สาป สืบ สยอง

"หาว~~~"ในที่สุดฉันก็ตื่นขึ้นมา

"นี่เราหลับไปนานเท่าไรแล้วล่ะ...."ฉันสะลึมสะลือพร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมาดูเวลา

"5 โมงเย็น...?! นี่เราหลับไปนานขนาดนี้เลยเหรอ"

"ไง ตื่นแล้วเหรอ?" นายนั้นเปิดประตูเข้ามาพอดี

"อืม"

"ยานอนหลับนึ่ได้ผลดีจังนะ"

"เฮ้ย นี่นาย!"

"ใจเย็นสิ ถ้าฉันไม่วางยาเธอตอนที่ทำแผลเธอคงร้องลั่นบ้านแน่ๆ"

"แต่....."

"วางใจเหอะน่า ไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่านั้นหรอก ว่าแต่ดีขึ้นยังอะ"นายโรโระลากเก้าอี้มานั้งข้างๆ

"ก็ดีกว่าเมื่อเช้าละล่ะ จริงสิมีเรื่องที่ต้องถามนายอยู่น่ะ"

"อะไรล่ะ?"

"เพจนายน่ะถูกปิดไปแล้วใช่ไหม?"

"ถูกต้อง เห็นว่าเนื้อหาไม่เหมาะสมล่ะนะ"

"งั้นถ้านายปิดเพจแล้ว....แล้วนี่มัน....." ฉันหยิบมือถือขึ้นมาแล้วเปิดเพจที่ฉันเจอขึ้น

"นี่ไง"ฉันยื่นมือถือให้นายโรโระดูแล้วเขาก็ตกใจมาก

"ไม่ใช่แล้ว!!! เพจนั้นมันโดนปิดไปเป็นเดือนแล้วนะ!"

"ก็รู้น่าว่าไม่ใช่ฝีมือนาย เพราะตอนที่ฉันเลือนดูเพจนี้มันสร้างขึ้นมา เมื่อไม่กี่อาทิตก่อนนี้เอง พอดูดีๆ มันเหมือนจะสร้างขึ้นมาหลังจากที่เวยเว้ยตายวันเดียวเองนี่!"

"หมายความว่า.... พวกนั้นจงใจป้ายความผิดให้ผมเหรอ?"

"เป็นไปได้?! แล้วก็ดูนี่สิ"ฉันเลือนไปที่รูปๆหนึ่งในโพสที่มีข้อความว่า "ดูสิผลงานของผลจะใช่มันทำอะไรดีน้า~~~"

"นี่มัน...."

"พวกนั้นบอกว่า เป็นดวงวิญญาณของเวยเว้ยล่ะ แถมตอนนั้นรุ่นพี่ก็มาโพสในเฟจตัวเองด้วยว่าโดนผีหลอกจนไปทำงานไม่ได้น่ะ"

"เป็นไปได้เหรอ? ภาพตัดต่อหรือเปล่า"

"ไม่รู้สิ ฉันไม่ถนัดเรื่องพวกนี้ด้วยสิ"

"งั้น ผมพอรู้จักคนที่รู้เรื่องพวกนี้อยู่ พรุ่งนี้เองก็เป็นวันอาทิต เราลองไปหาเขาดูไหม"

"อืม ก็ดีเหมือนกัน ขอบใจมากนะ"

"งั้นวันนี้ก็ พักผ่อนสะ ข้าวเย็นผมวางไวให้บนโต๊ะนะ อย่าลืมละ บาย" แล้วนายนั้นก็ออกจากห้องไป