สาป สืบ สยอง

    "ทำไม.....คนอย่างนายนั้นต้องมาช่วยเราด้วยนะ......." ฉันนั้นคิดไปคิดมาพรางมองไปที่หน้าต่าง ทำไมยัยเวยเว้ยถึงออกไปนานจังนะ.....
กรี้ดดดดดดดดดด
"ข้างนอกเอะอะโว้ยวายอะไรกันนะ....."ฉันนั้นมองไปที่ประตูอย่างงๆ ก่อนจะเข้าใจทุกอย่างทันทีเมื่อมีคนหนึ่งเปิดประตูเข้ามา เธอคือรุ่นพี่ลูซิสเน็ตไอดอลดังที่ยอดไลเป็นหมื่นยอดวิลเป็นแสน แถมยังมาพร้อมกับติ่งและบรรดาfcอีกเป็นขบวน
"มิดจี้!!!! คิดถึงจังเลย เมื่อวานได้ข่าวว่ามีเรื่องกับน้องฉันด้วยนี่ หมอนั้นทำอะไรเธอหรือเปล่า ไม่บาดเจ็บอะไรใช่ไหม?"รุ่นพี่ลูซิสกอดฉันพรางถามคำถามรัวๆจนตอบแถบไม่ทัน
"พี่ลูซิส? หนูไม่เป็นไรหรอก แต่หนูว่าพี่ควรให้ความสำคัญกับเหล่าแฟนคลับพี่หน่อยนะคะ ดูสิยืนรอกันเต็มเลย...."ฉันชี้ไปที่เหล่าfc ทั้งหลายที่มาทั้งภาพทั้งป้ายไฟเรืองแสนที่อันแน่นกันอยู่เต็มห้องจนชวนอึดอัด 
"งั้นโทษทีนะ ตอนนี้พวกเธอช่วยออกไปกันก่อนได้ไหม สัญญาเลยว่าเดี่ยวจะไปแจกลายเซ็นให้แน่นอน!"รุ่นพี่ลูซิสชูสองนิ้วและยิ้มออกมา ยังไม่ทันไรก็ได้ยินเสียงกรี้ดและชัดเตอร์ดังรัวๆ แชะเหล่าfcก็พากันออกจากห้องไป
"ให้ตายสิ นี่เธอยังไม่ชินกับบรรยากาศแบบนี้อีกเหรอ"รุ่นพี่ลูซิสนั้งข้างๆฉัน
"อีกหน่อยถ้าเธอดังแฟนคลับเธอคงมากกว่าฉันอีกนะ"รุ่นพี่ลูซิสพูดพรางจับที่หน้าฉันแล้วฉันก็ปัดมือเธอออกไป
"หนูบอกแล้วใช่ไหมว่าไม่อยากเข้าวงการนั้นน่ะ"ฉันหันหน้าหนี
"แต่พี่เคยเอารูปเธอไปให้ผู้จัดการเขาดู เขายังถูกใจเธอเลยนะ เห็นบอกว่าอยากจะให้ไปเล่นหนังด้วยล่ะ ลองไปดูหน่อยได้ไหมล่ะ เพื่อเธอรุ่งขึ้นมารับรอง ทุกคนในประเทศนี้จะต้องมาเป็นแฟนคลับเธอแน่!"รุ่นพี่จับไหล่ฉันเขย่าแรงๆ พร้อมจับจ้องหน้าด้วยสายตาจริงจัง
"หนังอะไรเหรอคะ"เสียงเวยเว้ยดังขึ้นพร้อมกับประตูที่ปิดลง เธอเริ่มเดินเข้ามากลางวงสนทนาของฉันกับรุ่นพี่
"ที่ว่าหนังที่จะเล่นเนีย หนังอะไรล่ะ หนังสด หรือ หนังโป๋คะ?"เวยเว้ยกอดอกจ้องหน้ารุ่นพี่พร้อมกับรอยยิ้มที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน
"รุ่นพี่คะ เวยเว้ยเขาคงหยอกเล่นน่ะคะ แหะๆ ขอโทษแทนเพื่อนหนูด้วยนะคะ แต่ปกติเขาไม่ได้เป็นแบบนี้นะ!"ฉันก้มหัวข้อโทษรุ่นพี่ แต่ดูเหมือนจะทำให้เวยเว้ยโมโหขึ้นมาอีก
"ฟังนะคะคุณรุ่นพี่ รีบๆไสหัวออกไปจากห้องนี้สะ แล้วอย่าคิดจะมาลายเพื่อนของฉันเข้าวงการอะไรนั้นของพวกคุณอีก เพื่อนของไม่เหมาะจะเป็นแบบคุณ อีกระรี่"พอพูดจบเวยเว้ยก็ตบหน้ารุ่นพี่ไปฉาดใหญ่ๆ แล้วรุ่นพี่ก็ฟลุบลงไปกับพื้น ก่อนแฟนคลับส่วนใหญ่จะเข้ามาพารุ่นพี่ออกไป และบางคนก็มองมาที่เวยเว้ยด้วยสายตากนด่าอยู่ในใจ เมื่อทุกอย่างกลับมาอยู่ในความสงบอีกครั้ง ฉันจึงถามออกไป
"เวยเว้ย ทำไมถึงทำแบบนั้น"
"ฉันตอบเธอไม่ได้"เวยเว้ยหันมาตอบ
"เมื่อพร้อมเมื่อไรฉันจะบอกเธอเอง"เวยเว้ยจับมือฉันขึ้นมา
"สัญญาได้ไหม ว่าถ้ายัยนั้นชวนไปไหนไปทำอะไรเธอห้ามไปเด็ดขาด"
"อืม สัญญา"ฉันเกี่ยวก้อยสัญญากับเวยเว้ยก่อนที่เธอจะย้ายกลับไปนั้งที่ตัวเอง
      ณ เวลา หนึ่งทุ่มตรงที่บ้านของฉันเอง
".....ทำไมถึงไม่รับสายนะ....."ฉันพยายามโทรไปหารุ่นพี่ แต่ในที่สุดเธอก็รับสาย
"มีอะไรเหรอ?"เสียงจากปลายสายดังขึ้น
"พี่ลูซิส หนูโทรหาตั้งนานนึกว่าจะไม่รับสะแล้ว!"
"อ่อ พอดีพี่ถ่ายละครอยู่น่ะ มีเรื่องอะไรเหรอ?"
"ขอโทษสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้นะคะ หนูไม่รู้ว่าเวยเว้ยเขาเป็นอะไรแต่ปกติเขาไม่..."
"ช่างเถอะ พี่ไม่ถือสาหรอก แค่นี้นะ ผู้กำกับเรียกให้ไปถ่ายงานต่อล่ะ บาย"แล้วรุ่นพี่ก็วางสายไป