หอมดิน กลิ่นดาว

“พี่ดิน   ปล่อยฤกษ์เดี๋ยวนี้น่ะ”

ชายหนุ่มร้องออกมาด้วยความตกใจ  เมื่ออยู่ๆร่างของเขาก็ถูกวงแขนยาวๆของปลัดหนุ่มรัดตัวเอาไว้อย่างแน่น

“ไม่อะ   ขอกอดก่อนได้ไหม?”

ปลัดหนุ่มพูดพร้อมกับโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ๆกับใบหูของอีกฝ่ายจากทางด้านหลังอย่างนุ่มนวล

“พี่ดิน  จะมาไม้ไหนเนี้ย?”

ดาวฤกษ์งงงวยกับพฤติกรรมของอีกฝ่ายอย่างหนัก  เพราะเขาไม่สามารถจะคาดเดาอะไรได้เลยจากอีกฝ่าย

“ไม่มีไม้อะไรทั้งนั้น    แค่พี่อยากกอดฤกษ์เฉยๆไม่ได้เลยเหรอ? อยากกอดอยู่แบบนี้”

ปลัดหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่เบานุ่มพร้อมกับกระชับวงแขนของตัวเองให้รัดอีกฝ่ายยิ่งขึ้น

“ทำไมต้องกอด...ดะด้วยละ  กะกอดไม่ได้  เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อยจะมากอดกันทำไม?”

ดาวฤกษ์ถามกลับออกไปด้วยน้ำเสียงที่ประหม่าเต็มทน  พร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงผิดจังหวะขึ้นมาทันที

“ใครบอกฤกษ์...ว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน   ก็...  เรา....เป็น   เอ่อ   เป็นพี่น้องกันไง”

“พี่น้องอะไรของพี่   พี่น้องเขากอดกันแบบนี้หรอ?”

“อืม  ก็กอดแบบนี้แหละ  หรือว่า    ฤกษ์จะให้พี่ทำมากกว่านี้”

“บ้า    ใครเขาจะยอม   พี่ดินปล่อยได้แล้ว   ไหนบอกจะรีบมาทำงานไง”

“ฤกษ์   พี่ขอกอดแบบนี้สักพักได้ไหม?  ขออยู่แบบนี้ก่อน”

“พี่ดิน   ?”

ดาวฤกษ์ค่อยๆหันใบหน้ากลับมามองอีกฝ่ายอย่างไม่เข้าใจในพฤติกรรมนั้น  แต่ฟังจากน้ำเสียงของปลัดหนุ่มแล้ว  เขากลับรู้สึกว่าตอนนี้พี่ชายข้างบ้านคงต้องการกำลังใจอย่างมาก

“ขอร้อง   อย่าถามอะไรพี่มากเลยนะ   พี่ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน  พี่แค่รู้สึกว่า  อยากกอด  อยากอยู่กับฤกษ์ในตอนนี้ อยากได้กำลังใจ”

ทั้งสองจ้องมองกันและกันภายใต้ห้องนอนของปลัดหนุ่มที่เงียบงัน  สายตาประสานกัน  จนดาวฤกษ์ต้องหลบสายตาคมกริบของอีกฝ่ายทันที  ด้วยความรู้สึกที่หวั่นไหว

“พี่ดิน    เออฤกษ์ขอโทษนะ   สำหรับเรื่องของพี่  กับพี่จีน่า  แต่ฤกษ์ไม่ได้มีเจตนาให้มันเป็นแบบนี้  ฤกษ์ไม่ตะ..”

ก่อนที่เภสัชกรหนุ่มจะพูดอะไรออกมา อยู่ๆนิ้วชี้ข้างขวาของปลัดหนุ่มก็มาแตะริมฝีปากเบาๆของอีกฝ่าย  เป็นการห้ามไม่ให้ดาวฤกษ์พูดอะไรไปมากกว่านั้น

“ช่างมันเถอะฤกษ์  เรื่องมันผ่านมาแล้ว   อย่าพูดถึงมันเลย  พี่จะพยายามลืมมันให้ได้”

ปลัดหนุ่มค่อยๆเลื่อนมือทั้งสองข้างมาจับหัวไหล่ของอีกฝ่ายเบาๆพร้อมกับจ้องหน้าของดาวฤกษ์อย่างไม่วางสายตา

“ฤกษ์ขอโทษ  ถ้ามันทำให้พี่ดินต้องอ่อนแอแบบนี้  ฤกษ์ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”

“อุ๊บ”

ก่อนที่ดาวฤกษ์จะพูดอะไรไปมากกว่านี้  ปากบางๆของเขาก็ถูกจุ่มพิษด้วยริมฝีปากของอีกฝ่าย ด้วยความร้อนแรงทันที  ปลัดหนุ่มใช้ลิ้นของตัวเองครวนหาความหวานจากปากของอีกฝ่ายอย่างชำนาญ  เป็นผลให้ดาวฤกษ์นั้นครางออกมาด้วยความเสียวซ่านในอารมณ์

“เกาะๆ”

เสียงเคาะประตูดังขึ้น  ทำให้ร่างทั้งสองต้องผลักออกจากกันโดยเร็ว

“  ดิน   ดิน  แม่เข้าไปน่ะ”

อดีตคุณนายอำเภอ  เปิดประตูห้องนอนของลูกชายเข้ามาพร้อมกับ  ถาดผลไม้สดๆ

“ว่าไงจ๊ะเด็กๆ  ทำงานกันไปถึงไหนแล้ว  ใกล้เสร็จยัง  พอดีน้ามล  ได้ผลไม้มาจากสวน  แม่เลยเอามาให้ทานกัน  ดูสิสดๆน่าทานทั้งนั้น  มีทั้งมะม่วง ฝรั่ง แม่ชิมแล้วหวานกรอบมากๆ”

มารดาของภูดินพูดพร้อมเดินถือถาดผลไม้ไปวางไว้ที่โต๊ะทำงานของลูกชายทันที

“ครับคุณแม่  ขอบคุณมากๆ  ดะเดี๋ยวทานนะครับแม่”

ปลัดหนุ่มตอบมารดาออกไปด้วยน้ำเสียงตะกุตะกะ  พร้อมกับเอามือขึ้นมาลูกท้ายทอยตัวเองอย่างเขินๆที่จู่ๆมารดาก็เข้ามาขัดจังหวะของตัวเองเสียก่อน

“โอเคจ๊ะ  งั้นแม่ไม่กวนแล้วนะ  ช่วยกันทำงานเถอะ  จะได้เสร็จไวๆ”

“เอ่อครับ   เดี๋ยวจะช่วยกันทำตอนนี้เลยครับแม่”

“ฤกษ์จ๊ะ  ถ้าทำงานแล้วมันดึก  ก็นอนที่ห้องพี่เขาเลยแล้วกันนะ”

มารดาของภูดินหันกลับมาพูดกับดาวฤกษ์ ก่อนจะเดินออกจากห้องของลูกชายไป

“อ่อไม่เป็นไรครับคุณป้า  บ้านอยู่ติดรั้วแค่นี้เอง  ฤกษ์กลับได้สบายมาก  คุณป้าไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”

“โอ้ย  ป้าไม่ได้กลัวว่าฤกษ์จะกลัวอะไรหรอก  ป้าแค่กลัวว่าเราจะเหนื่อย  ก็พักซะที่ห้องพี่ดินนี้ละ  ตอนเช้าค่อยกลับไปอาบน้ำแต่งตัวที่บ้าน  พูดอย่างกับเราเป็นคนอื่นคนไกล”

“ก็ดีเหมือนกันครับคุณแม่  ดินก็กะว่าจะชวนฤกษ์เขาค้างที่นี้เหมือนกัน  เพราะคิดว่าคืนนี้คงอีกนาน  กว่าจะงานจะเสร็จ  อีกอย่างไม่รู้ว่าคืนนี้จะได้นอนกันหรือเปล่ายังไม่รู้เลย”

ชายหนุ่มรีบตอบมารดาออกไปพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปาก ที่ปรากฏออกมาอย่างชัดเจน

“ดีๆ  งั้นแม่ไม่กวนแล้ว  ตามสบายนะ”

“เอ่อ  เอ่อ  ตะแต่ว่า คุณป้าครับ  คือว่า..”

“ไม่ต้องพูดอะไรแล้วละจ๊ะ  เอาอย่างที่ป้าว่านั้นแหละดีแล้ว  เดี๋ยวป้าจะบอกแม่เราให้เอง”

“ครับคุณแม่  ตามนั้นเลยครับ”

“งั้นแม่ไปละน่ะ  จะได้ไม่กวนเวลาทำงานของเรา”

“ครับแม่  ฝันดีครับ”

“จ๊ะ”

มารดาของภูดิน  ออกจากห้องไปแล้ว  เหลือไว้แต่ถาดผลไม้ที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานของปลัดหนุ่ม  ซึ่งตอนนี้ดาวฤกษ์ได้แต่ทำหน้าหยิกงออย่างไม่พอใจที่ไม่สามารถปฏิเสธความต้องการของอีกฝ่ายได้

“จ้องอะไรพี่ดิน?”

“เปล่า   ไม่ได้จ้อง”

ปลัดหนุ่มตอบปฏิเสธเสียงใสกลับมา  แต่สายตากับไม่ยอมละไปทางไหนเลย 

“ไหนละงานที่จะให้ทำ?”

“อยู่ที่โต๊ะทำงานพี่”

“พี่ดินต้องการข้อมูลด้านไหนบ้างครับ  ฤกษ์จะได้หาข้อมูลถูก”

“งั้นก็เชิญคุณหมอฤกษ์ที่โต๊ะทำงานของพี่เลยครับ   พี่พร้อมแล้ว”

เสียงไก่ขันตอนเช้าทำให้ปลัดหนุ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาทันที  เขาค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วมองไปที่ใบหน้าของอีกฝ่ายที่เอาหน้าเรียวๆมาซุกอยู่กับแผ่นอกของตัวเอง  เขาใช้มือลูบผมเบาๆของอีกฝ่ายอย่างเอ็นดูในความไร้เดียงสา

“ฤกษ์   เช้าแล้ว   ตื่นเถอะ”

“ฤกษ์   ฤกษ์”

ไม่มีปฏิกิริยาใดๆจากอีกฝ่ายเลย  เภสัชกรหนุ่มยังคงนอนนิ่งอยู่กับอกกว้างๆของอีกฝ่ายเป็นทองไม่รู้ร้องต่อไป  เมื่อเห็นว่าดาวฤกษ์ไม่ยอมตื่น  ปลัดหนุ่มก็ค่อยๆเอามือใหญ่ช้อนศีรษะของอีกฝ่ายให้ไปหนุนหมอนแทน  จากนั้นเขาค่อยๆก้มหน้าลงไปหอมที่แก้มของอีกฝ่ายๆเบาๆ

“พี่ดิน?”

“อ้าวตื่นแล้วเหรอ?”  พี่เรียกตั้งนานก็ไม่เห็นเรารู้สึกตัว”

“เมื่อกี้พี่ดินทำไรฤกษ์หรือเปล่า?”

“เปล่าสักหน่อย  แค่พี่ปลุกเราเฉยๆ”

“จริงๆน่ะ?”

“อืม  จริงสิ  พี่จะไปทำอะไรเด็กขี้เซาอย่างเราล่ะ”

จากนั้นดาวฤกษ์ก็ลุกจากเตียงอีกฝ่ายเดินตรงออกไปยังประตูห้องของอีกฝ่ายทันที  ปล่อยให้ปลัดหนุ่มมองตามด้วยรอยยิ้มที่เขาเองก็ไม่สามารถอธิบายความรู้สึกของตัวเองได้ในตอนนี้

“ฤกษ์  บ่ายๆพี่ไปรับร้านนะ  จะได้ไปดูแปลงสาธิตที่จะลงมือปลูกสมุนไพรกัน”

“อ่อครับ”

“คุณหมอค่ะ   คุณปลัดมารับแล้วค่ะ”

เสียงผู้ช่วยของดาวฤกษ์ร้องเรียกตัวเขา  ที่ตอนนี้กำลังนำยาชนิดพิเศษเข้าตู้เย็นอยู่ในห้องเก็บยาที่ถูกจัดไว้อีกส่วนของร้าน

“อ่อครับน้าอร   บอกพี่ดินให้รอแป๋บ  ฤกษ์จะเสร็จแล้ว”

“ได้ค่ะคุณหมอ”

จากนั้นผู้ช่วยของดาวฤกษ์ก็ทักทายกับปลัดหนุ่มอีกสองสามประโยค  ดาวฤกษ์ก็เดินออกมาจากห้องเก็บยา 

“พี่ดิน  ฤกษ์เสร็จแล้ว  เราจะไปกันตอนนี้เลยไหมครับ?”

“พี่ไม่รีบ  ฤกษ์จะพักสักหน่อยก่อนไหม?”

“ฤกษ์ไม่ได้เหนื่อยอะไร  แค่จัดยาเข้าตู้เย็นเฉยๆ”

“โอเคครับ  งั้นเราไปกันเลย  ตอนนี้คนงานกำลัเตรียมแปลงสาธิตรอแล้ว”

“ได้ครับ   น้าอร  ฤกษ์ฝากดูร้านด้วยนะครับ  จะรีบไปแล้วรีบกลับ”

ดาวฤกษ์หันไปบอกกับผู้ช่วยของตัวเขาก่อนที่ทั้งคู่จะเดินออกจากร้านขายยาไป

หลังจากที่ภูดินมารับดาวฤกษ์ที่ร้านขายยาของเขาแล้ว  ทั้งสองก็มุ่งหน้าไปยังฝ่ายเก็บน้ำของทางอำเภอทันทีเพื่อจะไปดูแปลงสาธิตในการปลูกสมุนไพรที่จะฝึกสาธิตให้กับคนในชุมชนนั้นเอง

“เป็นไงบ้างฤกษ์  เห็นแปลงสาธิตที่ทางอำเภอเตรียมไว้แล้ว  ต้องปรับอะไรอีกไหม  ฤกษ์บอกมาได้เลยนะ”

“อืม  เท่าที่ฤกษ์ดู  ก็โอเคนะพี่ดิน  ไม่ว่าจะเป็นการเตรียมดิน  หรือแสงแดง  คงไม่ต้องแล้วล่ะ”

“พี่ดีใจนะที่ฤกษ์  ยอมมาช่วยชุมชนของเรา”

“ฤกษ์ก็ทำได้เท่าที่ทำอะพี่ดิน  แล้วนี้ทางอำเภอจะจัดอบรมให้กับชุมชนได้ตอนไหนครับ  ฤกษ์จะได้เตรียมวางแผนถูก”

“คงไม่เกินอาทิตย์หน้าครับ  ถ้าฤกษ์ว่าการเตรียมแปลงสาธิตผ่าน  จากนี้ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร  ต่อไปการให้ความรู้เกี่ยวกับพืชสมุนไพร  พี่คงต้องฝากฤกษ์ด้วยนะ”

“ได้ครับ  ยังไงที่นี้ก็เป็นบ้านเกิดของฤกษ์  ฤกษ์จะทำให้เต็มที”

“ขอบคุณแทนชาวบ้านจริงๆ  ที่มีคุณหมอใจดีแถมยังน่ารักมาช่วยงานอีก”

“บ้าแล้วพี่ดิน  พูดอะไรออกมาอะ  อายคนงานบ้างสิพี่”

.............

คุยกันท้ายตอน

ตอนที่13นี้อาจจะนานไปสักหน่อย  คงไม่ว่ากันนะครับ  พยายามเต็มที่สุดๆแล้วที่จะหาเวลามาแต่งให้ทุกๆท่านได้อ่านกัน  ต้องขอบคุณและขอโทษที่ทำให้อ่านไม่ต่อเนื่อง  ติดต่อพูดคุยกันได้ทางเฟส

https://www.facebook.com/profile.php?id=100003344693627  ยินดีรับฟังข้อติชมนะครับ