กลับมาได้ไหม..

หลังจากที่พี่ตี๋ทักมาทั้ง2คนคุยแชทก็กัน

ตี๋:หวัดดีครับคนน่ารัก

ริน:หวัดดีค่ะ

ตี๋:คุณริน...ใช่ไหม

ริน:ค่ะ^^

ตี๋:ครับ....รินอายุเท่าไหร่ครับ??

ริน:22ค่ะ

ตี๋:ผม25

ตี๋:รินพึ่งย้ายมาหรอครับไม่คุ้นหน้าเลย??

ริน:เรียกว่าพึ่งกลับมาดีกว่าค่ะ รินอยู่เกาหลีกับพ่อตั้งแต่เด็ก

ริน:เพราะพ่อต้องการเลี้ยงรินแบบแข็งแกร่งพ่ออยากไห้สานต่อบริษัทคุณพ่อที่เกาลี

ตี๋:ผม.....ไม่เข้าใจครับ!!

ริน: ก็อยู่แล้วแหละฉันเองยังไม่เข้าใจเลย555

ตี๋:คุณรินมีแฟนรึยังครับ

ริน:ไม่มีค่ะ

ทั้ง2คนคุยกันจนเกือบเที่ยงคืน...................................................

ตี๋:พรุ่งนี้คุณรินว่างไหมครับ

ริน:ว่างค่ะทำไมหรอคะ??

ตี๋:ดีเลยงั้นพรุ่งนี้ผมรับไปเที่ยว

ริน:ไม่ดีมั้งคะเราพึ่งรุจักกันเอง

ตี๋:งั้นผมนอนก่อนนะครับ

เช้าวันต่อมา...

“ริน!....มีเพื่อนลูกมาหา.” ”ค่ะ...รอแป๊บนึงนะ.”  รินรีบวิ่งลงมาจากห้อง.  “ใครมาคะแม่?.”

“หน้าบ้านไงลูกลองออกไปดูสิ.”“เห้ย!!! นาย..มาทำไมเนี่ย”“มารับตามสัญญาไง..ไปเที่ยวกันๆ”

“นายจะบ้าหรอ..คนพึ่งรู้จักกันจะไปเที่ยวด้วยกันได้ยังไง” “เอ้าก็จะพาไปรู้จักมากขึ้นไง..”

“นายจะบ้าหรอคนแถวนี้จะมองฉันยังไง” “ไม่เป็นไรหรอกครับมาเหอะ”“ไม่!”

 “นี่คุณถ้าคุณไม่ขึ้นมาผมจะลงไปอุ้มละนะ!!” “นายขู่ฉันหรอ!!” ตี๋ลงจากรถแล้วอุ้มริน...

“เห้ย!!นาย..แม่ค่ะ...ช่วยรินด้วย”“นู่นไงแม่เธอปั่นจักรยานเบรกแตกไปนู่นแล้ว....”

“เอาละๆโอเคๆฉันเดินเองได้..”

“อ่ะนี่หมวกกันน็อค” ตี๋ทำท่าจะไส่หมวกไห้ริน “เห้ยๆไม่ต้องๆฉันไส่เองได้”

“โอ้ย!ฉันต้องเจอคนแถวนี้นินทาแน่เลย”

“ฉันทำไมใจง่ายจังแม่ตีแน่เลยT T” “แม่เธอตีเธอด้วยหรอ..555”

“ไม่ต้องเลยนายเพราะนายนั่นแหละมารับฉัน”

“เรียกพี่สิผมอายุเยอะกว่ารินนะ” “ไม่!” “หืมเดี่ยวพาเข้าโรงแรมเลย!!” “เห้ย!!”

“ล้อเล่นๆ^^”

รินบ่นไปตลอดทางจนหลับ...

ตี๋พารินนั่งรถไปจนถึงห้าง…

“รินๆตื่นได้แล้ว” มือของรินกอดเอวตี๋อยู่ “นี่นาย!!นายเอามือฉันไปกอดนายใช่ไหม!!”

“เธอนี่ก็เยอะเหมือนกันเนอะ”ตี๋พูด

“นาย!!” “ค้าบบบ” “นายว่าฉันหรอ”“ป่าวน้า” “บอกไห้เรียกพี่” “ไม่!!”

“พ่อแม่ไม่สั่งสอนหรอว่าไห้เคารพคนที่โตกว่า” “สอน!แต่ไม่จำ” ตี๋ทำหน้านิ่ง “เอ้อไปเหอะ!”

” ตี๋จูงมือริน “ปล่อยๆฉันเดินเองได้” “โอเคๆ”

ทั้ง2คนเดินเข้าไปในห้าง

“รินอยากได้อะไรไหมเดี่ยวพี่ซื้อไห้”“ไม่!!”  “อยากกินอะไรไหม”  “ไม่!!”

2ชั่วโมงผ่านไป..........

“หึ้ยพี่ตี๋...ไอศกรีมน่ากินจังเลยซื้อไห้หน่อย.....อุ้ยๆๆโดนัทก็น่ากินนน.....หืม......ขนมเค้กก็อยากกิน….”

“โหริน....ทำไมกินเยอะจังเดี่ยวอ้วนหรอก” “ไม่เป็นไรค่ะ..มีหน้าที่จ่ายก็ไปจ่ายเถอะค่ะ”

“ครับ^^ ” ทั้ง2คนเที่ยวกันจนเกือบค่ำ..

“รินกลับบ้านกันเดี่ยวพี่ไปส่ง...”

ทั้ง2คนกลับมาถึงบ้านตอน1ทุ่มพอดีเป๊ะ...

“พี่ตี๋....ขอบคุณค่ะที่ซื้อของไห้ริน งั้น.....รินเข้าบ้านก่อนนะคะ” รินกำลังจะเข้าบ้าน....

“ริน!..เดี่ยวก่อน” “คะ??” “เอานี่....” พี่ตี๋ยื่นสร้อยคอสลักอักษรTRสีเงินไห้ริน “อ่ะ...อันนี้พี่ไห้รินนะเก็บไว้ดีๆ”

“ขอบคุณค่ะ” รินกำลังหันหลังกลับ “เดี่ยว!” “คะ?” “พรุ่งนนี้พี่มารับนะ” “ไม่เป็นไร..ค่ะ”

รินเขินจนตัวเกร็ง

“งั้นพี่จะยังไม่กลับบ้าน” “เอ่อ...งั้นก็ได้ค่ะ” “ฝันดีนะครับ....”“พี่ก็เหมือนกัน..ขับรถระวังนะคะ ”

“ค้าบ...พี่ไปละนะ” ตี๋ขับรถออกไป....

รินขึ้นมาที่ห้องนอนรินเปิดเพลงรักลั่นห้อง “ลาลั้นล้า......”“โอ้ยยัยริน......ฉันหนวกหู”

แม่ของรินตะโกน

 “ก็หนู๊.....” “ทำไมพี่รินต้องทำเสียงประหลาดๆแบบนั้นด้วย”นัทถามหน้านิ่ง

“โอ้วนัทน้องร๊ากกก......กินอะไรรึยัง”

 รินมีความสุขจนไม่คิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำอยู่มันเหมือนคนบ้า

“ไปๆๆๆไปอาบน้ำนอนได้แล้วลูก” “ค๋าแม่......”

“โอ้ยลูกฉันเป็นบ้าไปแล้ว.....” 2ทุ่ม “เห้อ....นี่เรียกว่าเดทได้ไหมนะ”