หวานใจของนายซุปตาร์

      เมื่อคืนใจหายใจคว่ำหมด  ฉันตกใจแทบแย่แต่ไม่รู้ว่าทำไมใจเต้นเร็วอะไรเบอร์นั้น ฉันคิดว่าพี่ซันจะจูบฉันแต่ที่ไหนได้เอาขนแมวออกจากหน้าฉัน 
     "อรุณสวัสดิ์ทุกคน"
      " ดีใจด้วยน่ะที่ได้แสดงละเวทีคู่กับพี่ซัน " มันน่าดีใจตรงไหน ผู้ชายปากเสียขนาดนั้นแต่ยังไงก็ตามฉันก็ต้องฝืนยิ้มเข้าไว้ 
      " จ๊ะ "
     " ว่าแต่ริกะ วันไหนที่มีซ้อมละครกับพี่ซันฝากขอลายเซ็นต์ได้ป๊ะ " เพื่อนทุกคนต่างเอาสมุดมาให้ฉันเพื่อให้ฉันไปขอลายเซ็นต์
     " เออ..ฉันว่าสมุดมันเยอะไปนะ  "  ฉันรู้สึกว่าสมุดมันหนักมากเพราะเพือนๆฉันเอามาให้ฉันถือ
     " ใช่ๆ  ฉันว่าน่ะ  ใครมีรูปหรือโปสเตอร์  ก็เอามาให้พี่ซันเซ็นต์ " นางฟ้าของฉัน  แก้วผู้น่ารักเมื่อแก้วพูดแบบนั้นไปแล้วกว่าจะตกลงกับเพื่อนๆได้มันยากมาก  ในที่สุดตอนนี้ก็มีเพียงไม่กี่เล่มที่ต้องการลายเซ็นต์พี่ซัน  แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่มีใครขอน่ะ  เพราะที่เหลือพวกนางจะเอาโปสเตอร์มาให้เมื่อฉันเรียนจบคราบแล้วเรียนก็ถึงเวลาที่ต้องไปซ้อมแล้ว 
 
          ห้องซ้อมละคร
     ฉากวันนี้เหรอเป็นฉากที่คือฉากที่แม่ของซินเดอเรลล่าสั่งเสียลูกสาวและเตรียมย้ายเข้าไปอยู่ใบบ้านแม่เลี้ยง
     " ยินดีด้วยน่ะ รินลดา "สาวหน้าตาคุ้นๆเดินมาแสดงความยินดีกับฉัน   อ๋อฉันนึกขึ้นได้ล่ะ  นั่นมันพี่สาวคนที่อยู่เบอร์สาม  สาวที่พี่ซันว่าน่ารัก
     " ค่ะ  ขอบคุณค่ะ เรียกริกะ ก็ได้น่ะ"
     " จ๊ะ  พี่แพรน่ะ" ชื่อก็น่ารักดีนี้น๊า  มิน่าล่ะ พี่ซันถึงชอบฉันได้ซ้อมบทละครซึ่งพี่แพรเป็นพี่เลี้ยงใจร้าย  ไม่สอดคล้องกับหน้าตาเลย  
 
 
          " เห้อ...เสร็จซักที " ฉันค่อยๆก้มลงหยิบกระเป๋าเพื่อจะกลับบ้าน
     " ว๊าย...พี่ซันมา " ฉันได้ยินเสียงสาวๆที่อยู่ในห้องนี้กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่  เพียงเพราะพี่ซันมา
     " พี่ค่ะไม่มีซ้อมแล้วมีธุระอะไรที่นี่เหรอคะ" ฉันได้ยินฝีเท้าเดินมาทางฉัน  เพราะแน่นอนอยู่แล้วที่ฉันไม่สนใจผู้ชายคนนี้เหมือนคนอื่นๆ
     " พอดีพี่มาหาซินเดอเรลล่า  เพื่อถามบทนิดนึง"ตอนนั้นพี่ซันมายื่นตรงหน้าฉันแล้ว ใส่ชุดนักศึกษาสงสัยวันนี้ไม่มีงานฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาตามเสียงของชายที่อยู่ตรงหน้า 
     " มีอะไรเหรอค่ะ "
     " พี่มารับ  พอดีมาธุระแถวนี้"พี่ซันพูดเบาๆเพราะแฟนคลับเขาจ้องอยู่ฉัน งง มาก  ทำไมต้องมารับทั้งที่เราไม่อยากให้ใครรู้ 
      " คนอื่นก็รู้หมดสิว่าเรารู้จักกัน "
     " แต่คุณน้าให้มารับน่ะ " แน่นอนว่าต้องใช่พ่อฉันแน่นอนเพราะเขาจะชอบให้พี่ซันคุมฉัน  ถ้าพี่ซันเล่นด้วยคงอยากให้มาเป็นลูกเขย  พ่อจะรู้ไหมว่าลูกสาวพ่อไม่ใช่สเปคเขา
     " พ่อให้มา  พี่ก็ไม่ต้องมาก็ได้  เดี๋ยวริกะช่วยโกหกว่าเรากลับด้วยกัน" ฉันกลัวคนอื่นจะเข้าใจผิด เรื่องของพวกเราฉันเลยไม่เคยบอกใครเลยว่าฉันกับพี่ซันอยู่บ้านเดียวกัน
     " ไม่ได้  ต้องกลับด้วยกัน "
     " งั้นเอางี้ เดี๋ยวพี่ไปรอที่หน้าโรงเรียนก็ได้แล้วใส่หมวกใส่อะไรปิดด้วย "ฉันก็ตกลงกลับกับพี่ซัน เพราะถ้าไม่กลับเขาก็จะตื้ออยู่อย่างงั้นแหละฉันเดินมาถึงหน้าโรงเรียนเตรียมตัวจะขึ้นรถอยู่แล้วแต่ต้องไปนั่งข้างหลังเพราะคนที่ขับรถคือพี่เฟริ์ส และไอ้พ่อดารานั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถฉันเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถเรียบร้อยแล้วพร้อมกับกล่าวทักทายผู้ที่ขับรถมารับ
      " สวัสดีค่ะพี่เฟริ์ส"พี่เฟริ์สค่อยๆขับรถออกไปเพื่อไปส่งฉัน บรรยายกาศในรถเงียบฉี่เหมือนตีแตนเลย
     " เออ..พี่ซัน ริกะ รู้แล้วสาวที่พี่ชอบชื่ออะไร"ฉันเป็นคนเริ่มเปิดบทสนทนาก่อนแล้วกัน
     " ใคร  คนไหนที่พี่ชอบ" พี่ซันจากที่นอนพิงเบาะอยู่ก็หันมาถามฉัน
     " ก็สาวเบอร์สามไง " ฉันกลัวเขาลืมฉันเลยย้ำเตือนความจำหน่อย" ใครว๊ะ ซัน
     "พี่เฟริ์สคงไม่รู้มั้ง  แต่ทำไมพี่ซันปิดพี่เฟริ์สละ เพราะซันรู้เฟริ์สรู้" พี่แพร เป็นสาวเบอร์สามที่พี่ซันว่าสวย และเหมาะจะเป็นซินเดอเรลล่า"
      " ไม่ได้พูด  พี่ก็ว่าริกะเหมาะนะ วันนี้พี่เห็นเราแสดงอยู่  " ฉันว่าพี่ซันตอแหลว่าฉันแสดงดี  วันนี้ฉากพี่เลี้ยงข่มน้องเลี้ยงเอาใหม่ตั้งหลายรอบ
     " ตอแหล  เห็นเหรอ "
     " เห็นสิ  ก็ในเรื่องนางเอกผู้แสนไม่สู้คน  อ่อนโยน อ่อนหวาน ไม่ห้าว  แต่นี้ตรงกันข้ามเลย"ใช่อันนี้ฉันขอยอมรับเพราะฉันเป็นคนสู้คนและฉันเหรออ่อนหวานยากเลยต้องเล่นใหม่จนผ่าน
     " แล้วไง"ฉันไม่ใช่คนยอมคนง่ายๆ โดยเฉพาะพี่ซัน
     " เนี้ย ริกะ  ทะเลาะกันบ่อยๆแบบเนี้ย  ระวังเข้าตำราที่ว่า เกลียดอะไร มักได้อยากนั้น "พี่เฟริ์สฟังเราทะเลาะกันจนรำคาญมั้ง
     " ไม่มีทางหรอก"ฉันพูดพร้อมสะบัดออกนอกรถและไม่คุยกับใครเลยจนมาถึงบ้านฉันขอบคุณพี่เฟริ์สที่มาส่ง แล้วเดินเข้าบ้านเลย จนลืมชวนพี่เขามากินน้ำ แต่ไม่เป็นไรหรอกพี่ซันคงชวนเองแล้วแหละ
 
          " ว่าไงจ๊ะจิโร่ " แมวตัวโปรดฉันวิ่งมาต้อนรับฉันทุกวัน
     " เหมียว" ฉันอุ้มมันจึงทำให้มันร้องเพื่อทักทาย
     " น่ารักจัง ๆ "
     " อิจฉา  จิโร่จัง " ไม่ใช่ใครที่ไหนพี่ซันผู้ที่เดินตามฉันมานั่นเอง
     " อิจฉาทำ" ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น  ฉันเดินเข้าห้องเพื่อไปซ้อมบทละครเพราะพรุ่งนี้ฉากสำคัญเลย ฉากเต้นรำด้วย
 
          ตึ่ง ตึ้ง ตึ๊ง (เสียงแก้ววีดีโอคอล)
     " ว่าไงแก้ว  "
               " อย่าลืมน่ะพรุ่งนี้ต้องเข้าฉากกับพี่ซัน  อย่าลืมลายเซ็นต์น่ะ" เออลืมไปแล้วน่ะเนี้ย
     " ไม่ลืมหรอกน๊า "
     " โอเคร ... งั้นก็แค่นี้น่ะ"
     "อืม " โทรมานึกว่าคิดถึงที่แท้ก็มาเตือนเรื่องลายเซ็นต์ ว่าแล้วก็ไปให้พี่ซันเซ็นต์ดีกว่า  ฉันหยิบสมุดปึ้งใหญ่เพื่อล่าลายเซ็นต์ให้เพื่อนร่วมห้อง  คนอะไรจะฮอตขนาดนั้น
           " จิโร่  เดี๋ยวริกะมาน่ะ" ฉันเดินหอบสมุดไปที่ห้องพี่ซัน
 
 
 ก๊อก ๆ  ๆ 
 
     " พี่ซันเปิดประตูหน่อย  มีเรื่องรบกวน"ฉันตะโกนผ่านประตู  ไม่นานนักพี่ซันก็มาเปิดประตูให้
          " มีอะไรเหรอริกะ"ฉันยื่นสมุดให้พี่ซัน เพื่อจะให้เขาเซ็น
     " อะไรอ๊ะ" พี่ซันทำหน้า งงๆ เพราะฉันยังไม่บอกนิว่าจะให้ทำอะไร
      "เซ็นสมุดให้หน่อยเพื่อนที่โรงเรียนฝากมา "
      " มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยนน่ะ"
     " อะไรล่ะ  ว่ามาสิ "
     " ตอนนี้คิดไม่ออก  คิดออกแล้วบอกอีกทีนะ" ยังมาลีลาอีก
     " ตลอดแหละ" ฉันไม่รู้จะพูดอะไรต่อ เลยพูดแบบนั้นไปแค่นั้นเอง
     " นี่ริกะ  แปลกเน๊าะ  ชอบกินขนแมวเหรอ " เมื่อได้ยินเช่นนั้นแล้ว  ฉันเลยเอามือปัดๆบนใบหน้าฉันแต่ก็ไม่วายที่พี่ซันจะเอามือมาหยิบออกให้
      " ยิ่งปัดยิ่งเลอะ"นั้นคือคำพูดของพี่ซัน  แต่ฉันไม่รู้ว่าทำไมพี่ซันถึงชอบจ้องหน้าฉัน