สานสัมพันธ์รัก

-----คอนโด @ ระเบียง----
หลังจากที่ฉันได้ไปซื้อเนื้อวัวมาให้แก้ว แก้วก็ทำสเต็กสุดอร่อยมากกก ให้พวกเราทานซึ่งมันอร่อยกว่าทุกครั้งที่เคยกินเลยนะ เเละบรรยากาศของโต๊ะอากาศครั้งนี้ก็ครื้นเครงทำให้ฉันมีความสุขมาก เพราะมันได้สื่อถึงว่าเเก้วกับเรนเขาไม่ได้มีปัญหากันเเล้ว ฉันเหมือนคนยกภูเขาออกจากอกเมื่อเห็นเเฟนกับเพื่อนเลิกมีปัญหากันสักที
"ยิ้มอะไรเหรอ" เรนยื่นหน้าหล่อๆ ของเขาเข้ามาหาฉันจนมันจะชนกับหน้าของงฉันอยู่เเล้ว ฉันได้กลิ่นหอมอ่อนๆมาจากตัวของเรนด้วย มันทำให้ฉันใจสั่นเเละเต้นเร็วขึ้นกว่าปกติ 
"(///- -///) เรนก็ เกลมีความสุขไงเลยยิ้มออกมา เรนก็ถามเเปลกๆ" ฉันผลักเขาออกไปเบาๆ ไม่อย่างนั้นฉันต้องตายเเน่ๆ เพราะใจฉันทำงานหนักเกินไป
"เกล วันนี้เรนรักเกลมากกว่าเมื่อวานอีกนะ" เขาดึงฉันเขาไปกอดเเล้วลูบผมสวยของฉันเบาๆ สงสัยฉันคงได้ตายจริงๆแล้วละถ้าเขายังทำตัวอ้อนฉันอยู่เเบบนี้
"แน่ะ อยากได้อะไรรึป่าว เห็นอ้อนเกลจัง" ฉันพูดด้วยเสียงหวานเเล้วกอดเขาตอบ เขากระชับอ้อมกอดให้เเน่นขึ้น (///- -///) อุ่นจังเลย
"ไม่อยากได้อะไรจ่ะ เเค่อยากบอกว่าเรนกำลังรู้สึกอะไรก็เเค่นั้น" เขาละฉันออกจากอ้อมเเขนเเลัวหันมามันสบตาฉันเเทน สายตาที่แสดงถึงความจริงใจของเขาทำเอาฉันละสายตาออกจากสายตาคู่สวยของเขาไม่ได้เลย
"น่ารักจังเลยเเฟนเกลคนนี้" ฉันเผลอพูดออกไปเสียงเบา เเต่ดูเหมือนคนตรงหน้าจะได้ยินเพราะใบหน้าหล่อๆนั้นมีสีเเดงระเรื่อขึ้นที่พวงเเก้มสองข้างนั้น
"พรุ่งนี้ เราไปทะเลกันนะ เรนอยากพาเกลไปพักผ่อนก่อนที่เกลจะไปทำงาน" เขากอบกุมมือของฉันเเล้วมองตาฉันอีกครั้ง
"เอาสิ เกลอยากไปเที่ยวอยู่พอดีเกลไปชวนเเก้วก่อนนะ " ฉันกำลังเดินออกไปเเต่มือของเรนรั้งฉันไว้ก่อน
"เรนอยากไปกับเกลเเค่สองคน" เขาพูดออกมาด้วยเสียงออดอ้อนเเละสีหน้าอ้อนวอน ฉันอยากจะไปหยิกแก้มสองข้างของเขาจัง
"อา ก็ได้ งั้นพรุ่งนี้เราไปกันเนอะ" เมื่อเขาได้ยิ้มหวานจนตาหยีมาให้ฉัน ให้ตายสิฉันต้องตกหลุมรักผู้ชายคนนี้อีกกี่ครั้งกัน
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
---- ทะเล @ ห้องพัก ----
16.00 น.
หลังจากฉันจัดสัมพาระของฉันเสร็จฉันก็ไปบอกยัยเเก้วว่าจะไปทะเล ก่อนที่จะเดินออกไปจาก โดยที่ไปได้เห็นสีหน้าของเเก้วที่หันหลังให้เลย เเละตอนนี้ฉันก็ถึงห้องพักที่โรงเเรมใกล้ๆริมหาด ห้องที่นี้สวยมากมีการออกแบบโดนอินทีเรียฝีมือดี ห้องสีขาวสะอาดเเต่แฝงไปด้วยความโก้เเละเรียบหรู ฉันพักห้องเดียวกับเรนเพราะห้องพักเต็มหมดเเล้วเลยต้องพักห้องเดียวกันอย่างเสียไม่ได้
"เกล เราไปเดินเล่นที่ชายหาดกันไหม" เขาชวนกันขึ้นมาหลังจากที่เขาจัดของในห้องเสร็จเเล้ว
"ไปสิ เกลอยากไปเดินเล่นเเล้วเหมือนกัน" ฉันเดินไปจับมือเรนเเละพากันเดินไปที่ชายหาด
ตอนนี้ฉันกับเรนมาถึงชายหาดเเล้ว น้ำทะเลสีครามสวยงามมากน้ำใสไม่ขุ่นเลย เห็นเปลือกหอยเล็กเต็มไปหมดตามริมทะเล ฉันหยุดเดินเเละนั่งลงหยิบเปลือกหอยมาดูเหมือนตอนที่ฉันมาเที่ยวทะเลตอนเด็กๆ ทำให้คนที่จับมือเดินมากับฉันต้องหยุดเดินเเล้วนั่งลงตามฉันอย่างอดไม่ได้
"เรน เรามาสร้างปราสาททรายกันไหม" ฉันถามเรน เเต่เรนกลับ หัวเราะฉันซะงั้น
"เหมือนเด็กเลยนะ เกลนี้อายุเท่าไหร่เเล้ว" เขาพูดไปพร้อมหัวเราะเเถมยังเอามือหยีหัวฉันจนยุ่งไปหมด ฉันทำหนามุ่ยให้เข้าเป็นการตอบเเทนที่เข้าทำเเบบนี้กับฉัน
"โอ้ๆ เรนล้อเล่นมาเรามาก่อปราสาททรายกันนะ" ฉันยิ้มให้เขาเมื่อฉันได้คำตอบที่พอใจ เราก่อปราทสาททรายกันเสร็จฉันก็เอาเปลือกหอยมาประดับประสาทต่อ เเต่ดูเหมือนเขาคงไม่อยากทำเเล้วมั้งเค้าเลยเดินไปหยิบกิ่งไม้ใกล้ๆ มาเขียนตรงหาดทรายบริเวณฉัน ฉันไม่ได้สนใจอะไรมากหนักเพราะยังสนุกกับการก่อปราสาททรายหลังน้อยๆ หลังนี้อยู่ เเต่เเล้วฉันก็ได้ยินเสียงชัตเตอร์จากกล้องของเขาจนฉันหันมองไปที่เขา
"เรนถ่ายรูปเหรอ ทำไมถ่ายมุมเผลออ่ะ ถ่ายตอนเกลไม่เผลอดิ" ฉันยิ้มเเละชูสองนิ้วขึ้นมาเเละมองกล้องเพื่อให้เรนถ่าย เขากลับหัวเราะฉันเเต่ยังไงเขาก็ยังถ่ายอยู่ดี ฉันลุกขึ้นมาดูรูปที่เขาถ่ายในรูปฉันเห็นฉันนั่งอยู่ในรอยขีดของไม้ที่เรนเขียนขีดมา มันเป็นรูปหัวใจดวงใหญ่ๆที่มีฉันนั่งอยู่ตรงกลางพร้อมปราสาททรายหลังน้อยของเราเเละยังมีตัวอักษรที่เขียนไว้ว่า ความทรงจำดีๆปราสาทน้อยกับหญิงสาวที่ผมรัก เรนรักเกลนะ ฉันมีน้ำใสปริ่มอยู่ตรงขอบตาดูเหมือนเรนจะเห็นเขาเลยสายหน้าเป็นเชิงว่า ไม่เอาไม่ร้อง เเต่เเล้วน้ำตาของฉันก็ไหลลงมาเพราะความตื้นตันเรนเลยเช็ดน้ำตาให้ฉันอย่างอ่อนโยน
"ยัยขี้เเย เเบบนี้ต้องลงโทษ" เรนวางกล้องเเล้วอุ้มฉันมุ่งหน้าไปที่ทะเลสีครามนั้น
"เรนจะทำอะไรเกลอะ " ฉันเริมร้องโวยวายขึ้นมาเมื่อเขาเริ่มเดินลงไปน้ำ 
"ก็ลงโทษคนขี้เเยไง เรนไม่ชอบเห็นเกลร้องไห้นะ เพราะอย่างนี้มันต้องลงโทษ" เข้ายิ้มจนตาหยีเเละเเล้วเขาก็โยนฉันลงน้ำทะเล จนฉันจมลงไปและดูเหมื่อนขาของฉันจะเเตะหาดทรายใต้ไม่ถึงเลยตะเกียกตะกายเมื่อคนว่ายน้ำไม่เป็น เรนจับฉันขึ้นเเล้วให้ฉันเกาะหลังของเขาคล้ายขี้หลังเเต่ไม่จับจับขาฉันไว้เเค่นั้น
"เป้นอะไรไหม เรนขอโทษ เรนลืมนึกไปว่าเรนสูงกว่าเกล" เขาหันหน้ามาถามฉันด้วยความเป็นห่วง ฉันรัดคอเขาเป็นการทำโทษที่ทำฉันเปียก
"นี้เหนะ แกล้งเกลดีนัก" เขาหัวเราะออกมา ฉันยิ้มให้เขาเเละกวักน้ำใส่เขาเป็นการลงโทษอีกครั้ง
"หิวไหมเกล" เรนถามฉันด้วยเสียงอ่อนโยนระคนเป็นห่วง
"หิวเเล้วววว เราไปหาไรกินกันเถอะ" ฉันพูดขึ้นเมื่อท้องของฉันเริ่มหิวเเล้ว
"ได้เลยย งั้นเราไปอาบน้ำเเต่งตัวเเล้วไปหาอะไรกินกัน" เรนพาฉันขึ้นฝั่งเเล้วให้ฉันขี่หลังเเละเดินไปเรื่อยๆตามริมหาดทรายสีครามนี้
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----ห้องพัก-----
ฉันอาบเสร็จเเล้วเเละกำลังไดร์ผมให้เเห้งอยู่ ส่วนเรนก็กำลังอาบน้ำอยู่เหมือนกัน เมื่อฉันไดร์ผมเสร็จฉันก็หยิบชุดที่เตรียมมาเพื่อจะใส่เเต่เเล้วมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาจนฉันต้องหยิบขึ้นมาดู ฉันเปิดไปยังหน้าแอปไลน์ต้นตอของเสียง และฉันเปิดไปยังเเชทที่พึ่งส่งเข้ามา
เธอรู้รึป่าวว่าคนที่เธอคบด้วยนั้นไม่ได้มีเธอเเค่คนเดียว
ฉันปิดโทรศัพท์ลง เพราะฉันไม่ได้สนใจข้อความนั้นมันไร้สาระมาก เรนไม่มีทางทำอย่างนั้นกับฉันเเน่นอน เเละเพราะฉันรักมากเเละฉันเชื่อใจเขามากด้วย
ติ้ง เสียงโทรศัพท์ดังชึ้นอีกครั้งเเต่ครั้งนี้มีรูปขึ้นมา ด้วยความสงสัยว่ามันเป็นรูปอะไรฉันเลยเปิดขึ้นมาดูอีกครั้ง
 

​

 
 ฉันปล่อยโทรศัพท์ให้มันหล่นไปตามเเรงโน้มถ่วงของโลกจนมันตกลงไปบนพื้น เพราะรูปที่ฉันเห็นคือรูปที่มีคนสองคนจบมือกันซึ่งมือนั้นคือมือของเรนจริงๆ ไม่ใช่ฉันจำได้ทันทีหรอกว่าเป็นมือเขา เเต่ฉันจำสร้อยข้อมือที่อยู่บนเเขนของเขาได้มันคือสร้อยข้อมือที่ฉันออกเเบบให้เขาเอง เเละได้ให้เขาเมื่อเราคบกันได้ 6 เดือนฉันเลยไม่รู้ว่าข้อมือเขาขนาดเท่าไหร่เลยออกเเบบมันมาใหญ่กว่าข้อมือเขา จนมันหลวมเเต่เขาก็เลือกที่จะใส่มัน มันเลยขึ้นมาสูงกว่าข้อมือของเขา เเต่สิ่งที่ทำให้ฉันช็อคกว่า คือหมอนใบนั้นมันคือหมอนใบโปรดของฉันที่อยู่ในคอนโด ซึ่งเรนไปคอนโดฉันเเค่สองครั้งเท่านั้นซึ่งผู้หญิงคนนั้นคงจะเป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจาก
"แก้ว" ฉันพูดมันออกมาเสียงเเผ่วเหมือนคนอ่อนเเรง ฉันนั่งลงกับพื้นทันทีเพราะขาลงฉันมันไม่มีเเรงขึ้นมาเเล้วจริงๆ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนใหม่มาเเล้วค่ะ ขอโทษด้วยนะคะที่เมื่อวานไม่ได้อัพตอนใหม่ให้เนอะ  เพราะความจำเป็นของเด็กปีหนึ่งกับความสัมพันธ์ระหว่างรุ่นพี่กับรุ่นน้องที่สืบต่อกันมาเราคงรู้กันดีอยู่นะคะ  เหนื่อยเลยไม่ได้มาอัพวันนี้เลยมาอัพให้เร็วหน่อย ไม่รุ้มีคนรออ่านหรือป่าว ยังไงก็ถ้าชอบอย่าลืมกดถูกใจ หรือคอมเม็นต์กันนะคะ เหมือนเดิมเลยคะ เเค่ 1 คอมเม็นต์ 1ถูกใจ เป็นกำลังให้ไรท์เป็นอย่างมากคะ
ขอบคุณภาพจาก google
รักรีดเดอร์ทุกคนค่ะ จุ้บ