สานสัมพันธ์รัก

กราฟ

@คอนโดห้องของกราฟ

ผมเจอผู้หญิงคนนั้นคนที่ผมพบเมื่อไม่นานมานี้เเต่วันนี้เธอมีสภาพต่างจากวันนั้นมากเธอดูอ่อนแอ่ เเละดูเศร้าเหมือคนพึ่งผ่านเหตุการ์ณที่ไม่ดีมา เเต่ยังไงเธอก้อยังดูสวยไม่ต่างจากเดิมเท่าไหร่นัก

ผมพาเธอมายังห้องของผม ผมนำผ้าชุบน้ำและบิดให้มันหมาดๆ ซับหน้าให้สาวร่างบางคนนี้ที่ชื่อว่าสเกล จากวันนั้นผมพยายามหาเธอเพราะอยากเจอหน้าเธออีกครั้งพูดง่ายๆคือผมตกหลุมรักเธอตั้งเเต่แรกเห็น เเต่ก็หาไม่เจอเพราะผมรู้เเค่ชื่อ และจนวันนี้ผมได้พบเธออีกครั้ง เเต่เป็นการพบที่ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่

"งื้อ " เธอพยายามลืมตาขึ้นเหมือนเธอจะรู้สึกตัวจากการที่ผมเช็ดใบหน้าให้เธอ

"รู้สึกตัวเเล้วเหรอ ครับ คุสเกล" ผมถามเธอไปด้วยความเป็นห่วงเเต่เธอดูเหมือนจะตกใจปนแปลกใจ เล็กน้อย

"เราเคยรู้จักกันเหรอค่ะ เเล้วฉันมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง เเล้วที่นี้ที่ไหนเหรอ"เสียงของเธอช่างเบานัก คงอ่อนเพลียจากการเป็นลมเมื่อกี้เเน่เลย 

" เอ่อ ผมรู้จักคุณ เเต่คุณคงไม่จักผมเเละคงจำผมไม่ได้ ผมชื่อกราฟครับ เราเคยเจอกันที่ร้านอาหารเมื่อหลายวันก่อน เอ่อ ไม่สิเราเดินชนกันครับ ที่นี่ก็คือห้องผมที่คอนโด ไม่ต้องตกใจหรือกังวลใจนะครับผมไม่ได้คิดที่จะทำอะไรไม่ดีกับคุณ( ^^ ) "

" เอ่อ ค่ะ ขอโทษด้วยนะคะที่จำไม่ได้ และขอโทษอีกครั้งสำหรับวันนั้นค่ะ ฉันรีบไปหา..." อยู่ๆเธอก็ร้องไหนออกมาเกิดอะไรขึ้นกันนะ 

"คุณสเกลเป็นอะไรหรือป่าวครับ เอ่ออ" วินาทีนี้ผมทำอะไรไม่ถูกเลยจะเอามือไม่ตบบ่าเบาก็กลัวเธอจะคิดว่าล่วงเกิน ดูเหมือนเธอจะร้องไห้หนักขึ้นซะเเล้ว "เอ่อ คุณสเกลครับ ผมไม่รู้ว่าคุณไปเจอเรื่องอะไรมา เเต่มันคงจะหนักมากเกินที่คุณจะรับไว้ ถึงผมจะขอให้คุณหยุดร้องก็คงไม่ได้ อย่างนั้นร้องออกมาเลยครับร้องออกมาให้หมด ถ้าคุณอยากระบายให้ใครสักคนฟัง ผมพร้อมจะเป็นคนนั้นให้นะครับ" ผมยิ้มให้เธอบางๆเพื่อให้เธอคลายความเศร้าลงบ้าง ดูเหมือนเธอจะพยายามที่จะหยุดร้อง เเละฝืนยิ้มมายังผม ผมเลยเอามือดึงเเก้มของเธอ

"อยากจะยิ้มก็ยิ้มให้มันกว้างสิครับ คนที่เห็นเขาจะได้ไม่รู้ว่าคุณฝืนยิ้มอยู่" ผมพูดเเซวเธอเพราะอยากจะได้ยินเสียงหัวเราะจากเธอเเละมันก็ได้ผลเธอหัวเราะมาให้ผมจริงๆ ถึงมันจะดูเศร้าไปหน่อยก็เถอะ

--------------------------------------------------------------------------

สเกล

@คอนโดห้องของกราฟ

ถึงวันนี้มันจะเป็นวันเลวร้ายของฉันเเต่มันก็อมีคนมาทำให้ฉันคลายความรู้แย่ลงบ้าง คุณกราฟ ฉันจะจำคุณไว้ว่าคุณคือเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยฉันเอาไว้

"ขอบคุณ คุณกราฟมากนะค่ะ ขอบคุณที่ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง มันน่าเเปลกนะคะ ที่ฉันพึ่งรู้จักกับคุณ เเต่ฉันรู้สึกสบายใจเเละไม่อึดอัด " ฉันยิ้มเขาอีกครั้ง เขาก็ยิ้มตอบมาเช่นกันพร้อมทำท่าชูสองนิ้วเพื่อบอกฉันว่าสู้ๆ 

" สู้ๆนะครับผมเป็นกำลังใจให้ อย่าทำน่าเศร้าเดี่ยวจะไม่สวยนะครับ" เขาทำเสียงล้อ ทำเอาฉันหลุดขำกับท่าทางของเขา

"จะพยายามค่ะ เรื่องที่ฉันจะระบายนั้นคือ เพื่อนกับแฟนเขา เอ่อ เขา.." ฉันพูดออกไปอยากติดขัด ใจก็อยากระบายเเต่จะพูดถึงฉันก็รู้สึกอยากจะร้องไห้อีกครั้ง

" ผมพอจะเข้าใจครับ เเละเข้าใจว่าเรื่องเบื่อจะพูดออกมามันก็คงยาก" ฉันฝืนยิ้มเขาอีกครั้ง เขาทำหน้ากลับมาให้ฉันเเบบว่าฉันทำหน้าเเบบนี้อีกเเล้วนะ

" ฉันอยากหายไปทำใจสักพักคะ หายไปให้ฉันลืมเขาลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเพื่ออะไรๆ มันจะดีกว่าตอนนี้" ฉันกัมหน้าพูดต่อ (นางเอกของเราคงไม่เห็นสีหน้าที่เศร้าลงของพระเอกตอนนี้อีกเเละคะ!) "ฉันจะไปที่ ที่เขาตามหาฉันพบเเละฉันก็ไม่เจอเขา เอ่อ วันนี้ขอบคุณมากนะคะ ที่ช่วยฉันเอาไว้ หวังว่าวันข้างหน้าเราคงได้เจอกันอีก " ฉันยิ้มให้เขาอีกคนั้งเเละลุกขึ้น เขาก็ลุกขึ้นตาม

" ครับผมหวังเช่นนั้น ให้ผมไปส่งไหมครับ " ฉันเเอบเห็นสีหน้าเศร้าๆของเขาเหมือนกันเขามีเรื่องไม่ดีในใจด้วยรึป่าวนะ

" อ้อ ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ ฉันเกรงใจ คุณก็สู้ๆเหมือนกันนะคะ " ฉันยิ้มให้เขาพร้อมชูมือสองนิ้วให้เขาเหมือนกันเเละเขาก็เดินไปส่งฉันที่ลิฟท์ เขาจะไปส่งฉันด้านล่างน้ะเเต่ความเกรงใจฉันเลยให้เขาส่งเเค่ที่ลิฟท์ก็พอ

----------------------------------------------------------------

กราฟ

@คอนโดห้องของกราฟ

ผมพยายามที่จะไปส่งเธอเพราะอยากจะอยู่กับเธอให้นานที่สุดเพราะคำพูดของเธอที่บอกมานั้นมันสื่อถึงเธอไปที่ที่เเสนไกลผมอยากจะรู้จักเธอให้มากกว่านี้เเต่ดูเหมือนเธอจะมีกำเเพงกั้นอยู่ทำให้ผมเข้าไปในจุดนั้นไม่ได้  เวลาจะช่วยให้ผมสามารถเข้าใกล้เธอได้บ้างไหมนะ เเต่ก่อนที่ผมขะคิดไปขึ้นนั้น ผมต้องเจอเธอหลังจากนี้ให้ได้ก่อนซะเเล้วละ

"ผมจะเป็นคนที่ทำให้กำเเพงที่คุณได้สร้างขึ้นมาจากเหตุการ์ณเลวร้ายนั้นเอง คุณสเกล ต่อให้มันจะหนาเเละยากเเค่ไหนก็ตาม "

----------------------------------------------------

ในที่สุดพระนางก็ได้เจอกันอีกครั้งคะ เเต่ดูเหมือนจะจากกันอีกเเล้ววววว  จะเป็นต่อต้องรอลุ้นค่ะ

เหมือนเดิมน้า 1ไลท์ 1เม้น = กำลังใจที่ไ่ม่สิ้นสุดค่ะ   รักรีดทุกคุณค่ะ