NEO MEMORiAL (ภาคการสอบ)

"เนโอ ห้ามส่งเสียงนะ" เธอพลิกฉันขึ้นอย่างรวดเร็ว เอามือสอดใต้รักแร้ของฉันและลากฉันมาทางมุมสนาม

ฉันเห็นยายผมจุกกระโจนมาตรงจุดที่ฉันเคยหมอบอยู่ เตะซ้ายเตะขวา ตะโกนโหวกเหวกว่าอะไรซักอย่างหายไป เจ้าหนุ่มผมทองก็เหมือนกัน เขามองหาอะไรบางอย่าง

รูซวางฉันนอนกับพื้น กระโดดมานั่งยองๆ ด้านซ้ายของฉัน ฉันสังเกตเห็นรอยคล้ำๆ ที่ต้นแขนขวาของเธอ ไม่ใช่รอยช้ำเป็นดวงๆ มันมีลักษณะเป็นเส้นโค้งลง เธอหมุนตัวกลับหลัง เอามือซ้ายไปกุมต้นแขนขวาไว้

“ฉันจะลองไปล่อพวกนั้นดูนะ เธออยู่ตรงนี้ไปก่อน” รูซวิ่งไปกลางสนาม วิ่งเลยเจ้าพวกนั้นไป แล้วก็ตะโกน

"เฮ้! เจ้าพวกเซ่อ"

เจ้าพวกนั้นหันขวับไปตามเสียงของเธอและแสดงอาการเหมือนกับเพิ่งเห็นเธอ ทั้งสองคนตั้งท่า

"แกทำอะไร? เพื่อนแกอยู่ไหน?" ยายผมจุกตะโกน

ฉันกำลังสงสัยว่ารูซใช้ 'ความสามารถ' อะไรบางอย่าง ทั้งสองจึงมองไม่เห็นฉัน ฉันใช้ศอกยันตัวจะลุกขึ้นแต่หน้าฉันชนกับอะไรบางอย่าง ฉันมองไม่เห็นแต่มีอะไรบางอย่างลอยอยู่เหนือฉัน ฉันจึงลองกางแขนออก แขนกางออกได้ไม่มากก็ติดอะไรซักอย่างเหมือนผนัง ฉันลองใช้แขนเหวี่ยงไปมารอบๆ ตัวเอง ใช่เลย! มีผนังกั้นอยู่สามด้าน ฉันพับแขนและลองยื่นให้เลยศรีษะไปก็เจออีกหนึ่งด้าน ที่เท้าก็คงจะมีอีกหนึ่งด้าน

สรุปว่ารูซสร้างกล่องครอบฉันไว้ กล่องนี้ทำให้คนอื่นมองไม่เห็นฉัน แต่ฉันยังคงเห็นเหตุการณ์ภายนอกกล่อง

ฉันดิ้นและพยายามกระแทกกล่องของรูซจากทุกทิศทางเท่าที่จะทำได้ แต่กล่องไม่บุบสลายเลย ไม่แม้แต่จะโคลงเคลง ฉันได้ยินเสียงร้องของรูซจึงยกหัวขึ้นแต่ติดกล่อง จึงพยายามมองไปทางที่รูซอยู่และเห็นตอนที่เจ้าหนุ่มผมทองตบรูซล้มคว่ำพอดี

เธอพยายามถอยไปข้างหลัง เจ้าสองคนน้้นบางทีก็หัวเราะ บางทีก็ขู่ตะคอก เจ้าสองคนนั่นจะไม่ชนะ ถ้าหาฉันไม่เจอ รูซยังคงถอยไปเรื่อยๆ ฉันคิดว่าเธอพยายามล่อให้สองคนนั้นออกห่างจากฉันให้มากที่สุดแต่ยายผมจุกขยับออกห่างจากจุดที่ยืนอยู่น้อยมาก

ถ้าฉันเข้าใจไม่ผิด ยายนั่นพยายามยืนอยู่ตรงนั้นแทบจะตลอดเวลา ฉันเข้าใจละ ยายผมจุกโจมตีฉันด้วย 'ความสามารถ' อะไรบางอย่างที่ทำให้ขาฉันหมดแรงและเมื่อฉันหายตัวไป ยายนั่นจึงพยายามยืนอยู่กลางสนามซึ่งเป็นจุดที่อยู่ใกล้จุดที่ฉันหายตัวไปมากที่สุด ถ้ายืนคุมพื้นที่ไว้ไม่ว่าฉันจะอยู่ตรงไหนของสนามฉันจะยังไม่ออกนอกระยะ รูซก็คงสังเกตเห็นเธอจึงพยายามล่อให้ยายผมจุกเดินออกจากจุด

รูซลุกขึ้นและยังคงพยายามเดินหนี แต่ก็ถูกเจ้าผมทองปรี่เข้าไปต่อยท้องและก้มลงคว้าที่หลังคอ รูซพยายามแกะมือเจ้าผมทองออก ดูเหมือนเธอทรมานมาก

ฉันลองยกมือทั้งสองข้างไปแตะผนังด้านบนและผลักเต็มแรง แต่มันไม่ขยับเลย มันเป็นกล่องแน่เหรอ?

โดยปกติของ 'กล่อง' มันควรจะมีด้านหนึ่งที่เปิดได้และด้านนั้นก็ควรจะอยู่ด้านบน แต่กล่องนี้จะเปิดได้ไหมนะ?

ฉันนึกถึงตอนที่รูซกระโจนมานั่งอยู่ข้างๆ ตอนนั้นเจ้าสองคนนี้ก็มองไม่เห็นพวกเราแล้ว แสดงว่ารูซสร้างกล่องไปเรียบร้อยแล้ว แต่เธอสร้างกล่องรูปทรงแบบไหนถึงครอบเราสองคนได้พร้อมกัน? แล้วตอนเธอเดินออกไป เธอแบ่งกล่องอย่างไร?

ฉันพยายามคิดถึงวิธีแบ่งกล่องต่างๆ นานา เผื่อจะรู้ด้านที่ควรเปิด ไม่! เธอไม่จำเป็นต้องแบ่ง เธอสร้างทีเดียวสองกล่องง่ายกว่า เธอครอบตัวเองด้วยกล่องหนึ่งใบ และครอบฉันด้วยกล่องอีกใบ และในเมื่อมันเป็นการ 'ครอบ' เท่ากับว่าด้านที่ติดกับพื้นเป็นด้านที่ว่างเปล่า นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมรูซถึงวิ่งไปหาพวกนั้นได้ กล่องนี้จะเคลื่อนที่ไปตามคนที่อยู่ข้างใน

ฉันคิดว่าน่าจะเป็นแบบนี้ ฉันพยายามพลิกตัวนอนคว่ำจนสำเร็จ และคลานออกห่างจากยายผมจุก ฉันเคลื่อนที่ได้! ฉันจึงคลานต่อไป

ถ้าสิ่งที่ฉันวิเคราะห์ไม่ผิด ระยะของยายผมจุกจะหมดแค่ขอบสนาม ฉันจึงคลานออกมาเรื่อยๆ แต่ฉันออกนอกสนามมาแล้วขาของฉันก็ยังไม่ดีขึ้น ระยะของยายผมจุกไปถึงไหนกันเนี่ย?