You're mine ยังไงก็รัก

“อีหน้าด้าน”
แรงผลักจากกด้านหลังทำให้ผมเซไปข้างหน้า ดีที่คนข้างตัวคว้าเอาไว้ทัน ผมตวัดสายตาไปมองไปด้านหลัง ผู้หญิงที่สวยไม่เสร็จ เพราะจมูกยังไม่เข้าที่(เดี๋ยวนี้ใครๆ ก็ดูออก) ทำหน้าตาบูดเบี้ยวด้วยอารมณ์โกรธ
                “วิ คุณทำอะไรนะ น้ำไม่เป็นอะไรใช่ไหม”
และนี้คือพี่ภาค ลูกพี่ลูกน้องที่นานๆ จะได้เจอกันสักที พูดดุผู้หญิงตรงหน้า
                “ทำไมคุณต้องเป็นห่วงมันด้วย”
วิไม่ว่าเปล่าเดินเข้ามาผลักตรงอกผมก่อนจะกระชากแขนพี่ภาคไปยืนข้างๆ พี่ภาคก็พยายามแกะมือของผู้หญิงออก แต่มือที่เกาะเป็นตีนตุ๊กแกขนาดนั้นคงไม่ยอมปล่อยง่ายๆ
                “ผมไม่เป็นไรครับพี่ภาค เอาไว้เรานัดเจอกันใหม่ก็ได้”
ผมบอกเพราะเห็นสายตาสอดรู้สอดเห็นหลายๆ คู่กำลังมองมา แต่ก่อนจะไปขอเอาคืนชะนีจมูกบวมสักหน่อย
ฟอด
                “แล้วเจอกันครับ”
คุณวิยืนอึ้งที่ผมเดินไปหอมแก้มพี่ภาคเสียงดังลั่น พี่ภาคเอามืออุดปากทันทีเพราะคุณเธอทำท่าจะกรีดร้องออกมา ก่อนรีบลากตัวออกไป
                สวัสดีครับก่อนอื่นผมขอแนะนำตัวเลยแล้วกัน ผมชื่อชลนที ไพศาลสกุล หรือเรียกสั่นๆ ว่า น้ำ พวกคุณคงเห็นเหตุการณ์เมื่อกี้แล้ว นี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีการเข้าใจผิดว่าผมเป็นเด็กใหม่ของบรรดาลูกพี่ลูกน้อง ผมแค่ผิวขาว ตัวเล็ก ปากแดง ทำไมไม่คิดว่าเป็นพี่น้องกันบ้าง
                วันนี้พี่ภาคนัดผมมาเลี้ยงข้าวฉลองที่ไม่ได้เจอกันนานและฉลองเรื่องที่ผมสอบเข้ามหาลัยXได้ ทั้งที่ตั้งใจว่าจะมากินของฟรีแท้ๆ วัยรุ่นเซ็ง
-เธอก็มีคนของเธอ เราก็อยากจะมีเธอ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอคิดยังไง-
                “ว่าไงมึง”
                “เย็นนี้ไปฉลองกัน”
                เสียงเอะอะดังมาจากโทรศัพท์
                “ดีเหมือนกัน กำลังเซ็งเลย วันนี้มีผู้หญิงจะมาตบกูเพราะคิดว่ากูเป็นเด็กพี่ภาค โคตรซวยเลย”
                ผมบ่นให้คนปลายสายฟัง
                “กูบอกมึงแล้วว่าหน้าอย่างมึงอะ เดินกับผู้ชายใครก็ต้องคิดว่าเป็นผัวเมียกัน”
                น้ำเสียงกลั้วหัวเราะของมันทำให้ผมเริ่มประสาทเสีย
                “*วย แค่นี้แหละ เย็นนี้เจอกัน”
 
@ผับcc
                เหล่าผีเสื้อราตรีกำลังยักย้ายส่ายสะโพกอย่างเมามัน ระหว่างทางที่เดินเข้าไปก็มีบรรดาผีเสื้อตัวผู้มองตามผมด้วยสายตาโลมเลีย แต่เสียใจด้วยนะน่าตาไม่เข้าเกณฑ์สักคน
                “มาเด่นเชียวนะมึง”
                เสียงดังมาจากปากของไอ้นัด ก็คนที่โทรชวนผมมานั้นแหละ ผมรู้จักกับมันมาเกือบ10ปี เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ประถมแล้วยังสอบติดมหาลัยที่เดียวกันอีก
                “ก็กูน่าตาดี”
                มันเบะปากก่อนจะนั่งจิบเหล้าต่อไป มีผู้ชายแวะเวียนมาชนแก้วเรื่อยๆ แต่ก็ไม่มีใครเข้าตาสักคน ยิ่งดึกคนก็ยิ่งเยอะนัดลุกออกไปเต้นได้สักพักแล้ว แต่ผมไม่มีอารมณ์เพราะเซ็งไม่หายเรื่องของคุณวิ