NEO MEMORiAL

ฉันมักจะคิดอยู่เสมอว่า ต่อให้เหตุการณ์ร้ายแรงแค่ไหน ฉันก็สามารถควบคุมสติได้ และก็เป็นเช่นนั้นมาตลอด ไม่ว่าจะเป็นตอนซ้อม ตอนที่ทะเลาะกับเด็กผู้ชายที่เข้ามาแกล้งแมรี่ หรือแม้แต่ตอนที่สู้กับผู้ใหญ่คนหนึ่ง แต่เหตุการณ์ที่กำลังเกิดต่อหน้าฉันตอนนี้ มันเกินความเข้าใจจนทำให้ฉันสับสนว่ามันคือเรื่องจริงหรือกำลังฝัน และถ้ามันเป็นเรื่องจริง มันเกิดขึ้นได้อย่างไร? และฉันจะต้องทำอะไรต่อ? จะช่วยคุณมีร่าหรือว่าต้องหนีเอาตัวรอด? คำถามมากมายวิ่งวนไปวนมาไม่หยุด ตัวคุณมีร่าเต็มไปด้วยก้อนน้ำแข็ง เกล็ดขาวๆ และไอเย็น

ฉันไม่รู้ว่านำแข็งพวกนี้จะทำให้คุณมีร่าเสียชีวิตหรือเปล่า แต่เธอไม่ขยับอีกเลย ยังคงค้างอยู่ในท่าที่กำลังหยิบซองออกจากกระเป๋าซึ่งตอนนี้ซองถูกขโมยไปแล้ว ฉันตัดสินใจไม่สนซองนั้นแล้วและกำลังจะลุกจากเก้าอี้เพื่อวิ่งไปที่ประตู ก็พอดีได้ยินเสียงแผ่วๆ ลอยมาจากฝั่งคุณมีร่า เธอกำลังเรียกชื่อฉัน เธอเรียกอยู่สองสามครั้งจนเมื่อฉันหันไปมอง เธอจึงฝืนพูดต่อ

"ชิงบัตรกลับมา" เธอสั่งให้ฉันตามไปชิงบัตรคืน แต่ฉันตัดใจทิ้งคุณมีร่าไม่ได้และกำลังจะวิ่งไปทางประตู เธอก็ส่งเสียงมาอีกครั้ง

"ชิงบัตร... ของเธอ... คืนมา" บัตรของฉันอย่างั้นเหรอ? ฉันหลับตาปี๋ สูดลมหายใจเข้ายาวๆ หนึ่งครั้ง แล้วเหวี่ยงตัวลงจากเก้าอี้ในลักษณะกลับหลังหัน และวิ่งตรงไปที่หน้าต่าง

เท่าที่ประเมินคร่าวๆ เจ้าคนนั้นไม่ได้ออกทางประตู แถมหน้าต่างด้านข้างก็ไม่ได้เปิด ดังนั้น มันจะต้องออกทางหน้าต่างด้านที่คุณมีร่าเปิดทิ้งไว้แน่ๆ และเมื่อมาถึงหน้าต่างฉันก็ถึงกับตาค้าง เจ้านั่นใช้วิธีนี้เข้ามาในห้องและกำลังหลบหนีออกไป

หน้าต่างบานคู่ที่เปิดอยู่ ถ้ามองจากภายในจะไม่เห็นว่ามีอะไรผิดปกติ แต่พอเข้าไปใกล้ๆ จะเห็นแท่นเล็กๆ ยื่นออกจากจากวงกบหน้าต่างออกไปประมาณหนึ่งฟุตหรือมากกว่านั้น ซึ่งแท่นเล็กๆ นี้มันถูกสร้างมาจากน้ำแข็ง ฉันโผล่หน้าออกไปดูก็พบว่าแท่นที่ว่านี้จริงๆ แล้วคือทางเดินที่ลาดลงไปตามตัวอาคาร คล้ายบันไดหนีไฟเพียงแต่ไม่ได้ถูกสร้างให้เป็นลูกตั้งลูกนอนเท่านั้นเอง บางช่วงก็เป็นทางลาด บางช่วงคล้ายขั้นบันไดสองสามขั้น ไม่สม่ำเสมอ แต่ดูมั่นคงดีทีเดียว มันทอดยาวลงไปทางด้านหน้าอาคารและหักเลี้ยวตรงมุมราวๆ ชั้นสอง และเจ้านั่น คนที่ขโมยบัตรไป ก็กำลังเดินอยู่บนทางลาดนี้ ห่างจากฉันลงไปประมาณสองเมตร

เนื่องจากเจ้านั่นใส่ฮู้ด ฉันจึงระบุไม่ได้ว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย แต่ฉันคิดว่าน่าจะเป็นผู้ชาย เจ้าฮู้ดนั่นเอียงคอกลับมามองฉันแว่บหนึ่งและก็ออกเดินต่อ ฉันกระโจนออกจากหน้าต่างๆ มานั่งยองๆ อยู่บนทางเดินน้ำแข็ง ซึ่งมันไม่มีอาการยวบ หรือมีเสียงแตกร้าวอะไรเลย มั่นคงดีมาก แต่ค่อนข้างลื่นทีเดียว ถ้าฉันต้องการจะตะครุบตัวเจ้าฮู้ดนั่น ฉันจะมัวเดินย่องอยู่ไม่ได้ ฉันจึงใช้เท้าถีบตัวออกไปข้างหน้าทั้งๆ ที่ยังอยู่ในท่านั่งยองๆ นี่แหละ มันไถลได้ดีทีเดียว พอมาถึงช่วงที่เป็นขั้นบันได ก็ก้าวข้ามตามปกติ เพียงไม่กี่อึดใจ ฉันก็ตามเจ้าฮู้ดทัน แค่เอื้อมมือออกไปและถีบตัวอีกครั้งก็ถึงแน่นอน

ฉันมัวแต่ห่วงเรื่องจะตะครุบเจ้าฮู้ดจึงไม่ได้มองทาง ฉันถีบตัวครั้งสุดท้ายตอนที่เจ้าฮู้ดเลี้ยวขวาหลบที่มุมอาคาร เจ้านั่นหลุดมือฉันไปแต่ตัวฉันยังคงไถลอยู่และอาจหล่นจากทางลาด ฉันจึงยืดตัวให้หลังและแขนทั้งสองข้างแนบกับผนังอาคารเพื่อลดความเร็ว ฉันจึงมาหยุดที่มุมอาคารพอดี ฉันมองตามไปทางขวา แต่ก็พบว่าทางเดินน้ำแข็งถูกสร้างต่อไปอีกแค่ฟุตเดียวหลังจากหักเลี้ยว และก็ไม่มีวี่แววของเจ้าฮู้ดนั่นอีกด้วย