ตำราอสูร

"เฮ้....เรด!!!...." เสียงผู้ชายตัวสูงหน้าตาคมคายตะโกนเรียกชื่อผมมาแต่ไกล
"ไงว่ะ #เอ็ม ลมอะไรหอบมึงมาวิทลัยแต่เช้าได้เนี่ย"
ไอ้หมอเนี่ยมันชื่อเอ็มเป็นเพื่อนรักเพื่อนยากของผมเป็นนักบอลของวิทยาลัยเรื่องสาวๆนี้ไม่ต้องพูดถึงไว้ใจได้เลยจีบใครไม่เคยพลาดสักราย
"ก็ไอ้ #อาร์ม อ่ะดิมันโทรไปหากูแต่เช้ามีเรื่องอะไรก็ไม่ยอมบอก บอกกูมารอมันที่มหาลัยเนี่ย กูยังไม่ทันจะได้นอนเลยตั้งแต่เมื่อคืน ง่วงนอนชิบหาย"
ไอ้เอ็มบ่นถึงไอ้อาร์มเพื่อนสนิทอีกคนของผมพรางหาวหวอดๆละก้มหน้าทำท่าจะหลับบนโต๊ะของโรงอาหารผมสายหัวดิกๆกับท่าทีเหมือนคนจะร่วงให้ได้ของมัน
"สม!!! มื้อคืนไปเสือกไม่ชวนกู"
"โห่วว กูก็ไม่ได้ชวนใครทั้งนั้นเเหละน้องหวานมาชวนกูถึงหน้าบ้านกูไม่ไปมันก็กะไรอยู่"
เอ็มเงยหน้ามาคุยกับผมเล็กน้อยก่อนที่มันจะฟุบหลับต่อ
"เออ ไอ้หล่อกูขอให้รถไฟชนกันสักวันเถอะพ่อจะนั่งสมน้ำหน้าให้"
ผมพูดขำๆปนหมั่นไส้กับไอ้เอ็ม แต่ท่าคนฟังจะไมาได้ยินคำพูดที่ผมแช่งมันออกไปเพราะมันไปเฝ้าพระอินทร์เรียบร้อยเเล้ว