Isekai เมื่อผม/ฉันตายก็ได้ไปต่างโลก

 
 ณ    ตอนนี้ตัวผมที่ตายไปแล้วกำลังสนทนาอยู่กับโลลิชุดเดรสสีขาวในมือถือถฑาที่ดูจะใหญ่กว่าเจ้าตัวไปซะหน่อย...
 
 
 “เจ้าน่ะ   อยากไปเกิดใหม่รึเปล่า”
 
 
 ถามมาแบบนั้น   ยังกับใหม่อนิเมะที่เพิ่งจะดูจบไปเลยแฮะ
 
 ผมนาย เมฆ  ชื่อจริง  เมฆา    กิจยินดี  และใช่ครับ..ผมไม่ใช่คนญี่ปุ่น(ทั้งๆที่ชื่อเรื่องมันน่าจะทำให้เป็นแบบนั้นล่ะนะ)   อายุตอนนี้คือ 17   อยู่ม.5   โรงเรียนกวดวิชาใกล้ย่านชุมชน  เพิ่งตายจากการถูกชนโดยรถบรรทุกเบรกแตก....
 
 
 “คือว่า   เธอเป็นใครน่ะ”   จริงๆตัวผมเองก็พอจะเดาได้นะ   แต่ที่ถามออกไปนี่แค่ทำไปตามมารยาทเท่านั้นแหละ
 
 
 “ข้าหรอ  ข้าคือเทพธิดาผู้ดูแลประจำเขตนี้  นามของข้าคือ เอริยา” 
 
 
 ครับ...   อย่างที่คิดไม่ผิดเลยสักนิดเดียว
 
 
 “เหมือนว่าเจ้าจะกำลังสับสนอยู่สินะ  งั้นข้าจะอธิบายให้ฟัง.. ตัวข้าคอยดูแลเรื่องต่างๆในเขตที่รับผิดชอบอยู่จากโลกใบนี้ซึ่งเป็นตำแหน่งเดียวกับสถานที่ๆเจ้าอาศัยอยู่ก่อนหน้านี้  และในตอนนี้ข้ากำลังทำหน้ารับผิดชอบดูแลพื้นที่จากอีกโลกหนึ่งเช่นกัน เนื่องจากตอนนี้ยังไม่มีเทพหรือเทพธิดาองค์ได้ไปประจำการ  และเหตุที่จะให้เจ้าไปเกิดใหม่นั้นเพราะว่าตอนนี้บุคคลสำคัญที่ต้องกำเนิดขึ้นที่โลกนั้นดวงวิญญาณที่ส่งไปดันเกิดข้อผิดพลาดและตอนนี้กำลังจะสลายไป ข้าจึงจะให้เจ้าไปแทนดวงวิญญาณดวงนั้น ไม่สิ  พูดให้ถูกคือให้เจ้ารับเอาวิญญาณดวงนั้นเสมือนกับภาชนะแล้วรวมกันเป็นหนึ่งเดียว ...ก็ประมาณนั้น”
 
 
 ฟังดูแล้วรู้สึกกังวลขึ้นมานิดหน่อยแฮะ
 
 
 “ถ้าทำแบบนั้นแล้วตัวตนผมจะหายไปโดยสิ้นเชิงรึเปล่าครับ”
 
 
 “ไม่หรอก  ตัวตนเจ้าจะไม่หายไปแน่นอนข้ารับรอง”
 
 
 “ท่านจะลบความทรงจำของผมรึเปล่าครับ”
 
 
 “อืม  จริงๆแล้วตามกฎมันก็จำเป็นจะต้องทำแบบนั้น แต่ว่าข้าจะให้เจ้าเป็นคนเลือกเองละกัน”
 
 
 “งั้น  ผมขอเก็บความทรงจำของตัวเองไว้ดีกว่า”
 
 
 “ก็คิดไว้แล้วล่ะ... ทว่าเจ้าห้ามประกาศเรื่องของตัวเองอย่างเด็ดขาด  อย่างไรก็ตามเพื่อป้องกันข้าคงต้องสาปเจ้าเอาไว้เมื่อใดที่เจ้ากำลังจะหลุดปากพูดเกี่ยวกับเรื่องในโลกเดิม เจ้าจะไม่สามารถพูดออกมาได้”
 
 ว่าแล้วคฑาของท่านเทพธิดาโลลิคนนี้ก็เปร่งแสงขึ้น   ไม่ทันไรผมก็โดนสาปซะแล้วถึงจะไม่ได้ร้ายแรงอะไรก็เถอะ ?
 
 
 “แล้ว  มีอะไรที่เจ้าอยากจะขอรึเปล่า อย่างพวกความสามารถ   ทักษะการใช้เวทมนตร์”
 
  เหมือนท่านจะเซอร์วิซผมเยอะจังนะ  
 
 
“ที่โลกนั้นใช้เวทมนตร์ได้หรอครับ”
 
 
 “ถูกต้อง  เป็นโลกที่แฟนตาซีมากๆเลยล่ะ  แต่ก็มีความอันตรายอยู่ไม่น้อยเลยล่ะนะ”
 
 
 ใครจะไปนึกว่าสิ่งที่เคยฝันเอาไว้มันจะเป็นจริง    รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาแล้วสิ
 
 
 “ถ้าอย่างนั้น  ผมขอเพิ่มความสามารถให้กับต้นเองได้มั้ยครับ”
 
 
 “ได้สิ  เจ้าอยากได้อะไรบ้าง”
 
 
 “ก่อนจะขอผมข้อถามก่อนนะครับ  คนที่ผมจะต้องไปเกิดเนี่ย.. มีความสามารถด้านเวทมนตร์รึเปล่าครับ”
 
 
 “มีสิ  สามารถใช้ได้ถึงระดับ4เลยล่ะ  แล้วก็ยังมีร่างกายที่แข็งแรงพอสมควรด้วย”
 
 
 “อืม   งั้นผมขอให้ตัวผมสามารถเพิ่มการใช้เวทมนตร์  ทักษะการต่อสู้  แล้วก็ความแข็งแกร่งของร่างกายได้ ผ่านการฝึกฝนครับ”
 
 
 จะเก่งเวอร์ตั้งแต่เกิดมันก็ยังไงๆอยู่เอาเป็นเเบบนี้เเล้วกัน  มันน่าสนุกดีนะผมว่า..
 
 
 “จะเอาแบบนั้นหรอ  ถ้าเจ้าขอแบบนั้นข้าก็จะจัดให้อย่างที่ขอ  เอาล่ะถึงเวลาแล้ว”
 
 
หลังจากที่ท่านเทพธิดาพูดจบตัวของผมก็เรืองแสงและค่อยๆลอยขึ้นพร้อมกับหายไปทีละน้อยตั้งแต่เท้าไล่ขึ้นมาเรื่อยๆ
 
 
 “ขอให้เจ้าโชคดีนะ  ข้าขออวยพร”
 
 
 และในที่สุดตัวของผมก็หายไปอย่างสมบูรณ์
 
ผมไปปรากฏตัวในที่ๆต่างจากก่อนหน้า  มันทั้งมืดและว่างเปล่าจนรู้สึกกลัว  ผมค่อยๆลอยไปจนพบกับกลุ่มก้อนแสงสว่างเล็กๆ ที่ใกล้จะสลายหายไป  ผมเข้าไปโอบกอดสิ่งนั้นไว้จนมันส่องแสงจ้าและหายไปภายในตัวผม  ท่ามกลางความมืดผมรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ทำให้รู้สึกคิดถึงและคุ้นเคยกับมัน   ใช่แล้วความรู้สึกนี้...ตัวผมกำลังอยู่ในท้องของคุณแม่ที่โลกใหม่