SOMEONE ฉันรักเธอ

ตอนที่ 8

“วันนี้อาจารย์มีธุระ วันนี้ถือว่ายกคาบให้ละกันนะ” วันนี้จารยกคาบเย้ๆๆ

“เห้ยยย ยังไงก็ไม่มีเรียนแล้วเราไปหาอาดรีมเลยมั้ย” อิมที่ดูจะตื่นเต้นกับการได้เจออาฉันเอามากๆเอ่ยชวน

“ดูแกอยากรู้งานที่อาดรีมจะให้ทำซะเหลือเกินนะ” นิลเอ่ยแซว คือฉันคิดนะว่ามันจะกินคนแก่รึเปล่า แต่ก็ไม่ใช่นางให้เหตุผลว่างานที่อาฉันให้ทำแต่ละอย่างมันออกแนวที่นางถนัดนักแบบแนวแปลกๆอย่างเช่น ทวงหนี้ เลี้ยงเสือ ดูแลจระเข้ทั้งฝูง หรือล่าสุดที่ทำไปก็ เข้าไปในป่าไปหาชนเผ่าที่สาปสูญ แล้วก็แปลกที่หาเจอ ฉันกับนิลคือสะบักสะบอมออกมาเลยหละแต่เกลกับอิมมันดูจะชอบเอามากๆเดียวหมูไล่ เดียวคนไล่โอยยคือเหนื่อยอะ

“ไปเลยก็ได้นะ อยากรู้เหมือนกันว่าจะให้ทำบ้าไรอีก” ฉันพูดแล้วเก็บของใส่กระเป๋า จิงๆไม่มีหรอกของมีแค่ปากกาแท่งเดียวนี่แหละ5555

ณ บ้านทองสุพรรณ

“อามีไรรีบๆพูดมาเลยดรีมจะไปที่อื่นต่อ” ฉันมาถึงก็เปิดประเด็นคุยเลยเพราะไม่อยากให้เสียเวลาทุคนนั่งลงที่โซฟาแล้วอาก็เริ่มคุยเรื่องงานตามที่ฉันบอกทันที

“ฉันอยากให้ทุกคนช่วยหาคนที่ดีและจิงใจให้กับลูกชายเพื่อนอาหน่อยจะได้มั้ย” อะไรเนี้ยย ไม่เห็นจะน่าสนุกเลยอะ

“หาแฟนเนี้ยนะค่ะอา” อิมดูจะผิดหวังมากกับงานที่มันจะต้องทำ

“ใช่ แค่นี้พวกเธอทำได้อยู่แล้ว อามีธุระแค่นี้แหละ” อาพูดเสร็จก็หันมาหาฉันเหมือนจะถามอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่ถามฉันเลยถามเองเลย

“มองหน้าดรีมทำใมอะอา” ฉันถามไปด้วยความสงสัยเพราะอาเอาแต่มองหน้าเหมือนฉันไม่ใช่คนอ่ะ

“ก็หมดธุระแล้วนี่ไง ทำใมไม่ธุระแกละ จะอยู่ทำใม” อ้อออ กะจะกวนทรีนนี่เอง แหมม หมดเรื่องแล้วก็ไล่กันตลอดด

“ชิ!” ฉันลุกขึ้นเดินออกไปทางหน้าห้องโถงแต่โดนแซวซะก่อน

“ดรีม ไม่รู้ใครเอาแผ่นซีดีมาติดก้นแกอะ” หึ้ยยยยยยยย ฉันทำเป็นไม่สนใจแล้วเดินกระแทกเท้าออกไป

“พวกแกจะกลับบ้านกันใช่มั้ย” ฉันเดินไปหาพวกนางที่รถเพื่อส่งแขก

“อืมม วันนี้แม่ฉันเรียกไปกินข้าวอะ ไว้เจอกันวันอาทิตนะ” นิลพูดแล้วบอกลาฉันทุกคนก็บ้ายบายฉันกันใหญ่หลังจากที่รถของสาวๆแล่นออกไปจากบ้านฉันแล้วฉันก็เดินไปหาพี่สมหมายพี่ชายที่สมศรีพ่อน้องสมปองโอ้ยยย ช่างแม่ง!!สรุปแกเป็นคนขับรถของบ้านฉันเอง 5555

“พี่สมหมาย ไปเอารถออกที ดรีมจะไปห้าง” ฉันเดินไปบอกพี่สมหมายแล้ววิ่งขึ้นไปเอากระเป๋าที่ห้องรับแขกแล้ววิ่งอกมาที่รถเพื่อนจะไปห้าง ฉันจะไปซื้อหหนังสือนิยายเข้าใหม่

“คุณดรีมพึ่งได้รถมาใหม่ไม่ใช่เหรอคับ ไม่ลองขับหน่อยเหรอคับ” พี่สมหมายถามฉันตอนที่รถติดไฟแดง คืออ เมื่อวันก่อนคุณป้าฉันซื้อรถให้เป็นรถรุ่นVOLKSWAGAN New Beetle ซึ่งไม่ได้ถามฉันซักคำว่าอยากได้รึเปล่า

“พี่สมหมายถามแปลก พี่ก็รู้ว่าดรีมขับรถไม่เป็น” ใช่คะฉันขับรถไม่เป็นไปไหนมาไหนคนเดียวไม่ค่อยจะได้หรอกฉันหน่ะ

“ผมถึงบอกคุณดรีมไงครับว่าให้เรียนขับรถได้แล้ว เผื่อไปไหนมาไหนคุณดรีมจะได้สะดวกไงละครับ” เอิ่มม นี่ฉันต้องนั่งสงบเสงี่ยมให้คนขับรถสอนอีกนานมั้ยเนี้ย

“เอาหล่ะๆ ฉันจะเอาไปคิดก่อนละกันน่ะโอเค้” ตอนนี้รถแล่นมาถึงที่ห้างเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ฉันจะได้ซื้อหนังสือแล้ววว

“คุณดรีมจะให้ผมรอมั้ยครับ” พี่สมหมายถามแบบนี้ตลอดแหละสุดท้ายไม่ว่าฉันจะให้รอหรือไม่แกก็อยู่รอตลอด ฉันเลยยิ้มให้เป็นคำตอบ

“เอ่อ พี่สมหมายช่วยไปที่หอดอรีมแล้วเอาลูกสาวดรีมกลับมาให้หน่อยสิ อะนี่คีย์การ์ด แล้วก็นี่ เอาไว้ใช้นะเผื่ออยากได้อะไร” ฉันยื่นเงินให้พี่สมหมายไปสามพันเพราะฉันมีเงินสดอยู่แค่นี้จิงๆ

“คับ” ฉันเดินลงมาจากรถอย่างเร่งรีบเพราะเดี๋ยวจะไม่ทันซื้อของ

“อร้ายยยย มาทันพอดี!” ฉันพูดกับตัวเองแล้วเดินเข้าปในร้านประจำที่มาซื้อหนังสือบ่อยๆ

“ยินดีต้อนรับค่ะ” พนักงานต้อนรับอย่างเป็นมิตรอยู่เสมอทุกครั้ง นี่แหละที่ทำให้ฉันชอบร้านนี้เพราะมีการแนะนำหนังสือให้ลูกค้า และบริการเอามากๆ ฉันช้อบบชอบ

“คือว่าหนังสือเรื่องนี้อะค่ะ มันเข้าใหม่ ที่นี่วางขายรึยังค่ะ” ฉันเปิดโทรศัพน์เอารูปหนังสือนิยายที่อยากได้ถามพนักงานที่เค้าเตอร์ที่ยืนยิ้มอยู่ตลอดเวลาไม่รู้ว่านี่คือยิ้มเรียกลูกค้าอยู่แล้วหรือไปฉีดโบท็อกมา

“อ้อ เรื่องนี้เราวางขายแล้วค่ะถ้าคุณลูกค้าต้องการซื้อเรามีโปรโมชั่นนะค่ะ” อร้ายย วางขายแล้วแถมมีโปรด้วยน่าสนๆ

“โปรอะไรเหรอค่ะ” ฉันถามออกไปอย่างตื่นเต้นแต่คำตอบทำเอาฉันแทบอยากเอาหน้าฟาดเค้าเตอรืตาย

“ต้องมากับแฟนค่ะ ทางร้านเราจะลดให้ 50%เลยนะค่ะ” กับแฟน แฟนเนี้ยนะ ชิ!!

“ฉันขอซื้อราคาเต็มนั่นแหละค่ะ รีบเอามาเลยค่ะ” ตอนนี้ฉันทำหน้าเซ็งเวอร์เลยหล่ะฉันรู้ตัว 5555 ก็คนมันโสดอะ

“นี่คะคุณลูกค้า ขอให้มีความสุข สนุกไปกับการอ่านค่ะ” จะบริการดีอะไรเบอร์นั้นคะเนี้ยย

“555 ขอบคุณค่ะ” ฉันเดินส่ายหัวออกมาจากร้าน ตอนนี้จะกลับก็คงไม่ได้เพราะพี่สมหมายคงยังไม่ถึงที่หอฉันด้วยซ้ำ

“ไปหาไรกินดีกว่า” ฉันเดินไปที่ร้านอาหารไทยที่อาชอบพามากินบ่อยๆ คือมันอร่อยมากจนฉันอดจะกินให้หมดไม่ได้ถึงแม่ว่าจะมีส่วนผสทขอกะทิแบบจัดหนักจัดเต็มสุดๆ

“อิ่มมม” ฉันจ่ายตังเสร็จก็เดินออกจากร้านมาแล้วโทรหาพี่สมหมาย

“พี่สมหมายอยู่ไหนแล้วเนี้ย” ฉันเดินไปคุยไปเดินดูนั่นนี่ไปเรื่อย เข้าร้านนั้นออกร้านนี้จนเริ่มเบื่อพี่สมหมายก็พึ่งออกมาจากหอของฉันคงอีกนานกว่าจะมาถึงที่ห้าง

“อ้ะ!! ขอโทดค่ะ” ฉันเดินถอยหลังหลบคนที่กำลังเข็นรถมาข้างหน้าฉันแต่ฉันดันถอยไปชนคนข้างหลังจนเค้าล้มลงไปกับพื้นอย่างแรง โหยย ฉันก็ไม่ได้แรงเยอะเวอร์อะไรขนาดนั้นนะย่ะ!!

“อะ! เธอเองเหรอ” หื้มม รู้จักกันตอนไหนว่ะ ฉันสังเกตหน้าเค้าอีกทีตอนที่ลุกขึ้นมาแล้ว เอหน้าคุ้นๆแหะ

“เฮ้ย!! นาย! กิ๊กน้องกี้หนิ!” โห่ๆ พรมลิขิตผิดเวลาอะไรขนาดนี้เนี้ยย