กลับมาได้ไหม..

5.3

วันที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2561 เวลา 06.26 น.

  3 ตอน
  37 วิจารณ์
  5,066 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 มกราคม พ.ศ. 2561 10.30 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) ทำไมเธอน่ารัก.

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
        "น้ำค่ะพ่อ...."   รินวางน้ำที่โต๊ะตรงคุณพ่อนั่ง   "ริน.. วันนี้พ่อมีเรื่องอยากจะคุยด้วยหน่อย"  รินทำหน้ามึนๆ."อะไรคะพ่อ......"
"พ่อว่าพ่อจะส่งลูกไปอยู่กับแม่ที่บ้านลูกโอเคไหม....." "ทำไมละคะพ่อ??"     
รินถามด้วยความสงสัย
"ก็ไม่มีอะไรมากหรอก.....แม่เขาบ่นคิดถึง"   
"แต่หนูยังไม่อยากกลับไปบ้านแม่นี่คะ. หนูอยากอยู่เกาหลีกับพ่อค่ะ.."
"พ่ออยากไห้แกเข้าโรงเรียนเดียวกับยัยนัท...แกจะได้มีสังคม...มีเพื่อนไงลูก..นะ"
"งั้น.... ถ้าพ่อโอเคหนูก็โอเคค่ะ.."  รินกอดพ่อของเธอ...
"พ่ออยู่คนเดียวได้ใช่ไหมคะ.. หนูต้องคิดถึงพ่อแน่ๆเลย..." พ่อของรินลูบหัว.
"หึๆโตแล้วนะลูก....ยังทำตัวเป็นเด็กอยู่เลย" "สัญญากับพ่ออย่างนึงได้ไหม??...."   
"ว่าลูกจะไม่คบผู้ชายนิสัยไม่ดี...."   "สัญญาค่ะ^^"
หลังจากนั้น4วัน....
"พ่อคะหนูไปแล้วนะคะ...." รินวิ่งมากอดพ่อของเธอก่อนจะขึ้นเครื่อง
"เดินทางปลอดภัยนะลูก......."
ตัดภาพมาที่คุณแม่ของริน.  ติ๊งต่อง.....เสี่ยงกริ่งหน้าบ้านดัง.... 
"ยัยนัท....ไปดูไห้แม่หน่อยสิใครมา..."
"ค่ะ....แม่......."     "กรี๊ด....."  "อะไรยัยนัท...กรี๊ดทำไม....." "แม่คะ!! ออกมาดูนี่เร็ว...." "อะไรๆ!!"
"ว๊ายยยย......ริน..."  "หวัดดีค่ะแม่... ไงยัยนัท...."
"จะมาทำไมไม่โทรมาบอกแม่ก่อนละลูก....." "ถ้าบอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิคะ...."
"ไปๆเข้าบ้านก่อนลูก....." "ที่ไทยร้อนจังเลยค่ะแม่..." "โอ้ยก็เป็นแบบนี้แหละลูก...."
"พี่ริน...ของฝากนัทล่ะ..........."
"ม่ายมี!!..."        "โห...พี่รินอ่ะ!!อยู่เกาหลีน่าจะซื้อของมาฝากนัทบ้าง...;("   
"ล้อเล่น!!ฉันก็ต้องมีของไห้เธอสิฮ่าๆๆ......."
"อ่ะนี่ของเธอ..." รินยื่นของไห้.  "นี่อะไรอ่ะ.. เครื่องช็อตเนี่ยนะ!!! พี่เอามาไห้นัททำไม..."
"ชั้นป่าวน้าแกต้องไปโทดพ่อนู่น......" "ของฉันก็มีT^T พ่อกำชับว่าต้อง พก..."
"ยัยนัท...ไปซื้อของตรงร้านสะดวกซื้อหน้าปากซอยไห้แม่หน่อยสิ."   "ได้ค่า......"
"แม่ๆเดี่ยว...รินไปเอง" "รินอยากไปสวัดดีอาพิน หน่อย.." 
"ไม่พักผ่อนละลูก...กลับมาเหนื่อยๆ." "อ่อ..ไม่เป็นไรค่ะ." รินปั่นจักรยานของเธอออกไปร้านสะดวกซื้อหน้าปากซอย.  แต่จักรยานของเธอเกิดเบรกเสีย.
"เห้ย!นาย......หลบไป..."  โครม!. รินปั่นจักรยานไปชนเสาหลักกิโล.  "เป็นไรไหมครับ..."  ผู้ชายคนนี้ยื่นมือไป.รินจับมือเขาแล้วลุกขึ้น. ทั้งสองคนจ้องตากัน.
"ผมชื่อตี๋นะ." "ฉะ..ฉันชะ..ชื่อ..ริน."   
"คุณรินน่ารักจังครับ...คราวหลังปั่นจักรยานระวังหน่อยนะครับ."   "ค่ะ...><."  รินเขินหน้าแดง
รินรีบซื้อของแล้วรีบกลับบ้านโดยไม่ได้สวัดดีอาพินเลย.....
ตกกลางคืน... ติ๊ง!. เสียงคนแอดไลน์รินมา..  รินเปิดดู. "หวัดดีครับคนน่ารัก.."

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา