วุ่นนักรักของฉัน

เขาคนนั้นคือใคร

ลินินกดเบอร์แอดไป

((โทรศัพท์))

เควนติน แอดเพื่อน++

ลินิน:ทักไป ดีฉันลินินนะ

เควนติน :ครับ

ลินิน :พิมพ์เพื่อจะถาม คนนั่นคือใคร? (พิมพ์สุดท้ายก็ลบ)

เควนติน :ทำอะไรอยู่

ลินิน :เรียนอยู่

เควนติน :ตั้งใจเรียนนะครับ ตอนเย็นเจอกัน

ลินิน:ค่ะ /ที่ไหนอะ

**ไม่อ่านไม่ตอบ

[ตอนเย็นเลิกเรียน]

ลินินเดินลงตึกมากับเพื่อนๆ

เพื่อนลินิน:นินไปกินไอศครีมกันไหม 

ลินิน:ไปกันเรย ฉันมีนัดแล้วอะ ขอโทษด้วยนะ

เพื่อนลินิน :กับใครอะ ใช่คนตอนเช้าไหม (แหน่ๆๆร้ายนะเรา)

ลินิน:บ้า!! ร้ายอะไร 

เพื่อนลินิน :ฉันได้ข่าวมาคนนี้ร้ายนะแก เจ้าชู้ตัวพ่อเรยแหระ

ลินิน:ไม่หรอก ฉันก็เห็นเขาดีนะ แกนะว่าเกินไป

เพื่อนลินิน:ไม่เชื่อก็ตามใจ พวกฉันไปก่อนละ

ลินิน:จ้า เที่ยวให้สนุกนะ กินให้อร่อยนะ ระวังอ้วนนะ 555

ลินินมองนาฬิกา

หนุ่มหล่อเท่มาดเข้มคนหนึ่งกับเพื่อนๆ:เธอ เธอ 

ลินิน:มองซ้าย มองขวา

หนุ่มหล่อมาดเข้ม:เธอนั่นแหละ รอใครอยู่เหรอ ให้ฉันไปส่งไหม

ลินิน:อ่ำๆอืมๆ 

เควนตินเดินลงตึกมากับเพื่อนๆและหญิงสาวอีกหนึ่งคน เดินคุยกันมาอย่างสนุกสนาน

เควนตินเห็นลินินยืนอยู่กับพวกหนุ่มๆชาย

เควนติน:รีบเดินเข้าไปจับมือลินิน ไปกันเรยไหม

ลินิน:อือ แบบงงๆ

เควนตินจับมือลินินเดินลงตึกอย่างรวดเร็ว ด้วยความโกรธลินินที่ไปยืนคุยกับชายหนุ่ม

เควนตินพาลินินขึ้นรถ 

[ในรถ]

เควนติน:เมื่อกี้เธอคุยกับใครอะ 

ลินิน:อำๆอืมๆ ฉันไม่รู้จัก เขาเข้ามาทักฉัน

เควนติน:เธอห้ามไปยืนคุยกับหนุ่มคนไหน เธอคุยกับฉันได้คนเดียวเข้าใจไหม (ฉันหวง)พูดเบาๆ

ลินิน:เข้าใจแล้วค่ะ /แล้วนายละมากับใคร??

เควนติน :เพื่อนฉัน

ลินิน:ผู้หญิงน่ะ

เควนติน :อ๋อ !! ไวน์ เพื่อนสนิทฉัน เรียนด้วยกันมาตั้งแต่มัธยม

**ไวน์สาวสวยหุ่นเซกซีขาวสวยหมวยอึ่ม 

ลินิน:อ๋อ

เควนติน:เธอหึงฉันเหรอ

ลินิน:ป๊าวววว ใครหึงนาย

เควนติน :เสียงสูงเชียวนะ

ลินิน:ปะ!!กลับกันเถอะ

เควนติน:ผมยังไม่อยากกลับอะ เราไปหาอะไรกินกันเถอะ นะๆๆๆๆ (อ้อน)

ลินิน:โอเคร

เควนตินพาลินินไปร้านไอศครีม ซึ่งเป็นร้านเดียวกับที่เพื่อนของเธอไป

เควนติน:ร้านนี้อร่อยมากนะผมชอบมากินประจำ

ลินิน:ค่ะ

เพื่อนลินิน:อ่าว นิน มากับใครนะ

ลินิน :เพื่อนนะ

เพื่อนลินิน:ใช่ป่าว แหน่ๆ ร้ายไม่เบานะเธอ

เควนติน:ปะ อ่าวใครเหรอ 

ลินิน:เพื่อนน่ะ

เควนติน:สวัสดีครับผม เควนติน เรียกสั้นๆว่า ติน ก็ได้ครับ

เพื่อนลินิน:สวัสดีค่ะ (ประสานเสียง) ยิ้มแบบกรุบกริม

[นั่งที่โต๊ะ]

เมนูครับ!!

เควนติน&ลินิน:ผมเอานี่ครับ/เอานี่ค่ะ

เควนติน:งั้นเธอสั่งก่อนเรย

ลินิน:เอานี่ค่ะ ชอกโกแลตค่ะ

เควนติน:สตอเบอรี่ครับ

ลินิน:ฮ่าๆ (หัวเราะเบาๆ)

เควนติน:หัวเราะอะไรหะ

ลินิน:ป๊าววว ผู้ชายอะไรชอบกินสตอเบอรี่ 

เควนติน:ก็ผมชอบอะ 

ลินิน:สตอเบอรี่เนี่ยนะ

เควนติน:เธอ

ลินิน:หะ!! แอบเขิน

สองชุดพร้อมเสริฟครับ!!

เควนติน:อยากกินจัง

ลินิน:ยื่นถ้วยชอกโกแลตให้เควนติน

เควนติน:ป่าว อยากกินเธอ

ลินิน:หะ!! ตกใจ

เควนติน:ผมล้อเล่น

ลินิน:วางถ้วยลงอะรีบๆกินจะได้กลับ (พึมพำ อิตาบ้านี่พูดไรไม่รู้ เขินนะเนี่ย)

กินเสร็จเรียบร้อย

ลินินเดินกับเควตินมาที่โต๊ะเพื่อน:กลับก่อนนะ

เพืื่อนลินิน:กลับให้จริงๆนะอย่าไปไหนกันต่อละ 555

ลินิน:บ้า 

เควนติน:ครับ

บายยยยยย

[ในรถ]

ลินินหลับ อาจจะเพลียมาทั้งวัน

ถึงหอพัก

เควนติน:ตื่นๆ

ลินิน: (รู้สึกเวียนหัว มึนๆ)

เควนติน:จึงอุ้มขึ้นไปพัก ห้องเควนติน

[หอพัก]

ลินิน:หลับบนเตียงนอนนุ่มๆ 

เควนติน:นั่งที่โซฟามองมาที่ลินิน

ด้วยชุดนักศึกษาของลินินกระโปรงได้เคลื่อนขึ้นบนเข่าของลินิน 

เควนติน:จึงเข้าไปใกล้ลินิน จับกระโปรงลินิน มองหน้าลินิน เควนตินรู้สึกเหมือนตอนที่ตัวเองอยู่กับผู้หญิงคนอื่น เควนตินพยายามเข้าใกล้ลินิน มือปาดผม เชยใบหน้า ในความอยากได้ลินิน

เควนติน:หอมแก้มลินิน จมูกชนจมูก เควนตินจะจูบลินิน ทันใดนั้นเควนตินจึงลุกมานั่งตั้งสติที่โซฟา (เควนตินคิดว่าเขารักผู้หญิงคนนี้เสียแล้ว ไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่น เราจะไม่ทำร้ายคนที่เรารัก)ลินินไม่ใช่ของเล่น

เควนติน:จึงดึงกระโปรงลินินลงพร้อมจับผ้ามาห่มให้ลินิน เควนตินมานั่งที่โซฟาและเผลอหลับไป

ลินิน:ตื่นมาด้วยความมึนงง ว่าอยู่ที่ไหนมองไปที่หน้าต่าง รอบๆห้องไม่ใช่ห้องลินิน (ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย)

เควนติน:ได้ยินเสียงลินิน /ห้องผมเอง

ลินิน:ฉันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร

เควนติน:เธอเหมือนไม่สบาย ฉันไม่รู้จักห้องเธอ ฉันเรยพาเธอมาพักที่ห้องฉันก่อน

ลินิน:(กลัว) อยู่ในห้องผู้ชาย ลินินรีบบอกเควนติน ฉันอยากกลับห้องแล้ว ลินินลุกขึ้นแล้วยืนแบบมึนๆงง

เควนติน:มะเดี๋ยวฉันพาไปห้อง ห้องเธออยู่ชั้นรัย

ลินิน:ชั้น3 ห้อง309

เควนติน:อ่าว เธออยู่ชั้นนี้เหรอ ถัดจากห้องฉันไป4ห้อง เธอเดินไหวไหมเดี๋ยวฉันอุ้มไปส่ง

ลินิน:ไม่ต้อง!! เดี๋ยวฉันเดินเอง ขาลินินได้ทรุดลง

เควนติน:นั่นไง อย่าดื้อสิ เดี๋ยวฉันอุ้มไปส่ง อย่าดื้อ อย่าเสียงดัง

ลินิน:ค่ะ

เควนติน:ไหนกุญแจ /เปิดประตู วางลินินลงที่เตียงเบาๆ นอนพักผ่อนซะนะ พร้อมห่มผ้า ฉันไปก่อนละ

ลินิน:หลับ

เควนติน:กลับมาที่ห้อง

ไวน์:เคาะประตูห้องเควนติน (ก๊อกๆๆ) ตินๆๆอยู่ไหม

เควนติน:ครับ อยู่

เปิดประตู

[ในห้องเควนติน]

ไวน์:ทำอะไรอยู่ ทำไมเปิดช้าจังค่ะ

เควนติน:เข้าห้องน้ำอยู่ มีอะไร

ไวน์ :อยู่ห้องมันเหงาอะ ขอมาเล่นห้องตินดีกว่า ไวน์เข้าไปกอดเควนติน

ลินิน:ตื่นมา มองหาโทรศัพท์ไม่เจอ จึงเดินไปหาห้องเควนติน

ลินินเปิดประตูเข้าไปนี่นาย!!เห็นหญิงสาวคนนั้นอยู่ในห้องเควนติน กอดกับเควนตินอยู่

ลินิน:ตกใจ รีบวิ่งกลับห้องตัวเอง แล้วมานั่งสงสัย เขาเป็นอะไรกับเควนตินกันแน่??