SOMEONE ฉันรักเธอ
เขียนโดย 
domdy
วันที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2561 เวลา 01.11 น.
แก้ไขเมื่อ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2561 01.34 น. โดย เจ้าของนิยาย
20) ตอนที่ 20
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ตอนที่ 20
“ขะ ขอโทษคับผมไม่ได้ตั้งใจจิงๆคับ” พนักงานคนนั้นยกมือขึ้นมาไหว้ขอโทษขอโพยไอ่คนที่เหยียบอกเขาอย่างน่าสงสาร
“ขอโทษเหนอ! แกมีปัญญาชดใช้รึไงห้ะ! ดูสารรูปตัวเองก่อนเถอะ” อะไรวะ เรื่อวแค่นี้ทำเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอ
“นี่!! มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอ ทำแบบนี้มันทำให้นายดูสูงขึ้นรึไงห้ะ!!” ฉันทนไม่ได้อีกต่อไปเลยเดินไปผลักไอ่คนใจดำนั่นให้เท้าออกจากอกของพนักงานที่นอนหน้าซีดอยู่ด้วยความกลัว
“เธอเป็นใคร กล้าดียังไงมาผลักฉัน!” ไอ่หมอนั่นตะคอกใส่ฉันเสียงดังจนคนเริ่มลุกออกจากร้านไป
“เป็นคนที่จะสั่งสอนนายไง!!” ทนไม่ไหวแล้วเว้ยยย!!
ปึก!! ฝุ๊บ!!
ว่าเสร็จฉันก็ยกเท้าเตะเข้าไปที่เป้าหมอนั่นอย่างแรงจนหมอนั่นทรุดตัวลงไปกับพื้น
“อ๊ากก! ยัยบ้าเอ้ยย!” หมอนั่นโอดครวญอยู่ที่พื้นโดยที่มีคนยืนล้อมวงมองอย่างสมน้ำหน้าแต่ก็มีพนักงานบางคนจะเข้ามาช่วยอยู่แต่ฉันห้ามเอาไว้
“ไม่ต้องช่วย ปล่อยให้นอนอยู่แบบนี้แหละ แล้วก็นะ นายหนะอย่าดูถูกคนอื่นให้มากคิดว่ารวยแล้วจะทำไรก็ได้รึไง” ฉันพูดไว้แค่นั้นแล้วก็เดินกลับไปที่ห้องอาหาร
“ไปผลิตส้วมมารึไง” อาหันมาแขวะชั้นทันทีที่เปิดประตูเข้ามาในห้อง
“แขวะตลอดด” ฉันสวนกลับไปอย่างหมั่นใส้
ครืด ~ ครืด ~ ครืด ~ ~
“แป็บนะ” เสียงโทรสับของอาวินดังขึ้นขณะที่ฉันกับอานั่งเถียงกันไม่หยุด
“อืมๆ” อาตอบกลับไปแบบส่งๆ แต่มือก็ยังไม่หยุดดันหัวฉัน
“อะไรนะ!! นี่..โดนทำร้ายเหรอ ที่ไหน...ห้ะ!! เอ่อๆเดี๋ยวออกไป” อาวินพูดเสียงดังบ้างเบาบ้าง เอ เกิดอะไรขึ้นหว่าา
“เดี๋ยวมานะ พอดีหลานฉันมันโดนทำร้ายหนะ ว่าจะไปดูมันหน่อย” ห้ะ จิงเหรอเนี้ยจะเป็นอะไรมากรึเปล่านะ
“เป็นอะไรมากรึเปล่าคะอาวิน” ฉันถามไปด้วยความเป็นห่วงเพราะสีหน้าอาวินดูเคลียดมากๆเลย
“ไม่เป็นไรมากหรอกมันบอกว่ามันโดนเตะที่กล่องดวงใจ แต่ที่อาเป็นห่วงคือมันจะไปทำอะไรเสียหายรึเปล่ามากกว่า” อื้อหือออ ไอ่เราก็นึกว่าจะห่วงหลานตัวเองซะอีก
“อ้อ งั้นก็ดีแล้วหละคะ” ฉันพูดแล้วนั่งลงที่เดิม อาวินเดินออกไปแล้วในห้องก็เริ่มมีเสียงฉันกับอาทะเลาะกันอีก รอบนี้เสียงดังกว่าเดิมเพราะไม่มีใครคอยห้ามและไม่ต้องเกรงใจใครทั้งนั้น
30 นาทีผ่านไป
“อารู้ป้ะยายบ้านั่นด่าผมว่าไงบ้าง! ยังไงผมก็จะจับยัยนั่นมาสั่งสอนให้ได้” มีเสียงดังเอะอะอยู่หน้าห้องแล้วก็ดังขึ้นเรื่อยๆ แต่ว่าทำใมเสียงมันคุ้นหูจังวะ
“แกไปทำอะไรเค้ารึเปล่าหละห้ะ!” นี่มันเสียงอาวิน ฉันจำได้ๆ
“ผมเปล่า!! ยัยนั่นตังหากที่ทำร้ายผมทั้งการกระทำและคำพูดหนะ!” เห้ยย เสียงนี่มันคุ้นๆจิงๆอะคุ้นมากเหมือนเคยได้ยินที่ไหน
แกร็ก!
“มาๆ เค้ารอแกนานหลายชั่วโมงแล้ว” อาวินเดินเข้ามาก่อนตามมาด้วยผู้ชายอีกคนนึงซึ่งเค้าเดินแปลกๆเอามือกุมเป้ากางเกงด้วย ตอนแรกฉันคิดว่าเค้าปวดฉี่แต่ไปสะดุดการแต่งตัวของมันซะก่อน
“เอ่อ ขอโทษที่มาช้าคับ” หมอนั่นพูดเสร็จฉันก็รีบเงยหน้าขึ้นมองหน้ามันทันที จังหวะเดียวกับที่หมอนั่นหันมามองฉันพอดีเช่นกัน พรหมลิขิตห่าอะไรขนาดเน้!!
“เธอ!!! / นาย!!!” เราสองคนอุทานออกมาพร้อมกันพร้อมกับชี้หน้าด้วยความตกใจ
“อ้าว รู้จักกันหรอกเหรอ” อาวินหันมาถามฉันอย่างสงสัย
“ยังไงเนี้ย” ตอนนี้พวกเรานั่งกันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้วค่ะ โดยที่ฉันแล้วก็อี่ตาคุณชายปากสุนัขไม่รับประทานพวกเราสองคนนั่งจ้องกันเขม่งไม่มีใครยอมปลิปากบอกอาฉันเลย เอาจริงๆม้ะ ถ้าฉันเล่าละก็ยังไงคนที่ถูกก็คืนฉันอยู่ดีอะ
“เงียบกันทำใม ตอบมาสิ” จะให้บอกไงหล่ะะะ
“คืองี้นะอา ผมเนี้ยยยโดนยัยนี่ทำร้ายร่างกายเพียงเพราะผมแค่สอนมารยาทเด็กเสิร์ฟที่ทำอาหารหกใส่ผมแค่นั้นเอ...”
“สตอเก่งกว่าผู้หญิงอีกนะ” ฉันไม่ปล่อยให้หมอนั่นพล่ามจนหมดเลยพูดแทรกขึ้นมาอย่างเสียมารยาท
“นี่เธอ!จะมากไปแล้วนะเห้ย” ฉันไม่ได้เถียงกลับแต่อย่างใด เพราะอาหันมามองดุฉันเลยต้องหุบปากก่อน แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังคอยทำหน้าทำตาเวลาที่อี่ตานั่นร่ายยาวเรื่องราวทั้งหมดโดยที่มีการแอบใส่สีตีไข่อะไรก็ไม่รู้ ชิชิ ยิ่งกว่าสาวน้อย
“อาๆ สรุปพวกเราสองคนก็ผิดกันทั้งคู่ แต่แกผิดมากกว่า” อาวินเอ่ยขึ้นกลางวงแล้วหันไปมองค้อนหลานชายตัวเอง เหอะก็นะ อายุยังไม่20เลย ทำตัวกร่างไปทั่ว น่าตบบ
“เอ้า อะไรกันละอา นี่ผมโดนยัยถึกนี่ทำร้ายนะ” ไอ่ปากเสียนั่นตะคอกอาตัวเองกลับพร้อมกับพูกจาเหน็บแนมฉันอีก
“ถึกบ้านแกสิ อยากปากแตกรึไงห้ะ” จิงๆปากมันก็แตกแล้วนะ แต่คงอยากให้มันแตกมากกว่านี้
“เห็นม้ะๆ ยัยผีบ้านี่มันจะทำร้ายผมอีกแล้ว” มันหันไปฟ้องอาวินยกใหญ่แต่อาวินก็ไม่ได้มีทีท่าอะไรยังคงนิ่งสงบสยบทุกความเคลื่อนไหว
“ถ้าแกไม่อยากให้เค้าทำร้ายแก แกก็พูดกับน้องดีๆสิ” อาวินพูดพลางยกกาแฟขึ้นมาจิบไปด้วย
“อะไรนะ!!” หมอนั่นทำเหมือนจะขึ้นเสียงอาวินแต่ก็โดนสายตาพิฆาทของอาวินซะก่อน
“เอาสิเริ่มจากแนะนำตัว กับทุกคนสิ” อาวินพูดแล้วปรายตามองหลานของตัวเองเชิงออกคำสั่ง หูยยยขนลุกอ่าาา
“โอเครๆ ผมชื่อชาโด้คับ ยินดีที่ได้รู้จักนะ” ชาโด้เหรอ ชื่อเหมาะกับนิสัยดีหนิชาโด้แนะนำตัวพร้อมกับลุกขึ้นยืนแล้วยื่นมือมาตรงหน้าฉัน
“พี่เค้าแนะนำตัวแล้วหนิแกก็แนะนำตัวด้วยสิ” ฉันหันไปมองหน้าอานิดนึงก่อนที่จะลุกขึ้นเติมความสูงยื่นมือไปจบมืออี่ชาโด้แล้วแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ
“ฉัน ชื่อ ดรีม ยินดีที่ได้รู้จัก” แล้วฉันก็ปล่อยมือออกทันที เดี๋ยวจะมีอะไรติดมาด้วย ยี้ๆๆๆ
“รังเกียจฉันรึไงยัยถึก” ชาโด้ถามฉันเบาๆฉันก็ตอบกลับไปเบาๆเช่นกัน กลัวอาด่าหรอกน่ะนี่เกรงใจนะเกรงใจ
“มาก!” จากนั้นพวกเราก็ทานอาหารกันเงียบๆโดยที่ไม่มีใครพูดเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้อีกเลย ดี้ดีอ่ะะะะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
