วุ่นนักรักของฉัน

เขาคนนั้นคือใคร
ลินินกดเบอร์แอดไป
((โทรศัพท์))
เควนติน แอดเพื่อน++
ลินิน:ทักไป ดีฉันลินินนะ
เควนติน :ครับ
ลินิน :พิมพ์เพื่อจะถาม คนนั่นคือใคร? (พิมพ์สุดท้ายก็ลบ)
เควนติน :ทำอะไรอยู่
ลินิน :เรียนอยู่
เควนติน :ตั้งใจเรียนนะครับ ตอนเย็นเจอกัน
ลินิน:ค่ะ /ที่ไหนอะ
**ไม่อ่านไม่ตอบ
[ตอนเย็นเลิกเรียน]
ลินินเดินลงตึกมากับเพื่อนๆ
เพื่อนลินิน:นินไปกินไอศครีมกันไหม 
ลินิน:ไปกันเรย ฉันมีนัดแล้วอะ ขอโทษด้วยนะ
เพื่อนลินิน :กับใครอะ ใช่คนตอนเช้าไหม (แหน่ๆๆร้ายนะเรา)
ลินิน:บ้า!! ร้ายอะไร 
เพื่อนลินิน :ฉันได้ข่าวมาคนนี้ร้ายนะแก เจ้าชู้ตัวพ่อเรยแหระ
ลินิน:ไม่หรอก ฉันก็เห็นเขาดีนะ แกนะว่าเกินไป
เพื่อนลินิน:ไม่เชื่อก็ตามใจ พวกฉันไปก่อนละ
ลินิน:จ้า เที่ยวให้สนุกนะ กินให้อร่อยนะ ระวังอ้วนนะ 555
ลินินมองนาฬิกา
หนุ่มหล่อเท่มาดเข้มคนหนึ่งกับเพื่อนๆ:เธอ เธอ 
ลินิน:มองซ้าย มองขวา
หนุ่มหล่อมาดเข้ม:เธอนั่นแหละ รอใครอยู่เหรอ ให้ฉันไปส่งไหม
ลินิน:อ่ำๆอืมๆ 
เควนตินเดินลงตึกมากับเพื่อนๆและหญิงสาวอีกหนึ่งคน เดินคุยกันมาอย่างสนุกสนาน
เควนตินเห็นลินินยืนอยู่กับพวกหนุ่มๆชาย
เควนติน:รีบเดินเข้าไปจับมือลินิน ไปกันเรยไหม
ลินิน:อือ แบบงงๆ
เควนตินจับมือลินินเดินลงตึกอย่างรวดเร็ว ด้วยความโกรธลินินที่ไปยืนคุยกับชายหนุ่ม
เควนตินพาลินินขึ้นรถ 
[ในรถ]
เควนติน:เมื่อกี้เธอคุยกับใครอะ 
ลินิน:อำๆอืมๆ ฉันไม่รู้จัก เขาเข้ามาทักฉัน
เควนติน:เธอห้ามไปยืนคุยกับหนุ่มคนไหน เธอคุยกับฉันได้คนเดียวเข้าใจไหม (ฉันหวง)พูดเบาๆ
ลินิน:เข้าใจแล้วค่ะ /แล้วนายละมากับใคร??
เควนติน :เพื่อนฉัน
ลินิน:ผู้หญิงน่ะ
เควนติน :อ๋อ !! ไวน์ เพื่อนสนิทฉัน เรียนด้วยกันมาตั้งแต่มัธยม
**ไวน์สาวสวยหุ่นเซกซีขาวสวยหมวยอึ่ม 
ลินิน:อ๋อ
เควนติน:เธอหึงฉันเหรอ
ลินิน:ป๊าวววว ใครหึงนาย
เควนติน :เสียงสูงเชียวนะ
ลินิน:ปะ!!กลับกันเถอะ
เควนติน:ผมยังไม่อยากกลับอะ เราไปหาอะไรกินกันเถอะ นะๆๆๆๆ (อ้อน)
ลินิน:โอเคร
เควนตินพาลินินไปร้านไอศครีม ซึ่งเป็นร้านเดียวกับที่เพื่อนของเธอไป
เควนติน:ร้านนี้อร่อยมากนะผมชอบมากินประจำ
ลินิน:ค่ะ
เพื่อนลินิน:อ่าว นิน มากับใครนะ
ลินิน :เพื่อนนะ
เพื่อนลินิน:ใช่ป่าว แหน่ๆ ร้ายไม่เบานะเธอ
เควนติน:ปะ อ่าวใครเหรอ 
ลินิน:เพื่อนน่ะ
เควนติน:สวัสดีครับผม เควนติน เรียกสั้นๆว่า ติน ก็ได้ครับ
เพื่อนลินิน:สวัสดีค่ะ (ประสานเสียง) ยิ้มแบบกรุบกริม
[นั่งที่โต๊ะ]
เมนูครับ!!
เควนติน&ลินิน:ผมเอานี่ครับ/เอานี่ค่ะ
เควนติน:งั้นเธอสั่งก่อนเรย
ลินิน:เอานี่ค่ะ ชอกโกแลตค่ะ
เควนติน:สตอเบอรี่ครับ
ลินิน:ฮ่าๆ (หัวเราะเบาๆ)
เควนติน:หัวเราะอะไรหะ
ลินิน:ป๊าววว ผู้ชายอะไรชอบกินสตอเบอรี่ 
เควนติน:ก็ผมชอบอะ 
ลินิน:สตอเบอรี่เนี่ยนะ
เควนติน:เธอ
ลินิน:หะ!! แอบเขิน
สองชุดพร้อมเสริฟครับ!!
เควนติน:อยากกินจัง
ลินิน:ยื่นถ้วยชอกโกแลตให้เควนติน
เควนติน:ป่าว อยากกินเธอ
ลินิน:หะ!! ตกใจ
เควนติน:ผมล้อเล่น
ลินิน:วางถ้วยลงอะรีบๆกินจะได้กลับ (พึมพำ อิตาบ้านี่พูดไรไม่รู้ เขินนะเนี่ย)
กินเสร็จเรียบร้อย
ลินินเดินกับเควตินมาที่โต๊ะเพื่อน:กลับก่อนนะ
เพืื่อนลินิน:กลับให้จริงๆนะอย่าไปไหนกันต่อละ 555
ลินิน:บ้า 
เควนติน:ครับ
บายยยยยย
[ในรถ]
ลินินหลับ อาจจะเพลียมาทั้งวัน
ถึงหอพัก
เควนติน:ตื่นๆ
ลินิน: (รู้สึกเวียนหัว มึนๆ)
เควนติน:จึงอุ้มขึ้นไปพัก ห้องเควนติน
[หอพัก]
ลินิน:หลับบนเตียงนอนนุ่มๆ 
เควนติน:นั่งที่โซฟามองมาที่ลินิน
ด้วยชุดนักศึกษาของลินินกระโปรงได้เคลื่อนขึ้นบนเข่าของลินิน 
เควนติน:จึงเข้าไปใกล้ลินิน จับกระโปรงลินิน มองหน้าลินิน เควนตินรู้สึกเหมือนตอนที่ตัวเองอยู่กับผู้หญิงคนอื่น เควนตินพยายามเข้าใกล้ลินิน มือปาดผม เชยใบหน้า ในความอยากได้ลินิน
เควนติน:หอมแก้มลินิน จมูกชนจมูก เควนตินจะจูบลินิน ทันใดนั้นเควนตินจึงลุกมานั่งตั้งสติที่โซฟา (เควนตินคิดว่าเขารักผู้หญิงคนนี้เสียแล้ว ไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่น เราจะไม่ทำร้ายคนที่เรารัก)ลินินไม่ใช่ของเล่น
เควนติน:จึงดึงกระโปรงลินินลงพร้อมจับผ้ามาห่มให้ลินิน เควนตินมานั่งที่โซฟาและเผลอหลับไป
ลินิน:ตื่นมาด้วยความมึนงง ว่าอยู่ที่ไหนมองไปที่หน้าต่าง รอบๆห้องไม่ใช่ห้องลินิน (ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย)
เควนติน:ได้ยินเสียงลินิน /ห้องผมเอง
ลินิน:ฉันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร
เควนติน:เธอเหมือนไม่สบาย ฉันไม่รู้จักห้องเธอ ฉันเรยพาเธอมาพักที่ห้องฉันก่อน
ลินิน:(กลัว) อยู่ในห้องผู้ชาย ลินินรีบบอกเควนติน ฉันอยากกลับห้องแล้ว ลินินลุกขึ้นแล้วยืนแบบมึนๆงง
เควนติน:มะเดี๋ยวฉันพาไปห้อง ห้องเธออยู่ชั้นรัย
ลินิน:ชั้น3 ห้อง309
เควนติน:อ่าว เธออยู่ชั้นนี้เหรอ ถัดจากห้องฉันไป4ห้อง เธอเดินไหวไหมเดี๋ยวฉันอุ้มไปส่ง
ลินิน:ไม่ต้อง!! เดี๋ยวฉันเดินเอง ขาลินินได้ทรุดลง
เควนติน:นั่นไง อย่าดื้อสิ เดี๋ยวฉันอุ้มไปส่ง อย่าดื้อ อย่าเสียงดัง
ลินิน:ค่ะ
เควนติน:ไหนกุญแจ /เปิดประตู วางลินินลงที่เตียงเบาๆ นอนพักผ่อนซะนะ พร้อมห่มผ้า ฉันไปก่อนละ
ลินิน:หลับ
เควนติน:กลับมาที่ห้อง
ไวน์:เคาะประตูห้องเควนติน (ก๊อกๆๆ) ตินๆๆอยู่ไหม
เควนติน:ครับ อยู่
เปิดประตู
[ในห้องเควนติน]
ไวน์:ทำอะไรอยู่ ทำไมเปิดช้าจังค่ะ
เควนติน:เข้าห้องน้ำอยู่ มีอะไร
ไวน์ :อยู่ห้องมันเหงาอะ ขอมาเล่นห้องตินดีกว่า ไวน์เข้าไปกอดเควนติน
ลินิน:ตื่นมา มองหาโทรศัพท์ไม่เจอ จึงเดินไปหาห้องเควนติน
ลินินเปิดประตูเข้าไปนี่นาย!!เห็นหญิงสาวคนนั้นอยู่ในห้องเควนติน กอดกับเควนตินอยู่
ลินิน:ตกใจ รีบวิ่งกลับห้องตัวเอง แล้วมานั่งสงสัย เขาเป็นอะไรกับเควนตินกันแน่??