บ่วงแค้น บ่วงรัก

ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้นของความแค้น​

     “คุณผู้หญิงไม่ออกจากห้องเลยค่ะ สั่งไม่ให้ใครรบกวนตั้งแต่ที่รู้ข่าวการเสียชีวิตของคุณกฤษณา” นา แม่บ้านประจำตระกูลรายงานอาการคุณผู้หญิงของบ้านให้รสสุคนธ์รับรู้ด้วยท่าทีนอบน้อม 

     “เอากุญแจมา” นาส่งกุญแจในมือให้น้องสาวเจ้าของบ้าน รสสุคนธ์รับมาถือไว้ ก่อนจะเคาะเรียกเจ้าของห้อง “พี่ลินคะ นี่โรสนะคะ เปิดประตูให้โรสได้ไหมคะ”

     “...”

     “พี่ลินคะ โรสเข้าไปนะคะ” รสสุคนธ์เอ่ยขออนุญาต ก่อนจะไขกุญแจเข้าไปอย่างถือวิสาสะ ภายในห้องมืดสนิท แอร์ถูกเปิดไว้ที่อุณหภูมิที่ต่ำจนหนาวยะเยือกและเงียบกริบราวกลับไม่มีคนอาศัยอยู่ รสสุคนธ์หาสวิตซ์ไฟจนเจอ ก่อนจะกดเปิด

     พรึ่บ

     “พี่ลิน!!”

     “กรี๊ดดดดด คุณผู้หญิง!!!”

สิ่งที่เห็นทำให้รสสุคนธ์เข่าอ่อน ร่างของภรรยาพี่ชายนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงสีขาวสะอาด หากแต่บริเวณที่ร่างบอบบางนอนอยู่กลับแดงฉานไปด้วยเลือด มีดปอกผลไม้เล่มเล็กปักอยู่ที่หน้าท้องนลินจนมิดด้าม รสสุคนธ์มือเท้าเย็นเฉียบ ดวงตาเบิกกว้างด้วยความช็อกสุดขีด

     “อาโรส มีอะไรหรอคะ” มัลลิกาที่ได้ยินเสียงกรีดร้องของนารีบวิ่งเข้ามาดู รสสุคนธ์รีบหันไปจับร่างหลานสาวไว้เพื่อไม่ให้เห็นภาพที่ทำร้ายจิตใจอีก แต่ไม่ทันการเสียแล้ว “คุณแม่!!! อาโรส คุณแม่เป็นอะไรคะ ทำไมเลือดเต็มไปหมดแบบนี้ ฮือ”

     มัลลิกาถลาเข้าไปหาผู้เป็นมารดา มือเล็ก ๆ ที่สั่นเทาเอื้อมไปจับมือเย็นเฉียบของนลินมากุมไว้แน่น

     “คุณแม่ขา คุณแม่อย่าทิ้งมะลิไป ฮึก คุณแม่ขา ฮือ” มัลลิกาสะอื้นราวจะขาดใจ เสียงเล็ก ๆ เอ่ยเรียกมารดาไม่ขาดสาย ทำเอาคนที่อยู่ในห้องปล่อยน้ำตาออกมาด้วยความสงสารจับใจ

     เมื่อตั้งสติได้ รสสุคนธ์รีบเข้ามาดูอาการของนลิน หญิงสาวใจชื้นขึ้นมาเมื่อเห็นว่านลินยังหายใจอยู่ เธอรีบสั่งนาเสียงดัง

     “ไปบอกนายศักดิ์ให้เอารถออก ตามนายเทิดให้ขึ้นมาอุ้มพี่ลินลงไปที่รถด้วย พี่ลินยังไม่ตาย ฉันจะพาพี่เขาไปโรงพยาบาล เร็วเข้า!!”

     “คะ...ค่ะคุณโรส” นาขานรับ ก่อนจะรีบวิ่งลงไปทำตามคำสั่งของรสสุคนธ์ด้วยความรวดเร็ว รสสุคนธ์ดึงมือของมัลลิกาออกจากมือของนลิน ก่อนจะรั้งร่างเล็กที่สะอื้นอย่างรุนแรงเข้ามาในอ้อมกอด ทั้ง ๆ ที่เธอเองก็ร้องไห้ และช็อกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ต่างกัน แต่ตอนนี้มีแค่เธอเท่านั้นที่มัลลิกาสามารถพึ่งพาได้

     “ไม่ร้องนะคะคนเก่งของอา คุณแม่ยังอยู่กับเรา อาจะรีบพาคุณแม่ไปหาหมอ คุณแม่ต้องไม่เป็นอะไร เชื่ออานะคะ”

     “คุณแม่ ฮึก ต้องไม่เป็นอะไร คุณ ฮึก แม่จะอยู่กับมะลิ มะลิจะเป็นเด็กดี ฮึก”

     “งั้นเด็กดีหยุดร้องไห้ก่อนนะคะ เดี๋ยวจะไม่สบายขึ้นมา แล้วใครจะดูแลคุณแม่ล่ะคะ ไม่ร้องเนอะ” มัลลิกาพยักหน้ารับ ริมฝีปากเล็กเม้มเข้าหากันแน่นเพื่อกลั้นน้ำตาและเสียงสะอื้นไว้ ดวงตาที่บวมช้ำจากการร้องไห้อย่างหนักมองไปที่มารดาไม่กระพริบ เธอกลัว กลัวว่าแม่จะทิ้งเธอไปอีกคน

     ถ้าเป็นเช่นนั้นเธอคงใช้ชีวิตต่อไปไม่ได้จริง ๆ

​

     “คนเจ็บพ้นขีดอันตรายแล้วครับ โชคดีถึงมือหมอค่อนข้างไว และมีดไม่ได้ยาวมาก ไม่โดนจุดสำคัญ แต่เสียเลือดค่อนข้างมาก อาจจะเพลีย ๆ หน่อย หมอให้ยานอนหลับไว้นะครับ คนเจ็บจะได้พักผ่อนให้เต็มที่ ส่วนเรื่องห้องเดี๋ยวจะมีพยาบาลมาคุยรายละเอียดต่าง ๆ ครับ”

     “ขอบคุณมาก ๆ นะคะคุณหมอ” ราวกับเสียงสวรรค์ มัลลิกาและรสสุคนธ์ยิ้มให้กันเป็นครั้งแรกของวัน อย่างน้อยคนบนฟ้าก็ยังไม่ใจร้ายพอที่จะพรากคนสำคัญของพวกเธอไปพร้อมกันถึง 2 คน

     “เดี๋ยวจะย้ายผู้ป่วยไปห้องพักฟื้น ญาติต้องการห้องพิเศษหรือห้องรวมคะ” หมอวัยกลางคนที่ผ่าตัดให้นลินเดินจากไปเพียงครู่เดียว พยาบาลสาวคนหนึ่งก็เดินเข้ามาคุยรายละเอียดเรื่องการนอนรักษาตัวที่โรงพยาบาล

     “ห้องพิเศษค่ะ”

     “เดี๋ยวติดต่อด้านนี้เลยค่ะ” พยาบาลสาวภายมือไปอีกทาง รสสุคนธ์หันมาถามหลานสาว

     “มะลิจะไปกับอา หรือจะรออาอยู่ตรงนี้คะ”

     “มะลิรออยู่ตรงนี้ดีกว่าค่ะ อยากอยู่ใกล้คุณแม่”

     “ตามใจค่ะ” รสสุคนธ์ลูบศีรษะเล็กของมัลลิกาอย่างทะนุถนอม มัลลิกาเลิกร้องไห้และเข้มแข็งขึ้นเยอะกว่าตอนก่อนถึงโรงพยาบาล เธอเลยรู้สึกวางใจว่าหลานสาวจะอยู่คนเดียวได้ รสสุคนธ์มองใบหน้าจิ้มลิ้มที่ยังมีร่องรอยของความเสียใจอีกครั้ง ก่อนที่ขาเรียวจะก้าวตามพยาบาลไปอีกทาง

     ตึก ตึก ตึก

     “สวัสดีครับ ญาติคุณกฤษณาหรือเปล่าครับ” มัลลิกาหันไปตามเสียงเรียก ก่อนจะพบกับผู้ชาย 3 คนในเครื่องแบบตำรวจเต็มยศ ใบหน้าเล็กขยับขึ้นลงเบา ๆ

     “ค่ะ”

     “มีเรื่องต้องแจ้งเกี่ยวกับการเสียชีวิตคุณกฤษณาครับ”

     แม้จะเป็นเรื่องที่ทำให้หัวใจดวงน้อยเจ็บแปลบ แต่ใบหน้าเล็กก็ขยับขึ้นลงอีกครั้งอย่างรับรู้ มือเล็กที่วางอยู่บนตักบีบกันแน่นเพื่อกลั้นน้ำตา เธอสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ร้องไห้อีก เพื่อคุณพ่อที่มองอยู่บนฟ้า และคุณแม่ที่กำลังต้องการกำลังใจอย่างมหาศาล

     “ทางเราตรวจสอบอย่างละเอียดแล้วพบว่า การเสียชีวิตของคุณกฤษณา ไม่ใช่อุบัติเหตุครับ”

​

รู้สึกว่าเป็นการแบ่ง 35% ที่ไม่ค่อยเท่ากันเลยค่ะ แต่มันตัดออกไม่ได้ อาจจะไม่เท่ากันไปบ้างอย่าถือสาเลยนะคะ

ช่วงนี้อาจจะรู้สึกเอื่อย ๆ หน่อยเพราะเป็นช่วงปูปมของเรื่อง นอกจากIntroแล้วพระเอกยังไม่ออกมาเลย รายนั้นค่าตัวแพงหน่อย ต้องออกช้าๆ555 อย่าเพิ่งเบื่อกันเลยนะคะ ตะวันพยายามแก้ให้เรื่องดูลื่นไหลที่สุด ถ้าหากมีตรงไหนที่อ่านแล้วยังติดขัด คอมเมนต์บอกตะวันได้เลยค่ะ ตะวันจะได้นำไปปรับปรุงแก้ไข

ช่องทางติดต่อตะวัน

Facebook : Sunflower 

https://web.facebook.com/Sunflower-268692590198513/

Twitter : @sunflower_np

 https://twitter.com/sunflower_np