SOMEONE ฉันรักเธอ

ตอนที่ 7

“แกเซอร์ไพรท์พวกฉันสำเร็จแล้วเกล” นิลเปิดประเด็นพูดเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้เป็นคนแรกในขณะที่ทุกคนกำลังกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อย

“แหงละ เพราะฉันแค้นใยนี่มานานละ ถือว่าช่วยเพื่อนให้หายโง่ละกัน” ถึงแม้ว่าเกลกับเนมจะไม่ถูกกันแต่คำว่าเพื่อนอะเนาะ ยังไม่มันก็ตัดกันไม่ขาดหรอก

“พี่ดรีมกินน้ำโค้กมั้ย เกรซไปซื้อให้” เกรซที่พึ่งซื้อข้าวมากินถามฉันซึ่งฉันก็หิวน้ำพอดี

“ค่ะ เอาก็ได้” ฉันยิ้มตอบแล้วกินข้าวต่อ

“อะไรกันคู่นี้หวานเกินไปรึเปล่าเนี้ย แล้วก็นะเกรซพวกพี่น้อยใจนะเนี้ยดูแลแต่ไอ่ดรีมเนี้ย” อิมพูดเชิงหมั่นใส้ซึ่งฉันก็ไม่ได้สนใจหรอก เพราะจิงๆฉันกับเกรซเนี้ยไม่ได้มีอะไรเกินเลยไปกว่าพี่น้องแน่นอน มันคงเป็นเพราะตอนนั้นแหละมั้งที่ทำให้เกรซติดฉันแจ

“ก็แค่ถามพี่ดรีมเฉยๆว่าจะกินมั้ยแค่นั้นเอง ส่วนของพี่ๆเกรซซื้อมาให้อยู่แล้วค่ะ” ก็จิงของน้องมันเพราะฉันไม่ชอบกินน้ำเปล่าเวลากินข้าวมันทำให้ข้าวไม่อร่อยเท่าไหร่ฉันเลยชอบกินพวก ชาเย็น แล้วก็ โค้กอะไรประมาณนั้น

“มันผิดที่อี่ดรีมแดกไม่เหมือนชาวบ้านนี่แหละเลยทำให้ยุ่งยาก” นิลบ่นขึ้นหลังจากที่เกรซเดินไปซื้อน้ำ ชิ มีหรือฉันจะสนใจฉันก็ก้มหน้าก้มตากินไปอย่างสะบายใจ

“เฮ้ยๆดรีมนั่นมันพี่นามปวส.2ไฟฟ้าที่แกแอบปลื้มนิหว่า” เกลชี้ไปที่ร้านข้าวข้างหลีงฉันอย่างตื่นเต้น เพราะอะไรถึงต้องตื่นเต้นหน่ะเหรอ เพราะพี่เค้าหล่อเวอร์ๆยังไงละค่ะ คริคริ

“น้อยๆหน่อยเกลนั่นมันของฉ้านน” ฉันพูดแซะเพื่อนเกลที่ออกนอกหน้านอกตาสุดๆ

“แหมมม ก็แบ่งๆเพื่อนบ้างง” นางก็ยังคงส่งสายตาให้แผ่นหลังว่าที่ฝาชีคนที่หมื่นแปดของฉันต่อไป

“งั้นแบ่งพี่โจให้ฉันบ้างได้ม้ะ” ฉันถามนางกลับถึงรุ่นพี่ที่นางแอบปลื้มๆอยู่ นางนี่หันขวับมามองฉันอย่างกับจะฆ่าให้ตายคาจานข้าว

“ชิ ฉันไม่ยุ้งพี่นามของแกแล้วก็ได้ย่ะ!” ว่าแล้วนางก็ลุกเอาจานไปเก็บ แอบเห็นนางเดินอ้อมไปโต๊ะที่พี่โจสุดหล่อของนางนั่งกินข้าวอยู่ด้วยแหละ แหมม น่าหมั่นใส้จิงๆ

“ปะไปเรียน” ฉันบอกเกรซตอนที่เดินมาส่งหน้าห้อง เห็นเกรซมาออยู่กับพวกเราบ่อยๆไม่ไดแปลว่านางไม่มีเพื่อนนะค่ะ นางมีเพื่อนเยอะมาก นางเป็นคนที่ยิ้มเก่งเฟลลี่มากๆ

“เกรซนี่คนดีเนาะ กูไม่เคยเห็นน้องมันโกรธใครเลยอะ” อิมพูดออกมาอย่างชื่นชมในความเป็นคนดีซะเหลือเกินของน้องมัน

“เป็นแบบนี้อะดีแล้ว มึงคงไม่อยากเห็นน้องมันโกรธหรอกเชื่อดิ” นิลที่รู้จักกับสองพี่น้องนี่มานานเอ่ยขึ้น

“แต่น้องมันคนดีเกินไปอะ เพื่อนเยอะมาก ขนาดป้าร้านข้าวยังเอามาเป็นเพื่อนเลย” อิมก็ยังคงพูดไปเรื่อยๆจนมาถึงห้องเรียน

“น้องฉันก็เป็นเพื่อนกับคนทั้งโลกอะ” เกลพูดแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะอย่างสบายใจ

“คนดีเวอรฺเลยเนาะ ไม่เหมือนพี่มัน” อิมพูดไปขำไปแต่ยัยเกลนี่ถลึงตาใส่จนตาจะหลุดจากเบ้าละ 5555555+

“ถ้าพูดขนาดนี้ด่ากูว่านางฟ้าเลยก็ได้ไม่ว่าหรอก” เกลพูดออกมาทำพวกฉันแทบอ้วกเอาข้าวมันไก่ที่พึ่งแดกไปออกมา

“จะบอกว่านางมารตังหาก” อิมพูดต่อทำเอาพวกเราหัวเราะกันอย่างสะใจเลยทีเดียว

“เอ้อออ อี่พวกเวรฝากไว้ก่อนเถอะย่ะ” เกลบ่นออกมาอย่างหัวเสียที่ไม่มีใครเป็นพวกนางเลยซักกะคนเดียว

ณ หอพัก

“ดรีม ลูกน้องอาแกมาหว่ะ” ฉันที่พึ่งอาบน้ำเสร็จถูกเกลเรียกอย่างเสียงดังจนหนูเฌอเบตลูกรักของฉันตกใจ

“เอ่อ จะเสียงดังทำใมละเรียกเบาๆสิวะลูกกูหลับอยู่ตื่นเลยอะ” ฉันอุ้มเจ้าเฌอเบตที่เป็นเม่นน้อยออกมาจากกรงเดินไปหาพวกลูกน้องของอาอย่างเบื่อหน่าย มากันทำซากอ้อยไรกันเนี้ยน่าเบื่อจิง!!

“มีอะไร” ฉันถามออกไปด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

“คือคุณท่านขอเชิญคุณหนูกลับบ้านพรุ่งนี้คับ” คุณป้าให้กลับเหรอ มีอะไรกันนะ

“ได้” ฉันตอบแล้วเตรียมหันหลังจะเดินเข้าห้องแต่ไอ่พวกนนี้ก็ยังเรียกไว้ อะไรกันอีกเนี้ย “อะไรอีกละ!! รีบๆพูดให้จบไปเลยดิจะเงียบไว้ทำซากมะเขือไรน่ารำคานจิง!!!” ฉันเริ่มอาละวาดไปพวกนั้นจนมันหน้าซีดกันเป็นแถว

“ขอโทดครับ!!!” พวกมันก้มหัวขอโทดฉันกันยกใหญ่

“มีอะไรก็รีบพูดมาสิ” ฉันลดระดับเสียงลงเล็กน้อยเพื่อนไม่ให้เป็นการรบกวนผู้เช่าห้องคนอื่น

“เอ่อ คุณใหญ่ฝากมาบอกว่า...มีงานให้ทำพรุ่งนี้ให้เข้าไปเจอพร้อมกับเพื่อนๆคุณหนูด้วยคับ” อามันจะให้ทำไรวะเนี้ยให้เอาพวกแสบไปด้วยต้องเป็นงานพิเลนๆแน่ๆ ยัยอิมรู้มันคงจะชอบอกชอบใจรายนั้นชอบอะไรแปลกๆ

“พวกแกกลับไปได้แล้ว” ฉันไล่พวกนั้นกลับแล้วเดินกลับเข้ามาในห้องด้วยท่าทีเฉยๆ

“ฉันได้ยินนะ” เกลพูดขึ้นตอนที่ฉันเดินมาที่ห้องนั่งเล่น

“มีเรื่องให้สนุกอีกแล้วอะดิ555”อิมถามขึ้นแล้วหัวเราะชอบใจ คือมันคงจะชอบเรื่องอะไรแบบนี้จิงๆแหละคุณเชื่อเถอะว่าอิมมันมีอะไรแปลกๆที่พวกคุณยังไม่รู้อีกเยอะะะ

“จะอะไรก็ช่างเหอะ ตอนนี้ไปนอนกันได้แล้ว” นิลเพิ่งเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกับถาดที่มีนมอุ่นๆอยู่5แก้ว พอทุกคนดื่มนมเสร็จก็เข้านอนก็มีแต่นิลเนี้ยแหละที่เข้าครัวทำอะไรให้กินตลอดถ้านิลไม่อยู่ก็จะเป็นเกลค่ะที่ทำ เห็นเกลมันดูห่ามๆแบบนี้มันทำอาหารอร่อยมากเลยนะค่ะ ส่วนฉันก็งูๆปลาๆ อร่อยบ้างไม่อร่อยบ้าง ส่วนอิมพึ่งมันไม่ได้เลยเรื่องอาหารไม่เชื่ออย่าลองเลยจะดีกว่า เพราะฉันเคยพิสูตรมาแล้ว คุคุ

“เฮ้ยดรีมแล้ว....ลูกมึงไปไหนแล้วอะ” อิมที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะหนังสือฉันถามขึ้นขณะที่เอานิ้วจิ้มกรงบนโต๊หื้มม ลูกเหรอ ลูกไรวะ

“ลูก....เฌอเบต....เฮือก!!!” ลูก!! เฌอเบต!!!

“อย่าบอกนะว่า...” อิมพูดขึ้นครั้งนี้พร้อมกับทำตาโต

“อร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!” ฉันกรี๊ดออกมาอย่างดังจนทุกคนต้องออกมาดู ดีนะที่เป็นห้องเก็บเสียงอะไม่งั้นตายแน่ และแล้วคืนนั้นฉันกับอิมก็กว่าจะได้นอนก็นู้นน เที่ยงคืนกว่า แม่งงกว่าจะหาลูกเจอแทบไม่ได้นอน ยังไงก็ฝันดีนะคะทุกคนขอให้วันนี้ฝันดีฝันถึงคนนั้นกันถ้วนหน้าค่ะ