ผู้กล้าตายด้าน แต่เขาเป็นนักบวช

ตอนที่ 9 เดทแรก(?)
        “อาหารอร่อยมากครับ” ผมรับประทานอาหารเย็นอย่างสงบด้วยท่าทีทำเป็นเมินบรรยากาศน่ากดดันตรงหน้า นั่นก็คือการที่หญิงสาว 2 คน กำลังยิ้มให้กัน
        “ท่านรีเชอร์คะ ฉันเลี้ยงเองค่ะ” ริต้ากล่าวขึ้นทันที
        “รีช วันนี้ไม่ต้องจ่ายนะ เดี๋ยวฉันเก็บเอาจากเงินจ้าง” เซร่าเองก็เหมือนจะหาวิธีทำให้เราไม่ต้องควักกระเป๋า เอ่อ เดี๋ยวก่อนนะ แบบนั้นผมก็ยังต้องจ่ายเหมือนเดิมไม่ใช่เหรอ
        “เอ่อ คือ คุณริต้า ตามที่ตกลงกันไว้คือ ผมเลี้ยงครับ ส่วน เรื่องหักค่าจ้างของคุณเซร่า ถ้าผมโดนหักไป ก็หมดงบอ่ะดิ แบบนี้ยังจะให้จ้างอีกเรอะคร้าบ”
        ““ก็จริงนะ”” สองสาวเห็นพ้องต้องกันทันที
        “เอ่อ คุณสคาร์ คุณซีฟตี้ งั้นผมจ่ายเงินเลยนะ” ผมกล่าวขึ้นในขณะที่หันไปทางคู่รักคู่นี้ แต่ภาพที่ผมเห็นคือ โลกที่ทั้งสองคนสร้างขึ้นจนไม่อาจมีสิ่งใดไปยุ่งเกี่ยวได้แล้วสิ
        “งั้นผมจะถือว่า พวกคุณกินข้าวเย็นอิ่มแล้วนะครับ” ผมพูดออกไปด้วยความเหนื่อยหน่ายต่อภาพที่เห็น
        “นี่รีช พรุ่งนี้นายว่างไหม” คุณเซร่าทักขึ้น
        “เอ่อ ตอนเช้าก็ว่างอยู่หรอกครับ อ๊ะ จริงสิ พรุ่งนี้ร้านปิดนี่นา”
        “ช่วยไปซื้อของกับฉันหน่อยได้ไหม” คุณเซร่าก้มหน้ากุมมือไปที่ชายกระโปรงของเธอ
        “เอ่อ แต่ผมไม่ว่างตอนช่วงบ่ายนะ”
        “แค่ตอนเช้าก็ได้” คุณเซร่าขมวดคิ้วขึ้น
        “เอ่อ ก็ได้อยู่หรอกครับ” ผมก็ว่างตอนเช้าจริง ๆ อ่ะแหละ แต่ทำไมผมถึงเห็นคุณเซร่ายิ้มร่าออกมาด้วยรอยยิ้มแห่งชัยชนะที่หันไปทางริต้ากันนะ
        “โถ่ โดนคุณเซร่านำไปแล้ว” ริต้าสบถขึ้นด้วยสีหน้าคับแค้นใจ
        “เอ่อ ถึงจะไม่รู้ว่ากำลังคุยเรื่องอะไรก็เถอะ แต่แบบนี้ร้านก็ปิดไม่ได้แล้วนะ” ผมเองก็เริ่มปวดหัวละ
        “เอ๊ะ ทำไมเหรอคะ” ริต้าแสดงท่าทีสงสัย
        “ก็นี่มันเวลาปิดร้านแล้วน่ะสิ เอาเป็นว่า ไว้เจอกันพรุ่งเช้าตอน 9 โมงนะครับ คุณเซร่า” ผมหันไปบอกคุณเซร่าแล้วรีบลากคู่รักและริต้าออกมาจากร้าน และแน่นอน ค่าอาหารผมก็จ่ายไปแล้ว ด้วยการวางเหรียญทองไว้บนโต๊ะถึง 2 เหรียญเลยล่ะ
        “ไว้เจอกันคราวหน้านะ ริต้า ฝากไปส่งพวกเขาหน่อยนะ” ผมเริ่มง่วงหนักจนผลักภาระไปให้ริต้า และดูเหมือนเธอจะยอมทำมันแต่โดยดีแฮะ
        ผมเดินออกไปที่นอกเมือง แล้วเปิดร่ายคำสั่ง[Summon: Recreational vehicle] เพื่อเรียกรถบ้านออกมา แต่ผมก็ต้องปวดหัวเล็กน้อยเมื่อเข้าไปในบ้าน เพราะ มันเหม็นอับมาก ทั้ง ๆ ที่ผมเก็บมันไว้นานแค่ 7-8 ชม. ดูเหมือนว่า ถ้าไม่อัญเชิญท้งไว้ กลิ่นมันจะแรงขึ้นมากเลยด้วย ผมจึงรีบเดินหาเครื่องปรับอากาศ ซึ่งแน่นอน มันมีเครื่องปรับอากาศจริง ๆ โชคดีไปแฮะ
        “เอาล่ะ ไปอาบน้ำนอนเลยดีกว่าแฮะเรา” ผมถอดเสื้อแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปพร้อมกับผ้าขนหนูผืนหนึ่ง
        ผมใช้เวลาไม่นานนักในการอาบน้ำ ตอนนี้ผมใส่เพียงแค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวเท่านั้น เพราะเวลานอนเนี่ยคงไม่ต้องเคร่งมากกับเครื่องแต่งกายหรอกมั้งนะ จากนั้นก็ไปล็อครถ ปิดม่านที่ถูกติดตั้งไว้ตรงหน้าต่าง เพื่อป้องกันแสงเล็ดรอดออกไปภายนอก และก็ช่วยป้องกันการที่จะมีคนมองเห็นภายในได้อีกด้วย
        “เฮ้อ วันนี้เหนื่อยจริง ๆ แฮะ เลเวลเองก็ 20 แล้ว สเตตัสเองก็ขึ้นอะไรแปลก ๆ แล้วด้วย แต่ที่น่าสนใจคือสกิลที่ได้มาวันนี้สินะ”

 สกิล:
ชำนาญดาบ(LV1)
ชำนาญค้อน(LV1) 
ชำนาญขวาน(LV1) 
ชำนาญธนู(LV1) 
เวทมนตร์พื้นฐาน(LV1) 
ลอบโจมตี(LV1) 
พรางตัว(LV1) 
ป้องกันการสังเกต(LV1)
ขยับชั่วพริบตา(LV1)

 
        สกิลที่ได้มาเยอะมากเลยจริง ๆ แต่ที่น่าสนใจก็คือ เวทมนตร์พื้นฐาน ยังไงอาชีพของเราก็คือนักบวช ดังนั้น จะเรียนไว้มันก็ไม่มีปัญหาอะไร ไม่สิ มันจำเป็นต้องเรียนรู้ไว้ด้วยสินะ ส่วนพรางตัวนี่เอาไว้แอบงีบตอนในดันเจี้ยนก็น่าจะโอเคกว่าด้วยนี่นะ งั้นก็ลองเรียนมันซะให้จบ ๆ ไปเลยน่าจะดีกว่า เหลือไว้แค่ลอบโจมตี ชำนาญขวาน,ค้อน,ธนู ก่อน เพราะเรายังไม่มีอุปกรณ์ด้วย
        “เฮ้อ ต่อไปคือ สเตตัสสินะ แล้วเราจะทำยังไงกับสเตตัสพ้อยต์ล่ะ มีตั้ง 500” ผมคิดไปเรื่อย ๆ เนื่องจากผมเองก็ยังไม่ได้คิดอะไรมากเป็นพิเศษด้วยเหมือนกัน แต่ ถ้าจะใช้เวทย์ ก็ต้องอัปค่า INT นำ ด้วยเหตุนี้ ผมเลือกแบ่งค่าสเตตัสไปอย่างละ 100 เลยก็แล้วกัน จะได้ไม่ต้องไปคิดให้มันปวดหัว
        “เอาล่ะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า รีบนอนดีกว่าแฮะ” ผมพูดพลางพยายามเดินไปที่เตียงด้วยร่างกายที่ไร้ซึ่งเรี่ยวแรง
        .
        .
        เช้าวันต่อมา ผมตื่นขึ้นด้วยแสงอาทิตย์ยามเช้าที่เล็ดรอดออกมาจากผ้าม่าน มันสว่างจ้าจนทำให้ผมแทบไม่อยากจะลืมตาเลย แต่ก็ต้องตื่นล่ะนะ
        ผมเดินไปอาบน้ำตอนเช้าเพื่อทำให้ตัวเองตื่นตัว และแน่นอน ผมยังไม่ได้กินอาหารเช้า เพราะแบบนั้น ผมจึงได้ตัดสินใจที่ไปจับมอนสเตอร์อ่อน ๆ แถวนี้เพื่อฆ่าพวกแล้วนำมาย่างไฟเป็นอาหารเช้า เฮ้อ คุ้มอยู่แฮะที่ตอนเกณฑ์ทหารดันจับได้ใบแดง ใครมันจะไปคิดกันล่ะว่าจะได้ใช้ที่นี่กัน
        หลังจากกินมื้อเช้าเสร็จ ผมก็ตั้งใจจะเข้าไปในเมืองเพื่อไปที่หน้าร้านเฟอร์น่าที่วันนี้ร้านปิด
        “คุณเซร่ายังไม่มาสินะ เอ รึว่าเรามาเร็วเกินไปนะ” ผมบ่นขึ้นมาขำ ๆ เพื่อคลายความเบื่อระหว่างรอ
        “แฮ่ก แฮ่ก ขอโทษนะ รีช พอดีฉันเสียเวลากับการเลือกกระเป๋านานไปหน่อยน่ะ” เสียงเล็ก ๆ ได้ดังขึ้นมาจากถนน สาวสวยหน้าอกโตวิ่งเหยาะมาด้วยสีหน้าเร่งรีบ
        “ไม่เป็นไรครับคุณเซร่า ว่าแต่คุรอยากจะไปซื้ออะไรเหรอครับ” ผมถามออกไป เพราะเธอบอกให้มาซื้อของใช่ไหมล่ะ
        “อ๋อ ของใช้ส่วนตัวน่ะ แล้วรีชล่ะ มีอะไรที่อยากได้บ้างรึเปล่า”
        “ไม่มีหรอกครับ เอ่อ ไม่สิ ตอนนี้ที่อยากได้จริง ๆ ก็คือหินเวทย์น่ะครับ” หินเวทย์ ก็คือหินที่มีไว้บอกคุณลักษณะของพลังเวทย์น่ะนะ มันจะช่วยแสดงข้อมูลที่จำเป็นเกี่ยวกับการใช้เวทย์ของคนใช้ ว่าควรใช้เวทย์แบบไหนน่ะนะ
        “นั่นน่ะ ราคาสูงน่าดูเลยนะ ถ้าฉันจำไม่ผิด ก้อนหนึ่งราคาเฉลี่ยตกอยู่ที่ 4 เหรียญทองเลยนะ” คุณเซร่าอธิบายเรื่องเกี่ยวกับราคาตลาด
        “งั้นก็แพงน่าดูเลยสินะครับ งั้นเอาเป็นว่า เดี๋ยวผมค่อยไปซื้อละกัน ไปซื้อของคุณเซร่ากันก่อนเถอะครับ” เพราะยังไงซะ พอคุณเซร่าซื้อของเสร็จ เราก็จะไปถามคุณลินคอร์นอยู่ดีแหละ ว่าหาราคาถูก ๆ ได้จากที่ไหนบ้าง
        ผมเดินตามคุณเซร่าไป ตอนนี้ผมเดินอยู่ข้าง ๆ เธอ ชุดวันพีชของเธอนั้นเข้ากันมากเลยล่ะ กระโปรงมีระบายน่ารัก แต่ส่วนเอวขึ้นไปนั้นกลายเป็นผ้ายืดที่ดูแล้วทำให้รู้สึกสง่างามมากด้วย
        ผมเดินซื้อของกับเธอไปทั่ว จนตอนนี้เวลาผ่านไป 2 ชม. แล้ว คุณเซร่าก็ยังซื้อไม่ครบ โอ้ เข้าใจละว่าทำไมถึงต้องให้เรามาด้วย ก็เพราะต้องถือของที่เธอซื้อให้ไงล่ะ ที่ผมเห็นนี่มันหนักกว่าเครื่องกลที่เคยแบกตอนชาติก่อนอีกไม่ใช่เรอะ แต่ช่างเหอะ เพราะว่าคุณเซร่าเองก็กำลังยิ้มอยู่ด้วย
        “ฮะ ฮะ” ผมหัวเราะออกมาเล็กน้อย
“มีอะไรเหรอ รีช” คุณเซร่าหันหน้ามองมาด้วยความสงสัย
“อ๋อ เปล่าหรอกครับ ไม่มีอะไร” ก็ไม่มีอะไรแหละนะ เพราะว่าผมเองก็คิดว่า รอยยิ้มของคุณเซร่าน่ะ แบบนี้แหละที่น่ารักที่สุดล่ะ แต่ก็ดีแล้วล่ะนะ
ช่วงแถม
       ย้อนกลับไปเมื่อรีเชอร์พึ่งออกจากร้านอาหารเฟอร์น่าเมื่อคืน
“รีชไปแล้วเหรอเนี่ย อยากให้ถึงพรุ่งนี้ไว ๆ จัง” เซร่าบ่นออกมาด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย
ระหว่างที่เธอกำลังเก็บโต๊ะนั้น เธอก็เห็นเหรียญทอง 2 เหรียญบนโต๊ะ
“โธ่ ตาบ้า ค่าอาหารมันราคา 2 เหรียญทองกับอีก 3 เหรียญเงินนะยะ” คุณเซร่าบ่นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ แต่เธอก็หยิบเหรียญสองเหรียญนั้นมาด้วยรอยยิ้ม
“งั้นที่เหลือ ฉันหักเอาจากค่าจ้างละกันนะ ฮิ ฮิ”
จบตอนที่ 9
สเตตัสตอนที่ 9 รวมกับอุปกรณ์
ชื่อ        :รีเชอร์ อีคลิปส์
อายุ      : 18
เผ่าพันธ์: ฮิวแมน
อาชีพ: นักบวช อาชีพเสริม:เด็กยกของแห่งร้านอาหารเฟอร์น่า
เลเวล:20*
สเตตัส:
SP:0 Point
HP:6300/6300
MP:1645/1645
STR:583+2190(730)    VIT: 346+2598(866)     INT:371+1641(547)    
DEX:324+318(106)      AGI:430+621(207)                  LUCK: ∞
สกิล:
ติดตัว:
สุดยอดการฟื้นฟู(EX)= ฟื้นฟู HP&MP อย่างรุนแรงเมื่อไม่ได้ต่อสู้     
ต้านทานสถานะผิดปกติ(EX)= ป้องกันสถานะผิดปกติทุกรูปแบบ ยกเว้นอาการเมา
สุดยอดแห่งการเรียนรู้(EX)= เมื่อได้รับสกิลมา จะทำการเพิ่มระดับเป็น EX ทันที
สุดยอดนักล่าสกิล(EX)= เมื่อฆ่าสิ่งใดก็ตาม จะได้รับสกิลมาด้วย สามารถเลือกติดตั้งหรือถอดออกได้
เร่งการเจริญเติบโต(EX)= เพิ่มค่าประสบการณ์ 2 เท่า
ชำนาญดาบ(EX) = เชี่ยวชาญการใช้ดาบ
ใช้เวทมนตร์ได้ทุกรูปแบบ แต่เวทย์ระดับศักดิ์สิทธิ์ขึ้นไปต้องใช้ตรงกับสายธาตุพรางตัว(EX)      
ป้องกันการสังเกต(EX)= ป้องกันการล่วงล้ำในสเตตัส
            กดใช้:
            อัญเชิญยานพาหนะ(EX)= อัญเชิญยานพาหนะทุกรูปแบบ
สุดยอดการประเมิน(EX)= ตรวจสอบทุกสิ่งที่มองเห็นได้เมื่อต้องการ
นักฟื้นฟู(EX) = ครอบครองเวทย์ฟื้นฟู
                        รีคัฟเวอรี่ 20 MP
                        ฮีล 50 MP
                        ถอนสถานะผิดปกติ(รวมถึงคำสาป) 100 MP
                        เพอร์เฟ็คฮีล 500 MP
            ขยับชั่วพริบตา(EX)= พุ่งไปยังบริเวณใดบริเวณหนึ่งในวิสัยทัศน์ 10 เมตร
ฉายา:
ผู้ซึ่งได้รับความโชคดีจากเทพบุตร
ผู้แต่งกลอุบาย
นักปรุงแต่งสีสัน
ผู้ที่อาจจะถูกคาสิโนสั่งห้ามเข้าในอนาคต
นักบวชลึกลับ
นักฆ่าก็อบลิน
ชายผู้ปักธงสาว ๆ แบบไม่รู้ตัว(3 คน)