ผู้กล้าตายด้าน แต่เขาเป็นนักบวช

ตอนที่ 6 สบายกว่าที่คิด

        ตอนนี้ผมกำลังคุยอยู่กับผู้จัดการร้าน คุณซีฟน่ะแหละ เธอนั้นมีใบหน้าที่สวยงามมาก และเธอนั้นก็ยังเป็นเผ่าพันธุ์ที่น่าสนใจอย่างเอลฟ์อีก อืม ครึ่งเอลฟ์มั้งนะ ถ้ามองจากหูเอลฟ์ข้างเดียวนั่นน่ะ แต่ด้วยผมสีกรมและนัยน์ตาสีเขียวแต่ตอนนี้เธอกำลังจ้องผมด้วยสายตาที่กำลังกดดันมากเลยด้วย

        “ผมอยากจะขอลาออกจากงานครับ”

        “ขอปฏิเสธล่ะนะ ถึงอยากจะบอกแบบนั้นทางนี้ก็ไม่มีสิทธิ์ด้วยสิ” กะแล้วเชียว เจ๊แกคงไม่ปล่อยให้พนักงานที่ทำงานในตำแหน่งลำบาก ๆ ออกไปจริง ๆ ด้วย ถ้าเป็นแบบนี้ เราคงต้องใช้แผนนี้แล้ว

        “คุณซีฟครับ ผมอยากเป็นนักผจญภัยจริง ๆ ครับ เอ่อ แต่ถ้าผมยังทำงานอยู่ที่นี่ด้วยมันจะเป็นอะไรไหมครับ”

        “ทำไมงั้นเหรอ”

        “เอ่อ ผมจะว่ายังไงดีล่ะ แต่เรื่องนี้มันก็แอบเป็นความลับอยู่นิด ๆ ครับ คือผมแอบชอบคุณเซร่าครับ” ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว บอกไปเลยละกัน ก็แหม คุณเซร่าน่ะ ออกจะสวย นิสัยก็ดี น่ารักจะตายไป

        “นี่นายเล็งเซร่าเอาไว้งั้นเหรอ”

        “ใช่แล้วครับ ผมเล็งเธอเอาไว้ครับ เอาตามตรงคือแอบชอบครับ แต่ก็คิดว่าน่าจะเป็นแค่ข้างเดียวล่ะมั้งนะครับ” ผมตอบออกไปตามตรง ถึงแม้ว่าผมจะไม่รู้ว่าเธอเกี่ยวข้องกับคุณซีฟยังไง แต่ด้วยความที่ว่าผมเห็นพวกเธอนั้นสนิทกันมากกว่าที่ผมเห็นอีกเสียด้วยซ้ำ มั่นใจได้เลยว่าต้องมีความเกี่ยวข้องกันเป็นพิเศษแน่ ๆ

        “เห ใจกล้าไม่เบาเลยนี่นา ที่นายกล้ามาจีบลูกสาวฉันน่ะ” เอ๊ะ เดี๋ยวนะ เมื่อกี้คุณซีฟว่ายังไงนะ ลูกสาวงั้นเหรอ เอ๋ เดี๋ยวดิ นี่ล้อกันใช่รึเปล่าเนี่ย

        “ยังไม่ทันได้จีบเลยครับ แค่อยากจีบเฉย ๆ น่ะ”

        “จริงงั้นเหรอ เอาเถอะ เอาเป็นว่าฉันไม่ได้สนใจมันเท่าไหร่หรอก เพราะมันก็แล้วแต่การตัดสินใจของเซร่าด้วย แต่ถ้าเธอเป็นอะไรไป ฉันก็โทษนายเอาไว้ก่อนก็ได้สินะ”

        “เรื่องนั้นผมเองก็ไม่รู้หรอกครับ”

        “งั้นก็แสดงว่านายเตรียมใจไว้ไม่พอสินะ”

        “ไม่ครับ เอ่อ พอดีว่า ผมมีเรื่องจะเสนอหน่อยน่ะครับ พอจะได้รึเปล่าครับ”

        “เรื่องเสนอเหรอ”

        “ใช่ครับ ผมจะมาทำงานให้ร้านนี้ทุก ๆ 3 วันครับ ถือว่าเป็นการทำอาชีพเสริมครับ”

        “แล้วเธอจะทำยังไงกับภารกิจระยะยาวล่ะ” ภารกิจระยะยาว เอ่อ พวกภารกิจคุ้มกันการเดินทางอะไรพวกนี้สินะ

        “หาเป็นเช่นนั้น ในวันที่ผมกลับมาก็ไม่ต้องจ่ายค่าจ้างไปตามจำนวนวันที่ผมขาดไป แล้วผมก็จะทำงานชดเชยเพิ่มให้ด้วยครับ แบบนี้โอเคไหมครับ”

        “แล้วถ้านายผิดสัญญาล่ะ”

        “ตรงส่วนนี้ผมไม่มีหลักค้ำประกันครับ”

        “งั้นก็เท่ากับว่า....”

        “แต่ผมจะไม่มีวันผิดสัญญาแน่นอนครับ”

        “แต่...”

        “ไม่มีแต่ครับ” ผมขัดคุณซีฟพูดทุกคำ

        “เอ่อ ฉันยอมนายก็ได้ แต่ถ้านายกลับมาในสภาพไม่ครบ 32 ล่ะก็ ฉันจะจิกหัวนายใช้แบบนรกยังเรียกว่าสวรรค์เลยล่ะคอยดู”

        “ครับ เชิญทำในสิ่งที่คุณอยากจะทำได้เลยครับผม” การต่อรองเป็นไปได้ด้วยดีเลยแฮะ แต่ก่อนอื่นก็ต้องไปบอกทุก ๆ คนสินะ

        ผมเดินไปบอกทุก ๆ คนเกี่ยวกับเรื่องนี้ และดูเหมือนว่าทุกคนนั้นจะเข้าใจสิ่งที่ผมอยากจะสื่อทั้งหมด ดังนั้นวันนี้ผมจึงคิดที่จะไปสมัครเป็นนักผจญภัยที่สมาคมนักผจญภัย โดยผมได้นัดไว้กับกลุ่ม “เทวภัณฑ์จำลอง” เอาไว้ พวกเขาเป็นกลุ่มนักผจญภัยระดับ B ซึ่งถือได้ว่ามีฝีมือสูงมากเลยล่ะ แถมพวกเขาเองก็เป็นลูกค้าประจำของร้านอาหารเฟอร์น่าแห่งนี้อีกด้วยนี่นา

        เมื่อผมเดินออกมาจากร้าน คุณเซร่าก็ออกมาด้วยพร้อม ๆ กัน

        “นี่ รีช ระวังตัวด้วยนะ นักผจญภัยน่ะ เป็นอาชีพที่มีความเสี่ยงมากเลยนะ เพราะฉะนั้น มีชีวิตรอดให้ได้นะ โชคดีล่ะ” คุณเซร่าออกมากล่าวลาผม

        “ครับ ไว้เจอกันเย็นนี้นะครับ เดี๋ยวผมจะแวะกลับมาทานมื้อเย็นที่นี่”

        “อื้ม เดี๋ยวฉันจะบอกอาร์กันให้นะ”

        “ขอบคุณมากครับ คุณเซร่า” เธอยิ้มให้ผมด้วยล่ะ แต่ผมคิดว่านั่นคงเป็นการยิ้มจากลาอย่างเป็นทางการของเธอสินะ

        ผมเริ่มออกวิ่งไปที่สมาคมนักผจญภัยเพื่อที่จะไปลงทะเบียนทันที

        เมื่อไปถึงสมาคม ผมก็เริ่มหลงแล้วว่า แล้วเราจะต้องไปทำอะไรต่อกันหว่า

        “อ้าว รีชไม่ใช่เรอะ” เสียงนี่มัน เสียงของคุณคอง หัวหน้ากลุ่ม ‘เทวภัณฑ์จำลอง’ นี่นา

        “อ๊ะ คุณคอง”

        “มาได้ซักทีนะ มานี่เลยมา ฉันจะพาแกไปลงทะเบียนเอง อย่างน้อยก็ไม่น่าจะจำเป็นต้องเริ่มอะไรใหม่หมดล่ะ”

        “จริงเหรอครับ ขอบคุณมากครับคุณคอง” จากที่คุณคองว่ามา ดูเหมือนว่าผมจะไม่ต้องไปเริ่มจากระดับ F ที่อยู่ล่างสุดสินะ

        ผมเดินตามคุณคองไป เขาเป็นนักผจญภัยเลเวล 57 ดังนั้นผมจึงไม่กล้าแม้แต่จะหาเรื่องเขาเลย

        เขาพาผมเดินไปที่เคาน์เตอร์ จากนั้นเขาก็เริ่มบทสนทนากับพนักงานสาวที่อยู่ตรงเคาน์เตอร์

        “เอ่อ ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรหรือเปล่าคะ” พนักงานสาวถามขึ้นด้วยความสงสัย

        “พอดีหมอนี่อยากจะเป็นนักผจญภัยน่ะ ก็เลยให้มันมาสมัคร แล้วฉันก็คิดว่าหมอนี่น่ะ ไม่ควรเริ่มด้วยระดับ F จึงเข้ามากำกับด้วยไงล่ะ”

        “เอ่อ ผมเริ่มจากระดับไหนก็ได้แหละครับ คุณคองก็ไม่ต้องช่วยขนาดนี้หรอกครับ” ผมเริ่มเครียดแล้วสิ เพราะสิ่งที่คุณคองกล่าวไปนั้น ถึงจะเป็นเรื่องจริง แต่ก็ยังไม่ใช่ทั้งหมดที่ผมคิด

        “ถ้างั้น เริ่มที่ระดับ D นะคะ เพราะท่านคองเองก็มีสิทธิ์มากพอในพื้นที่เขตนี้ด้วย” พนักงานสาวกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูผวา

        “เอ่อ ผมขอแค่ระดับ E ได้ไหมครับ เท่าที่ผมได้ยินมา เขาวงกตจะเข้าไปได้ก็ต่อเมื่ออยู่ในระดับ E ใช่ไหมครับ” ผมพูดขึ้น คุณคองที่ตั้งใจจะให้เริ่มด้วยระดับสูง ๆ จึงแสดงสีหน้าตกใจ

        “เอ่อ ก็ตามที่คุณกล่าวมาว่า ระดับขั้นต่ำที่จะเข้าไปที่เขาวงกตได้คือ E แต่ถ้าคุณเป็นระดับ D คุณจะได้สิทธิพิเศษที่ดีกว่านะคะ

        “แต่แค่นี้ผมว่ามันก็มากเกินพอแล้วครับ” ผมตอบกลับไปตามตรง เพราะว่าผมเองก็ยังมีเงินเหลืออยู่เยอะมากจากการเล่นคาสิโน แต่ที่ผมต้องการมากที่สุดคือการเข้าไปในเขาวงกต

        “แกนี่ไม่ทะเยอทะยานอะไรหน่อยเรอะ นี่ข้ามาเพื่อช่วยเจ้าเต็มที่เลยนะ” คุณคองแสดงท่าทางหดหู่

        “ไม่เป็นไรครับ เพราะแค่นี้ก็มากเกินพอสำหรับผมแล้วครับ ไว้ผมจะเลี้ยงข้าวคุณเป็นการตอบแทนนะครับ” ผมหันไปตอบคุณคอง

        “เฮ้อ ก็ได้ ๆ ข้ายอมแล้ว แต่วันพรุ่งนี้เจ้าต้องมาร่วมปาร์ตี้กับข้านะเข้าใจไหม” คุณคองถอนหายใจเหมือนหมดอะไรตายอยาก แล้วเขาก็เดินจากไป

        “ได้ครับ เอ่อ ว่าแต่ ผมต้องทำอะไรต่องั้นเหรอครับ” ผมหันไปหาพนักงาน เธอหน้าแดงขึ้นเล็กน้อย เนื่องจากใบหน้าของผมนั้นใกล้กับเธอมาก ห่างกันไม่ถึง 30 เซนติเมตรเลยล่ะ

        “อ๊ะ เอ่อ รอสักครู่นะคะ อ๊ะนี่ค่ะ เอกสารการลงทะเบียน ขอให้ท่านกรอกข้อมูลไปตามตรงนะคะ” เธอยื่นเอกสารมาให้ ผมจึงพยักหน้ารับทันที

        ในระหว่างที่ผมกำลังกรอกข้อมูลอยู่นั้น ผมที่กำลังรู้สึกเบื่อ ๆ จึงเริ่มทักเธอขึ้น

        “ขอโทษนะครับ คือ ผมขอทราบชื่อของคุณหน่อยจะได้ไหมครับ” ผมถามเธอไป เพราะผมกับเธอยังไม่ได้แนะนำตัวกันเลย

        “เอ่อ อ๋อ ฉันชื่อ ฟลาเนียค่ะ เป็นพนักงานของที่นี่” เธอก้มหน้าลงเพื่อตอบผม

        “เอ่อ งั้นเหรอครับ คุณฟลาเนีย ผมรีเชอร์ อีคลิปส์ ส่วนข้อมูลที่เหลือก็ดูเอาจากในเอกสารที่กรอกไว้นะครับ ผมเขียนเสร็จแล้วล่ะ”

        “งั้นเหรอคะ งั้นรอสักครู่นะคะ” คุณฟลาเนียนำเอกสารของผมเข้าไปในห้องด้านหลังของเธอ ใช้เวลาไม่นานนักเธอก็กลับออกมาพร้อมกับคริสตัลก้อนหนึ่ง

        “ขอโทษที่ให้คอยนะคะ นี่คือคริสตัลสถานะ แค่คุณเก็บมันไว้กับตัว แล้วใส่มานาลงไป มันก็จะบอกค่าสถานะ แผนที่ ข้อมูลของมอนสเตอร์ ภารกิจที่ได้รับมอบหมาย และ AP ค่ะ” เธออธิบายเกี่ยวกับเจ้าก้อนเม็ดเล็ก ๆ นี้

        “เอ่อ ขอโทษนะครับ AP เนี่ยคืออะไรเหรอครับ”

        “อ๋อ หมายถึงแต้มผจญภัยค่ะ แค่กำจัดมอนสเตอร์หรือว่าทำภารกิจก็จะได้แล้วค่ะ มันจะบอกว่าต้องเก็บอีกเท่าไหร่ถึงจะเพิ่มไปที่ระดับต่อไปค่ะ”

        “ขอบคุณมากนะครับ งั้นวันนี้ผมขอลองไปที่เขาวงกตหน่อยก็แล้วกันนะครับ”

        “ได้เลยค่ะ” เธอพยักหน้ารับด้วยใบหน้าที่กลายเป็นสีแดงก่ำ ผมที่เห็นดังนั้นจึงพยักหน้ารับแล้วรีบวิ่งออกไป

        ผมเปิดแผนที่ขึ้นมาแล้วลองตรวจสอบที่ตั้งของเขาวงกต สิ่งที่ผมเห็นก็คือ มันใกล้กับเมืองมาก ผมออกไปจากเมืองได้สักพัก ผมก็เจอกับมอนสเตอร์ระดับต่ำเหมือนกับที่เจอในวันแรก พวกมันมีจำนวนมหาศาลมาก ผมจึงค่อย ๆ ไล่ฆ่าพวกมันไปทีละตัว ๆ จนเลเวลขึ้นมาอีก 3 เลเวล ตอนนี้ผมเลเวล 18 แล้ว แต่ผมยังอยากเข้าไปในเขาวงกตอยู่ ผมจึงรีบวิ่งไป และเมื่อผมห่างจากเขาวงกตราว 400 เมตร ผมก็เจอมอนสเตอร์ฝูงหนึ่ง เมื่อผมสังเกตเห็นพวกมัน รูปร่างของพวกมันคลับคล้ายคลับคลาว่าผมเคยเห็นมันมาก่อน ผมจึงใช้สกิลประเมินตรวจสอบดู

---

 

เฟอร์บี้ เดอะ เบิร์ด(6 ตัว)

เลเวล : 6

ค่าสเตตัส (เฉลี่ย):

STR:26VIT:48  INT:6    DEX:18AGI:16LUCK:16(-15)

---

 

 เอ่อ ไอ้เจ้าเฟอร์บี้ที่เป็นของเล่นนั่นสินะ แบบนี้ก็ยังจะมีได้นะ เอ๊ะ เดี๋ยวนะ เฟอร์บี้ของจริงไม่ใช่เรอะ!!!

อีกด้าน(หลังจากที่รีเชอร์จากไป)

        “เขาวิ่งไปแล้วนะเซร่า เธอจะพูดแค่นั้นจริง ๆ สินะ” ซีฟกล่าวขึ้น

        “ค่ะ หนูไม่เป็นไรหรอกค่ะ เพราะหนูยังมีคนอื่น ๆ ในร้านอีกนะ”

        “แต่เธอชอบเขาไม่ใช่เหรอ”

        “ค่ะ หนูชอบเขา ไม่สิ รักเขาต่างหากค่ะ ตั้งแต่ที่หนูเจอกับเขา น้ำเสียงของเขานั้นฟังดูสนุกสนานก็จริง แต่หนูก็ยังไม่เคยเห็นเขายิ้มเลยแม้แต่ครั้งเดียวเลยด้วยซ้ำ" น้ำตาของเซร่าเริ่มไหลรินออกมาจากดวงตาสีฟ้าของเธอในขณะที่เธอนั้นก้มหน้าลงไป

        “ไม่เป็นอะไรหรอกนะ เพราะยังไงเดี๋ยวเขาก็จะกลับมาที่นี่อีก เพราะฉะนั้นพยายามเข้าล่ะ แม่สาวน้อย” ซีฟก็พยายามที่จะปลอบเธอ

จบตอนที่ 6

สเตตัสตอนที่ 6 รวมกับอุปกรณ์

ชื่อ        :รีเชอร์ อีคลิปส์

อายุ      : 18

เผ่าพันธ์: ฮิวแมน

อาชีพ: นักบวช อาชีพเสริม:เด็กยกของแห่งร้านอาหารเฟอร์น่า

เลเวล:18

สเตตัส:

SP:300 Point

HP:4800/4800

MP:1145/1145

STR:483+1825(730)    VIT: 246+2165(866)     INT:271+1352(547)    

DEX:224+265(106)      AGI:330+517(207)                  LUCK:∞

สกิล:

ติดตัว:

สุดยอดการฟื้นฟู(EX) = ฟื้นฟู HP&MP ของผู้ครอบครองอย่างรุนแรง

ต้านทานสถานะผิดปกติ(EX) = ป้องกันสถานะผืดปกติทั้งหมด ยกเว้นอาการเมา

สุดยอดแห่งการเรียนรู้(EX) = เมื่อได้อ่านหนังสือหรือรับฟัง จะทำให้ลืมได้ยากขึ้น และเมื่อได้เรียนรู้สกิล สกิลที่เรียนรู้นั้นจะพัฒนาเป็นระดับ EX ทันที(หากเป็นตามปกติ ต้องฝึกใช้สกิลไปนับล้านล้านครั้ง)

สุดยอดนักล่าสกิล(EX) = เมื่อทำการฆ่า จะได้รับสกิลของสิ่งที่ฆ่าไป หลังจากที่ได้รับมา สกิลเหล่านั้นจะถูกเก็บรักษาเอาไว้ในช่องสกิล หากไม่นำออกมาใช้ มันก็จะไม่แสดงผลใด ๆ

            กดใช้:

            อัญเชิญยานพาหนะ(EX) = อัญเชิญอุปกรณ์ในการเดินทางได้ทุกประเภทแบบไม่สนใจเชื้อเพลิง

สุดยอดการประเมิน(EX) = ตรวจสอบคุณสมบัติได้ทุกประเภทแบบไม่สนใจเงื่อนไขใดๆ

นักฟื้นฟู(EX) = ครอบครองเวทย์ฟื้นฟู

                        รีคัฟเวอรี่ 20 MP

                        ฮีล 50 MP

                        ถอนสถานะผิดปกติ(รวมถึงคำสาป) 100 MP

                        เพอร์เฟ็คฮีล 500 MP

ฉายา:

ผู้ซึ่งได้รับความโชคดีจากเทพบุตร

ผู้แต่งกลอุบาย

นักปรุงแต่งสีสัน

ผู้ที่อาจจะถูกคาสิโนสั่งห้ามเข้าในอนาคต

---