สาป สืบ สยอง

     ณ บ้านหลังหนึ่งที่รถอย่างกะรังหนู นายโรโระพาฉันพาพบใครคนหนึ่งที่บอกว่าเป็นผู้เชียวชานด้านรูปถ่าย เขาชื่อ นายโซ ชั้นม.6ห้อง4 ที่จะโผล่มาโรงเรียนเฉพาะตอนสอบเท่านั้น แต่ประเด็นคือมึงยังสามารถสอบผ่านพร้อมเพื่อนได้ แต่เรื่องนั้นช่างหัวมันก่อนเถอะ

"นี่ตกลงนายมาหาฉันที่นี่ เพราะ ไอ้รูปนี่น่ะเหรอ"เขาจ้องรูปในมือถือนั้น ก่อนจะมองมาทางนี้

"อืม...!"

"บอกตรงๆ นะ นี่คงเป็นรูปตัดต่อที่ดีที่สุดที่เคยเห็นเลยล่ะ แถมในระแวกนี้ก็ไม่มีใครตัดต่อรูปได้ดีเท่านี้เลยด้วย นอกจาก......"

"ใครค่ะ?"

"โควเอ้ หัวหน้าชมรมคอมพิวเตอร์ที่โรงเรียนเราไง"

"จริงด้วย แต่ทำไม..."

"ยัยนั้นน่ะ เคยได้รางวัลประกวดภาพยอดเยี่ยมมาแล้วนะ เวลาผู้หญิงคนไหนอยากได้รูปโปรฟายสวยๆก็ขอให้เธอทำให้ทั้งนั้นละ"

"จริงด้วยสินะ เวลามีงานตัดต่อคลิปทีไร ฉันก็ไปขอให้เธอทำให้ทุกที"ฉันคิดในใจ

"แต่ว่าถ้าไม่มีผีจริงๆ แล้วที่ยัยลูซิสนั้นมาโวยวายว่าโดนผีหลอกเต็มเฟสนั้นคือ....."

"แหงล่ะ เรียกกระแสไง แถมก่อนตายเธอยังไปมีเรื่องกับเวยเว้ยอีก พวกนั้นเลยเชื่อสนิทใจเลยว่าเป็นผีเวยเว้ยออกอาละวาด จนต้องไปจ้างหลวงพ่อมาวาดยันไว้หน้าลุมศพเลยล่ะ" 

"โธ่ ขนาดตายแล้วยังโดนผ้ายความผิดเลยเหรอ..."น้ำตาของฉันเริ่มไหลออกมา

ก็อกๆๆๆ 

"อ้าวโทษทีเว้ย มีแขกอยู่เหรอ ฉันมาส่งของคืนน่ะ เรื่องนี้สนุกมากเลย" ชายคนหนึ่งเปิดประตูเข้ามาโดยในมือถือแผ่นหนังที่มีรูปหน้าปก....(ไม่ต้องพูดก็รู้ว่ามันไม่หน้าใช่หนังธรรมดาละ) ก่อนจะหันไปหยิบกล่องบนลิ้นชักควานหาพักใหญ่ก่อนจะหยิบแผ่นหนังอีกแผ่นนึงขึ้นมา พอมองดูดีๆ มันก็เหมือนแผ่นแรก แต่ทำไมคนในแผ่นนั้นมันหน้าคุ้นๆนะ

"โห นี่มันภาคใหม่ล่าสุดเลยนี่ สุดยอดเลยแฮะ"

"เออสิ กว่าจะได้มามันลำบากนะโว้ย"

"งั้นแผ่นนี่เท่าไร"

"1000"

"แพงชิบ"

"นั้นแค่ค่าเช่าถ้าขาย5000"

"โห....เอาเหอะ พันหนึ่งก็พันหนึ่ง เดี่ยวอาทิตหน้าจะเอามาคืนให้ละกัน"

"เออ ขอฉันดูไอ้แผ่นนั้นใกล้ๆได้ไหม?"ฉันถามออกไป ชายคนนั้นทำหน้างงๆก่อนถอนหายใจ

"อะไรกันเด็กอย่างเธอก็สนใจของแบบนี้ด้วยเหรอ แต่เอาเถอะ แค่แปบเดี่ยวเท่านั้นนะ"ชายคนนั้นยืนแผ่นนั้นเข้ามาใกล้ๆฉัน 

"นั้นมันรุ่นพี่ลูซิสใช่ไหม!"

"ถูกต้องแล้ว นี่เวอร์ชั้นล่าสุดเลยนะ หายากมากด้วย"

"นี่มันหมายความว่ายังไง!"

"ถ้าทางไม่รู้เรื่องรู้ราวแบบนั้น เดี่ยวจะบอกให้ก็ได้นะ รุ่นพี่เธอน่ะถ่ายหนังอย่างว่า แถมถ่ายมาหลายเรื่องแล้วด้วย! ไม่เชื่อก็ไปค้นดูในกล่องนั้นก็ได้"นายโซบอกฉันด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน ถ้าอย่างงี้ที่เวยเว้ยพูดก็เป็นเรื่องจริงทุกอย่างเลยสินะ

"แต่จะว่าไปยัยนี่ก็สวยใช้ได้เลยนะ ไม่สนใจไปเล่นหนังแบบรุ่นพี่ของเธอเหรอ?"ชายคนนั้นเข้ามากอดคอฉันจากข้างหลังก่อนจะถูกโรโระปัดมือทิ้ง

"กรุณาอย่ามายุ่งยามกับพวกเรานะครับ"

"อะไรกันของแค่นี้แบ่งๆกันจับไม่ได้เหรอ แค่นิดเดียวเอง..."ชายคนนั้นมองหน้าโรโระ

"ไม่เป็นไรถ้าคุณอยากจับมากนัก...."ฉันเดินเข้าไปหาชายคนนั้น พร้อมกับกำสนับมือไว้ด้านหลัง

"ก็ไปจับในยมโลกสิฟระ"ฉันใช้สนับมือต่อยหน้าเขาไปเต็มแรงที่เดี่ยวจนสลบ

"นี่เธอไปเอามาจากไหน...." โรโระชี้มาที่สนับมือ

"อ่อ พ่อส่งมาให้จากต่องประเทศน่ะ คงกลัวว่าฉันจะถูกฆ่า หรืออะไรแบบนั้น ก็เลยซื้อมาให้ละมั้ง พึ่งได้มาเมื่อวานเลยนะ"ฉันมองสนับมือสนับมือสลับกับภาพผลงานที่พึงทำลงไปอย่างภูมิใจ 

"ขอโทษที่รบกวนนะคะ"ฉันโคงหัวให้รุ่นพี่โซ

"โรโระกลับกันเถอะ.."แล้วฉันกับนายโรโระก็ออกจากบ้านหลังนั้นไป