Book & Coffee:รักใสๆกับนายหมาป่า ตอน ความจริงของรักเรา
เขียนโดย 
TheGentleWolf
วันที่ 3 มกราคม พ.ศ. 2561 เวลา 18.48 น.
แก้ไขเมื่อ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2562 09.33 น. โดย เจ้าของนิยาย
8) Chapter 7:Prom Night
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“เอี๊ยด!.....” รถเก๋งคันหนึ่งวิ่งเข้ามาจอดที่ลานจอดรถของคณะ ก่อนที่จะมีมนุษย์หมาป่าเดินออกมาจากรถ
“เฮ้อ รถคันนี้ดีแฮะ” เดม่อนพูดก่อนที่จะเดินไปที่ประตูฝั่งที่เมย์นั่งอยู่
“แกร็ก...เชิญครับ” เดม่อนเปิดประตูออกมา และเขาก็เห็นเมย์นั่งอยู่ในสภาพที่ตัวเกร็งแข็งที่ จากการขับที่เรียกได้ว่าอย่างกับขับแรลลี่
“...” เมย์ไม่ตอบพลางนั่งตัวแข็งอยู่ในรถ ก่อนที่เธอจะรวบรวมสติแล้วค่อยๆลุกออกมาจากรถ
“เป็นยังไงบ้างล่ะ?” เดม่อนถาม
“นายมันบ้าทีสุด!” เธอพูดก่อนที่จะเดินเข้ามาต่อยเดม่อนเข้าที่แขน “นี่แน่ะ!”
“โอ๊ย เบาๆสิ” เขาพูดพลางลูบแขนตัวเอง
เมย์ถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย แต่เธอก็เดินมาใกล้เดม่อนก่อนที่จะควงแขนของเขาเอาไว้ ซึ่งนั่นก็ทำให้เดม่อนหน้าเริ่มแดงขึ้นด้วยความอาย
“ไปกันเถอะ” เมย์พูด
“เออ....ก็ได้” เดม่อนตอบก่อนที่จะเดินเข้าไปที่ทางเข้างาน
เมื่อพวกเขาเดินมาถึงหน้างาน พวกเขาก็เห็นเจสกำลังยืนแจกในปลิวเข้างานอยู่หน้าประตู เมื่อเมย์เห็นเพื่อของเธอ เมย์ก็รีบเดินเข้าไปหาเธอในทันที
“เจส! เธอหายไปไหนมาเนี่ย?” เมย์ถาม เพราะว่าสองวันที่ผ่านมา เธอยังไม่ได้เห็นเจสเลย
“ก็...ฉันไปบ้านญาติน่ะ” เจสพูด “ว้าว...เธอควงเดม่อนมาด้วยเนี่ย?”
“เออ...ใช่” เมย์รีบตอบ
“ฮืม...พวกเธอดูเข้ากันได้ดีนะเนี่ย” เจสบอก “พวกเธอน่าจะเป็นแฟนกันนะเนี่ย”
“เออ.....” ทั้งคู่มองหน้ากันสักพัก “เปล่าสักหน่อย...เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย”
“ก็ได้ ฉันเชื่อเธอ” เจสพูด “งั้น พวกเธอก็เข้าไปในงานเลยก็แล้วกัน”
“ได้ เข้าไปกันเถอะ” เมย์พูดกับเดม่อนก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเข้าไปภายในงาน
งานถูกจัดขึ้นภายในห้องโถงของตึก มีวงดนตรีแสดงสดอยู่ที่หน้าเวที มีเครื่องดื่มและอาหารแจกมากมาย บรรยากาศภายในงานคึกคัก มีคนมากมายมาเข้าร่วมงานเต้นรำในคืนนี้ รวมถึงจอห์น และพวกของเขาด้วย
เมื่อเดม่อนและเมย์เดินเข้ามาภายในงาน พวกเขาก็กลายเป็นจุดสนใจในทันที มีคนมากมายเข้ามารุมพวกเขา บ้างก็เข้ามาถ่ายรูป บ้างก็เข้ามาพูดคุย และแน่นอน จอห์นก็เข้ามาร่วมด้วยเช่นกัน
“อ้าว....ว่าไงแม่คนสวย” จอห์นพูดขึ้นมาพลางเดินเข้ามาหาเมย์ “ว้าว คืนนี้ทำไมเธอถึงสวยอย่างนี้ล่ะ?”
“นี่ จอห์น ถอยออกไป” เดม่อนรีบเข้ามาห้ามเอาไว้
“อ้าว....อะไรกันนี่...นายปกป้องเธอหรอ?” จอห์นพูด
“ก็ใช่น่ะสิ” เดม่อนตอบ “ฉันไม่อยากให้นายไปยุ่งกับเธอ”
“อ้าว....พูดอย่างนี้นายอยากมีเรื่องใช่มั้ย?” เขาพูดท้าทายพลางกำหมัดแน่น
“ลองดูไหมล่ะ?” เดม่อนพูดตอบพลางเดินเข้าไปใกล้จอห์น ทั้งคู่จ้องตากันด้วยสายตาที่แรงดั่งไฟที่กำลังลุกโชน พร้อมที่จะปะทุใส่กันก่อนที่เมย์จะเข้ามาห้ามเอาไว้
“นี่! พวกนายสองคนหยุดเลยนะ” เมย์พูดพลางผลักทั้งคู่ให้แยกออกห่างกัน“เราไม่ได้มางานนี้เพื่อที่จะมาตีกันนะ”
“อ่า...ให้ตายสิ ฉันขอโทษนะเมย์ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” จอห์นพูดก่อนที่จะเดินมาจับมือเมย์เอาไว้ “งั้น เราไปกันเถอะเมย์”
“ไม่!” เมย์ขึ้นเสียงพร้อมกับสะบัดมือ “ฉันไม่ไปกับนายหรอก” จากนั้น เมย์ก็ค่อยๆเดินเข้าไปหาเดม่อน
“เราไปกันเถอะเดม่อน” เมย์พูดกับเดม่อน “ฉันไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว”
“ใช่...ไปกันเถอะ” เดม่อนพูด ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินจากจอห์นไป
“ได้เลยเมย์......ถ้าเธอจะทำอย่างนี้.....ก็ได้เลย...” จอห์นพูดด้วยน้ำเสียงเครียดแค้น
“เดม่อน นายจะเอาน้ำไหม?” เมย์พูดในขณะที่ทั้งคู่เดินผ่านโต๊ะที่วางเครื่องดื่มไว้อยู่
“อืม ก็ดีเหมือนกัน” เดม่อนพูดก่อนที่จะเอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำ
“อุ๊ย...” ทั้งคู่อุทานออกมา เมื่อทั้งคู่กำลังหยิบน้ำแก้วเดียวกัน
“เออ...คือ...” เมย์พูดก่อนที่จะหยิบแก้วน้ำใบอื่นมาแทน “โทษที”
“เห็นไหมล่ะ” เดม่อนพูด “เรามีอะไรเหมือนกันตั้งหลายอย่าง” เมื่อเดม่อนพูดอย่างนั้น ก็ทำให้เมย์เริ่มหน้าแดงขึ้นมาทันทีก่อนที่จะรีบหันไปซดน้ำในแก้ว
“ฮ่ะๆ ทำไมเธอต้องอายด้วยล่ะ?” เดม่อนถาม
“ก็นี่มันที่สาธารณะนี่นา” เมย์ตอบพลางเบือนหน้าหนี
“ทำไมล่ะ?” เดม่อนพูดพลางเขยือบตัวเข้ามาใกล้เมย์มากขึ้นเรื่อยๆ จนตัวของเมย์ดันไปติดโต๊ะ พลางมองไปที่ขวดไวน์ที่วางอยู่บนโต๊ะ
“อืม...เธอน่าจะลองนี่นะ” เดม่อนพูดก่อนที่จะหยิบขวดไวน์นั่นมา
“ไม่เดม่อน ฉันไม่อยากกินแอลกอฮอล์” เมย์พูด “ฉันไม่ชอบ”
“แล้วเธอเคยกินมาก่อนหรือเปล่า?” เดม่อนถาม
“ฉันไม่เคยกินแอลกอฮอล์” เมย์พูด
“งั้นเธอก็น่าจะลองดูนะ” เดม่อนพูดก่อนที่จะหยิบแก้วน้ำเปล่าๆอีกใบหนึ่งมา แล้วค่อยๆรินไวน์ลงไปครึ่งแก้ว
“อ่ะนี่ ฉันรินให้แล้ว” เดม่อนยื่นแก้วนั้นให้กับเมย์ “ลองดูสิ แล้วเธอจะติดใจ”
“....” เมย์ไม่ยอมหยิบแก้วนั้น สุดท้ายเดม่อนเลยหยิบแก้วนั้นมา แล้วดื่มให้ดูเป็นตัวอย่าง
“นี่ไง ฉันดื่มแล้ว” เดม่อนพูดพลางเช็ดปาก “คราวนี้เธอลองดูบ้าง”
“เออ...ก็ได้” เมย์พูดก่อนที่จะหยิบแก้วนั่นมา แล้วค่อยๆจิบมันอย่างช้าๆ “แค่กๆ” เธอไอออกมาเพราะเธอยังไม่คุ้นชินกับรสของแอลกอฮอล์
“แค่กๆ มันแสบคอ แค่กๆ” เมย์พูดพลางไอ
“เธอลองดูอีกทีสิ” เดม่อนพูด “เธอต้องกระดกมันเข้าไปเลย”
เมย์ค่อยๆจิบไวน์นั่นอีกรอบหนึ่ง ตอนแรกเธอค่อยๆจิบ แต่สักพักเธอก็เริ่มที่จะดื่มมัน จนสุดท้ายเธอก็กระดกจนหมดแก้ว
“อืม....มันก็ดีเหมือนกันแฮะ” เมย์พูด “รสชาติดีเลย”
“เห็นไหมล่ะ ฉันบอกแล้ว” เดม่อนพูด
“ฉันขออีกแก้วได้ไหม?” เมย์พูดขอ
“ไม่ได้นะเมย์” เดม่อนห้าม “ถ้าเธอดื่มมากไป เธอจะเมาได้นะ”
“อ่าๆก็ได้ๆ” เมย์พูดพลางวางแก้วน้ำลง “แล้วเราจะไปไหนต่อล่ะ?”
“แหม ไหนๆเราก็มาถึงงานเต้นรำทั้งที” เดม่อนพูด “งั้นเราก็ต้องไปเต้นรำกันสิ”
“จริงหรอ?” เมย์ถาม “ฉันเต้นไม่เป็นนะ”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันสอนให้” เดม่อนพูดก่อนที่จะจูงมือเมย์ไปที่บริเวณหน้าเวที ซึ่งมีวงดนตรีกำลังบรรเลงดนตรีสดอยู่ และมีคู่เต้นรำจำนวนมากกำลังเต้นตามจังหวะและเสียงเพลงอยู่บริเวณหน้าเวที
เมื่อพวกเขามาถึงที่บริเวณหน้าเวที เดม่อนก็ใช้มืออีกข้างหนึ่งที่ไม่ได้จูงมือเธอ โอบเอวเธอเอาไว้
“เธอเคยดูหนัง ที่มีการเต้นกันไหม?” เดม่อนถาม
“ก็...เคยอยู่บ้างแหละ” เมย์ตอบพลางกำมือเขาแน่น
“ดีเลย งั้นเธอพยายามเต้นตามฉันให้ได้ก็แล้วกัน” เดม่อนพูดก่อนที่จะเริ่มเต้นรำไปตามจังหวะของเพลง ยังดีที่เพลงที่ใช้บรรเลงไม่ใช่เพลงที่เร็วมาก ทำให้เมย์พอที่จะเต้นตามเดม่อนได้
“เป็นยังไงล่ะ?” เดม่อนถามพลางเต้นไปด้วย
“ก็สนุกดีแหละ...” เมย์ตอบพลางจ้องตาเดม่อน ดวงตาสีส้มของเดม่อน มันช่างสวยงามมากสำหรับเมย์ เธอจ้องตาเขาไม่หยุด หัวใจของเธอเริ่มเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆเมื่อเธอได้อยู่ใกล้ตัวเขามากขนาดนี้ กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆของเขา และของเธอปนกัน มันช่างเป็นกลิ่นที่น่าดึงดูดมากเสียจริงๆ
“เดม่อน....”
“เมย์....” เดม่อนค่อยๆโน้มตัวเข้ามาใกล้เมย์มากขึ้นจนตัวของพวกเขาแนบชิดติดกัน ใบหน้าของเดม่อนค่อยๆเคลื่อนเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ หัวใจของทั้งคู่เต้นกระแทกอกด้วยความตื่นเต้น และก่อนที่ริมฝีปากของทั้งคู่จะประกบกัน
“ซ่า!...” จู่ๆก็มีเหล้าสีแดงหกมาโดนที่เสื้อสูทของเดม่อน “นี่มันอะไรกันเนี่ย?” และเมื่อทั้งคู่หันไปมองที่ต้นตอ พวกเขาก็เห็นจอห์นกำลังถือแก้วไวน์ที่ว่างเปล่าอยู่
“อุ๊ปส์....ขอโทษที” จอห์นพูดพลางยิ้มแหยะๆ
“จอห์น! นี่มันมากไปแล้วนะ!” เมย์เข้ามาต่อว่า
“อ้าว ฉันก็ขอโทษไปแล้วนี่” จอห์นถียง
“นายก็แค่พูดไปเรื่อย! นายไม่ได้ขอโทษจากใจนี่นา!” เมย์พูด และก่อนที่เหตการณ์จะบานปลายไปมากกว่านี้
“เมย์ พอได้แล้ว” เดม่อนพูดพลางเช็ดคราบไวน์บนเสื้อของเขา “เรากลับบ้านกันเถอะ”
“แต่...”
“เมย์” เดม่อนพูดเตือนพลางจ้องเธออย่างจริงจัง “เรารีบกลับบ้านกันดีกว่า”
“เออ...ก็ได้” เมย์พูดพลางเดินจูงมือเดม่อนไปที่รถของพวกเขา แล้วรีบขับออกไปจากงานในทันที...
End
Chapter 7
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
