NEO MEMORiAL (ภาคการสอบ)
8.8
เขียนโดย สกิลพิมพ์เต่าคลาน
วันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 เวลา 20.04 น.
25 ตอน
2 วิจารณ์
23.39K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 5 มิถุนายน พ.ศ. 2561 22.16 น. โดย เจ้าของนิยาย
22) หนุ่มผมทอง ยายหัวจุกและรูซ 2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันจะไม่มีประโยชน์ในการต่อสู้เลยถ้าฉันยืนไม่ได้...
หากออกนอกระยะไม่ได้ มีอีกทางคือต้องทำให้ยายหัวจุกหมดสติ รูซน่าจะทำได้หากไม่มีเจ้าผมทอง ฉันคลานกลับเข้าเขตสนามอีกครั้ง
ฉันหมอบอยู่ด้านหลังยายผมจุกที่ยืนห่างออกไปเกือบสองเมตร ยายนี่ยืนคั่นกลางระหว่างฉันกับรูซ ฉันมองผ่านไปที่รูซ เห็นเธอพยายามยื่นมือมาที่ขาของยายผมจุก ค้างอยู่อย่างนั้นเกือบสามวินาที แล้วก็ตกลงไป
ฉันตกใจมาก หรือว่าเธอจะหมดสติ? ฉันพยายามจะลุก ในชั่วขณะนั้นเองฉันรู้สึกเหมือนถูกดึงไปข้างหน้า มันเริ่มจากตัวฉันลอยขึ้นจากพื้นนิดหน่อยและอยู่ๆ ก็พุ่งไปทางยายผมจุก
มีคนกำลังดึงฉัน ไม่ใช่สิ! ไม่ใช่ฉันที่ถูกดึง แต่เป็นกล่องต่างหากที่รูซกำลังดึงไป ฉันแค่ติดอยู่ในกล่องและลอยมากับกล่อง แล้วตัวฉันก็กระแทกเข้าที่ด้านหลังของยายผมจุกจนล้มคะมำ
แบบนี้เราก็ชนะแล้วละรูซ!
ฉันคิดว่ารูซคงเห็นแล้วว่าฉันคลานออกนอกสนามไปแล้วแต่ยังไม่สามารถลุกขึ้นได้และเมื่อเธอเห็นฉันคลานกลับเข้ามา เธอก็เลยยื่นมือมาเพื่อทำอะไรซักอย่างกับกล่องที่ครอบฉันอยู่ ฉันไม่ทันสังเกตว่าเกิดอะไรขึ้นกับกล่องบ้าง และเมื่อแขนเธอตกลงไป กล่องก็ถูกกระชากไปข้างหน้าตรงเข้าไปกระแทกด้านหลังยายผมจุกจนล้มลง ฉันก็เลยหลุดออกมาจากกล่องและล้มทับยายผมจุกที่นอนคว่ำอยู่
ยายผมจุกตอนนี้กำลังตกใจลนลานและพยายามลุกคลานหนี แต่ไม่ทันแล้วละ ฉันยันตัวขึ้นมาด้วยแขนข้างซ้าย หมัดขวากำแน่นกำลังจะชกลงไปที่กลางหลัง
อยู่ๆ ฉันก็นึกถึงสาเหตุที่ยูแพ้ในรอบแรก เขาบอกว่าสู้ไปก็ไม่สนุก เขาจึงหลบเลี่ยงการต่อสู้จนเดินออกนอกสนามไปเอง แต่มันจะใช่แบบนั้นจริงๆ เหรอ? ไม่สนุกจึงไม่สู้ ไม่หรอก เขาไม่อยากสู้เพราะเขารู้ว่าถ้าเขาออกหมัด คู่ต่อสู้จะเจ็บตัวแน่นอน เขาคงไม่อยากทำร้ายคนอื่น ฉันจึงคลายหมัดและใช้มือทุบลงไปที่ท้ายทอยยายผมจุกแทนการชก ยายนี่คงสลบไปแล้วเพราะขาฉันกลับมาเป็นปกติเหมือนเดิมและทันเวลาพอดีที่จะใช้ยกตัวหลบเจ้าผมทองที่ยกขาเตะฉันตรงกลางลำตัว
เจ้าผมทองใช้ขาเตะ นึกว่าเป็นนักมวยสากลซะอีก ฉันยกตัวขึ้นจากท่าหมอบและทรงตัวอยู่บนเข่า ที่ฉันพอจะตอบโต้ได้ตอนนี้ก็คือชกไปที่ขาข้างที่เจ้าผมทองใช้ทรงตัวอยู่ ฉันจึงกำหมัดทั้งสองข้างและชกออกไปสองจุดคือบริเวณน่องส่วนบนและน่องเหนือหัวเข่า เจ้าผมทองทรุดลงทันที
ฉันแค่ต้องการเจาะยางเท่านั้น ไม่ต้องการทำให้บาดเจ็บมากมาย ดังนั้น เมื่อยางแตกฉันก็พอใจ เท่านี้ก็คงไม่ขัดขืนแล้ว
ฉันลุกขึ้นลากเจ้าผมทองไปทิ้งไว้นอกสนาม รูซยิ้มตอนที่เห็นฉันลากเจ้าผมทองไปนอกสนาม เธอไม่ได้หมดสติซึ่งฉันโล่งใจมาก ฉันจึงวิ่งกลับมาหายายผมจุก และก็ลากไปตรงขอบสนามที่ใกล้ที่สุดและวิ่งกลับมาดูรูซอีกครั้ง
รูซอาการดีขึ้นแต่ที่คอมีรอยช้ำ เธอยังคงเอามือกุมรอยคล้ำที่ต้นแขนขวาอยู่
"เดินไหวไหม รูซ?" เธอพยักหน้า
ฉันได้ยินกรรมการขานหมายเลขผู้ชนะ ฉันจึงยิ้มให้รูซ
"เราชนะแล้ว" รูซยิ้มตอบ
มีเหตุผลบางอย่างที่รูซไม่อยากให้คนอื่นเห็นรอยที่ต้นแขนขวา ฉันจึงวิ่งไปที่กระเป๋าและหยิบเสื้อวอร์มออกมาและวิ่งกลับมาคลุมให้รูซ ที่ฉันเอาแจคเก็ตใส่กระเป๋ามาด้วย เพราะคิดว่าช่วงนี้อากาศเย็นๆ ฉันอาจจำเป็นต้องใส่กันหนาว แต่ไม่ได้ใช้เลยทั้งวัน เพิ่งจะได้หยิบอกกมาคลุมให้รูซ ก็ถือว่าไม่เสียเที่ยวละนะ รูซยิ้มและลุกขึ้นยืน เราจึงไปแตะบัตรกันอีกครั้ง
หากออกนอกระยะไม่ได้ มีอีกทางคือต้องทำให้ยายหัวจุกหมดสติ รูซน่าจะทำได้หากไม่มีเจ้าผมทอง ฉันคลานกลับเข้าเขตสนามอีกครั้ง
ฉันหมอบอยู่ด้านหลังยายผมจุกที่ยืนห่างออกไปเกือบสองเมตร ยายนี่ยืนคั่นกลางระหว่างฉันกับรูซ ฉันมองผ่านไปที่รูซ เห็นเธอพยายามยื่นมือมาที่ขาของยายผมจุก ค้างอยู่อย่างนั้นเกือบสามวินาที แล้วก็ตกลงไป
ฉันตกใจมาก หรือว่าเธอจะหมดสติ? ฉันพยายามจะลุก ในชั่วขณะนั้นเองฉันรู้สึกเหมือนถูกดึงไปข้างหน้า มันเริ่มจากตัวฉันลอยขึ้นจากพื้นนิดหน่อยและอยู่ๆ ก็พุ่งไปทางยายผมจุก
มีคนกำลังดึงฉัน ไม่ใช่สิ! ไม่ใช่ฉันที่ถูกดึง แต่เป็นกล่องต่างหากที่รูซกำลังดึงไป ฉันแค่ติดอยู่ในกล่องและลอยมากับกล่อง แล้วตัวฉันก็กระแทกเข้าที่ด้านหลังของยายผมจุกจนล้มคะมำ
แบบนี้เราก็ชนะแล้วละรูซ!
ฉันคิดว่ารูซคงเห็นแล้วว่าฉันคลานออกนอกสนามไปแล้วแต่ยังไม่สามารถลุกขึ้นได้และเมื่อเธอเห็นฉันคลานกลับเข้ามา เธอก็เลยยื่นมือมาเพื่อทำอะไรซักอย่างกับกล่องที่ครอบฉันอยู่ ฉันไม่ทันสังเกตว่าเกิดอะไรขึ้นกับกล่องบ้าง และเมื่อแขนเธอตกลงไป กล่องก็ถูกกระชากไปข้างหน้าตรงเข้าไปกระแทกด้านหลังยายผมจุกจนล้มลง ฉันก็เลยหลุดออกมาจากกล่องและล้มทับยายผมจุกที่นอนคว่ำอยู่
ยายผมจุกตอนนี้กำลังตกใจลนลานและพยายามลุกคลานหนี แต่ไม่ทันแล้วละ ฉันยันตัวขึ้นมาด้วยแขนข้างซ้าย หมัดขวากำแน่นกำลังจะชกลงไปที่กลางหลัง
อยู่ๆ ฉันก็นึกถึงสาเหตุที่ยูแพ้ในรอบแรก เขาบอกว่าสู้ไปก็ไม่สนุก เขาจึงหลบเลี่ยงการต่อสู้จนเดินออกนอกสนามไปเอง แต่มันจะใช่แบบนั้นจริงๆ เหรอ? ไม่สนุกจึงไม่สู้ ไม่หรอก เขาไม่อยากสู้เพราะเขารู้ว่าถ้าเขาออกหมัด คู่ต่อสู้จะเจ็บตัวแน่นอน เขาคงไม่อยากทำร้ายคนอื่น ฉันจึงคลายหมัดและใช้มือทุบลงไปที่ท้ายทอยยายผมจุกแทนการชก ยายนี่คงสลบไปแล้วเพราะขาฉันกลับมาเป็นปกติเหมือนเดิมและทันเวลาพอดีที่จะใช้ยกตัวหลบเจ้าผมทองที่ยกขาเตะฉันตรงกลางลำตัว
เจ้าผมทองใช้ขาเตะ นึกว่าเป็นนักมวยสากลซะอีก ฉันยกตัวขึ้นจากท่าหมอบและทรงตัวอยู่บนเข่า ที่ฉันพอจะตอบโต้ได้ตอนนี้ก็คือชกไปที่ขาข้างที่เจ้าผมทองใช้ทรงตัวอยู่ ฉันจึงกำหมัดทั้งสองข้างและชกออกไปสองจุดคือบริเวณน่องส่วนบนและน่องเหนือหัวเข่า เจ้าผมทองทรุดลงทันที
ฉันแค่ต้องการเจาะยางเท่านั้น ไม่ต้องการทำให้บาดเจ็บมากมาย ดังนั้น เมื่อยางแตกฉันก็พอใจ เท่านี้ก็คงไม่ขัดขืนแล้ว
ฉันลุกขึ้นลากเจ้าผมทองไปทิ้งไว้นอกสนาม รูซยิ้มตอนที่เห็นฉันลากเจ้าผมทองไปนอกสนาม เธอไม่ได้หมดสติซึ่งฉันโล่งใจมาก ฉันจึงวิ่งกลับมาหายายผมจุก และก็ลากไปตรงขอบสนามที่ใกล้ที่สุดและวิ่งกลับมาดูรูซอีกครั้ง
รูซอาการดีขึ้นแต่ที่คอมีรอยช้ำ เธอยังคงเอามือกุมรอยคล้ำที่ต้นแขนขวาอยู่
"เดินไหวไหม รูซ?" เธอพยักหน้า
ฉันได้ยินกรรมการขานหมายเลขผู้ชนะ ฉันจึงยิ้มให้รูซ
"เราชนะแล้ว" รูซยิ้มตอบ
มีเหตุผลบางอย่างที่รูซไม่อยากให้คนอื่นเห็นรอยที่ต้นแขนขวา ฉันจึงวิ่งไปที่กระเป๋าและหยิบเสื้อวอร์มออกมาและวิ่งกลับมาคลุมให้รูซ ที่ฉันเอาแจคเก็ตใส่กระเป๋ามาด้วย เพราะคิดว่าช่วงนี้อากาศเย็นๆ ฉันอาจจำเป็นต้องใส่กันหนาว แต่ไม่ได้ใช้เลยทั้งวัน เพิ่งจะได้หยิบอกกมาคลุมให้รูซ ก็ถือว่าไม่เสียเที่ยวละนะ รูซยิ้มและลุกขึ้นยืน เราจึงไปแตะบัตรกันอีกครั้ง
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ