สานสัมพันธ์รัก

กราฟ

5 ปี ต่อมา

นี้ก็ผ่านมา 5 ปีเเล้วครับที่ผมไม่เจอสเกลอีกเลย ผมพอได้ข่าวคราวมาบ้างว่าเธอได้ไปเรียนต่อที่อเมริกา ผมรู้ได้เพราะก่อนที่จะจากกันนั้นผมได้ถ่ายรูปเธอเอาไว้เเล้วอัดใส่กรอบรูป จนมีเพื่อนผมที่มาห้องเห็นเข้าซึ่งเพื่อนผมคนนี้รู้จักสเกลด้วย มันชั่งเป็นเรื่องที่บังเอิญมากครับ ผมเลยขอช่องทางติดต่อเธอทางเพื่อนของผม ซึ่งผมได้มาเยอะนะทั้งเฟสบุคเเละอินสตราเเกรม เเต่ใจผมมันไม่กล้าแอดไป เลยได้เเค่กดติดตามอิสตราเเกรมเท่านั้น เธออัพรูป ค่อนข้างบ่อยมากทำให้ผมรู้ว่าเธอเป็นยังไงทำอะไรบ้าง ผมอาจดูเหมือนโรคจิตเเต่ผมไม่ได้ไประรานอะไรเธอนะครับได้เเค่เฝ้าดูห่างๆอย่างห่วงๆ

ติ้ง เสียงเเจ้งเตือนอิสตราเเกรมดังขึ้น

​

ในวันที่ฉันกลับมายิ้มได้อย่างสุดใจยิ้มแบบไม่มีเรื่องร้ายๆมาฉุกคิดอีก ขอบคุณเวลาที่เยี่ยวยาทุก อย่าง ยินต้อนรับนังสเกลคนเดิมน้ะ #เเล้วพบกันบ้านเกิดของฉัน

"คุณจะกลับมาเเล้วว เธอจะกลับมาเเล้วโว้ยยยย" ผมตะโกนออกมาด้วยความดีใจปนตื่นเต้น ในที่สุดวันที่ผมรอคอยก็มาถึง เเล้วเจอกันนะ สเกล ^^ 

---------------------------------------

สเกล

ตอนนี้ฉันก็ได้กลับมายังบ้านที่เเสนอบอุ่นของฉันหลังจากที่ได้หลบไปทำใจตั้งนานกว่าจะลืมคนๆนั้นได้ลืมเหตุการ์ณอันเเสนเลวร้าย ฉันได้ไปเปิดโลกใหม่เจอสังคมใหม่จนความคิดตอนเเรกของฉันที่คิดว่าจะอยู่คนเดียวไม่ให้ใจใครเต็มร้อยไม่อยากเจ็บกับการที่จะเจอเพื่อนหักหลังอีก ตอนนี้ฉันคิดว่ามันอยู่ที่นิสัยของบุคคลมากกว่า อย่าเอาคนๆนึงมาตัดสินคนทั้งโลก ปล่อยให้เหตุการ์ณที่ผ่านมาเป็นบทเรียนราคาเเพงเเล้วกัน เเต่เรื่องความรักชายหญิงฉันยังทำใจไม่ได้ยังเข็ดเอาเป็นว่าตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมกับเรื่องนี้

"นี้ลูกสาวตัวดีของเเม่ กลับมาบ้านทั้งที ไม่คิดที่จะมาหาเเม่หน่อยเหรอ" แม่ถามฉันเป็นเชิงตัดพ้อจนฉันปรี่เข้ากอดกันคนขี้น้อยใจกลัวจะน้อยใจกันเข้าไปใหญ่

"เเหม่ก็ แม่ค่ะนี้หนูพึ่งถึงเเละพึ่งเอาของไปเก็บเองค่ะ นี้ก็ว่าจะไปหาอยู่พอดี"

"อ่าๆ แม่เชื่อแล้วกัน นี้กลับมาจะทำอะไรต่อ" แม่ถามฉันเสร็จก็เดินไปนั่งตรงสวนข้างๆ ทำให้ฉันเดินไปนั่งข้างๆเเละกอดอย่างคิดถึง

"หนูคิดว่าจะหางานทำค่ะ เรียนจบใหม่ๆไฟเเรงอย่างนี้เหละค่ะ" 

"ไม่มาทำงานบริษัทเราละลูกไปช่วยงานพี่เขาบ้างก็ดีน้ะ" เเม่เเนะฉันให้ไปช่วยงานพี่ชายที่ทำงานบริหารอยู่

" โถ่เเม่ค่ะ จะให้หนูไปทำงานบริหารเนี้ยน้ะ ไม่เอาอ้ะ ปล่อยให้พี่พอร์ตทำไปเถอะค่ะ ใช่ว่าหนูจะไม่ช่วยน้ะเเต่ตอนนี้หนูอยากทำงานที่หนูชอบดูก่อน"

" งั้นก็เเล้วเเต่ลูกเลยจ้ะ เเม่จะไม่บังคับ" แม่เอามือมาลูบหัวฉันเบาๆ จนฉันได้รับรู้ถึงไออุ่นจากคนที่ขึ้นชื่อว่าเเม่

09.00 วันรุ่งขึ้น

ตอนนี้ฉันมาอยู่บริษัทที่ขึ้นชื่อด้านไอที ฉันกำลังรีบเพื่อไปให้ทันเวลาสัมพาษท์เนื่องจากวันนี้รถติดมากทำให้เวลามันกระชันชิดขึ้นจนทำให้ฉันรีบเร่งเดินไปกดลิฟท์จนฉันชนกับคนๆนึงเข้าอย่างจัง

"เป็นอะไรรึป่าวครับ " เสียงคนถามชั่งดูเป็นห่วงเหลือเกินจนฉันต้องหันหน้าไปตอบเข้า

"ไม่เป็นอะไรค่ะ อ้าวคุณกราฟ คุณทำงานที่นี้เหรอค่ะ" ฉันได้รับรอยยิ้มจากคนตรงหน้า มันชั่งเป็นรอยยิ้มที่อบอุ่นไม่ต่างจากตอนนั้นเลย

-------------------------------------- 

กราฟ

ผมได้เข้ามาในบริษัทเพราะวันนี้มีนัดสัมพาษท์ผู้ช่วยงานของผม แต่ผมกลับเจอสเกล หัวใจผมเต้นเเรงมากเหมือนคนที่มีรักครั้งเเรกตอนมอต้นเลย ผมหยุดเดินเพื่อนคลายอาการที่ผมเป็นอยู่ตอนนี้ เเต่ดูเหมือนเธอจะรีบเดินไม่ดูทางจนเดินชนผมเข้าให้ เธอยังเดิมไม่เปลี่ยนเลย เเต่มันกลับทำให้ผม เอ็นดูเธอกลับท่าทางในตอนนี้มาก ว่าเเต่เธอมาทำอะไรที่นี้กันน้ะ ความบังเอิญหรือพรหมลิขิตกัน เเต่ผมชอบจังขอบคุณฟ้าที่ทำให้เราพบกันอีกครั้ง

มาเเล้วคะ หลายไปเพราะเรียนเยอะอีกเช่นเคยค่ะ  พระเอกเราจะเข้าหานางเองได้ไหมเพราะนางเอกเราเข็ดในความรักไปเเล้ว 1ไลค์ 1 เม้น = กำลังใจมากมายค่ะ 

รักรีดทุกคนค่ะ