SOMEONE ฉันรักเธอ

ตอนที่ 19

“ดรีม” หื้มมม ใครมันบังอาจมาเรียกคนสวยที่กำลังหลับฝันดีเนี้ยย

“อื้มมม อย่ามากวนฉัน” ฉันพูดพร้อมคลุมโป่งตัวเองแต่ก็โดนดึงออกอย่างแรงตามมาด้วยเสียงบ่นของหญิงผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในบ้าน

“ดรีมจะนอนอีกนานมั้ยห้ะ จะออกไปทำธุระกับพี่ไม่ใช่รึไง ตื่นเดี๋ยวนี้เลย!” ฉันรีบดีดตัวเองออกจากเตียงอย่างรวดเร็วและรีบร้อนเพราะกลัวว่าคุณป้าจะโกรธไปมากกว่านี้

“ให้มันได้อย่างนี้สิ ยัยหลานคนนี้” ป้าบ่นตามหลังฉันแล้วก็ออกไปจากห้อง

“เห้ออ เกือบไปแล้วเรา รีบอาบน้ำดีกว่า”

20 นาทีผ่านไป

“แฮกๆ มาแล้ววว” ฉันวิ่งลงมาอย่างรีบร้อน ก็เจอกับอาที่ยืนรออยู่หน้าบ้านพอดี

“วิ่งมาแบบนั้นเดี๋ยวล้มหมดสวยขึ้นมาไม่รับผิดชอบนะ ยิ่งไม่สวยๆอยู่แล้วด้วย” หื้มมมม ปากหนอปากก

“เห้ออ รีบๆไปกันเถอะอา มายืนเห่าอยู่ตรงนี้สร้างความรำคานให้คนอื่นเปล่าๆ” ว่าแล้วฉันก็ดันหลังอาขึ้นรถแล้วส่งให้ออกรถทันที

“เมื่อกี้แกหลอกด่าฉัน” อาหันมาดุฉันหน้านิ่ง แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร

“หื้มมม ใช่เหรออ” ฉันทำเนียนใส่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน 5555

ณ ห้างแห่งหนึ่ง

“อา นี่อานัดเพื่อนมาที่นี่เนี้ยนะ ไอ่เราก็นึกว่าจะนัดที่ร้านอาหารหรูๆซะอีก” ฉันเดินไปบ่นไปเพราะอะไรทำใมต้องบ่นหนะเหรอ ก็เพราะคุณป้าหนะสิ จัดชุดให้ฉันซะสวยเวอร์วังเลยอะดิชุดที่ฉันใส่ก็ดูจะแนวออกงานเหมือนกัน นี่ป้าจะเวอร์ไปไหนเนี้ยย

“เอาหน่า ที่นี่แหละดีแล้วง่ายๆดี” เหอะะะ ง่ายดีงั้นเหรอ!

“จะไปไหนก็บอกกันหน่อยก็ดีนะ ดูนี่ชุดเนี้ยย เกรงใจชุดดรีมบ้างง” ตอนนี้ฉันรู้สึกอายมากเพราะคนจ้องเรามากขึ้นเนื่องจากแต่งตัวดีเกินกว่าจะมาเที่ยวห้างเฉยๆอะ

“เลิกบ่นแล้วตามมาเหอะหน่า” ฉันก็เดินตามไปแบบเซ็งๆ

ณ ร้านอาหาร

“หูวว เมื่อกี้ขอถอนคำพูดนะ” ตอนนี้เรามายืนอยู่ในร้านอาหารในห้างนี่แหละ แต่เป็นร้านที่ดูสวย ดูแพงมากเวอร์

“บอกแล้วไงว่าอย่าบ่นหนะ” อาพูดแหย่ฉันเล่นแล้วเดินตามพนักงานเข้าไปที่โต๊ธ ซึ่งตรงนี้ดูลับตาคนเอามากๆ

“ทำใมเราต้องมานั่งที่นี่หละ มันไม่ดูมีลับลมคมในเกินไปหน่อยเหรอ” ฉันถามอาอย่างสงสัย

“เรื่องนี้มันสำคัญมากนะ เราก็ต้องส่วนตัวหน่อยสิ” เรื่องสำคัญ!!?

“บ้าบอ แค่เรื่องหาแฟนให้เนี้ยนะสำคัญ ดรีมว่าแม่งโคตรไร้สาระเลย” พวกผู้ใหญ่นี่ก็แปลกชอบหาคนนู้นคนนี้มาให้ลูกหลานตัวเอง มันหมดยุคคลุมถุงชนแล้วว

“แกไม่รู้อะไรก็นั่งเงียบๆไป นี่มันเรื่องของผู้ใหญ่มีหน้าที่ทำตามคำสั่งก็พอแล้ว เข้าใจ๋” อาหันมาพูดดุฉันแล้วชี่หน้าฉันบอกให้เงียบปากฉันเลยทำท่าจะงับนิ้วแต่ก็มีเสียงนึงขัดไว้ซะก่อน

“แหมม อาหลานคู่นี้ดูสนิทกันจังเลยนะเนี้ย” ใครกัน

“อ้าว มาได้ซักทีนะ” ฉันหันไปมองข้างหลังตามอา

เฮือกกก!!

“OMG!” ฉันสบทออกมาเบาๆ หล่อ...หล่อมากกกกกกกกก

“มาๆเชิญนั่งๆ” อาฉันออกปากเชิญบุคคลปริศนาให้นั่งตรงฝั่งตรงข้ามกับอา

“นี่เหรอคนที่จะให้ช่วยอะ” ฉันหันไปกระซิบถามอาแต่มันคงดังไปหน่อย คนที่ตอบเลยไม่ใช่อาฉัน

“เปล่าหรอก ฉันเป็นเพื่อนอาเธอตังหากหละ” โอ้วววมายยยก็อดดดด!!! ไม่จริงใช่มั้ยเนี้ยยยยยยยยยยยย

“เอ่ออ ขอโทษนะค่ะ ตอนนี้คุณอายุเท่าไหร่เหรอค่ะ” ฉันถามออกไปอย่างสงสัย เพราถ้าเป็นเพื่อนอาฉันอายุต้อง 35-39 เลยนะ แต่หน้าเค้าดูเหมือน 22-25 อะ

“38 หนะ เท่าอาของเธอ” ฉันหันไปมองหน้าอาตัวเองอย่างสำรวจสร้างความรำคานให้อาไม่น้อยเลยทีเดียว

“แกกำลังคิดว่าทำใมฉันหน้าแก่กว่ามันใช่มั้ย” อาถามฉันพลางทำหน้านิ่งใส่ ชิๆ ทำมาเก็กมันไม่ได้ทำให้ดูเด็หลงหรอกนะ

“เปล้าาา” ฉันกลับมานั่งตัวตรงเหมือนเดิมเพราะไม่อยากโดนด่าไม่สิต้องบอกว่าไม่อยากเถียงคนแก่!

“นี่ดรีม หลานสาวแสนแสบของฉันเป็นไง อ้วนอย่างที่บอกมั้ย” ฉันไหว้คุณอาหน้าหล่อแล้วหันมาแยกเขี้ยวใส่อาตัวเองต่อ

“55555 ก็ไม่ขนาดนั้นนี่หน่า ฉันชื่อวินนะเรียกฉันว่าอาวินก็ได้ไม่ว่ากัน” อร้ายย หล่อออร่าพุ่งมากเวอร์อ่าาา

“แหะๆ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ อาวิน” ฉันพูดไปบิดไป คืออ จะผิดมั้ยถ้าจะจีบคนแก่อ่าาา มีลูกมีเมียรึยังเนี้ยย

“แนะนำตัวแล้วก็สั่งอาหารละนะ หิวว” อาฉันพูดขัดขึ้นมาด้วยอารมที่หิวสุดขีด อาวินเลยพยักหน้าแทนคำตอบส่วนฉันหนะเหรอ หึหึ นั่งเบะปากใส่หลังอาสุดฤทธิ์

“แล้วนี่ หลานแกหละ” อาฉันที่พึ่งสั่งอาหารเสร็จหันไปถามเพื่อนตัวเองที่ก้มเล่นโทรสับอยู่

“อืมมม เห็นบอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำนะ แต่นี่ก็นานแล้วยังไม่มาอีกเหรอเนี้ย” อืมม ไอ่หมอนั่นมันเป็นใครกันนะ

“โทรไปตามสิ เผลอๆอาจหนีกลับแล้วก็ได้” อาพูดออกมาลอยๆแต่อาวินก็ไม่ได้สะทกสท้านอะไร

“หึ มันอยากจะกลับไปโง่ให้นังเด็กนั่นหลอกก็ช่างหัวมันสิ ฉันมีหน้าที่คอยซ้ำเติมอยู่ห่างๆเท่านั้น” คุณพระ ซ้ำเติมนี่ไม่น่าจะเอามาใช้กับคนที่พึ่งอกหักนะค่ะ

“เอ่ออ ใจเย็นก่อนนะค่ะบางทีเค้าอาจจะหลงทางมั้งค่ะ ร้านนี้มีหกลายโซนคงหาไม่เจอง่ายๆ” ฉันพูดออกไปตามความจริง เพราะร้านนี้มีหลายโซนหลายสี แต่ก็ดูสวยลงตัวมากๆ

“งั้นแกออกไปตามหน่อยสิ” หาาา

“ไม่เอาา ไม่อยากออกไปแล้ว” ฉันปฏิเสธอย่างเดียวเลยตอนนี้ ไม่โอเครที่จะออกไปจิงๆ

“ไม่ต้องไปหรอกเดี๋ยวมันก็มาแหละ รอหน่อยละกัน” อาวินพูดขัดอาฉันที่กำลังอ้าปากด่า คริคริ มีอาวินอยู่เนี้ยดีชะมัดเลย

20 นาทีผ่านไป

ตอนนี้อาหารมาครบหมดแล้ว แต่ไอ่บ้านั่นยังไม่โผล่หัวออกมาเลย ฉันดื่มน้ำรอจนปวดฉี่เลยตอนเนี้ย

“อา หนูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ฉันหันไปขออณุญาติจากอาแล้วลุกออกไปข้างนอกทันที

“เอ...ห้องน้ำอยู่ไหนหว่า” ฉันเดินไปบ่นไป เลยตัดสินใจว่าไปที่เค้าเตอร์หน้าร้านเพื่อนจะไปถามเค้าว่า

“พี่ค่ะห้องน้ำของร้านอยู่ทางไหนค่ะ” ฉันถามพี่แกไปด้วยความรีบร้อน

“อ้อ เดินตรงไปทางซ้ายมือแล้วเลี้ยวขวาก็เจอแล้วค่ะ” พี่แกตอบฉันยิ้มๆฉันจึงบอกขอบคุณแล้วยิ้มตอบกลับนางไป

“เห้ออออ ค่อยังชั่......” ฉันเดินออกจากห้องน้ำกำลังเดินไปถึงหน้าเคาเตอร์ก็เจอกับผู้ชายคนนึงที่กำลังนอนราบไปกับพื้นอย่างหน้าสงสาร เค้าคือพนักงานของร้านนี้ และมีผู้ชายอีกคนเอาเท้าเหยียบอกพนักงานคนนั้นไว้

“แกกล้ามากนะที่ทำเสื้อฉันเลาะหนะ ไอ้ขยะ!!” เห้ยยย มันไม่มากไปหน่อยเหรอว่ะเนี้ย!! เดี๋ยวจัด!!!