Isekai เมื่อผม/ฉันตายก็ได้ไปต่างโลก

เวลาผ่านไป....กี่วัน  กี่เดือน  กี่ปี?   ตัวผมไม่อาจรับรู้ได้เพราะตอนนี้ยังเป็นแค่ทารกในครรภ์ของผู้หญิงที่กำลังจะเป็นคุณแม่ของผม   ถึงจะมองอะไรไม่เห็นก็ตามแต่ความรู้สึกทางร่างกายยังคงสามารถรับรู้ได้ถึงความอบอุ่น.....  

อยู่แบบนี้ไปนานๆมันก็น่าเบื่อเหมือนกันแฮะ  ไม่มีอะไรทำเลย  ไม่สิ..ต้องบอกว่าทำอะไรไม่ได้เลยมากกว่า  ไม่รู้ว่าเธอตั้งครรภ์มานานแค่ไหนซะด้วยสิ   และก็ไม่รู้ว่าตัวผมจะต้องอยู่แบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนด้วย.... โธ่  ผมอยากไปข้างนอกจะแย่อยู่แล้วนะ...    

 เวลาผ่านไปสามปี (รวบรัดตัดตอนยังกับละครไทย ?)   ผมได้ออกมาลืมตาดูโลกใบใหม่และตอนนี้ตัวผมนั้นอายุ 3ขวบแล้ว  แรกๆมันก็รู้สึกตื่นเต้นอยู่หรอกแต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ความตื่นเต้นนั้นลดหายไปจนแทบจะไม่เหลือ    ในโลกเดิมตัวผมเป็นเด็กผู้ชายใส่แว่นตัวสูงโปร่งซึ่งดูรวมๆแล้วมีเสน่ห์นิดหน่อย

ตอนนี้ผมเป็นเด็ก “ผู้หญิง” ตัวเล็กๆที่อยู่ในวัยอนุบาล   ยัยเทพโลลินั่นน่าจะบอกกันก่อน   ในนาทีแรกผมก็หัวร้อนมากอยู่ภายในใจ ไม่ถึงกับระบายมา  แต่ผ่านไปสักพักก็เริ่มทำใจได้   โชคดีที่สมัยยังอยู่ในโลกเดิมผมเคยอ่านนิยายในเว็บซึ่งมีเหตุการณ์ที่คล้ายๆกันเกิดขึ้น  พอจะเป็นแนวทางให้กับผมได้  เริ่มจากการทำตัวให้สมกับที่เป็นเด็กอายุเท่านี้ซึ่งไม่ได้ยากเย็นเพราะผมยังแค่17เอง(ทางจิตใจอ่ะนะ)

เรื่องการแต่งตัวแน่นอนว่าผมถูกจับใส่กระโปรงพริ้วๆ อย่างที่เด็กผู้หญิงมักจะใส่กัน  แต่ผมก็ยังไม่ชินสักทีเนี่ยสิ     ขอเวลาทำใจอีกหน่อยเถอะ ตอนนี้ขอใส่อย่างอื่นที่ไม่ใช่กระโปรงก่อนแล้วกัน  ไหนจะพวกริบบิ้นหรือเครื่องใช้ของเด็กผู้หญิงที่จำเป็นต้องใช้อีก   คงอีกนานกว่าจะทำใจได้ล่ะนะ

ด้ายสถานภาพนั้นรู้สึกว่าตัวผมจะเกิดให้ตระกูลที่เป็นขุนนางในวัง  ดูจากบ้านหลังใหญ่หรือคฤหาสน์   การตกแต่ง   และเหล่าคนใช้มากมาย   ใครหลายๆคนถ้าเจออะไรแบบนี้คงจะยิ้มกว้างและดีอกดีใจ  แต่ผมกับรู้สึกแปลกๆมากกว่าคงเป็นเพราะเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง   และไม่เคยสุงสิงหรือพูดคุยกับใครมากเท่าไหร่นอกจากแชททางออนไลน์ตอนเล่นเกม  รู้สึกเศร้าใจนิดๆแฮะที่ตัวเองติดนิสัยกลัวคนเเปลกหน้า  ไม่กล้าเข้าใกล้  แถมยังกลัวการที่ต้องอยู่ท่ามกลางคนเยอะๆอีก    เฮ้อออ