SOMEONE ฉันรักเธอ

ตอนที่ 6

“เกลหายไปไหนของมันเนี้ย มาถึงวิลัยปุ๊บ!! ก็หายไปเลย” อิมบ่นอุ๊บอิ๊บให้พวกเราฟังจนฉันเริ่มเบื่อแล้วแหละ

“พี่เกลน่าจะไปทำธุระมั้งค่ะ” น้องเกรซผู้ซึ่งนานๆทีมีบทได้เอ่ยขึ้นในขณะที่ยืมเกาะแขนฉันอยู่

“อ่าวนั่นไงมาพอดีเลย” นิลพูดแล้วชี้ไปที่ทางเดินข้างล่าง

“อิมๆพิมแชทบอกมันสิว่าเราอยู่ดาดฟ้า” นิลบอกอิมให้ทักแชทไปหาเกลเพื่อให้นางรู้ว่าอยู่ไหน เดี๋ยวก็ตามหากันให้วุ่นเหมือนตอนที่1 ตอนนั้นนะพวกฉันเดินสวนกันไปมาอย่างกับอยู่คนละซีกโลก

“เกลแกไปทำไรมาวะ นานจังนะ” อิมถามเกลที่เดินมาแล้วดึงน้องมันไปเกาะ แหมๆหวงจิงจี้งง

“เปล่าหนิ แค่ไปหาไรกินแต่...ไม่มีไรน่ากิน” พูดกับอิมเสร็จเกลก็หันมามองหน้าฉันแล้วยักคิ้วให้ทีนึง

“แล้วไหนละ ไอ่เซอร์พงเซอร์ไพรท์ของแก” นิลถามบ้าง แต่เกลก็ไม่ยอมบอกซึ้งคำตอบนั้นฉันหน่ะรู้อยู่แล้ว หึหึ

ณ ห้องเรียน

“เฮ้ยเนมๆ นี่มันรูปแฟนมึงนิหว่าาแต่ว่ากับผู้ชายคนอื่นด้วยหว่ะ หลายคนด้วย” เพื่อนในห้องร้องเรียกไอ่เนมที่ยืนไฝว่เกมกันอยู่หลังห้องพูกขึ้นตอนที่เนมเดินมาหา

“นี่แกเอาลงประจานในเพจวิลัยเหรอ” พอดีฉันเปิดไปเจอเข้า แต่เกลสมัครเฟสปลอมไปลงภาพแฉเลยไม่น่าจะมีใครรู้

“สันดานเลวๆแบบมันต้องทำให้เข็ดหลาบ” เกลพูดแล้วเลื่อนดูรูปไปด้วยความสะใจ ฉันก็เช่นกัน

“เกล นี่แกเป็นคนทำใช่มั้ยเนี้ยย” อิมกับนิลที่เพิ่งเปิดดูเพจวิลัยเอ่ยถามออกมาอย่างตื่นเต้น

“หึ ก็น่าจะรู้ ช่างมันเถอะตอนนี้รอมันมาแค่นั้นแหละ” พวกเรายิ้มให้กันแล้วนั่งดูปฏิกิริยาไอ่เนมกันค่ะ ตอนนี้หน้ามันแดงมากก ไม่ใช่อยากร้องให้นะ มันโกรธค้าาา

“แม่งเอ้ย!!”

ผลัก!!! ฝืดด!!!

โต๊ะเรียนที่ว่าหนักตอนนี้ถูกถีบจนคล้ำลงกับพื้นอย่างง่ายดาย มันโกรธมากจิงๆ

“เนมมม ใจเย็นดิวะกูบอกมึงแล้ววว ว่าน้องกี้ของมึงเนี้ยไม่ใสอย่างที่มึงคิดหรอกก” เพื่อนมันทั้งปลอบทั้งซ้ำเติม เอ่อดีจิงๆไอ่พวกบ้านิ

“พี่เนม ฮึก! พี่เนมกี้โดนแกล้ง ฮื้ออ!” นังน้องกี้วิ่งมาจากไหนไม่รู้เข้าไปกอดร่างหนาของเนมร้องไห้โฮอย่างหน้าสงสาร แหว่ะ!! สำหรับฉันมันดูน่าสมเพศเอามากๆเลยหล่ะ คนอะไร ทอแหลได้ทุกสถานการณ์ ดูจากกรณีไอ่พี่ทอยเป็นตัวอย่างสงสัยครั้งนี้นางคงจะงัดไม้เด็ดมาเรียกคะแนนสงสารจากเพื่อนฉันอีก ก็อยู่ที่ว่าไอ่เนมมันจะรู้ทันมารยาล้านเล่มของนางเด็กนี่รึเปล่า

“แกล้ง? รูปแบบนี้คิดว่ามันจะตัดต่อกันได้ง่ายๆรึไง แล้วไหนจะคลิปอีก!” หมดคำแก้ตัวจ้าาา

“ฮึก กี้ไม่ได้ทำจิงๆนะคะ กี้โดนแกล้งแน่ๆ” นางยังไม่ลดละความพยายามที่จะทำให้เพื่อนฉันเชื่อ นางยังคงบีบน้ำตาต่อไปอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ว่าหารู้ไม่ว่าเกลกับฉันมีไม้เด็ด

“เฮ้ออ น้องกี้จ้ะ อย่าพยายามบีบน้ำตาเลยนะพี่ว่าพูดความจิงได้แล้วนะ” ฉันเดินแหวกพวกมันเผือกเข้าไปยืนข้างๆนางแล้วบอกนางด้วยความหวังดี

“ความจิงอะไรคะ กี้ไม่ได้มีอะไรปิดบังพี่เนมซักหน่อย!” นางขึ้นเสียงใส่ฉันพร้อมกับถลึงตาใส่ฉัน ฉันเลยตอกกลับนางไปอย่างรวดเร็วจนนางเถียงไม่ออก

“ไม่ใช่แค่เนม แต่เป็นทุกคนที่แกตอแหลแกล้งเป็นคนใสๆ แกคิดว่าแกจะปิดเรื่องชั่วๆแบบนี้ได้นานนักเหรอ ห้ะ!!” ฉันด่าแล้วผลักไหล่นางไปเรื่อยๆ แต่โดนนิลดึงออกมาซ่ะก่อน นิลบอกให้ฉันใจเย็นเกลจะจัดการเอง

(พี่ทอย!! พี่จะทิ้งกี้ไม่ได้นะคะ กี้ไม่ยอมอะ!!)อยู่ก็มีเสียงผู้หญิงโวยวายผ่านไมค์ แต่พอหันไปมิงก็กลายเป็นเกลที่กำลังยืนเอาโทรสับจอไมค์เพื่อความดังที่ชัดเจนขึ้น เกลแอบอันดเสียงไว้เหรอเนี้ย

(พี่ว่าเราอย่าเจอกันเลยบอกตรงๆพี่ไม่อยากเป็นตัวเลือกใครหว่ะ) ยิ่งบทสนทนาในมือถือเกลพูดอะไร คนที่ดูจะลนลานที่สุดเห็นจะเป็นนางน้องกี้

“พอ! พอได้แล้ว!!” นางเริ่มโวยวายหนักขึ้นตามแรงอารมณ์

(พวกพี่พอใจแล้วใช่ป้ะ พี่ทอยเค้าเลิกกับกี้เพราะพวกพี่!) เกลดึงโทรสับออกพร้อมกับเดินมาหานังน้องกี้แล้วแสยะยิ้มให้แล้วเดินชนไหล่นางออกจากห้องไปอย่างผู้ชนะ

“เราเลิกกันเถอะ” เนมพูดแล้วเดินผ่านนางออกไปคนละทางกับเกลสงสัยไปดาดฟ้า

ฝุ่บ!!

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!” กี้ทิ้งตัวลงที่พื้นอย่างหมดแรงเริ่มทึ่งผมตัวเองอย่างกับคนบ้าพร้อมทั้งกรี๊ดร้องออกมาเสียงดังเอามากๆ จนอาจารย์ห้องข้างๆต้องเดินออกมาดูกันเลยทีเดียว แต่พวกเราก็ไม่ได้มีใครเข้าไปปลอบแต่อย่างใด ทุกคนพร้อมใจกันเดินออกจากห้องแล้วยกให้เป็นที่อยู่ของน้องกี้ไปโดยปริยาย เสียงร้องไห้ดังระงมไปทั่วห้องจนฉันเริ่มรำคาน ฉันยืนกอดอกมองนางที่นั่งเอาหน้าถูพื้นอย่างนึกสมเพศแต่จะให้ทำไงได้ละ นางทำตัวเองทั้งนั้นอะ

“ไปเถอะดรีม” นิลเดินมาหาฉันแล้วก็เดินออกไปก่อนเป็นคนแรก จากนั้นอิมก็เดินตามออกไปเหลือแต่ฉันที่ยืนดูนางอยู่ที่เดิมแล้วเดินไปนั่งยองๆตรงหน้าหล่อน

“เธอทำตัวเองนะกี้ ถ้าเธอไม่คบซ้อน ไม่หลอกคนอื่น ถ้าเธอเป็นคนดี เธอจะไม่เจออะไรแบบนี้ ทุกคนจะเชื่อเธอ” ฉันพูดเตือนสติแต่ก็แล้วแต่นะ ว่านางจะเอาไปปรับตัวมั้ย

“พี่ดรีม” เสียงเล็กเอ่ยเรียกฉันจากหน้าห้อง เป็นเสียงของเกรซที่เรียกฉัน สงสัยพี่มันคงให้มาตามมั้ง

“เครๆไปละๆ” ฉันเดินไปหาน้องมันแล้วคล้องคอเดินไปที่โรงอาหารด้วยกัน ทุกคนคงสัยสัยสินะว่าทำใมเราสองคนดูสนิทชิดเชื้อกันจั้งงง ค่อยมาเล่าให้ฟังทีหลังละกัน ตอนนี้เรื่องกินสำคัญมากค่ะ!!