You're mine ยังไงก็รัก

“อีหน้าด้าน”

แรงผลักจากกด้านหลังทำให้ผมเซไปข้างหน้า ดีที่คนข้างตัวคว้าเอาไว้ทัน ผมตวัดสายตาไปมองไปด้านหลัง ผู้หญิงที่สวยไม่เสร็จ เพราะจมูกยังไม่เข้าที่(เดี๋ยวนี้ใครๆ ก็ดูออก) ทำหน้าตาบูดเบี้ยวด้วยอารมณ์โกรธ

                “วิ คุณทำอะไรนะ น้ำไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

และนี้คือพี่ภาค ลูกพี่ลูกน้องที่นานๆ จะได้เจอกันสักที พูดดุผู้หญิงตรงหน้า

                “ทำไมคุณต้องเป็นห่วงมันด้วย”

วิไม่ว่าเปล่าเดินเข้ามาผลักตรงอกผมก่อนจะกระชากแขนพี่ภาคไปยืนข้างๆ พี่ภาคก็พยายามแกะมือของผู้หญิงออก แต่มือที่เกาะเป็นตีนตุ๊กแกขนาดนั้นคงไม่ยอมปล่อยง่ายๆ

                “ผมไม่เป็นไรครับพี่ภาค เอาไว้เรานัดเจอกันใหม่ก็ได้”

ผมบอกเพราะเห็นสายตาสอดรู้สอดเห็นหลายๆ คู่กำลังมองมา แต่ก่อนจะไปขอเอาคืนชะนีจมูกบวมสักหน่อย

ฟอด

                “แล้วเจอกันครับ”

คุณวิยืนอึ้งที่ผมเดินไปหอมแก้มพี่ภาคเสียงดังลั่น พี่ภาคเอามืออุดปากทันทีเพราะคุณเธอทำท่าจะกรีดร้องออกมา ก่อนรีบลากตัวออกไป

                สวัสดีครับก่อนอื่นผมขอแนะนำตัวเลยแล้วกัน ผมชื่อชลนที ไพศาลสกุล หรือเรียกสั่นๆ ว่า น้ำ พวกคุณคงเห็นเหตุการณ์เมื่อกี้แล้ว นี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีการเข้าใจผิดว่าผมเป็นเด็กใหม่ของบรรดาลูกพี่ลูกน้อง ผมแค่ผิวขาว ตัวเล็ก ปากแดง ทำไมไม่คิดว่าเป็นพี่น้องกันบ้าง

                วันนี้พี่ภาคนัดผมมาเลี้ยงข้าวฉลองที่ไม่ได้เจอกันนานและฉลองเรื่องที่ผมสอบเข้ามหาลัยXได้ ทั้งที่ตั้งใจว่าจะมากินของฟรีแท้ๆ วัยรุ่นเซ็ง

-เธอก็มีคนของเธอ เราก็อยากจะมีเธอ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอคิดยังไง-

                “ว่าไงมึง”

                “เย็นนี้ไปฉลองกัน”

                เสียงเอะอะดังมาจากโทรศัพท์

                “ดีเหมือนกัน กำลังเซ็งเลย วันนี้มีผู้หญิงจะมาตบกูเพราะคิดว่ากูเป็นเด็กพี่ภาค โคตรซวยเลย”

                ผมบ่นให้คนปลายสายฟัง

                “กูบอกมึงแล้วว่าหน้าอย่างมึงอะ เดินกับผู้ชายใครก็ต้องคิดว่าเป็นผัวเมียกัน”

                น้ำเสียงกลั้วหัวเราะของมันทำให้ผมเริ่มประสาทเสีย

                “*วย แค่นี้แหละ เย็นนี้เจอกัน”

@ผับcc

                เหล่าผีเสื้อราตรีกำลังยักย้ายส่ายสะโพกอย่างเมามัน ระหว่างทางที่เดินเข้าไปก็มีบรรดาผีเสื้อตัวผู้มองตามผมด้วยสายตาโลมเลีย แต่เสียใจด้วยนะน่าตาไม่เข้าเกณฑ์สักคน

                “มาเด่นเชียวนะมึง”

                เสียงดังมาจากปากของไอ้นัด ก็คนที่โทรชวนผมมานั้นแหละ ผมรู้จักกับมันมาเกือบ10ปี เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ประถมแล้วยังสอบติดมหาลัยที่เดียวกันอีก

                “ก็กูน่าตาดี”

                มันเบะปากก่อนจะนั่งจิบเหล้าต่อไป มีผู้ชายแวะเวียนมาชนแก้วเรื่อยๆ แต่ก็ไม่มีใครเข้าตาสักคน ยิ่งดึกคนก็ยิ่งเยอะนัดลุกออกไปเต้นได้สักพักแล้ว แต่ผมไม่มีอารมณ์เพราะเซ็งไม่หายเรื่องของคุณวิ