ไร้เดียงสา

          เรานั่งซ้อมเชียร์ริมสนามกัน จนเกือบชม. พี่มอ6ที่เป็นทีมสอน ก็ให้พัก พักสะทีมือไม้ชาหมดแล้ว คอแห้งไปหาอะไรให้ชื่นใจหน่อย ปัดฝากซื้อเพราะขี้เกียจเดิน เรา3 คนไปกัน

มะปราง : มึงดูมือกูดิ แดงแป๊ด

น้ำฝน : เออ เบื่อว่ะ ไม่ติดว่า ผู้ชายหล่อๆกูนอยไปนานและ

ขิง : จ้า หล่อทุกคนแหละมึงอ่ะ

มะปราง : จริง เห็นชมทุกคน

5555 พวกเราพูดอะไรกันนิดหน่อยก็ขำไปหมด ถึงร้านน้ำ

บอส : เหนื่อยมั้ยพี่ 

น้ำฝนรีบเสนอหน้าไปใกล้ๆน้อง

น้ำฝน : ไม่เหนื่อยจ้า เพราะเจอกำลังใจและ (ยิ้มกว้าง)

มะปราง : 11 

บอส : หัวเราะ / ครับๆ และเดินไป

เรา หันไปเจอน้ำชานั่งคุยโทรศัพท์ แต่ไม่รู้กับใคร

ขิง : มะปรางๆ และชี้ไปทางน้ำชา

มะปราง : ทำไมหน้าจริงจังขนาดนั้นว่ะ

เราก็ซุบซิบกัน และก็เดินกลับมาที่ซ้อมเห็นปัดเล่นโทรศัพท์

น้ำฝน : แน่ะ คุยกับหนุ่ม ๆ

ปัด : บ้า ป่าว ก็แค่เหงาหยิบมาเลื่อนไปมา

พวกเราหัวเราะ ปัดมันร้าย 555 

เขายังไม่ซ้อมกัน เราเลยขวักมือเรียกม่อน ม่อนเดินมาหน้านิ่งๆคงเหนื่อยจากซ้อมและแดดก็ร้อนมากด้วย รู้สึกสงสารมัน ปกติก็ไม่ขาวอยู่แล้ว 555

ม่อน : ว่าไง

ขิง : เหนื่อยป่าวมึง อ่ะ น้ำ (ยื่นให้)

ม่อน : ไม่เป็นไร กินไปแล้วอ่ะ

ขิง : อ้าว ก็แล้วแต่ (ทำหน้าเซ็งๆ)

ม่อน : เอามาๆ ซื้อมาแล้วนิ 

ขิง : อื้ม 

และก็เริ่มซ้อมต่อ เรายิ้มให้ม่อน มันก็ยิ้มแบบเหนื่อยๆ

จนถึงเวลาใกล้กลับบ้าน แยกย้ายกัน เราหันไปมองปัดเรียกน้ำชา เราสงสัยว่ารู้จักกันด้วยหรอ

กะว่าพน. เราจะถามปัด เราเดินกลับกับมะปราง ม่อนขับตามมา ก็บอกว่า

ม่อน : วันนี้ให้ใครไปส่งดี

ขิง : ไม่มีค่ะ โสด

ม่อน : อ่อ ใช่ๆ ลืมไป

และม่อนก็ขับรถเข้ารร. ไปเลย เรากับมะปรางงงกันมากว่าอะไร ม่อนเป็นอะไร เราผิดอะไร?

เราเดินกลับบ้านแบบงง สงสัยแต่ไม่โทรถาม

กลับมาเราก็ทำกิจกรรมของเราปกติ จน20:30 เสียงไลน์ดัง

ม่อน : ขอบคุณ

ขิง : เรื่องอะไรว่ะ

ม่อน : ป่าว ฝันดีนะ

ขิง : อ่าๆ ฝันดี

เรามันบ้า สงสัยก็ไม่ถาม ไม่เอ่ยไม่อะไร มันบอกฝันดีเราก็บอกฝันดี เป็นอันจบสนทนา