สาป สืบ สยอง

      และแล้วก็ถึงวันที่ฉันจะต้องกลับไปเรียนอีกครั้ง  ทันทีที่ฉันเปิดประตูเข้าไปในห้องเรียน

"อ้าว มิจจี้ หายไปตั้งนานเป็นยังไงบ้างล่ะ"ซายะเพื่อนร่วมห้องของฉันเข้ามาถามอย่างเป็นห่วง

"อืม ฉันโอเค ไม่เป็นไรมากหรอก?"

"งั้นถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกได้นะ"

"จ้ะ" แล้วฉันก็คลำหาสมุดใต้โต๊ะเพื่อดูว่าครูแจกสมุดคืนมาบ้างหรือเปล่า  แล้วฉันก็หยิบได้สมุดเล่มหนึ่งขึ้นมา ดูยังไงๆมันก็ไม่หน้าใช้สมุดของฉัน แต่พอสังเกตุดีๆหน้าสมุดเขียนเป็นชื่อเวยเว้ยนี่นา

"ว่าไงมิจจี้!!!"ดสียงรุ่นพี่ลูซิสดังขึ้นมา รู้ตัวอีกทีก็มาอยู่ข้างๆสะแล้ว

"ไม่เจอกันตั้งนานเลยนะ ว่าแต่นั้นสมุดอะไรน่ะขอดูหน่อยสิ"

"ไม่ได้คะ"ฉันรีบเก็บสมุดเล่มนั้นลงใต้โต๊ะทันที แต่เธอก็ยังพยายามแย้งสมุดนั้นออกมา

"นิดเดียวน่า"เธอพยายามดันตัวฉันออกไป

"ก็บอกว่าไม่ได้ไงค่ะ"ฉันพูดเสียงดังขึ้นจนซายะเดินมาหา

"คุณรุ่นพี่กรุณาออกไปก่อนนะคะ"

"แต่....."

"คุณหัวหน้าต้องการพักผ่อนนะคะ กรุณาไปด้วย"

"ชิ"รุ่นพี่เดินออกไปด้วยท่าทางไม่พอใจ

"จากนี้ถ้ารุ่นพี่มารบกวน ก็บอกฉันได้นะ เพราะ ฉันเองก็เริ่มจะเบื่อความตอแหลของนางและบันดาติ่งๆของนางแล้วเหมือนกัน"แล้วซายะก็เดินกลับไปนั้งที่โต๊ะตัวเองท่าทางการอ่านบันทึกนี้ในที่โรงเรียนคงไม่ดีเท่าไร เดี่ยวค่อยกลับไปอ่านที่บ้านละกัน แล้วฉันก็สามารถเรียนต่อไปได้จนเลิกเรียนโดยไม่มีรุ่นพี่มากวนใจ