Once ล่ารักเมียขี้งอน

ไลน์! ไลน์! ไลน์!

แฟนสุดที่รัก : เลิกเรียนยัง
แฟนสุดที่รัก : พี่รอที่จอดรถนะ
แฟนสุดที่รัก : เลิกแล้วโทรมานะครับ
ฉันอ่านแล้วไม่ตอบ ก่อนที่จะเดินไปยังอาคารจอดรถ ไม่เข้าใจทำไมที่จอดรถมหาลัยฉันมันต้องวนเป็นเขาวงกตแบบนี้ คือถ้าไม่มีลิฟต์บอกเลยว่าขาลากแน่นอน
ตึง !!!
ลิฟต์เปิดประตูที่ชั้น 9 ก่อนสายตาดวงกลมจะจ้องมองไปที่ชายผิวขาวที่คาดหน้ากากอนามัยอยู่ ข้างๆรถคันโปรดของเขา ‘น้องค้ำคูณ’ รถสปอร์ตสีดำ
พรึ่บ !!
ชายหนุ่มไม่ชอบให้แฟนสาวใส่กระโปรวงสั้นมาเรียนสักเท่าไหร่ แต่เจ้าตัวก็ไม่อยากขัดใจคนรัก จึงทำได้เพียงเอาแจ็คเก็ตตัวโปรดมาคลุมไว้ ก่อนที่จะถอดหน้ากากอนามัยออก
“คิดถึงจังเลย” สายตาหวานจ้องมองเข้าไปที่สายตาดวงกลมโต ที่ฉายแววดีใจออกมาจนเห็นได้ชัด ช่วงนี้เขาแทบจะไม่มีเวลาให้เธอเลยสักนิด เพราะคิวงานมันช่างแน่นเหลือเกิน แค่ปีเดียวเขาก็รับงานละครมาถึง 3 เรื่อง
“หยาก็คิดถึงพี่ชาร์ล หล่อขึ้นเยอะเลยน้า แฟนใครเอ่ย” มือบางกุมไปที่มือหนาก่อนที่จะ...หยิบบัตรให้อีกฝ่ายไปจ่ายค่าทางด่วน
“ปากหวานจังนะเรา สงสัยพี่คงไม่ต้องพาไปกินของหวานมั้ง” วันที่สมควรจะเป็นวันหยุดพักผ่อนร่างกายของอีกฝ่าย แต่เขาก็เลือกที่จะไม่พัก และตัดสินใจมาใช้เวลาที่มีกับแฟนสาว ให้มากที่สุดที่เขาจะทำได้ เธอเป็นคนรักที่ไม่น่าเบื่อ
“ใจร้ายจัง พี่ไม่ได้มากินข้าวกับหนูมาสามเดือนแล้วนะ” เสียงหวานเอ่ยออกมา ก่อนที่จะกอดอกและหันหน้าไปดูวิวข้างแทนที่จะจ้องใบหน้าหล่อเหลาที่เธอหลงใหลมาตลอด

               PN
               พระนายจอดรถที่ชั้น VIP  ที่ประจำทันที ก่อนที่สองวินาทีถัดมาจะมีหญิงสาวแสนสวยมาควงแขน แต่สายตาเจ้าปัญหาดันเหลือบมองไปเห็นร่างอรชรที่โหยหามาแนบข้างกายมาตลอดระยะเวลาสี่เดือน ที่จู่ๆก็มีไอ้หน้าโง่มายืนข้างกายแทนที่ของเขา
“คุณพระนายเป็นอะไรคะ” เสียงของดารัณดังขึ้น ก่อนที่เจ้าตัวจะมองไปตามสายตาชายหนุ่มจึงทำให้รู้ว่าเขากำลังมองเด็กผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างกายคู่นอนสุดแซ่บของหล่อนนั่นเอง
พรึ่บ!!
“ไง น้องสาวสุดที่รัก” ฝ่ามือหนาของพระนายเผลอบีบไปที่ไหล่มน ก่อนที่จะกระชากตัวอีกฝ่ายออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ ท่ามกลางสายงนงงของดารัณและสายตาตกใจของปั้นหยา
“พี่ หวัดดีครับ” ชาร์ลยกมือหวัดดีอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มที่ลูกผู้ชายด้วยกันดูออกทันทีว่ามันวอนตีนมากน้อยแค่ไหน

“ไม่ต้องหวัดดีมัน” ปั้นหยากระชากมือชาร์ลออกมาจากกันก่อนที่จะ ลากคนตัวสูงเดินหนี แต่พอเดินไม่ถึงสามก้าวก็มีมือหนามาบีบที่แขนเธออีกครั้ง
แชะ
“ฟ้องพ่อกับแม่ว่าไงดีนะ” คนตัวเล็กจิกตาอีกฝ่าย ก่อนจะหันไปยิ้มและขอตัวกับแฟนออกไปคุยกับ ‘พี่ชาย’ สักครู่

“มีอะไรก็พูดมา ฉันไม่ชอบขี้หน้านายจำไว้ด้วย” เสียงหวานที่เคยได้ยินหายไปทันที ที่ไม่บุคคลที่สาม
“อ้อหรอ ไม่ชอบหน้า แต่ชอบเอาสินะ รสนิยมแปลกดี” คนตัวสูงใช้โอกาสที่มีอย่างคุ้มค่า ผลักคนตัวเล็กไปชิดกำแพง และในวินาทีถัดมาเขี้ยวแหลมก็กัดไปที่ลำคองามระหง จนเผยให้เห็นรอยสีแดง
ตุบ!!
หญิงสาวผลักชายหนุ่มลงไปที่พื้น ก่อนที่จะวิ่งไปร้านขายยาฝั่งตรงข้ามที่เห็นพร้อมกับสั่งซื้อ
“พลาสเตอร์ติดแผลค่ะ ที่ปิดตรงนี้อะค่ะ” มือเรียวงามชี้มาที่ลำคอก่อนจะรีบปิดเพราะกลัวแฟนหนุ่มจะเดินเข้ามาเห็น
“ถุงยางไซส์XX ยาคุมฉุกเฉิน” รออยิ้มชั่วร้ายปรากฏที่ใบหน้าอีกฝ่าย พร้อมกับจังหวะเดียวกันนั้นดารัณและชาร์ลก็เดินตามเข้ามาหลังจากที่ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย
“เอ่อ ดารัณไม่รู้เลยนะคะ ว่าคุณพระนายเป็นพี่ชายน้องปั้นหยา” สายตาคมกริบจ้องมองที่นางแบบสาวสุดเซ็กซี่ ก่อนจะกระชากกระเป๋าเป้อีกฝ่ายมาถือ
“ผมจำเป็นต้องบอกคุณหรอครับ ผมจ้างคุณมาทำอะไร” เขาไม่ชอบให้คนมาก้าวก่ายในเรื่องที่เขาไม่ต้องการให้ยุ่งและเผยแพร่ออกไป และหากใครหน้าไหนสนใจจะล้มละลายภายในห้าวินาที ก็ขุดคุ้ยประวัติผมสิครับ
“พี่ชาร์ล หยาหิวข้าวจังเลย” คนตัวเล็กไปยืนเกาะแขนคนตัวสูงก่อนที่ยักคิ้วให้อีกฝ่ายที่กำลังกัดฟันกรอดๆ
“เป็นสาวเป็นแส้ หัดมียางอายบาง” คนตัวสูงตำหนิอีกฝ่ายทันที ก่อนที่สองวินาทีถัดมาจะถูกซัดหน้าหงายด้วยประโยคเรียบง่ายของคนตัวเล็ก และตามไปจบด้วยการร่วมโต๊ะอาหารระหว่างคนและเห็บหมา
“พี่ต้องไปกองก่อนนะ ผู้กำกับจะถ่ายคิวพี่แล้ว” เธอสัมผัสได้ถึงความผิดปกติใต้โต๊ะระหว่างชาร์ลและดารัณแต่คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง เธออาจคิดมากไปเอง เพราะทันทีที่พี่ชาร์ลไปดารัณก็ขอตัวตามไปทันที และทิ้งให้เธออยู่กับไอ้เห็บหมาสองต่อสอง Oh Noooooo

“ไง ไม่เจอกันนานเลยนะเมียจ๋า” คำพูดที่แสนจะยียวนดังขึ้นทันที ก่อนจะตีเนียนโอบกอดที่ไหล่งาม พร้อมกับกึ่งลากกึ่งบังคับไปที่ร้านชุดชั้นใน
“ปล่อย ได้ยินมั๊ยว่าปล่อย” เธอรู้ดีว่าสู้แรงเขาไม่ได้แต่ก็ไม่อยากไม่ทำอะไรเลย ถ้ายอมคงต้องจบที่เตียงแน่นอน
“คุณพระนายสวัสดีค่ะ เอ่อ” สายตาเว้าวอนขอความช่วยเหลือกับผู้หญิงตรงหน้า ทำให้พนักงานสาวคราวแม่ไปต่อไม่ถูก ครั้นจะช่วยดึงมาจากอกผู้เป็นนาย ก็ไม่คุ้ม ทำเพียงได้แค่เมินเฉยสายตานั้น
“ไปทะเล จะใส่ทูพีชหรือวันพีชดีล่ะ”
“ใครจะไปไม่ทราบย่ะ ปล่อยสักที ไม่หนีหรอก”
“ไม่ปล่อยจบนะ เลือกเอาแล้วไปลองซะ จะได้ซื้อของอย่างอื่นด้วย”
“ทำไมฉันต้องทำที่นายสั่ง ระหว่างเราก็แค่คนแปลกหน้า อย่าตื๊อได้มั๊ย”

“คุณปั้นหยาครับ อยากให้ที่บ้านล้มละลายภายในห้าวินาทีมั๊ยล่ะ ถ้าอยากก็ลองดู” แขนแกร่งปล่อยออกก่อนที่คนตัวเล็กจะเห็นแววตาของเขาที่สื่อออกมาชัดเจนว่าไม่ได้พูดเล่น
“ก็ได้ ให้งบกี่ชุด” รวยล้นฟ้าซื้อของสักนิดเงินคงไม่ลดลงไปหรอกนะ ‘พระนาย นักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ หนุ่มรุ่นใหม่ไฟแรง เจ้าของโครงการคอนโดที่มีพื้นที่ตารางวาละ 900,000 บาท’ ตามข่าวที่พาดหัวหลังจากวันที่เธอโดนไอ้สารเลวปู้ยี่ปู้ยำ
“ทั้งหมด 58,750 บาทค่ะ” คนตัวเล็กยืนยิ้มอ่อนให้กับคนร่างสูง แต่ได้กลับมาแค่รอยยิ้มชั่วร้าย
“เฮอะ แค่นี้ ขนหน้าแข้งฉันไม่ร่วงหรอก” หญิงสาวเบะปากมองบนก่อนที่จะเดินตุ๊บป่องหนีจากชายหนุ่มและในเสี้ยววิถัดมา

“ไม่โอบไหล่ ก็ไม่ได้หมายความว่าให้ห่างกัน” พระนายกอดที่คอคนตัวเล็ก ก่อนจะยื่นของให้บอดี้การ์ดคนสนิทไปถือและวินาทีถัดมาเขาก็เดินหนีหายไปราวกับเป็นสายลม พระนายไม่ชอบให้มีคนมาเดินใกล้ๆเยอะๆมันเกะกะสายตา

3 ชั่วโมงต่อมา
“กลับได้รึยัง พรุ่งนี้มีสอบบ่าย” ตามจริงเธอไม่มีสอบพรุ่งนี้หรอก อาทิตย์หน้าต่างหากที่เธอมีสอบ แต่ดูจากที่เธอผลาญเงินเขาไปนี้ก็หลายบาทเอาเรื่องอยู่
“มั่นใจนะที่พูด ถ้าตรวจแล้วไม่ใช่ เธอ...” เขาหันไปกะพริบตากับลูกน้อง เธอไม่รู้หรอกนะว่าเขาสั่งงานกันหรือมีโค้ดลับว่าอะไร แต่เธอก็ไม่ได้โง่พอที่จะบีบตัวเองให้ตายคามือเขา
“ฉันโกหก พอใจมั๊ย” เธอหันหน้าไปทางอื่นก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูเวลาแต่ก็ถูกอีกฝ่ายกระชากไป
“ต่อไปเธอใช้เครื่องนี้ ส่วนเครื่องนี้ฉันยึดจบนะ” พระนายเอาโทรศัพท์ของเธอเก็บไว้ที่เป้ ก่อนจะกึ่งลากกึ่งดึงคนตัวเล็กไปยังที่จอดรถ
‘มึงเป็นผัวกูหรอ สั่งจัง เลิกวุ่นวายได้มั๊ย แม่งเอ๊ย’ นี้เป็นประโยคที่ฉันอยากพูด แต่ถ้าพูดไปปากคงได้ปากแตกก่อนหน้าหนาวพอดี
“ต่อไปนี้เธอกับฉันเราจะอยู่ด้วยกันที่เกาะ” เธอไม่สนใจประโยคของเขาสักนิดนอกจากหันหน้าไปมองวิวข้างทางก่อนที่จะเผลอหลับไป และตื่นมาครั้งเมื่อรู้สึกว่ากำลังมีอะไรผิดปกติเกิดขึ้น
“อย่านะ อะ ซี๊ดส์ ยะ อย่า นาย หยุด อื้ออ” นิ้วแกร่งของชายหนุ่มกำลังเข้ามาทักทายช่องคลอดของเธออย่างไม่หยุดหย่อน ก่อนที่เธอจะเสร็จคานิ้วแกร่งของเขา
“ตื่นสักทีคนขี้เซา มาทำให้ฉันบ้าง” เขาขับรถมาถึงบ้านพักสองชั่วโมงแล้ว แต่คนตัวเล็กก็ไม่มีท่าทีที่จะตื่นมาง่ายๆสักที เขาก็เลยลองปลุกแบบพิเศษ ขั้นแรกก็จูบไปที่ปากบางก่อนที่เขาจะถูกขัดจังหวะจากลูกน้อง และซึ่งบริเวณนี้ในตอนนี้ไม่มีใครเลยนอกจากเขาและเธอ
“ไม่ ฉันไม่ทำ” มือบางจับที่ประตูรถก่อนจะเปิดประตูลงไป แต่ทันทีที่เท้าสัมผัสพื้นเธอก็แทบล้มทั้งยืน เพราะขามันไม่มีเรี่ยวแรงอยู่เลย
“หึ เธอมีตัวเลือกหรอ ถ้าขัดใจฉันคลิปคืนนั้นอาจจะว่อนบนเน็ตก็ได้นะ” สายตาแข็งกร้าวจ้องไปที่คนตัวสูง ก่อนจะถูกอีกฝ่ายอุ้มขึ้นมา และพาเข้าไปยังในบ้าน
“พ่อพาใครมาหรอครับ” คนตัวเล็กถูกปล่อยให้ยืนข้างๆก่อนที่อีกฝ่ายจะอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาหอมแก้ม
“พี่เลี้ยงคนใหม่ครับ สวัสดีพี่ปั้นหยาสิครับคนเก่ง” หญิงสาวเผลอเม้มปากออกมาโดยไม่รู้ตัว ก่อนความคิดจะครอบงำจิตใจ เธอมันอีตัวดีๆนี้เอง ไม่ต่างจากผีเน่ากับโลงผุเลยสักนิด

               มื้อค่ำบรรยากาศถูกตกแต่งมาอย่างสวยหรูท่ามกลางเสียงดนตรีอันไพเราะและแสงไฟทที่สวยงามและกลิ่นหอมจางๆจากดอกไม้ แต่เธอกับไม่ได้รู้สึกดีเลยสักนิดนอกจากรู้สึกว่าทุกอย่าง ผิดที่ ผิดเวลา ไปหมด เธอมาทำอะไรตรงนี้ในครอบครัวของเขา
“แม่ชิมอันนี้นะครับ อร่อยมากน้องเพทายชอบ” เธอก้มหน้าก้มตากินข้าวไปอย่างยากลำบาก เพราะมันยากเหลือเกินที่จะต้องฝืนใจกลืนลงไป
“พายทำไม่อร่อยหรอค่ะ ดูคุณปั้นหยาไม่ค่อยทานเลยนะคะ”
“เอ่อ อร่อยค่ะ แต่พอดีหยาพึ่งทานข้าวกับแฟนมาหน่ะค่ะ” จำสิยัยปั้นหยา เรามีแฟนแล้วนะมานี้ ก็แค่ทำงานให้จบๆไปก็พอจะได้กลับบ้าน
“วันนี้ไม่ต้องล้างจานนะครับ ปั้นหยา เธอจะรับผิดชอบล้างเอง” พระนายพูดขึ้นก่อนจะนั่งตักข้าวทานตามปกติ แต่ที่ผิดปกติคือเขาตักมาเผื่อเธอด้วย
“กินให้หมด หัดอายเด็กบ้าง อย่ามัวแต่เขี่ยอาหาร”

               สุดท้ายมื้อค่ำก็ผ่านไปอย่างรวดเร็วและตอนนี้เธอก็ล้างจานไป โดนตาพระนายยืนจ้องไป จำไว้ว่าอย่าซื้อของเกินกำลังถ้าไม่มีตังค์ใช้คืน เพราะไอ้พวกเจ้าเล่ห์แถวนี้มันมีเยอะ
“จากหกแสน ลดไปสิบบาท เธอใช้งานครบตามจำนวนเมื่อไหร่ ก็เดินออกจากชีวิตฉันได้” ผู้ชายบนโลกนี้มีใครทุเรศกว่านี้มั๊ยล่ะ ถ้าเขาเสร็จหนึ่งน้ำเขาจะลดให้เธอหนึ่งหมื่น ซึ่งนั่นหมายความว่าเธอต้องมีอะไรกับเขาอีก และนั่นจะไม่มีทางเกิดขึ้น!!
“มานี้” แต่เหมือนสิ่งที่เธอปฏิญาณไปเมื่อกี้จะไม่เป็นผล เพราะเขาดึงเธอเข้าไปชนที่อกแกร่งก่อนจะผลักเธอลงที่เคาน์เตอร์อาหารและใช้มีดกรีดเสื้อนักศึกษาออก
“จะทำอะไร หยุดคิดเลยนะ ฉันไม่ทำ” ปลายมีดแหลมคมจี้ไปลำคอของหญิงสาว ก่อนที่ประโยคคำสั่งจะหลุดออกมาจากปากเน่า
“ทำมันซะ ถ้ายังอยากมีคออยู่ที่หัว” คนตัวเล็กนั่งลงไปที่พื้น ก่อนจะเปิดซิปกางเกงอีกฝ่ายลง พร้อมกับจับไปที่ความเป็นชายของอีกฝ่าย ที่มันเริ่มขยายตัวมากขึ้นเรื่อยๆ ปากบางเริ่มทำลงไปโดยคิดว่าเธอกำลังกินไอติมแท่งหนึ่งอยู่เท่านั้น แต่ก็ถูกอีกฝ่ายกดคอลงไปจนเสร็จและน้ำกามของเขาก็ไหลย้อยออกมา
“แค่นี้ใช่มั๊ย” ร่างบางที่เริ่มมีน้ำตาคลอถามอีกฝ่ายออกไปด้วยเสียงแข็ง
“ใครบอกว่าแค่นี้ เดินตามมา ถ้าอยากโดนแค่ของฉันอันเดียว” ชายหนุ่มถอดเสื้อยืดออกก่อนจะโยนให้อีกฝ่าย และเดินตรงขึ้นไปยังห้องนอนของตนเองที่ให้คนได้มาจัดเตรียมไว้
“ถอดแล้วไปอาบน้ำ จะได้มานอนกัน” พระนายถอดเข็มขัดและกางเกงออกก่อนจะเก็บใส่ตระกร้าและเดินตามร่างเล็กเข้าไปในห้องน้ำ
“พี่นายเข้ามาทำไม” ด้วยความตกใจเธอเผลอเรียกชื่อเขาออกไปก่อนจะรู้ตัวว่าใช้คำพูดผิด แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายไม่สนใจนอกจากบอกให้เธอมายังอ่างอาบน้ำอันใหญ่โตมโหฬารกลางห้อง
“ถูหลังให้หน่อย ใช้อันนั้นถู” พระนายยื่นครีมอาบน้ำให้อีกฝ่าย ก่อนที่สายจะจ้องไปที่อกกลมโตเต็มวัยของคนตัวเล็ก
“ทำไมต้องทำกับฉันแบบนี้” หญิงสาวที่นั่งอยู่ในอ่างเดียวกับชายหนุ่ม จ้องเข้าไปที่สายตาของเขาเผื่อจะเจอคำตอบอะไรในนั้นบาง แต่พบเพียงกับความว่างเปล่าและความเย็นชาในสายตาคู่นั้น
“ทำหน้าหมายความว่าไง ไม่อยากทำก็ไม่ต้อง ไปนอนซะ” ผมหงุดหงิดจริงๆเวลามีใครมองผมแบบนี้ ผมทำอะไรผิดหรอ ได้ข่าวว่าไม่มีนะ ถ้ามีก็หาหลักฐานมาสู้กันสิครับ อย่างพระนายแฟร์ๆอยู่แล้ว

               ผมแช่น้ำเสร็จก็เจอคนตัวเล็กนอนอยู่ที่พื้น เด็กนี้เอาใจยากฉิบหาย ดื้อด้านจริงๆ  ยัยเด็กปีศาจ ขี้ประชดซะไม่มีใครเกิน แขนแกร่งโอบกอดไปที่เอวบางก่อนจะเผลอหลับไป และตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงสะอื้นมาจากคนตัวเล็ก มือหนาก็ค่อยๆลูบไปที่หัวคนตัวเล็กจนในที่สุดเธอก็หลับลงไปในอ้อมกอดของเขาอีกครั้ง...
‘พี่จะไม่ปล่อยเธอไปไหนอีก’ นั่นคือสิ่งที่ชายหนุ่มอยากบอกคนในอ้อมกอด  7 ปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยลืมคนตัวเล็กเลยสักครั้งเดียวและไม่ได้โกรธเกลียดเธออย่างที่เธอเข้าใจสักนิดเดียว ยังเป็น ‘พี่หมีพูห์’ คนเดิมของเธอเสมอ... เพียงแต่ภาระการเป็นทายาทของตระกูลและขึ้นเป็นมาเฟียทรงอิทธิพลคนใหม่ของอิตาลี ทำให้เขาต้องละทิ้งเธอมานานขนาดนี้ แต่วันนี้เขาแกร่งมากพอที่จะทำตามหัวใจของตนเอง