สานสัมพันธ์รัก

สเกล
การเจอเขาอีกครั้งมันไม่ง่ายเลยจริงๆ ก่อนกลับมาฉันคิดว่าถ้าหากเจอกันอีกครั้งฉันจะยิ้มรับเเละคุยตอบโต้โดยไม่รู้อะไรกับเขาอีก เเต่ตอนนี้ฉันกำลังพยายามกลั้นน้ำตาอยู่ เเต่มันไม่ใช่น้ำตาที่เกิดจากความรักเขานะ เเต่เป็นน้ำตาเพราะความโกธร โกธรที่เข้ายังกล้าเข้ามาในชีวิตฉันอีก
"เกล เกลตอบเรนหน่อยสิ ตอบเรนหน่อยได้ไหม อย่าทรมานเรนเเบบนี้เลย" เขามีสีหน้าเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด เเต่มันไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกอ่อนไหวไปกับท่าทีเเบบนั้นเลย
"เรนรู้ว่าเรนผิด ผิดที่ทำให้เกลเสียใจ เเต่เรนขอโอกาศหน่อยได้ไหม เรนสัญญาว่าเรนจะไม่ทำให้เกลเสียใจอีก" ฉันหันไปมองหน้าคุณกราฟดูเหมือนเขาจะรอคำตอบจากฉันเหมือนกับเรนที่กำลังรอคำตอบจากฉันเหมือนกัน ฉันไม่เข้าใจกับสีหน้าของคุณกราฟเลยตอนนี่ เเต่สิ่งที่ฉันรู้คือฉันไม่อยากให้คุณกราฟอึดอัดกับสถานการณ์ที่ฉันก็ไม่ชอบเท่าไหร่นัก ฉันจึงตัดสินใจพูดกับเรน
"ไม่จำเป็นหรอกค่ะ ต่อให้คุณทำอะไรให้ฉัน ฉันก็ไม่กลับไปหรอก ฉันไม่รู้ว่าคุณยังรู้สึกอะไรกับฉัน เเต่สิ่งที่ฉันรู้คือฉันไม่ได้รักคุณเเล้ว ฉันยอมรับว่าฉันหนีคุณ ซึ่งตอนนั้นฉันยังรู้สึกกับคุณอยู่ คุณบอกว่าฉันตัดการติดต่อ นั้นก็เป็นเพราะฉันรู้สึกกับคุณอยู่เหมือนกัน เเต่ตอนนี้ถ้าคุณหยิบโทรศัพท์ของคุณขึ้นมาเช็คดูคุณจะรู้ว่าคุณสามารถติดต่อฉันได้เเล้วไม่ว่าจะเป็นทางไหน ที่พูดมาคือฉันกำลังจะบอกคุณว่าฉันไม่ได้รั....." ฉันพูดไม่ทันจบเรนก็พูดตัดขึ้นมาซะก่อน
"ไม่เอาเเบบนี้ดิเกล ไม่พูดเเบบนี้อย่าพูดห่างเหินกันแบบนี้เลย เรนขอ เรนอยู่ไม่ได้จริงๆ นะถ้าไม่มีเกล"เรนนั่งคุกเข่าข้างๆ ฉันเเล้วปล่อยน้ำตาออกมา
"เเต่ห้าปีที่ผ่านมาคุณก็อยู่ได้นี่ค่ะ คุณก็ไม่ได้มีฉันเหมือนกัน คุณกับเขาก็อยู่ด้วยกันไม่ใช่เหรอ เเล้วจะมาอาลัยอาวรกันอีก" ฉันตอบเรนไปเเต่ไม่ได้หันหน้าไปมองเขาเลยถึงฉันจะตัดการติดต่อเขาฉันก็รู้เรื่องของเขามาบ้างว่าตอนฉันไม่อยู่เขาทำอะไรอยู่กับใครซึงเขาก็ยังอยู่กับเเก้วเหมือนเดิมฉันหันไปมองหน้าคุณกราฟเเล้วพูดกับเรนอีกครั้ง
"อ้อ เมื่อไหร่คุณจะออกไปค่ะ ฉันว่าคุณควรออกไปได้เเล้วนะคะ ฉันไม่อย่างให้เเฟนของฉันรู้สึกไม่ดีที่คุณยังมาวนเวียนกับฉันอยู่" ฉันเอื้อมมือไปจับมือคุณกราฟไว้เพื่อให้เรนเชื่อว่าฉันมีคนใหม่ไปเเล้วจริงๆ ฉันรู้สึกผิดกับคุณกราฟจัง ที่ใช้เขาเพื่อทำให้เรนออกไป เรนยืนขึ้นอย่างคนหมดเเรงเเละพูดกับฉัน
"เรนไม่เชื่อหรอกเกล เรนไม่เชื่่่อ ตอนนี้เกลไม่อยากเจอเรน เรนยอมออกไปก็ได้ เเต่เรนจะไม่ยอมเเพ้หรอกนะ เรนจะทำให้เกลกลับมาให้ได้" เขาพูดเสร็จก็เดินออกไปฉันรีบเอามือที่จับคุณกราฟออกจากมือของเขาเเล้วรีบขอโทษเขาทันที
"เอ่อ ฉันขอโทษนะคะที่ทำลงไปเมื่อกี้ เเต่ตอนนั้นฉันคิดออกเเค่วิธีนี้วิธีเดี่ยวอะค่ะ ขอโทษจริงๆ นะคะที่ทำเเบบนี้" ฉันรู้สึกผิดมากจริงๆ
"ไม่เป็นไรครับผมเข้าใจ ถ้าผมเป็นคุณผมก็คิดว่าผมคงทำเเบบนี้เหมือนกัน" เขายิ้มมาให้ฉัน เหมือนเขาจะอารมณ์ดีมากกว่าจะโกธรฉันซะอีก ฉันงงกับท่าทางเขาตอนนี้มาเลย
"คุณไม่โกธรฉันเลยเหรอค่ะ" ฉันถามเขาออกไปด้วยความสงสัย
"ครับผมไม่.." เขาหยุดพูดเเล้วเหมือนจะคิดอะไรอยู่และเขาก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง
" ครับ เเน่นอนผมต้องโกธรคุณอยู่เเล้ว" เขาพูดออกมาด้วสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมาจนฉันตามอารมณ์เขาไม่ทัน "แล้วเกลต้องทำยังไงให้คุณหายโกธรละค่ะ" ฉันถามเขาออกไปเพราะฉันไม่อยากให้เขาโกธรฉันเลย ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมฉันถึงได้เเคร์ความรู้สึกเขาขนาดนี้
" ง่ายๆ ครับเเค่คุณ มาทานข้าวเที่ยงกับผมเเบบนี้ทุกวัน" เขาพูดออกมาด้วยเสียงเรียบๆ เเต่ฉันกลับงงกับคำตอบที่่ได้ การทำให้คนหายโกธรมันง่ายขนาดนี้เลยเหรอดูเหมือนฉันจะงงนานไปหน่อยเลยทำให้คุณกราฟพูดขึ้นมาอีกครั้ง
"ถ้าคุณอยากให้ผมหายโกธร คุณก็อย่าปฎิเสธเลยนะครับ (^^) " เขายิ้มมาให้ฉันอีกเหมือนเดิมฉันก็ไม่ได้คิดจะปฎิเสธอะไรอยู่เเล้วดีซะอีกเวลามากินข้าวจะได้ไม่เหงามีเพื่อนมากินด้วยทั้งคน
-----------------------------------------------------------
กราฟ หลังจากที่ผมทานข้าวกับเธอเสร็จผมกลับมาที่ทำงานต่่อ ตอนนี้ผมยิ้มเหมือนคนบ้าถ้าใครเข้ามาเห็นเข้า เขาคงคิดว่าผมบ้าเเล้วแน่ๆ ผมไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าตอนนั้นกล้าพูดอย่างนั้นกับสเกลได้ยังไง เเต่ผลรับที่ได้คือผมได้ทานข้าวกับสเกลทุกวันจริงๆ ผมโคตรจะดีใจเลยนะที่เธอตอบรับผม
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้น
"คุณภาคินทร์ค่ะ มีคนมาขอพบค่ะ " ใครมาพบผมกันนะ ผมก็ไม่ได้นัดใครไว้นี่
"ให้เขาเข้ามาเลยครับ" ผมตอบเธอไปเเละประตูห้องก็เปิดออกมาผมเเปลกใจเล็กน้อยกับเเขกที่ผมได้พบตอนนี้เขาคนคือคนที่สเกลเรียกว่าเรนซึ่งเป็นเเฟนเก่าของสเกล
"คุณเป็นอะไรกับเกลเเฟนผม" เขาพูดออกมาด้วยเสียงไม่เป็นเหมือนพร้อมจะมีเรื่องกับผมเต็มที
"ผมว่าคุณคงเข้าใจอะไรผิดนะครับ คุณก็เเค่ เเฟนเก่า " ผมจงใจเน้นคำว่าเเฟนเก่าให้ชัดๆ เพราะผมไม่ชอบเหมือนกันเขามาทำเป็นคนของสเกลทั้งๆ ที่ไม่ใช่
"ถึงตอนนี้จะเป็นเเฟนเก่า เเต่ไม่นานผมก็จะเป็นเเฟนเกลเหมือน" เขาก็เน้นคำว่าเเฟนกับผมเหมือนกันทำให้ความที่ไม่ชอบให้ใครมาหยามนั้นมันปะทุขึ้นมา
"ถ้าคุณมั่นใจว่าคุณทำได้อย่างที่พูด ผมว่าคุณคงไม่มาหาผมเเล้วถามเเบบนั้นหรอกนะครับ " ผมพูดอย่างเป็นต่อ จนทำให้อีกฝ่ายหน้าเสีย
"ผมไม่ได้เป็นอะไรกับคุณสเกลหรอกนะครับ ที่ผมบอกเพื่อที่ให้มันเเฟร์ๆ กับคุณ เเละสิ่งสำคัญที่จะบอกคุณคือ ผมรักคุณสเกลไม่ได้เเค่พึ่งจะรักหรอกน้ะ ผมรักมาตั้งเเต่เมื่อห้าปีที่เเล้ว เเละผมจะทำให้คุณสเกลรักผมให้ได้ด้วย" ผมพูดสีหน้าจริงจัง เพราะผมจริงจังเพราะผมจริงจังกับสเกลจริงๆ ซึ่งคำพูดของผมทำให้คนฟังพุ่งเข้ามาเพื่อจะหมายจะต่อยผมเเต่หลบทัน
"อย่ามายุ่งกับเกล" ดูเหมือนเขาจะสงบสติอารมณ์เลยหยุดผมกับผมต่อ
"คุณไม่มีในจุดนั้นครับ เพราะสิทธ์ผมคิดว่ามันคงหายไปตั้งนานเเล้ว ผมบอกว่าผมรักคุณสเกลเพราะฉนั้น ถ้าคุณทำอะไรให้คนที่ผมรักเสียใจอีก ผมไม่ยอมเเน่" ผมพูดออกไปด้วยสีเรียบๆ "ในเมื่อคุณได้คำตอบเเล้วก็ควรออกไปเเล้วน้ะ ออกไปก่อนที่ผมจะให้คนมาลากคุณออกไป" เขาเดินออกไปโดนดีเพราะเขาคงไม่อย่างมีเรื่องในที่ของผม
"ผมเป็นคนรักใครเเล้วรักจริงในเมื่อเขาไม่ยอมรักษาไว้ดีๆ ผมนี้เหละจะไปรักษาเยี่ยวยาเเผลใจคุณเองสเกลผมสัญญาว่าจะไม่ยอมให้เขามาทำร้ายจิตใจคุณอีก"
----------------------------------
 
 
ผู้ชายเขาเเย่งผู้หญิงกันค่ะ เเหม่กราฟนี้ก็ออกตัวเเรงน้ะทีกับเกลละไม่กล้าพูดออกไปเเบบนี้บ้างละ ทำได้เเค่หยอดๆ โถ่ๆ ๆ
เหมือนเดิมนะ 1ไลค์ 1เม้น = มากมายกำลังใจค่ะ
รักรีดทุกคนค่ะ