SOMEONE ฉันรักเธอ
เขียนโดย 
domdy
วันที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2561 เวลา 01.11 น.
แก้ไขเมื่อ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2561 01.34 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) ตอนที่ 3
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ตอนที่ 3
“เกรซ นี่มันอะไรกันอะ” ฉันถามไปอย่างสงสัยเพราะฉันจำไม่ได้เลยว่าเจอกันสุดท้ายเมื่อปีไหน
“อะไรกันค่ะ นี่การทักทายของพี่เหรอเนี้ย” เกรซทำหน้าเหมือนน้อยใจนิดๆ แต่ก็ปรับหน้าให้กลับมาเป็นปกติ
“อ้าว ตื่นกันแล้วเหรอ” อยู่ๆอี่คนที่หายตัวไปตั้งแต่เช้าก็ปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางบรรยากาศภายในห้องที่แสนจะอึดอัด
“อี่เกล!!! มึงหายหัวไปไหนมาวะ กูเป็นห่วงแทบแย่อะ โทรสับก็ไม่รับ!!” นิลปล่อยคำถามและคำด่าใส่เกลรัวๆเลยด้วยความเป็นห่วงอะเนาะ เป็นฉันคงจะกระโดดถีบซักที โทษฐานทำให้ต้องตื่นตั้งแต่ไก่โห่
“ไรว่ะ โทษทีกูไปรับน้องมาหน่ะ555” ตลก...
“ไม่มีไรแล้วช้ะ กูไปนอนต่อนะ” ฉันเอ่ยขึ้นเพราะตอนนี้ง่วงมากๆ
“ยังจะนอนได้อีกเหรอวะ ไม่ต้องนอนแล้วไปอาบน้ำล้างหน้าแล้วมากินข้าว ไปๆ” อิมบอกฉันหน้าตึงก่อนจะไล่ให้ไปอาบน้ำ เฮ้ออ อะไรกันเวลานอนของฉัน
โต๊ะอาหาร
“เกรซ จะนอนกับพี่มั้ยหรือว่าจะไปซื้อเตียงมาวันนี้เลย” เกลถามน้องมันหลังจากทุกคนกินข้าวเสร็จหมดแล้ว
“ไปซื้อมาเลยดีกว่าจะได้ไม่ต้องเบียดกัน” เกลพยักหน้ารับรู้แล้วลุกไปเข้าห้องน้ำ
“เกรซจะมาอยู่ที่นี่จิงๆเหรอ” ฉันถามไปอย่างสงสัย เพราะทางบ้านของเกลดูจะหวงลูกสาวเอามากๆ นี่ถ้าเกลเป็นคนอ่อนต่อโลกแบบฉันครอบครัวใยนั่นก่ไม่ให้ออกมาอยู่หอแบบนี้หรอกนะ
“ค่ะ เกรซขอคุณพ่อแล้ว ท่านอนุญาตค่ะ แต่เกรซต้องกลับบ้านทุกวันศุกร์” หูยย เกรซนี่ใช่ย่อย ขอคุณลุงมาอยู่ข้างนอกได้แบบนี้ต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่ๆ
“แล้วเรียนที่เดิมป้ะ หรือย้ายไปเรียนที่ไหน” อิมถามต่อฉันด้วยความเป็นห่วงเพราะหอนี้มันก็ไกลรร.ที่เกรซเรียนเอามากๆ กลัวน้องมันเดินทางไม่สะดวก
“เกรซจะย้ายมาเรียนที่วิลัยเรา”
“อ้ออ ห้ะ!! เมื่อกี้แกว่าไงนะ” เกลเอ่ยแทนน้องสาวมัน ทำเอาฉันและอิมต้องเหว๋อกันไป เกรซเนี้ยนะจะมาเรียนช่าง โหยยยจะรอดมั้ยเนี้ย คุณหนูเต็มยศแบบนี้
“จะไหวเหรอน้องเกรซ มันไม่ง่ายเลยน่ะ” นิลที่มาตอนไหนไม่รู้เอ่ยถามอย่างเป็นห่วง
“ไหวสิค่ะ เกรซน้องพี่เกลนะ จะให้น้อยหน้าได้ยังไงกัน” ถึงยังไงเกรซก็ยังเป็นเด็กน่ารักสดใสเสมอ เพราะแบบนี้ทุกคนถึงรักเค้าเพราะเค้าเป็นเพื่อนกับคนทั้งโลก 5555555555555555
“เอ้าๆ เลิกคุยเรื่องไร้สาระกันได้ละไปเตรียมตัวได้แล้ว เกรซวันนี้ไปลงทะเบียนย้ายที่เรียนกับพี่นะ บอกลุงแจ็ครึยังว่าต้องทำยังไง” เกลสั่งพวกฉันแล้วหันไปสนใจน้องสาวคนสวยของนางต่อ
“บอกแล้วค่ะ ลุงเค้าบอกว่าตอนนี้กำลังจัดการค่ะ” กำลังงงกันใช่มั้ยละค่ะว่ามันคุยบ้าอะไรกัน มันกำลังคิดจะเอาเงินยัดเพื่อที่น้องเกรซจะได้เข้าเรียนปี1ที่วิลัยได้แบบไม่ต้องรอปีหน้า
“อืม งั้นไปกันเลย” GO GO Whoooo
วิทยาลัยเทคนิคฯ
“ไปลงทะเบียนกันเดียวพี่ไปส่งเอง” ฉันเดินมาส่งเกรซที่ห้องทะเบียนพร้อมกับเสียงเห่าหอนของหมาแถวนี้
“ว้าวๆสวยจังน้า มาเรียนใหม่เหรอจ้ะ” นั่นไงไอ่หมามาละตัวนึง
“ไม่ยุ้งสิค่ะพี่” อุ๊บ!! ฉันหลุดขำออกมากับคำพูดของเกรซ ทำเอาไอ่พี่คนนั้นหน้าหงายกลับกลงไม่ทันเลยทีเดียว
“เป็นไงบ้างเรา เมื่อกี้เกิดไรขึ้นกันเหรอ” เกลเดินมาพอดี ดีนะที่ไอ่พี่เมื่อกี้ไปแล้วไม่งั้นกลายเป็นศพแน่ๆ
“ไม่เป็นไรค่ะ เรียนร้อยแล้ว” ฉันเดินมาส่งน้องเกรซกับเกลที่ห้องเรียน
“ตั้งใจเรียนนะ อ้อ เกรซเป็นน้องรหัสของดรีมนะ พอดีมันไม่มีหน่ะ” ไม่ใช่ไม่มีแต่ฉันไม่ลงชื่อจับน้องรหัสเองตังหากหล่ะ
“ดีจังง” เกรซหันมาจับมือฉันโยกไปมาอย่างน่ารักฉันเลยอดใจไม่ไหวหยิกแก้มนางไปหนึ่งที
“เอาหละ ไปเรียนได้แล้วละก็อย่ามีเรื่องละเข้าใจมั้ย” แหมม สั่งน้องละดีจิงแต่อี่พี่มันนี่แหละตัวดีเรื่องใช้กำลังเลยย
“ไปเรียนได้แล้วล่ำลากันอย่างกับจะตายจากกันอย่างงั้นแหละ” อิมเดินมาเรียกอย่างหัวเสีย สงสัยมันคงจะเล่นเกมแล้วแพ้มาแน่ๆ 555555
“หัวร้อนเหรอ” เกลถามอย่างรู้ทัน
“เอ่อดิ เจอทีมกากไง” อิมสบถออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะหันมาชวนฉันไปซื้อน้ำมาราดหัวเอ้ยมาดื่ม
“ไปซื้อน้ำกัน” ว่าแล้วก็ลากฉันออกไปแบบไม่บอกกล่าว ทำให้ฉันสะดุดขาหมูของตัวเอง
ขวับ!! อ้ะ!!!
“เอ้า ไม่เจ็บแหะ” ฉันล้มค่ะแต่ว่า ไม่เจ็บเลยสงสัยจะหนังหนา
“จะเจ็บได้ไงละน้อง พี่มาเป็นที่รองตัวขนาดนี้” เอิ่ม เสียงใครวะ
ขวับ!!!!
“อ้ะ!! ขอโทษคะพี่” ฉันหันหลังไปก็พบกับเจ้าชายขี่ม้าขาวที่ช่วยฉันไว้ ฉันกำลังนั่งทับพี่เค้าอยู่!!!
“ไม่เป็นไร แต่หนักเหมือนกันน่ะเนี้ย 555” หลอกด่ากูชัดๆ
“555555 พี่ก็ไม่มีตารึไงละค่ะก็เห็นอยู่ว่าอ้วน 5555” อุ้ย!เผลอด่านางไปอ่าาาา
“ก็เห็นนะ แต่ไม่อยากพูดไง” แหมม ทำมาเป็นถนอมน้ำใจ
“ค่ะๆ ยังไงก็ขอบคุณนะค่ะพี่...” ฉันพูดแล้วเว้นไว้ให้พี่เค้าบอกชื่อ
“เม่นคับ” หูยย ชื่อก็ดูเทห์ หน้าตาก็ดี สุภาพบุรุตสุดๆ อร้ายยย 10!! 10!! 10!! ไปเลยคร้าาา
“อ้ออ ค่ะ ไปก่อนนะค่ะ” ฉันเดินออกมาจากตรงนั้นเพราะเห็นว่าอิมกำลังยืนทำหน้าหมั่นใส้ใส่ฉันอยู่ตลงบันได
“ไงละ อ่อยได้มั้ย”
“อ่อยเชี่ยไร มึงนั่นแหละดึงแขนกู ทำให้กูสะดุด ดีนะพี่เค้ามารับทันไม่งั้นหัวแตกตายไปทำไง” สมองไหลทำไงห้ะ!!
“ตายไปกูคงแย่อะ” อิมพูดแล้วทำหน้าเศร้าทำฉันซึ้งอีกแล้ว
“แหมมม ทำซึ้งๆ” ฉันแซวมันพร้อมกับดึงหัวมันมาซบไหล่
“เปล่า ฉันแค่กลัวว่าเวลาหิวแล้วจะไม่มีใครซื้อข้าวมาให้” ฉันได้ยินแบบนั้นฉันก็ผลักหัวมันออกทันที แหมมม อี่เพื่อนทรพี
“ดอก...” มันเดินหัวเราะนำฉันไปที่ร้านน้ำฉันกำลังจะวิ่งไปตบหัวมันสายตาฉันก็เหลือบไปเห็นคนสองคนที่ยืนกอดกันไม่เกรงใจห้องปกครองข้างหลัง
“อี่น้องกี้นิหว่า แต่ไอ่ผู้ชายนั่นไม่ใช่เนมหนิ” อี่น้องกี้ อี่กะหรี่เอ้ย!!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
