รักสุดท้ายของนายซุปตาร์

[10:30]

"I love you baby..baby..baby....."

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้ร่างสูงยาวที่นอนคลุมโปรงอยู่นั้นต้องตื่นขึ้นมา เขาค่อยๆเอาผ้าห่มที่ปกคลุมศรีษะออกมาอย่างช้าๆก่อนที่เขาจะเอามือไปคว้าโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างเขา เขาค่อยๆจับโทรศัพท์แล้วนำมาแนบหูอย่างช้าๆก่อนที่จะได้ยินเสียง

[นัมซุน ทำไมถึงยังไม่มาว่ะ แกรู้มั้ยห๊ะ!!ว่าตอนนี้มันกี่โมงเเล้ว แกอย่าลืมนะว่าตอน11:00น แกต้องมาถ่ายโฆษณาอีก]

"นัมซุน...นัมซุน...โก นัมซุน"

เสียงที่น่ากลัวตะโกนขึ้นทำให้ร่างที่สูงยาวต้องสะดุ้งขึ้นทันที"เฮือก"...

[ผู้จัดการซูคุณรู้มั้ย!!! ว่าเวลานี้มันเป็นเวลาพักผ่อนของผม]

เขาพูดด้วยนํ้าเสียงที่ไม่พอใจอย่างมากก่อนที่จะตัดสายทิ้งไป

I love you baby...baby...baby....

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง

[มีอะไรอีกผู้จัดซู ผมบอกแล้วไงว่าผมจะพักผ่อน]

(นัมซุน แกจะต้องมาถ่ายโฆษณานะเว้ย)

เสียงของผู้จัดการตอบกลับ

[คุณก้อเลื่อนงานออกไปสิคับ]

...[เลื่อนออกไปบ้านแกสิ ฉันเลื่อนงานนี้ออกมาเป็นอาทิตย์แล้วนะ

แกรีบลุกขึ้น แล้วแต่งตัวฉันจะให้คนขับรถไปรอแกหน้าโรงแรม]...

(ผู้จัดการคับผมขอนอนต่ออีกซัก1ช.ม.นะคับ)

เขาตอบกลับไปด้วยนํ้าเสียงที่อ่อนโยน

[ไม่ได้]

เสียงของผู้จัดการตอบและตัดสายในทันที..ติ้ด....

"คับบ..บ..บ ผู้จัดการ"เขาพูดเบาๆกับตัวเองก่อนที่เปลือกตาบางๆจะค่อยๆเปิดกว้างขึ้นอย่างช้าๆแล้วค่อยๆลุกออกจากเตียง

ตึก....ตึก.....ตึก...เขาค่อยๆเดินตรงที่ห้องนํ้า

⌚10:50 น.⌚

หลังจากที่เขาอาบนํ้า แต่งตัวจนดูดีแล้วเขาก้อรีบเดินไปที่ประตูและเปิดออกอย่างรวดเร็ว

.....ปัง.....เสียงเขาปิดประตู......

ตึก.....ตึก.....ตึก....เขารีบเดินไปที่ลิฟต์อย่างเร่งรีบ

ติ้ง....เสียงลิฟต์ดังและค่อยๆเปิดออกมา

เขาค่อยๆก้าวขาเขาไปในลิฟต์อย่างรีบร้อน...

....ผ่านไป5นาที...

....ติ้ง....เสียงลิฟต์ดังและเปิดออกอีกครั้ง....

"กรี๊ด...กรี๊ด...กรี๊ด"เสียงของแฟนคลับจำนวนมากที่มารอเขา

เสียงนี้ทำให้เขาต้องรีบเดินอย่างรวดเร็ว....ตึก...ตึก...ตึก...

เขารีบเดินแล้วขึ้นรถไปอย่างรวดเร็ว

บรึ้น...บรึ้น...เสียงรถที่ออกตัวอย่างรวดเร็ว

ผ่านไป5นาที...10นาที...15นาที

เขาเริ่มรู้สึกหงุดหงิดที่ยังไม่ถึงสักที

I love you baby..baby...baby

เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นอีกครั้งหนึ่งหลังจากผ่านมา55นาที

เขาค่อยๆหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดรับทันที

[ครับผู้จัดซู]

"แกอยู่ไหนแล้วว่ะ"

...เสียงของผู้จัดการดังขึ้นอย่างน่ากลัวอีกครั้ง...

ผมใกล้จะถึงแล้วล่ะถ้ารอไม่ไหวก้อไม่ต้องถ่าย

...แล้วเขาก้อกดวางสายอีกครั้ง...

⌚ผ่านไป10นาที⌚

[11:30]

...เอี๊ยด...เสียงเบรครถ...

"แกมาถึงแล้วเหรอว่ะฉันนึกว่าแกจะมาถึงชาติหน้าซะอีก"

เสียงของผู้จัดการบ่นหลังจากที่เขามาช้า30นาที

...ตึก...ตึก...ตึก...เขาเดินเข้าไปถ่ายโฆษณาอย่างช้าๆชิลๆ....

[ ผ่านไป1ชั่วโมง]

⌚12:35⌚

:เฮ้อ เสร็จสักที เขาพูดกับตัวเองเบาๆก่อนที่จะเดินไปยังที่จอดรถ:

..แอ๊ด...ปัง..เสียงเปิดประตูรถและปิดอย่างรวดเร็ว

...หลังจากขับรถมานานกว่า30นาที...

...เฮ้อถึงสักดีเขาพูดกับตัวเองเบาๆก่อนที่จะลงจากรถด้วยการแต่งกายที่มิดชิด....

เขาลงจากรถเเล้วตรงเข้าไปที่ร้านอาหารประจำของเขา..

"นัมซุนค้ะ..นัมซุน...เสียงที่นุ่มนวลอ่อนหวานเรียกเขา....

เขารีบเดินตรงไปหาเทอทันทีหลังจากที่เดินไปถึงแล้วใบหน้าที่สวยคมน่ารักของผุ้หญิงคนนั้นถามเขาว่า

❄..จะทานอะไรค้ะ..❄.

❄...อะไรก้อได้...❄

เขาตอบไปอยากเย็นชาก่อนที่จะนั่งมองผู้หญิงคนนั้นแล้วพูดว่า

[เราเลิกกันเถอะ]

ติดตามตอนต่อไป