VR Hunter game

ณ บ้านของเทลเลอร์ แม่ของเทลกำลังยืนคอยอยู่หน้าประตูบ้าน เทลเลอร์รีบวิ่งไปเปิดประตู
"อ้อ...555+...หวัดดีครับแม่" เขาตื่นเต้น หัวใจเต้นถี่และแรง
"ลูกทำอะไรอยู่...แม่เรียกลูก3รอบแล้ว" อารมณ์ของแม่โมโหและโกรธ "รีบไปซักผ้า ถูบ้าน!!!"
เทลทำหน้าจ๋อยใส่แม่ของเขา "ครับแม่" เขาพูดเบาๆ ด้วยความกลัว เขาก็รีบหันไปทำงานบ้านตาม
ที่แม่สั่งทันที
แม่ของเขามองดูตามไปติดๆ "ถ้าเสร็จแล้ว อย่าลืมข้าวกลับบ้านด้วยละ" ไม่ของเขาเข้าบ้าน
เดินไปวางกระเป๋าอยู่ข้างๆทีวี และหยิบรีโมททีวีขึ้นมาเปิด เทลเลอร์กำลังหยิบผ้าจากในตระกร้าใส่
ในเครื่องปั่น หยิบไม่ถูพื้นชุบน้ำเปล่าและบิดแห้ง เทน้ำยาผ้าหอมๆลงไป
แม่ของเขานั่งดูทีวีอย่างสบายอารมณ์บนโซฟาสีดำ ส่วงเทลเลอร์ก็กำลังวิ่งถูพื้นอยู่ด้านหลังแม่
วิ่งถูไปถูมา ก็มีเสียงดัง เปร๊าะ!!!
"ค่อยๆเดินหน่อยเทลเลอร์ พื้นไม้บ้านเก่าแล้วนะ" แม่เอียงหัวพูดแต่ไม่ได้หันมามองเขา
เทลรีบเงิยหน้ามองแม่เร็วไว "ครับแม่!!!" เสียงที่ดัง เปร๊าะ!!! นั่น ...คือเสียงหักของไม้ถูพื้น
เทลสบัดส่ายหัวไปมา (แย่!!! แย่!!! มาหักอะไรต้อนนี้ฟร้ะเนี้ยะ!!!) เขาพูดกระซิบ
เวลาต่อมา ช่วงเย็นหัวค่ำ แม่ของเทลำกลังอาบน้ำ "แม่ครับ ผมจะออกไปซื้อของแล้วนะครับ"
เทลบอกล่วงหน้า
"โอเคจ้า" แม่ตอบ จากนั้นเทลก็รีบเดินไปคว้าเงินที่ว่างอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งข้างประตูบ้านโดยเร็ว
และรีบเปิดประตูออกไป และรีบปิดประตูดัง ตุบ!!! อย่างเร็ว
"ลูกสะดุดล้มอีกแล้วหรอเทล" แม่ถามด้วยความเป็นห่วง
ณ เวลาต่อมา เทลก็เดินเข้าตัวเมือง ระยะทางเกือบ1กิโลเมตรไปซื้อของให้แม่
"เฮ้อ..." เขาดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือ "ว่าแต่...อินโวเกอร์ที่เราเจอนั่น...รู้สึกแปลกๆ"
ระหว่างที่เดินไป นิ้วมือขวาของแอนนี่ก็มาสกิตที่ใหล่ซ้ายของเขา
"หือ...ใครนะ" เทลมองหันซ้ายหันขวา
"555+ ชั้นเองตาทึ่ม" เธอเดินมาข้างๆ "แม่ใช่ละสิ"
เทลเดินไปนิ่งๆหน้าตรงๆไม่หันไปมา "เอิ่ม...ใช่ แม่สั่งนะ" เขาเดินไปเรื่อยๆ
แอนนี่ขำจริงๆจังๆ "555+ ทาสแม่ 555+ แม่นายนี่โหดจริงๆเลย!!! 555"
(โดนซ้ำซะแล้วเรา!!!) เหงื่อของเทลใหลตกลงเป็นเม็ดๆเลยทีเดียว "จ้า...แม่คนดี"
หลังจากที่ทั้งคู่ได้ซื้อของเสร็จ ก็พากันนั่งคุย "เป็นไงบ้าง วีอาร์รอบนี้" แอนนี่ถาม
เทลเหลือบตาไปมา "ก็ดี...แต่ชั้นเห็นอะไรบางอย่าง" เทลมองหน้าเธอ
"นายเห็นอะไรเทล" เธอรีบถามไถ่เขาทันที
"จำคนปริศนาคนนั้นได้มั้ย" เขาถาม
"จำได้สิ ทำไมหรอ มีอะไรแปลกๆหรือไง" ความสงสัยของแอนนี่ยิ่งลึกเข้าไปใหญ่
เทลคอยๆพูดกระซิบกับเธอ "คนๆนั้นนะ คือพวก กบฎ วีอาร์"
เมื่อแอนนี่ได้ยินเช่นนั้นแล้ว เธอไม่รีรอที่จะโต้แย้งกับเขา "อะไรนะ!!! เป็นไปไม่ได้!!!
คนๆนั้นไม่ได้เป็ฯพวกแบบนั้นซักหน่อย" เธอตกใจที่รู้แบบนั้น เธอนั่งกอดอกจ้องตากับเทลเลอร์
"นายรู้ได้ยังไง เทลเลอร์" เธอจ้องเขม่งตาถาม
"จำตอนที่เราอยู่บนหลังกริฟฟินตัวนั้นได้มั้ย ชั้นเห็นสัญญาลักษณ์ที่หัวใหล่ซ้ายของคนนั้น
นั่นทำให้ชั้นคืดได้ว่า พวกกบฎวีอาร์จะต้องอยู่รอบๆตัว หรือไม่ก็อยู่ดูพวกเรา"
"นั่นสินะ" แอนนี่พูด "มันเป็นไปได้ที่จะเจอกับมัน ไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมมันถึงตีสนิทกับเรา
ทั้งๆที่เราเองก็ไม่ได้รู้จักมันซักเท่าไหร่" เธอกำลังคิด "เรื่องของพวกเรากับการหาอัญมณี
มันก็รู้เหมือนกัน รู้มากกว่าเราด้วย จะเป็นไปได้มั้ยว่า..."
"นั่นแาจเป็นสายตรวจสอบเกมส์" เทลพูดต่อ "...ต้องใช่" เขาลุกยืนจากเก้าอี้โดยเร็ว
"ชั้นนึกออกละ!!!" แอนนี่เงิยหน้าและลุกตาม "นายนึกอะไรออกหรอ!!!"
"ก็....." เสียงโทรศัพท์ของเทลก็ดังขัดจังหวะการคุย เขายกชี้นิ้วชี้มือซ้ายขึ้น "แปปนะ
โทรศัพท์เข้า"
แอนนี่ที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาฟังก็ถอนใจ "เฮ้อ...ชีวิตเนอะชีวิต..."
เทลก็กำลังคุยโทรศัพท์กับแม่ "ครับแม่ กำลังไปครับ ครับแม่...ครับ" เทลก็วางสายโทรศัพท์
และรีบหันไปบอกแอนนี่ "ชั้นต้องกลับแล้ว แม่โทรตามนะ" เขารีบหิ้วถุงกับข้าวและโบกมือลา
"บายนะ...แอนนี่"
Follow in next time