กลับมาได้ไหม..

5.3

วันที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2561 เวลา 06.26 น.

  3 ตอน
  46 วิจารณ์
  5,177 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 มกราคม พ.ศ. 2561 10.30 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) ทำไมเธอน่ารัก.

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

        "น้ำค่ะพ่อ...."   รินวางน้ำที่โต๊ะตรงคุณพ่อนั่ง   "ริน.. วันนี้พ่อมีเรื่องอยากจะคุยด้วยหน่อย"  รินทำหน้ามึนๆ."อะไรคะพ่อ......"

"พ่อว่าพ่อจะส่งลูกไปอยู่กับแม่ที่บ้านลูกโอเคไหม....." "ทำไมละคะพ่อ??"     

รินถามด้วยความสงสัย

"ก็ไม่มีอะไรมากหรอก.....แม่เขาบ่นคิดถึง"   

"แต่หนูยังไม่อยากกลับไปบ้านแม่นี่คะ. หนูอยากอยู่เกาหลีกับพ่อค่ะ.."

"พ่ออยากไห้แกเข้าโรงเรียนเดียวกับยัยนัท...แกจะได้มีสังคม...มีเพื่อนไงลูก..นะ"

"งั้น.... ถ้าพ่อโอเคหนูก็โอเคค่ะ.."  รินกอดพ่อของเธอ...

"พ่ออยู่คนเดียวได้ใช่ไหมคะ.. หนูต้องคิดถึงพ่อแน่ๆเลย..." พ่อของรินลูบหัว.

"หึๆโตแล้วนะลูก....ยังทำตัวเป็นเด็กอยู่เลย" "สัญญากับพ่ออย่างนึงได้ไหม??...."   

"ว่าลูกจะไม่คบผู้ชายนิสัยไม่ดี...."   "สัญญาค่ะ^^"

หลังจากนั้น4วัน....

"พ่อคะหนูไปแล้วนะคะ...." รินวิ่งมากอดพ่อของเธอก่อนจะขึ้นเครื่อง

"เดินทางปลอดภัยนะลูก......."

ตัดภาพมาที่คุณแม่ของริน.  ติ๊งต่อง.....เสี่ยงกริ่งหน้าบ้านดัง.... 

"ยัยนัท....ไปดูไห้แม่หน่อยสิใครมา..."

"ค่ะ....แม่......."     "กรี๊ด....."  "อะไรยัยนัท...กรี๊ดทำไม....." "แม่คะ!! ออกมาดูนี่เร็ว...." "อะไรๆ!!"

"ว๊ายยยย......ริน..."  "หวัดดีค่ะแม่... ไงยัยนัท...."

"จะมาทำไมไม่โทรมาบอกแม่ก่อนละลูก....." "ถ้าบอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิคะ...."

"ไปๆเข้าบ้านก่อนลูก....." "ที่ไทยร้อนจังเลยค่ะแม่..." "โอ้ยก็เป็นแบบนี้แหละลูก...."

"พี่ริน...ของฝากนัทล่ะ..........."

"ม่ายมี!!..."        "โห...พี่รินอ่ะ!!อยู่เกาหลีน่าจะซื้อของมาฝากนัทบ้าง...;("   

"ล้อเล่น!!ฉันก็ต้องมีของไห้เธอสิฮ่าๆๆ......."

"อ่ะนี่ของเธอ..." รินยื่นของไห้.  "นี่อะไรอ่ะ.. เครื่องช็อตเนี่ยนะ!!! พี่เอามาไห้นัททำไม..."

"ชั้นป่าวน้าแกต้องไปโทดพ่อนู่น......" "ของฉันก็มีT^T พ่อกำชับว่าต้อง พก..."

"ยัยนัท...ไปซื้อของตรงร้านสะดวกซื้อหน้าปากซอยไห้แม่หน่อยสิ."   "ได้ค่า......"

"แม่ๆเดี่ยว...รินไปเอง" "รินอยากไปสวัดดีอาพิน หน่อย.." 

"ไม่พักผ่อนละลูก...กลับมาเหนื่อยๆ." "อ่อ..ไม่เป็นไรค่ะ." รินปั่นจักรยานของเธอออกไปร้านสะดวกซื้อหน้าปากซอย.  แต่จักรยานของเธอเกิดเบรกเสีย.

"เห้ย!นาย......หลบไป..."  โครม!. รินปั่นจักรยานไปชนเสาหลักกิโล.  "เป็นไรไหมครับ..."  ผู้ชายคนนี้ยื่นมือไป.รินจับมือเขาแล้วลุกขึ้น. ทั้งสองคนจ้องตากัน.

"ผมชื่อตี๋นะ." "ฉะ..ฉันชะ..ชื่อ..ริน."   

"คุณรินน่ารักจังครับ...คราวหลังปั่นจักรยานระวังหน่อยนะครับ."   "ค่ะ...><."  รินเขินหน้าแดง

รินรีบซื้อของแล้วรีบกลับบ้านโดยไม่ได้สวัดดีอาพินเลย.....

ตกกลางคืน... ติ๊ง!. เสียงคนแอดไลน์รินมา..  รินเปิดดู. "หวัดดีครับคนน่ารัก.."