this is my hero นายนั่นแหละคือฮีโร่

I don't wanna hurt you, but you live for the painI'm not tryna say it, but it's what you becameYou want me to fix you, but it's never enoughThat's why you always call me, cause you're scared to be loved
Shameless-The weekend
ไม่รู้ว่าป่านนี้ไมเคิลจะเป็นตายร้ายดียังไง อันที่จริงฉันก็ใช้คำพูดเวอร์จนเกินไปแต่ฉันหมายความแบบนั้นจริงๆ เขาคงต้องคลั่งแน่เมื่อไม่พบว่าฉันยืนรออยู่หน้าประตูโรงเรียน ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อฉันผิดคำพูดของเขาเมื่อเช้านี้ ดวงตาสีฟ้าของไมเคิลตอนที่พูดประโยคนั้นว่า 'ถ้าฉันไม่เห็นล่ะก็..' มันกำลังบอกฉันว่าเขาเองก็หมายความว่าแบบนั้นจริงๆ ฉันเริ่มรู้สึกกังวนภายในใจขึ้นมา บางทีฉันควรโทรบอกไมเคิลว่าฉันอยู่ที่ไหน ถึงแม้ว่าในตอนนี้ฉันกำลังนั่งไขว่ห้างกอดอกบนโซฟาสวมชุดนักเรียนอยู่ในคอนโดของคริสโตเฟอร์ก็ตาม นีน่าและคริสกำลังจัดแจงเตรียมเหล้าและเบียร์ที่แช่ไว้ในตู้เย็นออกมาตั้งที่บาร์ อแมนด้ากำลังยืนเลือกเพลงที่จะเปิด นี่เป็นเพียงแค่ปาร์ตี้เล็กๆที่เราจัดกันเองเท่านั้น
'วันก่อนฉันดื่มแค่แชมป์เปญไปแค่นั้น ตื่นขึ้นมารู้สึกไม่เมาเท่าไหร่ แต่คืนนี้ฉันจัดเต็ม'
'ฮ่าๆ เธอนี่ขี้โม้จริงนีน่า' คริสแหย่นีน่าขณะที่กำลังรินวอดก้าใส่แก้วชอต
'ดูนี่'
'เฮ้ย! ยัยบ้านี่'        นีน่าแย่งแก้วชอตทั้งสี่ไปจากคริสและกระดกมันทีละชอตรวดเดียว ภายในไม่ถึงหนึ่งนาที โอ้วมายก็อดนีน่า ฉันและคริสจ้องมองนีน่าด้วยตาเบิกโพลง เพราะพวกเราไม่เคยเห็นเธอทำแบบนี้มาก่อน ทุกครั้งที่ไปปาร์ตี้ นีน่าจะเป็นคนที่ดื่มน้อยสุดในกลุ่ม
นีน่าวางแก้วชอตลงที่บาร์ ดัง ปึก! ด้วยสีหน้าที่ภูมิใจสุดขีด
'ไงคริส ตานายล่ะฉันขอท้า' นีน่าพูดพลางยักคิ้วอย่างท้าทายให้คริสโตเฟอร์ มีเหรอที่หนุ่ม party animal อย่างคริสจะยอม               นีน่าก่อนจะท้าหมอนี่เธอควรจะคิดให้ดีกว่านี้นะ คริสไม่รอช้ายกขวดวอดก้าที่เหลือเกินครึ่งกระดกเข้าปากอย่างไม่ยอมแพ้
ศึกยกแก้วกำลังดำเนินไปเรื่อยๆ สำหรับฉันคืนนี้ขอบายล่ะนี่ไม่ใช่คืนของฉัน สุดท้ายฉันตัดสินใจไปหยิบเบียร์มาหนึ่งกระป๋องแล้วเดินไปหาอแมนด้าแทน ฉันเห็นเธอกำลังนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับโทรศัพท์บนมือโดยที่ไม่แตะเครื่องดื่มเลยสักนิด
'ดื่มอะไรหน่อยไหม?' ฉันถาม
'ไม่ล่ะ ขอบใจ' อแมนด้าตอบพลางพิมพ์ข้อความไปเรื่อยๆ
'คุยกับใครอยู่หรอ'
'ก็เพื่อนแหละ โทษทีนะฉันขอตัว' อแมนด้าเลี่ยงที่จะตอบคำถามของฉันเธอเดินหนีไป ทิ้งฉันไว้ที่โซฟาคนเดียว เกิดอะไรขึ้นกับอแมนด้านะ เดี๋ยวนี้ทำไมถึงทำตัวแปลกๆกับฉันนัก พูดตามตรงฉันไม่ได้อยากจะยุ่งเรื่องส่วนตัวของเธอหรอกก็แค่ชวนคุยตามประสาเพื่อนฝูง กับอแมนด้าถึงแม้ว่าเธอจะอยู่ในกลุ่มเดียวกับฉันแต่เราไม่ค่อยคุยกันมากนัก ดูเหมือนเธอมักจะเปิดใจคุยกับนีน่ามากกว่าฉัน แต่ฉันก็ไม่ได้เก็บเรื่องที่เธอเดินหนีไปมาใส่ใจนัก ฉันเอนตัวลงนอนบนโซฟาเสียบหูฟังจู่ๆทุกอย่างเสียงเพลงที่เข้ามาในหูฉันก็ค่อยๆเบาลง เบาลงไป...
นานแค่ไหนไม่รู้อาจจะราวสองขั่วโมงที่ฉันเผลอหลับไป ฉันค่อยๆลืมตาขี้นเริ่ม รู้สึกตัวว่าเหมือนมีมือกำลังลูบหัวและจ้องมองฉันอยู่ ใบหน้าเจ้าสเน่ห์และแววตาสีน้ำตาลขี้เล่นคงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากคริสโตเฟอร์
'ไง' คริสทัก ด้วยรอยยิ้ม
'ไง คนอื่นกลับกันหมดแล้วเหรอ' 
'อืม เหลือแค่เรา.. สองคน' คริสพูดพลางลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยนพร้อมกับโน้มตัวเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ
'นายคงเมาหนักนะคริส คิดจะทำอะไรกันแน่มุกตลกอะไรของนายอีก'
'ใช่ฉันเมา แค่วอดก้าสองขวดกับเบียร์อีกสี่กระป๋อง รู้มั้ยว่าใครชนะการดวลครั้งนี้'
'ไม่ต้องเดาก็รู้' ฉันพูดและหัวเราะเบาๆ 
ทั้งคริสและฉันต่างก็เงียบกันไปสักพัก และจู่ๆคริสก็เริ่มพูดขึ้นมา
'ฉันรู้ว่าฉันไม่เหมือนเดสม่อน ไม่สามารถที่จะแทนที่มันได้ ตั้งแต่รู้ว่าเธอคบกับมันฉันแทบจะเป็นบ้า' เสียงของคริสเริ่มจริงจังไม่ได้พูดทีเล่นทีจริงเหมือนเคย นั่นทำให้ฉันแปลกใจเข้าไปอีก หมอนี่พยายามจะพูดอะไรกันแน่
'พูดอะไรของนาย'
'เดสม่อนมันเป็นเพื่อนสนิทของฉันนะลิส ฉันรู้ทุกเรื่องของมันแล้วเธอคิดว่ามันจะไม่รู้เรื่องของฉันบ้างรึไง'
'เรื่องอะไรคริสบอกฉันสิ' ฉันลุกขึ้นนั่งพยายามตั้งใจฟังในสิ่งที่คริสกำลังจะพูด
'มันสายไปแล้วลิส หัวใจเธอให้มันไปหมดแล้ว'
'...'
'ฉันบอกเดสม่อนว่าฉันเจอผู้หญิงคนนึงตอนเกรด8 เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักมีสเน่ห์ที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมา มันเป็นคนบอกว่าจะช่วยฉันเพื่อที่จะให้ฉันได้คุยกับเธอ หึ ใช่มันทำสำเร็จสุดท้ายฉันและเธอเราก็รู้จักกันจนได้'
'แล้วยังไงคริส พูดต่อสิ' ฉันพยายามคาดคั้นให้คริสพูดต่อ
'มันทำให้ฉันได้รู้จักกับเธอแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะได้รักเธอนะลิส'      คริสสบตาฉันด้วยแววตาที่เศร้าหมอง จู่ๆน้ำตาของคริสก็ไหลออกอาบแก้ม ฉันอึ้งไปชั่วขณะ ในตอนนี้ฉันทำอะไรไม่ถูกทุกสิ่งทุกอย่างมันสับสนไปหมดที่คริสพูดหมายความว่ายังไงกันแน่ เขากำลังบอกว่าเดสม่อนหักหลังเขางั้นหรือ แล้วรักที่เดสม่อนมีให้กับฉันมาตลอดเวลาที่ผ่านมาล่ะมันคือเรื่องจริงหรือหลอกลวงทั่งหมดกันแน่ คริสยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆด้วยความสับสนและมึนเพราะฤทธิ์ของเบียร์ทำให้ฉันไม่สามารถขยับตัวหรือปฎิเสธการจู่โจมของคริส ในที่สุดริมฝีปากของคริสก็ประกบลงบนริมฝีปากของฉัน สัมผัสของจูบเริ่มรุนแรงและเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ คริสเอื้อมมือมาถอดเสื้อผ้าของฉันอย่างรวดเร็ว และคล่องแคล่วฉันไม่แม้แต่ที่จะผลักไสในสิ่งที่เขาทำกับฉันเลยสักนิด ฉันปล่อยให้คริสถอดเสื้อผ้าจนเหลือแต่ชุดชั้นใน
จนในที่สุดคริสก็เริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองออก ก่อนที่'ทุกอย่าง'จะเกิดขึ้น คริสก้มลงมากระซิบข้างหูฉันว่าด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาว่า
'เป็นของฉันเถอะลิส'