไปทางน้ำชา
มะปราง : ทำไมหน้าจริงจังขนาดนั้นว่ะ
เราก็ซุบซิบกัน และก็เดินกลับมาที่ซ้อมเห็นปัดเล่นโทรศัพท์
น้ำฝน : แน่ะ คุยกับหนุ่ม ๆ
ปัด : บ้า ป่าว ก็แค่เหงาหยิบมาเลื่อนไปมา
พวกเราหัวเราะ ปัดมันร้าย 555 
เขายังไม่ซ้อมกัน เราเลยขวักมือเรียกม่อน ม่อนเดินมาหน้านิ่งๆคงเหนื่อยจากซ้อมและแดดก็ร้อนมากด้วย รู้สึกสงสารมัน ปกติก็ไม่ขาวอยู่แล้ว 555
ม่อน : ว่าไง
ขิง : เหนื่อยป่าวมึง อ่ะ น้ำ (ยื่นให้)
ม่อน : ไม่เป็นไร กินไปแล้วอ่ะ
ขิง : อ้าว ก็แล้วแต่ (ทำหน้าเซ็งๆ)
ม่อน : เอามาๆ ซื้อมาแล้วนิ 
ขิง : อื้ม 
และก็เริ่มซ้อมต่อ เรายิ้มให้ม่อน มันก็ยิ้มแบบเหนื่อยๆ
จนถึงเวลาใกล้กลับบ้าน แยกย้ายกัน เราหันไปมองปัดเรียกน้ำชา เราสงสัยว่ารู้จักกันด้วยหรอ
กะว่าพน. เราจะถามปัด เราเดินกลับกับมะปราง ม่อนขับตามมา ก็บอกว่า
ม่อน : วันนี้ให้ใครไปส่งดี
ขิง : ไม่มีค่ะ โสด
ม่อน : อ่อ ใช่ๆ ลืมไป
และม่อนก็ขับรถเข้ารร. ไปเลย เรากับมะปรางงงกันมากว่าอะไร ม่อนเป็นอะไร เราผิดอะไร?
เราเดินกลับบ้านแบบงง สงสัยแต่ไม่โทรถาม
 
กลับมาเราก็ทำกิจกรรมของเราปกติ จน20:30 เสียงไลน์ดัง
ม่อน : ขอบคุณ
ขิง : เรื่องอะไรว่ะ
ม่อน : ป่าว ฝันดีนะ
ขิง : อ่าๆ ฝันดี
 
เรามันบ้า สงสัยก็ไม่ถาม ไม่เอ่ยไม่อะไร มันบอกฝันดีเราก็บอกฝันดี เป็นอันจบสนทนา