e-sport love : คู่แค้นแข่งรัก

"ลาเต้ กอดคอไมค์หน่อยๆ แล้วเอาหน้าชิดๆกันครับ" ฉันเปลื่ยนท่าตามที่ตากล้องบอก ฉันมองหน้าไมค์ช้าๆ เขาก็มองหน้าฉันเช่นกัน
  ฉันสัมผัสคอของเขาช้าๆ แล้วมือข้างซ้ายวางบนอกเขา ส่วนช็อทก็มาโอบหลังของฉันจากด้านหลัง ทำให้แผ่นหลังของฉันเย็นทันที ฉันไม่เคยโดนผู้ชายโอบรอบมากกว่า 1 คนนะเห้ยย
  อินเนอร์ของฉันเริ่มมา ฉันเชิดหน้าถ่ายแบบทันที ทำให้ไมค์ต้องยิ้มเล็กออกมา สวยฉันก็ถ่ายอย่างปกติ ไมค์เริ่มทำท่าอบอุ่นใส่ฉัน ฉันเลยหลีกตัวออกมา แล้วมาเปลื่ยนเป็น ช็อทแทน เดียวตากล้องจะติฉันอีก
  ความเป็นนางแบบเริ่มเข้ามาสิงในร่างของฉัน ทันทีที่ฉันถ่ายภาพได้ไปโหลหนึ่ง ตากล้องก็บอกให้เข้าไปดูภาพทันที มีคนเขามาซับเหงื่อของฉันออกจากหน้า แต่ด้วยความถนอมตน ฉันจึงขอบคุณพี่เขาอย่างสวยๆ แล้วหยิบกระดาษขึ้นมาซับช่วยพี่เขาเช่นกัน คนที่ดูรูปแทนฉันคือ พรกับพี่เพชร พี่เพชรนี่ดึงพรไปดูภาพทันทีหลังจากที่ตากล้องอากล้องลง จนทำให้พี่เพชรเห็นรูปชัดมาก
"ตาแล้ววววว ลูกสาวแม่ งามมากกก ออร่าความเป็นนางแบบออกมากระแทกตาแม่เลยคะ ^0^"
"ใช่พี่เพชร ลาเต้มันมีแววนางแบบจริงๆ ถ้าบอสเห็นเข้า คงได้เป็นนางแบบในเมื่อช้า คงอยู่ในเวทีใหญ่ๆ เช่น victoria's secret fashion show ได้ด้วยนะพี่" เลขาของงา่น เป็นตัวแทนผู้จัดงานเกมส์มาให้ดูการถ่ายแบบครั้งนี้ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไม พี่เขาดูสง่า
"พี่ก็คิดเหมือนกัน แต่น้องเขายังไม่พร้อม พี่ก็คิกเหมือนกันนะถ้าน้องพร้อม พี่จะให้น้องคนสวยของพี่เนื้ย ส่งไปงานเลี้ยงของบอส เผื่อบอสต้องการนางแบบ"
"เอิ่ม เรื่องนี้น้องของคิดดูก่อนนะพี่ บอสเขายิ่งไม่รับรองอยู่ด้วย เดียวหนูจะติดต่อพี่อีกทีนะ"
"ขอบใจนะน้องรัก" พี่เพชรโอบกอดสักพักแล้วเลขาก็เดินออก ฉันก็ได้แต่มองหน้าของพร พรก็ยกนิ้วขึ้นเพื่อให้กำลังใจ 
"เอ้าๆ ลืมคนที่จะปั้นไปเป็นนางแบบแล้วหรอคะ?" เม็กเริ่มเดินมาพร้อมกระโปรงยาวเปิดขา เห็นขาอ่อนอย่างเห็นได้ชัด ทำให้ฉันเกือบดับไปเลย เพราะฉันนั้นใส่กางเกงยีนส์ขายาว 
"จะลืมได้ไงคะ? พี่ไม่ลืมหรอกค่ะ" พี่เพชรบอกอย่างไม่เต็มใจ แล้วแบะปากอย่างเห็นได้ชัด ทำให้พรกับฉันกลั้นขำแทบไม่ได้ "ไปถ่ายแบบกันได้แล้วค่ะ เสียเวลาหมด" พี่เพชรพูดไร้ส่งเม็ก จนเม็กมองพี่เพชรแรงจนฉันไม่กล้าจะมองเลยด้วยซ้ำ 
 
   ฉันถ่ายกับเขามานานมากประมาณเกือบๆ 2 ชม. พวกเรานั่งมองตากันตลอด เวลาฉันจะทำอะไรเขาก็มองตามตลอด แม้ว่าฉันจะเข้าห้องน้ำ เลยโทรศัพท์แม้แต่ไปพูดคุยกับคนอื่น เขาไม่มองอย่างอื่นนอกจากฉันเลยด้วยซ้ำ จนฉันต้องได้เวลาเปลื่ยนชุดเพื่อจะถ่ายงานชิ้นสุดท้าย เกี่ยวกับแหวนในงานเกมส์ แต่และทีมๆ ทำให้ฉันต้องนั่งรอชุดเพื่อให้พี่เพชรนำมาให้ ฉันนั่งรออยู่ในห้องแต่งตัวอยู๋คนเดียว แล้วนั่งส่องกระจกมองดูตัวเอง 
   ฉันมองดูตัวเองด้วยความสงสัย ว่าฉันเกิดมาหน้าตาแบบนี้จริงๆใช่ไหม? แล้วทำไมไม่สมหวังเรื่องความรักบ้างเลย แฟนคนแรกก็โดนทิ้งสมัยมอต้น คบกันมาเกือบ 8 ปี แต่ก็เลิกเพราะเขามีคนใหม่ ต่อมาก็ 3 ปี เลิกกันเพราะความเบื่อ แล้วคนต่อมาก็เขา ไมค์นี่และ ฮืออออ T^T ฉันได้แต่มองใบหน้าของฉัน จนคำพูดของฉันได้หลุดออกมา
"สวยขนาดนี้ ยังไม่มีแฟนอีกเนอะ"
"บ่นอะไรของเธอยัยบ๋อง" เสียงผู้ชายปริศนาเริ่มดังขึ้นตรงด้านซ้ายของฉัน ฉันหันไปหาเขา
"ไมค์?!0_0" ฉันหันหน้ากลับมามองกระจกเหมือนเดิม แล้วหลบสายตาเขา 
"ทำอะไรของเธอ ยังไม่ได้ชุดอีกหรอ"
"อืม ยัง" ฉันตอบสั้นๆใส่เขาจนเขาเริ่มขยับตัวเดินมาใกล้ๆที่นั่งฉัน
"นี่คุณ ยัง..."
"เลิกกับแล้วจะมายุ่งกันอีกทำไม?" ฉันขึ้นเสียงใส่เขาทันที "เธอไม่ควรมายุ่งกับฉัน! เพราะฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเธอ"
"เต้..." เขาพยายามจะจับมือฉัน 
"อย่ามาแตะตัวฉัน ฉันไม่ต้องการนายเข้ามาในชีวิตอีก"
"คุณพูดแบบนี้ คุณไม่ต้องการผมอีกใช่ไหม?" ไมค์เขาเริ่มทำหน้าเย็นชาต่างจากที่เราเจอกันทันที "ทุกครั้งเราเจอกัน เธอก็ไม่เคยพูดกับฉันดีๆบ้างเลย"
"มันควรที่จะพูดดีๆไหม นายคือคนที่ฉันเกลียดตลอดชีวิต!" ฉันทำหน้าไม่ดีใส่เขาทันที เขาหน้าเสียไปช่วงขนาด ทำให้เขาต้องออกไปข้างนอกห้องทันที ก่อนที่เขาจะออก 
"คุณพูดว่าคุณไม่ต้องการผม งั้นผมควรต้องตัดใจกับคุณจริงๆ" 
 
   ฉันทำงานเสร็จจากครั้งนั้น คำที่ไมค์พูดยังคงอยู่บนหัวของฉัน สิ่งที่เขาพูดมาคงแปลว่า เขารักฉันอยู่หรอ? เขาหมายความว่าไง อาหารเย็นฉันก็ไม่ทาน ฉันแทบทานอะไรไม่ลง ขนาดวันนี้อเล็กก็ยัง ทวิตเตอร์มาหาฉันว่าไหวไหม เหมือนเรื่องของฉันกับไมค์ยังลือกันใน ทวิตเตอร์จนขึ้นอันดับหนึ่ง #chroudLata แฟนคลับไมค์ก็เริ่มขุดประวัติของฉันขึ้นมา จนตอนนี้มันรุกเป็นไฟ เพราะยัยเม็กเริ่มจุดกองไฟขึ้นทันที จนเพื่อนๆของไมค์ก็พยายามปกป้องฉัน ทำให้่ข่าวรือของพวกเราทั้งสองคนก็สรุปได้ว่า พวกเราสองคนเคยคบแล้วตอนนี้คือเลิกกัน ง่ายๆ คือไมค์โสดนั้นเอง 
 
"เต้ แกโอเครนะเว้ย พี่พอตรู้เรื่องเดียวจะพยายามแก้ข่าวให้ ไอ้นางเม็กก็ไม่ใช่ย่อยนะเนื้ย" พรก็ยังบ่นต่อ ทำให้ฉันต้องปิดโทรศัพท์ไป แต่ไม่กี่วิ ไลน์ก็เด้งมา สิ่งที่ฉํนเห็นคือ มีคนแอดไลน์ฉํนแล้วส่งขอความมาอย่างปริศนา ฉันเปิดอ่านอย่างไม่เต็มใจ แต่สิ่งที่ฉันคือเขา...
  Sho: ลาเต้...ผมว่าเราต้องกลับมาคุยกันแล้วละ
      ฉันอ่านอย่างแปลกใจ แล้วมันก็มีไลน์โทรมาจริงๆ คำถามของฉันเลยพุดเข้าทันที 
 'คุณคือใครคะ แล้วคุณได้ไลน์ฉันมาจากไหน'
 'คุณลืมผมแล้วหรอลาเต้ ผมเอง ไมค์' ฉันหยุดพิมพ์สักพักแล้วดึงสติของเขากลับ 
 'ไมค์ฉับล็อกไลน์นายไปแล้ว'
 'ผมมีไลน์สองอันนิ :D' เขาตอบอย่างกวนประสาท ฉันก็ลืมว่าเขามีไลน์สองอันจริงๆ แต่มัน...
 'แต่มันคือไลน์ที่ทำงานนะ! นายจะโดนกระทืบเอาง่ายๆ' 
 'เป็นห่วงผมหรอคุณ^^' ฉันยิ้มนิดๆ แต่ก็ยังคลึ้มเหมือนเดิม อย่าใจอ่อนกับเขานะเต้ อย่าใจอ่อนน~ 
 'อย่ามาทำเป็นพูดเลย แล้วมีเรื่องอะไรจะมาพูดกับฉันละ?'
 'งั้นผมเข้าเรื่องเลยละกัน' ฉันพิมพ์นานจนฉันรอเกือบๆ 3 นาที ฉันสามารถทำมาม่าได้หนึ่งชามเลยละ 'ผมต้องการทำให้เราเหมือนแฟนกัน ไม่อย่างงั้นเม็กก็จะยุ่งกับพวกเราเหมือนเดิม ผมขอร้องเถอะ ถ้าคุณอยากให้เรื่องจบ ช่วยทำให้พวกเราสองคนทำท่าเหมือนแฟนกัน แต่ถ้าคุณต้องการให้ปัญหายังเกิดอยู่แบบนี้ พวกเราสองคนก็ไม่จำเป็นที่จะต้องมาเจอหรือมาคุยกันอีก'
 'ทางของนายคืออะไร ที่นายบอกว่าไม่ต้องมาเจอ'
 'ผมจะไม่แข่งขันในรอบ simi-final มันคือรอบถัดไปที่ผมต้องแข่ง' จริงด้วยคะท่านผู้ชม ไมค์ต้องแข่งรอบนี่ เพราะเขาชนะมารอบหนึ่ง ใกล้จะจบงานแข่งแล้วด้วยแต่ก็ยังมีกิจกรรมย่อยๆอยู่ ทำให้คงต้องอยู่อีก 3 วันเศษๆ คงเหมือนเป็นแฟนกันแค่ 3 วันใช่ไหม ^0^
 'งั้นก็ได้ เฉพาะเราเห็นหน้า ฉันจะทำเหมือนเป็นแฟนของนาย แต่ถ้าไม่เจอกันก็ต่างคนต่างอยู่'
 'ฉันได้หมดนะ ทำยังไงก็ได้เพราะผมก็ไม่อยากจะยุ่งกับเม็ก'
 'แต่นางเป็นแฟนของนายนะ แหวนก็สวยด้วย นายคงหมั้นกันแล้วใช่ไหม?'
 'หมั้น? คุณเอาเรื่องแบบนี้มาจากไหมกัน? ผมไม่ได้เป็นอะไรกับเม็กซะหน่อย แทบวันนั้นก็ไม่ใช่แหวนของผม' พลีคในพลีคมีอยู่จริง เม็กมโนตัวเองมาตลอด ถ้าฉันมีตัง ฉันจะทำโหลทองยกให้เลย 'ผมไม่อยากมีใครเลยด้วยซ้ำ เพราะผมก็มีคนในใจผมอยู่แล้ว'
 'พอเลยๆ เอาเป็นว่า เราก็ยังคงเป็นเพื่อนกัน ฉันจะทำตามข้อตกลงของนายนะ เพื่อมันจะมีอะไรเปลื่ยนแปลง'
 'ก็ได้ แต่คุณอย่าตกใจก็แล้วกัน เพราะผมก็ไม่เคยเห็นคุณเป็นแฟนเก่า หรือคิดว่าเราเลิกกัน' เขาถอดหายใจ 'ที่ผมบอกเลิกคุณ เพราะคุณยังคิดว่าผมนั้นลงเวลาทุกอย่างที่มีให้คุณนั้น ไปลงที่เกมส์ของผมอีก ผมไม่รู้ว่าผมจะเลิกอะไรจึงตอบแบบนั้นไป ตอนนี้ผมอธิบายให้คุณฟังแล้ว มันอยู่ที่คุณแล้วนะ ว่าคุณจะฟังผมไหม? ถ้าฟัง ผมขอจะขอคืนดีกับคุณจะได้ไหม?'