ผู้กล้าตายด้าน แต่เขาเป็นนักบวช

ตอนที่ 5 ของระดับเทพ
        หลังจากที่ผมไปเล่นคาสิโนมาได้ไม่นาน เหล่าลูกค้าที่มาอุดหนุนนั้นเองก็มีมากหน้าหลายตา แต่ก็มีพวกนักผจญภัยติดมาด้วย ดังนั้นบางครั้งผมจึงเข้าไปคุยกับพวกเขา ไม่ก็ไปห้องสมุดหลักของเมืองที่อยู่ห่างจากร้านพอสมควร แต่ผมก็คิดว่ามันคุ้มค่ามากเพื่อที่จะทำให้ได้รับรู้ข้อมูลที่จำเป็น เพราะผมเองก็ลอยชายมานานมากแล้วสำหรับการเริ่มต้น ข้อมูลที่สำคัญต่าง ๆ นั้น มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมรู้สึกสนใจ นั่นก็คือ ทั้งโลกนี้มีเพียงทวีปเดียวนั่นคือ “พัลส์” และทั่วทั้งทวีปจะมี เขาวงกตอยู่ทั้งหมด 72 เสา โดยมีอยู่ใกล้เคียงกับเมืองซาฮาที่ผมอาศัยอยู่ตอนนี้
        การแลกเปลี่ยนข้อมูลในช่วง 3 เดือนกว่านั้นทำให้ผมเริ่มมั่นใจแล้วว่า อาชีพนักผจญภัยนั้นมีรายได้ที่มั่นคงมากที่สุดในเมืองแห่งนี้ แต่ก็มีความเสี่ยงที่สูงมากด้วยเช่นกัน แต่ถ้าอุปกรณ์มีค่ามากเพียงพอ
        แต่ผมเองก็ตัดสินใจเรื่องนี้ไปแล้วด้วย ดังนั้น หลังเลิกงาน ผมจะไปที่ร้านอาวุธดู โดยมีความคิดว่าจะชวนคลูดไปด้วย เพราะหมอนั่นรู้เรื่องของราคาตลาดดีกว่าที่ใคร ๆ ก็ไม่อาจเทียบเลยล่ะ ถ้านับแค่คนที่ผมรู้จักน่ะนะ
        เมื่อถึงเวลาเลิกงาน ผมก็ไม่รีรอที่จะไปหาของดูในทันที
        “นี่คลูด ฉันอยากจะไปซื้อของน่ะ”
        “เอ๊ะ รุ่นพี่เนี่ยนะ จะออกไปข้างนอก นี่ล้อกันเล่นใช่ไหม”
        “นี่ตูไม่ใช่นีทนะเฮ้ย พอดีกะว่าจะตั้งตัวใหม่น่ะ”
        “รุ่นพี่หมายถึงจะลาออกเหรอครับ”
        “เอ่อ ไม่ใช่หรอก แค่จะหางานเพิ่มน่ะ ส่วนที่นี่ก็เป็นแค่งานพาร์ทไทม์ ไม่ต้องห่วงหรอก ก็มาเรื่อย ๆ น่ะแหละ”
        “อ๋อ งั้นเหรอครับ งั้นก็รีบ ๆ ไปกันเถอะ ว่าแต่ รุ่นพี่จะไปที่ไหนกันงั้นเหรอครับ”
        “ร้านอาวุธน่ะ”
        “จะไปเป็นนักผจญภัยสินะครับ”
        “ใช่แล้วล่ะ” สีหน้าของคลูดดูซีดลงเล็กน้อย
        “งั้นก็พยายามเข้าละกันนะครับรุ่นพี่ ถ้าหากอยากกินข้าวก็มาที่ร้านนี้นะครับ”
        “แน่นอนสิ” ผมตอบคลูดไป เขาเดินพาผมไปที่ร้านอาวุธ
        เมื่อเดินเข้าไปในร้าน อาวุธและชุดเกราะจำนวนมากได้ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ
        “รุ่นพี่ครับ ร้านนี้น่ะ น้อยคนนะที่จะรู้จัก เพราะร้านนี้น่ะมีแต่ของดี ๆ ที่ไม่สามารถให้ได้ที่ร้านทั่ว ๆ ไป เพราะฉะนั้น ผมขอรับประกันคุณภาพของพวกมันเลยล่ะ” คลูดเชิดอกขึ้นด้วยความภาคภูมิใจ
        “เฮ้ คลูด เอ็งมาทำอะไรที่นี่” เสียงชายแก่ดังขึ้น
        “อ๊ะ มาพอดีเลยลุง พอดีเลย ผมพาลูกค้ามาให้”
        “ลูกค้าเรอะ ข้าล่ะอยากจะรู้จริง ๆ ว่าลูกค้าของเอ็งนี่มันจะเจ๋งแค่ไหน” ชายแก่ร่างเล็กเดินเข้ามาหาพวกเรา
        “เอ่อ ขอโทษนะครับ คุณคือ” ผมถามไปด้วยความสงสัย จากนั้นผมก็รีบเปิดใช้งานสกิลประเมินเพื่อตรวจสอบเขา

 
ชื่อ           :ลินคอร์น ฮาเวส(lincorn Havest)
เผ่าพันธุ์ : ดวาฟท์
เลเวล 48
สเตตัส:
HP:10685/10685
MP:4500/4500
STR:1080         VIT:960            INT:900
DEX:1100         AGI:760           LUCK:79

 
        สเตตัสของเขาสูงมาก สกิลส่วนใหญ่มีความเกี่ยวข้องกับช่างแทบทั้งสิ้น ผมมั่นใจได้เลยว่า ดาบที่เขาตีขึ้นนั้นต้องสุดยอดมากอย่างไม่ต้องสงสัย
        “นี่แกกำลังประเมินข้าอยู่ใช่ไหมไอ้หนู” ลินคอร์นมองจ้องมาที่หน้าของผม
        “ครับ ผมกำลังประเมินคุณอยู่”
        “งั้นก็คงรู้หมดแล้วสินะ งั้นแกสนใจอะไรล่ะ”
        “ดาบและชุดเกราะเบาครับ ถ้ามีกระเป๋ามิติระดับสูงด้วยจะดีมากเลยครับ”
        “เอ่อ โทษที ลืมถาม เอ็งอาชีพอะไร” ลินดอร์นจ้องเขม็งมา
        “นักบวชครับ” ผมที่ไม่รู้จะตอบอะไร จึงตอบไปตามตรง
        “นักบวช เอาจริงเหรอครับรุ่นพี่” คลูดรีบทักท้วงขึ้นทันที จะว่าไป ผมก็ไม่เคยพูดเรื่องของอาชีพที่ผมเป็นให้ใครฟังเลยนี่นา
        “ได้ งั้นหาของเอาตามใจชอบในร้านได้เลย ข้าถูกใจเอ็งจริง ๆ ขนาดข้าที่มีอายุถึง 190 ปียังอ่านความคิดแกไม่ออก แล้วไหนบอกว่าเป็นนักบวชแต่ก็จะใส่ดาบเนี่ยนะ คิดได้ไง” คุณลินคอร์นพูดออกมาพลางหัวเราะเบา ๆ
        “เอ่อ คือว่ารับซื้อของไหมครับ”
        “รับสิ ข้ารับหมดแหละ แล้วเอ็งจะขายอะไรล่ะ”
        “ดาบกับเกราะน่ะครับ เป็นของที่ใช้ตอนเอาตัวรอดในป่าของผมน่ะ” ผมยื่นอุปกรณ์ที่ท่านเทพบุตรให้มาไปให้กับคุณลินคอร์น
        “นะ นี่มัน ของคุณภาพดีมากเลยไม่ใช่รึไงเนี่ย ต่อให้ไม่ไปซื้อของใหม่ ของพวกนี้ก็ทำให้แกแทบจะแข็งแกร่งพอ ๆ กับพวกนักผจญภัยระดับ C เลยนะ” คุณลินคอร์นตกตะลึงกับของที่ผมให้ไป
        “ไม่เป็นไรครับ เพราะของพวกนั้น เอ่อ ไม่มีอะไรครับ งั้นผมไปหาของดูก่อนละกันนะครับ” เกือบแล้วเรา จะให้บอกเรื่องที่ท่านเทพบุตรให้มาได้ยังไงกันเล่า
        ผมเดินไปทั่ว ๆ ทั้งร้าน พร้อมกับใช้งานสกิลประเมินเพื่อหาดาบที่น่าสนใจ จนกระทั่งผมดูจนทั่ว ผลคือ มันมีแต่อุปกรณ์ที่เพิ่มค่าสเตตัสยังไม่ถึง 100 เลยแม้แต่ชิ้นเดียว
        “เอ่อ คุณลินคอร์นครับ ผมขอถามคุณหน่อยจะได้ไหมครับ”
        “อะไรล่ะไอ้หนู”
        “นี่ยังไม่ใช่ทั้งหมดสินะครับ ผมมั่นใจเลยว่า คุณยังมีของที่สุดยอดกว่านี้อีกน่ะ” เมื่อผมพูดออกไป สีหน้าของคุณลินคอร์นนั้นก็ตะลึงขึ้นมาทันที
        “ไม่เลว ๆ ใช่แล้ว ตรงนี้น่ะแค่ของพวกไก่อ่อนน่ะ” เขาพูดออกมาด้วยสายตาที่เฉียบแหลมและมั่นคง ท่าทางว่าของที่อยู่ตรงนี้นี่มันคงจะไร้ประโยชน์จริง ๆ
        “ครับ แสดงว่าต้องไปหลังร้านใช่ไหมครับ แล้วก็นะ ที่อยู่ตรงมุมทางทิศตะวันตกของร้านน่ะ ผมสนใจเจ้านั่นล่ะ” คุณลินคอร์นผวาขึ้นมาอย่างน่าตกตะลึง
        “นี่ ไอ้หนู สกิลประเมินแกมันระดับอะไรกันแน่ ข้าไม่เคยเจอสกิลประเมินที่มีขอบเขตมากขนาดนั้นมาก่อนเลย”
        “เอ่อ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ แต่ผมสนใจของเหล่านั้นครับ”
        “เข้าใจแล้ว แต่ราคามันสูงมากเลยนะ”
        “ไม่มีปัญหาครับ ตราบใดที่ผมยังมีเงินพอจะจ่าย”
        “ได้ ๆ คลูด แกก็มาด้วยกัน วันนี้จะเป็นวันเดียวที่ฉันจะยอมให้แกเข้าไปด้านใน เพราะแกดันไปหาลูกค้าที่น่าสนใจมาได้” คุณลินคอร์นพูดพลางกวักมือเรียกพวกผมเข้าไปภายใน
        “จริง ๆ เหรอลุง นี่คงต้องขอบคุณรุ่นพี่มากเลยนะ เพราะด้านในน่ะมันเป็นของที่หายากสุด ๆ เลยล่ะ” คลูดท่าทางจะตื่นเต้นมากสุด ๆ
        เมื่อเดินตามคุณลินคอร์นเข้าไปตรงจุดที่บอกไว้ก่อนหน้านี้ ผมก็มองของต่าง ๆ ที่วางเรียงรายไว้จำนวนมหาศาล โดยแต่ละชิ้นมีระดับที่สูงมากจนน่าตกใจเลยล่ะ ค่าสถานะของพวกมันนั้นล้วนมากกว่า 1000 กันทั้งสิ้น
        “นี่แหละเจ้าหนู ของที่แกบอก นี่คือของที่ดีที่สุดในร้านข้าแล้ว แต่เอ็งตาถึงมาก เพราะส่วนใหญ่ดูแค่สเตตัส แต่เอ็งดูทุกรายละเอียดสินะ”
        “ครับ ไอเท็มพวกนี้มีสกิลติดตัวที่ชื่อว่า ‘เพิ่มระดับ’ อยู่ด้วย”
        “ใช่แล้ว มันคืออุปกรณ์ที่จะเพิ่มสถานะไปตามเลเวลของเจ้าของ โดยที่สเตตัสจะเพิ่มขึ้น 10 % ต่อ 1 เลเวล หรือว่าง่าย ๆ ดาบพวกนี้จะไม่มีวันถูกทิ้งเมื่อได้รับไปแล้วเด็ดขาด ปกติแล้วข้าขายมันที่ 3 เหรียญตำนาน แต่แกน่ะน่าสนใจ ข้าจะลดให้โดยที่มีข้อแม้ว่า ต้องเอาของดรอปจากมอนสเตอร์มาขายที่นี่เท่านั้น และการดูแลอุปกรณ์ก็ต้องมาที่นี่ ถ้าตกลง ข้าจะขายให้เจ้าในราคา 1 เหรียญตำนาน เจ้าตกลงไหม”
        “ผมขอตกลงครับ ส่วนเงินก็นี่ครับ ว่าแต่ คุณลินคอร์นมีกระเป๋ามิติระดับสูงใช่ไหมครับ”
        “แน่นอน ข้ามีทุกอย่างนั่นแหละ แต่เจ้านี่น่ะราคา 1 เหรียญทองคำขาวเลยนะ”
        “ผมขอซื้อครับ แต่เงินมันขาดน่ะสิครับ เพราะชิ้นหนึ่งก็ 1 เหรียญตำนานแล้ว” ก็แหงสิ เรามีเงินแค่ 1 เหรียญตำนาน และไอเท็มชุดนี้ก็มีอยู่ตั้ง 3 ชิ้น เป็นดาบ เป็นเกราะ และเป็นสายรัด รวมแล้วมันตั้ง 3 เหรียญเลยนะ
        “พูดอะไรของแกกัน ข้าหมายถึงทั้ง 3 ชิ้นและกระเป๋าอีกใบ ข้าจะขายทั้งหมดนี้ให้แกในราคา 1 เหรียญตำนาน จากราคาปกติ 9 เหรียญตำนานต่างหาก”
        “เอ๊ะ ขอบคุณมากครับ นี่ครับเงิน เอ่อจะเป็นอะไรไหมครับถ้าผมจะใส่มันที่นี่เลยน่ะ”
        “ได้แน่นอน” คุณลินคอร์นเดินนจากไป
            “นี่ รุ่นพี่ มันไม่แพงไปหน่อยเหรอ แบบนี้น่ะ” คลูดที่ตามมาด้วยแสดงสีหน้าตกตะลึง
        “ไม่หรอก นี่แหละคือสิ่งที่ฉันต้องการไงล่ะ” ผมตอบไปเพื่อให้เขาคลายกังวล
        ผมลองสวมอุปกรณเหล่านี้เข้าไป โดยมีทั้งหมดสามชิ้น นั่นก็คือ

 
Death crimson dragunity blade
ระดับ    :เทวะ(ไม่มีวันพัง)
สเตตัส :
STR:730           VIT:105                        DEX:72
สกิลติดตัว:
Crimson soul = เมื่อโจมตีโดนเป้าหมาย(ไม่มีข้อบังคับชัดเจนในการจำแนก) จะได้รับ HP ของเป้าหมาย 1 %
Lord of blood = เมื่อ HP ลดลง จะเพิ่มค่าสถานะทุก ๆ ด้าน 10 % เป็นเวลา 5 วินาที คูลดาวน์ 10 วินาที
Level up           = เพิ่มค่าสถานะ 10 % ต่อ 1 เลเวล
 

 
Light dragunity chest plate
ระดับ    :เทวะ(ไม่มีวันพัง)
สเตตัส :
VIT:703                        DEX:34             VIT:133
สกิลติดตัว:
Thorn burst =หากได้รับความเสียหาย จะส่งความเสียเหียที่ได้รับใส่ศัตรูโดยรอบ โดยคิดความเสียหายเป็น 5 % จากความเสียหายที่ได้รับ
Lord of light =เมื่อได้รับความเสียจนทำให้ HP เหลือไม่ถึง 70 % จะเพิ่มสถานะทุกด้าน 40 % เป็นเวลา 30 วินาที คูลดาวน์ 1 นาที
Level up           = เพิ่มค่าสถานะ 10 % ต่อ 1 เลเวล
 

 
Belt of dragunity
ระดับ    :เทวะ(ไม่มีวันพัง)
สเตตัส :
INT:547            VIT:98              AGI:74
สกิลติดตัว:
            Suspicious =ป้องกันการถูกละเมิดทุกรูปแบบที่มีความเกี่ยวข้องกับสถานะของผู้สวมใส่
            Lord of insight = เมื่อรู้สึกถึงอันตราย จะเพิ่มสถานะทุกด้าน 5 % เป็นเวลา 2 นาที คูลดาวน์ 10 วินาที
Level up           = เพิ่มค่าสถานะ 10 % ต่อ 1 เลเวล

 
        สุดยอด ค่าสถานะมันเพิ่มขึ้นจนน่าตกใจเลยล่ะ ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็ คงปลอดภัยมากแน่ ๆ สำหรับความยากของเขาวงกตช่วงแรก
        “โห เท่จริง ๆ แฮะ รุ่นพี่ใส่แล้วเหมาะสุด ๆ” คลูดเอ่ยปากชมขึ้น
        “ฉันไม่เชื่อนายหรอกน่า”
จบตอนที่ 5
สเตตัสตอนที่ 5 รวมกับอุปกรณ์
ชื่อ        :รีเชอร์ อีคลิปส์
อายุ      : 18
เผ่าพันธ์: ฮิวแมน
อาชีพ: นักบวช อาชีพเสริม:เด็กยกของแห่งร้านอาหารเฟอร์น่า
เลเวล:15
สเตตัส:
SP:0 Point
HP:4800/4800
MP:1145/1145
STR:483+1825(730)    VIT: 246+2165(866)     INT:271+1352(547)    
DEX:224+265(106)      AGI:330+517(207)                  LUCK:∞
สกิล:
ติดตัว:
สุดยอดการฟื้นฟู(EX) = ฟื้นฟู HP&MP ของผู้ครอบครองอย่างรุนแรง
ต้านทานสถานะผิดปกติ(EX) = ป้องกันสถานะผืดปกติทั้งหมด ยกเว้นอาการเมา
สุดยอดแห่งการเรียนรู้(EX) = เมื่อได้อ่านหนังสือหรือรับฟัง จะทำให้ลืมได้ยากขึ้น และเมื่อได้เรียนรู้สกิล สกิลที่เรียนรู้นั้นจะพัฒนาเป็นระดับ EX ทันที(หากเป็นตามปกติ ต้องฝึกใช้สกิลไปนับล้านล้านครั้ง)
สุดยอดนักล่าสกิล(EX) = เมื่อทำการฆ่า จะได้รับสกิลของสิ่งที่ฆ่าไป หลังจากที่ได้รับมา สกิลเหล่านั้นจะถูกเก็บรักษาเอาไว้ในช่องสกิล หากไม่นำออกมาใช้ มันก็จะไม่แสดงผลใด ๆ
            กดใช้:
            อัญเชิญยานพาหนะ(EX) = อัญเชิญอุปกรณ์ในการเดินทางได้ทุกประเภทแบบไม่สนใจเชื้อเพลิง
สุดยอดการประเมิน(EX) = ตรวจสอบคุณสมบัติได้ทุกประเภทแบบไม่สนใจเงื่อนไขใดๆ
นักฟื้นฟู(EX) = ครอบครองเวทย์ฟื้นฟู
                        รีคัฟเวอรี่ 20 MP
                        ฮีล 50 MP
                        ถอนสถานะผิดปกติ(รวมถึงคำสาป) 100 MP
                        เพอร์เฟ็คฮีล 500 MP
ฉายา:
ผู้ซึ่งได้รับความโชคดีจากเทพบุตร
ผู้แต่งกลอุบายนักปรุง
แต่งสีสัน
ผู้ที่อาจจะถูกคาสิโนสั่งห้ามเข้าในอนาคต