SOMEONE ฉันรักเธอ

ตอนที่ 9

“เธอมาทำอะไรที่นี่” หมอนั่นเปิดประเด็นถามฉันด้วยคำถามที่ดูไร้สมองเอามากๆตอนนี้เรามานั่นชิวกันที่ร้านเค้กในห้างนี่แหละค่ะเห็นว่าร้านสวยดีเลยลองเข้ามาดู

“อ้อ ฉันมาเข้าห้องน้ำหน่ะ” ฉันตอบไปแบบกวนๆซึ่งหมอนั่นก็เชื่อด้วยนะ ไม่รู้มันแกล้งให้ฉันโมโหรึเปล่า

“หืมม จิงดิแต่ก็นะกลั่นฉี่มันก็ไม่ดีต่อสุภาพหรอก” เฮ้อออ นี่ฉันนั่งคุยกับพวกสมองเพชรเหรอเนี้ยย คนสมองกลวงอย่าฉันฟังไม่รู้เรื่องเลยซักนิด

“อ้อ พี่ขอแนะนำตัวอีกรอบนะ พี่ชื่อทอย ยินดีที่ได้รู้จัก” เฮ้ออ ก็ไม่อยากรู้จักเท่าไหร่หรอก

“ค่ะ ดรีมคะยินดีที่ได้รู้จัก” ฉันแนะนำตัวกลับไปตามมารยาทที่ฉันเคยร่ำเรียนมา แล้วก็ที่ป้าสอนเรื่องการเข้าสังคมที่ฉันไม่สันทัตเอาซะเลย ต้องนั่งแบบนั้นนะ กินแบบนี้นะ โอยย น่าเบื่อสุโกยย

“อ้าวว น้องดรีม” เฮือก!! เสียงนี้มัน

“ไอ่...พี่เม่น” ฉันพูดออกมาเบาๆเนื่องจากยังไม่ได้หันไปมองเพราะมันไม่แน่ใจอะ มันก็เสียวๆว่าจะใช่เหมือนกันนะ

“ใช่แล้ว ดีใจจังที่จำเสียงพี่ได้” มันเลื่อนเก้าอี้ข้างๆฉันแล้วหย่อนก้นลงนั่ง อร้ายยย อะไรจะซวยซ้ำซวยซ้อนแบบนี้วะ โอ้ยยยยยยยยย

“เห้ยย พี่จะมายุ้งไรกับพวกเราเนี้ย ไปนั่นโต๊ะพี่ดิไป้” ฉันเอ่ยไล่อย่างรำคานเพราะตอนนี้ทุกคนในร้านหันมามองที่โต๊ะฉันกันอย่างสนอกสนใจเอามากๆเพราะที่โต๊ะฉันเนี้ยมันศูนย์รวมความหล่อระดับวัวตายความล้มพลังอันติที่ทำลายล้างทุกการเคลื่อนไหวเลยหล่ะ

“อ้อ พอดีพี่มาคนเดียวเหงาๆเลยนั่งด้วยนะ” หึ้ยยย ฉันไม่อยากนั่งกับแก้!!

“เชิญเลยคับ” เอ้าอะไรว่ะไอ่นี่อีกคนจะป็นสุภาพบุรุษบ้าไรขนาดนั้น พี่ควรแยกแยะได้แล้วนะว่าคนไหนควรคบหาคนไหนไม่ควรสุงสิงอะ อย่าบอกนะว่าแนวเดียวกับเกรซ สงสัยละสิว่าแนวไหน ก็ไอ่พวกที่เป็นเพื่อนกับคนทั้งโลกไงละค้าาา

“ขอบคุณคับ ว่าแต่เป็นไรกันเหรอคับสองคนนี้” ไอ่พี่เม่นถามด้วยความสงสัย ฉันจึงตอบให้มันหายสงสัยแบบรวดเดียว ชัดเจน และ ถูกต้องแบบไม่ต้องให้มันถามซ้ำ

“เป็นคนที่พึ่งรู้จักกัน ไม่มีทางเป็นอย่างอื่นได้นอกจากพี่น้อง อย่าถามมากมันน่ารำคาน” ฉันพูดจบคือทั้งโต๊ะก็เงียบกริบจนฉันต้องหันไปมองทั้งสอง คือสองคนนี้เค้ามองอะไรกันข้างนอกไม่รู้ดูเหมือนช็อคอะไรบางอย่างแต่คนที่ดูจะช็อคมากที่สุดเห็นจะเป็นไอ่พี่เม่นนั่นแหละ มันดูอะไรกันนะ

ขวับ!!

ฉันมองตามที่ทั้งสองคนมองอย่างสงสัยแต่ภาพที่เห็นก็เป็นอะไรที่น่าช็อคจิงๆ

“พี่แพท” ฉันเอ่ยนานผู้หญิงที่ยืนควงกับหนุ่มหล่อร่างสูงโปล่ง ฉันจะไม่ตกใจเลยถ้าผู้ชายนั้นไม่ใช่

“พี่แพทกับพี่โจ....เหรอ!!” ฉันตาฝาดไปรึเปล่าเนี้ย ทั้งสองคนเดินกระหนุงกระหนิงกันท่ามกลางสายตาของคนทั้งห่าง

“นี่รู้จักทุกคนเลยรึไง” พี่เม่นที่ตั้งสติได้ก่อนแซวฉันในขณะที่ตายังจดจ้องอยู่ที่สองคนนั้นอย่างนึกสงสัย

“นั่นใช่น้องแพทที่เป็นนางแบบใหม่ใช่มั้ย” หูยยย ขนาดลุงหนานของเรายังรู้จักพี่แพทเลยอะ สุดยอดด พี่แพทดังขนาดนั้นทำใมถึงเดินควงผู้ชายออกสื่อแบบนั้นหล่ะเนี้ยแต่ว่า...

“นี่พี่เม่น เค้าสองคนเป็นแฟนกันเหรอ” ฉันหันไปถามพี่เม่นที่เปลี่ยนมานั่งดูดนมมุกแทน

“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน พึ่งเห็นสองคนนี้อยู่ด้วยกันก็วันนี้แหละตอนอยู่ที่วิลัยก็ทำเหมือนไม่รู้จักกันเลยหล่ะไม่รู้ทำใมเหมือนกัน” พี่แกร่ายยาวไปถึงอดีตชาติ แต่ว่าทำใมต้องทำเหมือนไม่รู้จักกันด้วยหล่ะบ้าจิงถ้าเกลรู้ต้องมีเรื่องกับพี่แพทแน่ๆเลยอะ เพราะอะไรนะเหรอ สองคนนี้รู้จักแล้วก็สนิทกันหน่ะสิ

“จะบอกเกลดีมั้ยว่ะเนี้ย” ฉันนั่นคิดทบทวนดูซักพักก็ตัดสินใจได้แล้วว่าจะไม่บอกเกลจนกว่าจะแน่ใจอะไรบางอย่าง

“เป็นไรมากป้ะเนี้ย” ฉันหันไปมองไอ่พี่เม่นแล้วหันไปทางอื่นพลางคิดเรื่องพี่แพทไปด้วย

ก่อนจะนอกอยากเจอเธอเป็นคนสุดท้าย~~~

อยู่ๆเสียงโทรสับฉันก็ดังขึ้นฉันเห็นเบอร์คนที่โทรก็ยิ้มแฉ่ง

“ฮโหลพี่สมหมายมาถึงแล้วเหรอค่ะ” ฉันกดรับแล้วพูดกับพี่สมหมายอย่างอารมดี หุหุ จะได้กลับบ้านแล้ววว

“ไปก่อนนะคะพี่ๆ” ฉันยกมือไว้ทุกคนแล้วเดินออกมาจากร้านอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจเสียงเรียกของพี่เม่นมันเลยซักนิด คิคิ ฉันไม่ได้จ่ายเงินหรอกเพราะพี่ทอยแกจะเลี้ยงเองง

“ไปกันเถอะพี่สมหมาย” ฉันวิ่งขึ้นรถอย่างรวดเร็วกลัวไอ่พี่เม่นมันตามมาทวงตังค่าเค้กสามก้อนที่ฉันกินไปเมื่อกี้

“คุณดรีมจะไปไหนต่อมั้ยครับ” พี่สมหมายถามฉันตอนที่รถออกตัวแล้ว

“ไม่ค่ะ กลับบ้านเลย” ฉันตอบกลับไปพร้อมกับลูบหัวลูกสาวตัวน้อยไปด้วย ที่บ้านของป้าฉันหน่ะมีสัตว์อยู่สองชนิด คือ เม่นลูกสาวของฉัน กับ แมวของอาฉัน ขนาดคนไม่ถูกกันขนาดนี้ มีหรือสัตว์ที่พวกเราเลี้ยงจะถูกกัน

“อาาาา พรุ่งนี้สอนหนูขับรถหน่อยสิ” ตี้นี้ฉันนั่งอยู่ที่ห้องนอนของอาฉันเองถึงอาฉันจะเป็นผู้ชายแต่ฉันหนะเข้าออกห้องอาได้คนเดียวนะเอออ เพราะอะไรหน่ะเหรอ เพราะฉันเป็นหลานรักยังไงหละ ถึงจะกัดกันทุกวันแต่ฉันก็ยังเป็นหลานรักขออาเสมอ อาบอกแบบนั้นอะนะ

“ทำใมถึงอยากขับหละ” อาถามฉันที่นอนกลิ้งไปมาบนเตียง

“ก็อยากขี่เป็นอะ” ฉันลุกขึ้นนั่งแล้วตอบกลับไปหน้ายิ้มๆ

“ได้” อาตอบฉันแล้วหันไปทำงานต่อเย้ๆจะได้ขับรถเป็นซักที

เช้าวันรุ่งขึ้น

“อาาาา หนูกลัวนะทำใมไม่ขึ้นมานั่งด้วยกันเล่า!!” ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในรถคันเก่าของคุณป้าที่ท่านไม่ใช้แล้วฉันใช้รถท่านในการฝึกครั้งนี้ แต่ดูท่าแล้วฉันต้องตายแน่ๆ

“ฉันยังไม่อยากตาย ทำตามที่อาบอกละกันนะ” ม้ายยยยยยยย!!

“อา!!! เบรคอยู่หนายยยยยยย!!!” ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!