ตำราอสูร

"เฮ้....เรด!!!...." เสียงผู้ชายตัวสูงหน้าตาคมคายตะโกนเรียกชื่อผมมาแต่ไกล

"ไงว่ะ #เอ็ม ลมอะไรหอบมึงมาวิทลัยแต่เช้าได้เนี่ย"

ไอ้หมอเนี่ยมันชื่อเอ็มเป็นเพื่อนรักเพื่อนยากของผมเป็นนักบอลของวิทยาลัยเรื่องสาวๆนี้ไม่ต้องพูดถึงไว้ใจได้เลยจีบใครไม่เคยพลาดสักราย

"ก็ไอ้ #อาร์ม อ่ะดิมันโทรไปหากูแต่เช้ามีเรื่องอะไรก็ไม่ยอมบอก บอกกูมารอมันที่มหาลัยเนี่ย กูยังไม่ทันจะได้นอนเลยตั้งแต่เมื่อคืน ง่วงนอนชิบหาย"

ไอ้เอ็มบ่นถึงไอ้อาร์มเพื่อนสนิทอีกคนของผมพรางหาวหวอดๆละก้มหน้าทำท่าจะหลับบนโต๊ะของโรงอาหารผมสายหัวดิกๆกับท่าทีเหมือนคนจะร่วงให้ได้ของมัน

"สม!!! มื้อคืนไปเสือกไม่ชวนกู"

"โห่วว กูก็ไม่ได้ชวนใครทั้งนั้นเเหละน้องหวานมาชวนกูถึงหน้าบ้านกูไม่ไปมันก็กะไรอยู่"

เอ็มเงยหน้ามาคุยกับผมเล็กน้อยก่อนที่มันจะฟุบหลับต่อ

"เออ ไอ้หล่อกูขอให้รถไฟชนกันสักวันเถอะพ่อจะนั่งสมน้ำหน้าให้"

ผมพูดขำๆปนหมั่นไส้กับไอ้เอ็ม แต่ท่าคนฟังจะไมาได้ยินคำพูดที่ผมแช่งมันออกไปเพราะมันไปเฝ้าพระอินทร์เรียบร้อยเเล้ว