กับดักหัวใจ...พี่ชายตัวร้าย

ทั้งๆที่เขาก็รู้ว่าพี่โรมไม่มีทางที่จะหันมามองเขาในแบบที่เขามองพี่โรมได้…แต่ทำไมสายตาคู่นี้ของเขา ถึงยังคอยเอาแต่มองไปที่พี่โรมอยู่เรื่อยเลยนะ ซีเลนไม่รู้ว่าเขานั่งเหม่อมองคนในสนามมานานเท่าไหร่แล้ว เพราะกว่าที่เขาจะมารู้สึกตัวอีกทีมันก็คือตอนที่ไอติมหันมาสะกิดของเขานั้นแหละ

 

 

"นี่ซีเลน ทำไมซีเลนถึงไม่ลงไปนั่งอยู่ข้างหน้าล่ะ"

ไอติมหันมาโวยวายใส่เขาหลังจากที่เขาไม่ยอมลงไปนั่งอยู่ทางด้านของหน้าสนาม

"นี่ไอติม นายบ่นมาตั้งแต่เริ่มเกมส์จนตอนนี้เขาจะจบเกมส์กันอยู่แล้วนะ"

ซีเลนเลยหันไปบอกกับไอติมยิ้มๆ เมื่อเห็นว่าไอติมยังไม่หยุดที่จะบ่นใส่เขาสักที

"ก็มันดูไม่สนุกนิ"

"เอาหน่ายังไงพวกพี่โรมก็ชนะอยู่แล้วแหละ"

"อันนั้นอ่ะเรารู้ แต่..."

 

"พี่โรม...!!!"

 

ซีเลนร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อเขาหันไปเห็นร่างของใครบางคนที่พึ่งจะโดดขึ้นไปชูทลูกบาสลงห่วงนั้นล่วงลงไปกองอยู่บนพื้น

 

"ไอติม...!! พี่โรม..."

 

"เราลงไปดูกันมั้ยซีเลน…"

"ไม่ต้องหรอก...เพราะมีคนไปแล้ว…"

แต่แล้วสายตาของซีเลนมองไปเห็นผู้หญิงคนนึงที่กำลังเดินเข้าไปหาพี่โรมพอดี เขาก็เลยที่จะหันกลับไปมองเกมส์การแข่งขันของคนที่เหลือในสนามต่อ ก็ถ้านอกสนามมันจะมีแค่ภาพบาดตาเขาก็ควรที่จะหันกลับมาสนใจความสนุกในสนามต่อก็ถูกแล้วไม่ใช่หรือไง

 

 

 

 

และหลังจากที่จบการแข่งขันกันไปแล้วตอนนี้ซีเลนเลยเลือกที่จะออกมานั่งรอพี่โรมอยู่ที่หน้าห้องพยาบาลแทนเพราะเขาไม่แน่ใจว่าเขาสมควรที่จะเข้าไปหาอีกคนในห้องหรือเปล่า

 

"ว่าไงซีเลน ทำไมไม่เข้าไปข้างในล่ะ"

เป็นเสียงของพี่ก้องที่ร้องมาทักเขา

"ผมว่าผมรออยู่ข้างนอกดีกว่าครับ"

"เข้าไปเถอะ พี่โรมเข้าไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก"

พี่ก้องเลยบอกขึ้นก่อนที่จะเลื่อนมือมาลากแขนของเขาให้ขยับลุกขึ้นแล้วก็เดินตามเข้าไปทางด้านใน

 

"อ้าว...เสร็จแล้วเหรอว่ะ"

 

พี่ก้องร้องไปทักพี่โรมกับพี่เฟย์ที่กำลังขยับตัวลุกขึ้นและหันมามองทางพวกเขาพอดี

"เออ..."

พี่โรมตอบออกมาเพียงสั้นๆก่อนที่จะเลื่อนสายตาลงมามองที่มือของพี่ก้องที่ตอนนี้ยังคงจับแขนของเขาอยู่

 

"ซีเลน ไปเอาของในล็อกเกอร์แล้วก็ไปเอารถมารับฉันด้วย"

 พี่โรมส่งกุญแจมาให้กับเขาก่อนที่จะออกปากสั่งเขา

"ครับ"

ซีเลนเลยพยักหน้ารับก่อนที่เขาจะขยับตัวเพื่อที่จะไปรับกุญแจมาจากพี่โรม แต่เขาก็ดันถูกพี่ก้องดึงแขนให้ขยับกลับมาซะก่อน

"ของในล็อกเกอร์มึงอ่ะกูเอามาให้แล้ว ส่วนเรื่องกลับบ้านเดี๋ยวกูขับรถไปส่งมึงกับซีเลนเอง"

"ไม่ต้อง...กูให้ซีเลนขับเองได้"

"ซีเลนขับรถไม่คล่องมึงก็รู้"

"แต่ผมขับได้ครับพี่ก้อง..."

ซีเลนเลยหันไปมองหน้าพี่โรมก่อนที่เขาจะเงยหน้าไปบอกกับพี่ก้อง คือ...สองคนนี้อ่ะถึงแม้ว่าจะสนิทกันมากแต่ความคิดเห็นก็ไม่เคยที่จะตรงกันเลยไง

 

"ไม่ต้องหรอกซีเลนเดี๋ยวพี่ขับไปส่งนายเอง ส่วนคนอื่นจะกลับไม่กลับก็ช่าง"

 

"ไอ่ก้อง...!!"

 

"ให้ก้องไปส่งก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนิโรม…"

เลยเป็นพี่เฟย์ที่ต้องหันมาช่วยออกความคิดเห็นแทน

"เออ…กูก็แค่จะขับรถไปส่ง ไม่ได้จะขโมยคนของมึงไปซะหน่อย"

 

"ไอ่ก้อง...!"

"ก้อง...!"

 

เลยเป็นเสียงของพี่โรมกับพี่เฟย์ที่ดังประสานกันขึ้นมาพร้อมๆกัน

ซีเลนเลยได้แต่ยืนมองหน้าของทั้งสามคนสลับกันไปมา นี่...สามคนนี้เขาไม่ได้กำลังคุยกันเรื่องปัญหาโลกแตกกันใช่มั้ยถึงได้ต้องทำหน้าจริงจังกันขนาดนี้อ่ะ

และสุดท้ายแล้วพี่โรมก็ต้องยอมให้พี่ก้องเป็นคนขับรถมาส่งที่บ้านตามที่พี่ก้องต้องการ ส่วนพี่เฟย์ก็ขับรถตามมาทีหลังเพื่อที่จะมารับพี่ก้องให้กลับไปเอารถของตัวเองที่มหาลัยฯ  …คือบางทีซีเลนเองก็ไม่เข้าใจพวกรุ่นพี่เหมือนกันนะว่าทำไมต้องมาทำเรื่องง่ายให้กลายเป็นเรื่องยากกันด้วย

 

 

 

 

 

"นี่ซีเลน ฉันอยากอาบน้ำแล้ว"

พี่โรมหันมาบอกกับเขาหลังจากที่พวกเขาทั้งสองอิ่มมาจากมื้อเย็นกันมาได้สักพักแล้ว

"งั้นเดี๋ยวผมขอเข้าไปเตรียมน้ำให้ก่อนนะครับ"

"อืม..."

พี่โรมเลยพยักหน้าตอบก่อนที่ซีเลนจะขยับเข้าไปเตรียมน้ำในอ่างอาบน้ำให้กับพี่โรม  พี่โรมเจ็บขาอยู่แบบนี้ถ้าจะให้ยืนอาบน้ำกับฝักบัวเขาก็กลัวว่าพี่โรมอาจจะยืนไม่ไหว

 

 

"ถ้าเสร็จแล้วเรียกผมนะครับ ผมจะรออยู่ทางข้างนอก"

ซีเลนหันมาบอกกับพี่โรมหลังจากที่เขาได้พยุงตัวของพี่โรมให้เข้ามาในห้องน้ำแล้ว

"นายก็รออยู่ในนี้แหละไม่ต้องออกไปหรอก เพราะฉันขี้เกียจตะโกนเรียก"

"ตะ...แต่ว่า..."

จะบ้าเหรอจะให้เขามานั่งดูอีกคนอาบน้ำอยู่ในนี้เนี่ยนะ

"ทำไม...นายมีปัญหาอะไรงั้นเหรอ"

"ปะ...เปล่าครับ"

ก็พี่โรมอาจจะชินที่จะต้องอาบน้ำต่อหน้าผู้ชายด้วยกัน แต่กับเขาเขาขอบอกเลยว่า…ไม่ชิน...

"แต่ถ้านายไม่สะดวกจะออกไปก็ได้นะ เพราะฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร"

"ถ้างั้นผมขอออกไปรอข้างนอกนะครับ"

พอพูดจบซีเลนก็รีบเดินออกมาจากในห้องน้ำของอีกคนเลย  เพราะเขากลัวว่าถ้าเขาช้ากว่านี้คนที่อยู่ในห้องนั้นจะเปลี่ยนใจเอาน่ะสิ

 

 

 

"นี่หัวใจ...จะเต้นแรงไปทำไมเนี่ย"

 

ซีเลนเลื่อนมือขึ้นไปกุมตรงอกข้างซ้ายของตัวเองก่อนที่เขาจะบ่นออกมากับตัวเองเบาๆ ยิ่งได้อยู่ใกล้กับพี่โรมแบบนี้หัวใจเขามันก็ยิ่งอ่อนแอ แล้วถ้าเป็นแบบนี้เขาจะหนีไปจากคนๆนี้ไปได้ยังไงกัน

 

 

 

 

 

"นี่...ซีเลน..."

"ครับ...ผมกำลังเข้าไปครับ"

ไม่ต้องรอให้อีกคนพูดให้จบซีเลนก็รู้ว่าอีกคนต้องการอะไร

"ทะ..ทำไมพี่ถึงไม่ใส่เสื้อคุมที่ผมเตรียมเอาไว้ให้ล่ะครับ"

 ซีเลนถามอีกคนออกไปเมื่อเขาเปิดประตูเข้าไปแล้วพบว่า…อีกคนใช้เพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเท่านั้นที่พันกายช่วงล่างเอาไว้

"ทำไม...ปกติฉันก็ใช้แค่นี้นิ"

"ตะ..แต่ว่า..."

"นายจะยืนเรื่องมากอีกนานมั้ย ฉันเมื่อย…"

"ครับ..."

ซีเลนเลยต้องรีบขยับเข้าไปพยุงตัวของอีกคนให้ออกมาก่อนที่เขาจะพาอีกคนเดินมาที่เตียง

"เสื้อผ้าที่จะเปลี่ยนผมเตรียมเอาไว้ตรงปลายเตียงแล้วนะครับ"

"อืม..."

ซีเลนเลยบอกกับพี่โรมก่อนที่เขาจะหันมาขยับตัวเพื่อที่จะเดินออกไปจากห้องของพี่โรม

 

"เฮ้ยยย...!!!"

 

 แต่แล้ว…อยู่ๆซีเลนก็สดุดเข้ากับขาของพี่โรมก่อนที่ร่างของเขาจะล้มลงไปนอนทับอยู่ที่บนร่างของพี่โรมแทน

ให้ตายเถอะ...นี่มันรอบที่สองแล้วนะที่เขาต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้อ่ะ

 

"พี่โรมครับ..."

ซีเลนขยับตัวขึ้นมาเรียกพี่โรมเมื่ออยู่ๆพี่โรมก็เลื่อนแขนขึ้นมาโอบรอบเอวของเขา

"นี่นายคิดที่จะแกล้งฉันใช่มั้ย"

"เปล่านะครับ...ไม่ใช่นะ"

ซีเลนเลยรีบส่ายหัวปฏิเสธก่อนที่เขาจะถูกพี่โรมพลิกร่างของเขาให้ลงไปนอนอยู่ทางด้านล่าง

"ถ้าไม่ได้แกล้ง แล้วนายจะมาขัดขาฉันทำไมกัน"

"ไม่ใช่นะครับ ผมสะดุดขาพี่ต่างหากล่ะ"

ซีเลนพยายามที่จะอธิบายให้กับอีกคนได้ฟัง

"แก้ตัว...นายเห็นว่าฉันเจ็บอยู่ใช่มั้ยนายถึงคิดที่จะเอาคืน"

"นี่มันจะไปกันใหญ่แล้วนะครับพี่โรม ผมไม่ได้คิดที่จะแกล้งพี่จริงๆนะครับ ผมก็แค่สะดุดไม่ได้คิดที่จะเอาคืนอะไรพี่ทั้งนั้นแหละ"

"ใครจะไปรู้  ว่านายพูดจริงหรือว่าโกหก"

"แล้วพี่จะให้ผมทำยังไงล่ะครับ พี่ถึงจะเชื่อ"

"มองตาฉันสิ"

"มองตา...!!!"

ไม่ได้...เขาจะมองตากับคนๆนี้ไม่ได้เด็ดขาด เพราะใครๆก็รู้ว่าที่สาวๆพากันหลงคนๆนี้อ่ะมันเป็นเพราะว่ารอยยิ้มและดวงตาคู่นี้ของอีกคน

 

"หันมา..."

พี่โรมเลยเลื่อนมือขึ้นมาจับหน้าของเขาให้ขยับหันหน้ามาจ้องตากลับพี่โรม

"ไม่เอาครับ ไม่เอา..."

ซีเลนรีบพูดปฏิเสธขึ้นก่อนที่เขาจะหลับตาลงเพื่อหลีกเลี่ยงการจ้องตากับอีกคน

"แต่ถ้านายไม่ลืมตาขึ้นมา ฉันจะกัดคอนายล่ะนะ"

"อย่านะครับ..."

ซีเลนเลยต้องรีบลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก่อนที่เขาจะรู้สึกถึงปลายจมูกของอีกคนที่ตอนนี้ขยับลงมาชนเข้ากับปลายจมูกของเขาเรียบร้อยแล้ว

ไม่ได้นะ...พี่โรมจะมาเข้าใกล้เขาแบบนี้ไม่ได้นะเพราะแค่ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้เขาก็จะแย่อยู่แล้ว

 

"นายแกล้งฉันใช่มั้ย...?"

 

ณ ตอนนี้คำถามที่ออกมาจากปากของพี่โรมมันเหมือนกับว่าเป็นเพียงแค่เสียงของอะไรสักอย่างที่พัดผ่านหูของเขาเพียงเท่านั้น ซีเลนเลยทำได้แค่เพียงนอนมองหน้าของพี่โรมก่อนที่เขาจะรู้สึกว่าหน้าของพี่โรมมันกำลังค่อยๆเคลื่อนลงมาหาเขาช้าๆ

 

ทำไม....?

 

ซีเลนค่อยๆหลับตาลงก่อนที่เขาจะรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างที่มันนุ่มชื่นลงมาแนบเข้ากับริมฝีปากของเขาเบาๆ

อะไร...นี่มันคืออะไรกัน...? ซีเลนได้แต่ถามคำถามเดิมๆกับตัวเองในใจ เมื่อมีบางอย่างที่มันเปียกชื่นกำลังลุกล้ำเข้ามาในโพรงปากของเขา เขาไม่รู้ว่าเขาควรที่จะต้องทำยังไงต่อเมื่อสิ่งที่กำลังจู่โจมเขาอยู่นั้นมันไม่ปล่อยให้เขาได้มีเวลาคิดอะไรเลย

 

"อื่อออ..."

 

ซีเลนเริ่มส่งเสียงท้วงขึ้นมาเบาๆเมื่อเขารู้สึกว่าเขาเริ่มที่จะหายใจไม่ทัน ให้ตายเถอะนี่เขากำลังจะขาดอากาศหายใจอยู่แล้วนะ

 

"พี่โรม..."

ซีเลนรีบหอบหายใจรับเอาอากาศเข้ามาไปในปอดของตัวเองเมื่อพี่โรมขยับใบหน้าออกไปจากเขาแล้ว

"อย่าโกหกฉันอีก เข้าใจหรือเปล่า…"

พี่โรมเลยขยับมาบอกกับเขาก่อนที่จะก้มหน้าลงมาแนบริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากของเขาเบาๆอีกครั้ง

นี่...!!! แสดงว่าเมื่อกี้นี้ พะ...พี่โรมจูบเขาอย่างงั้นเหรอ...?

 

 

"พี่โรมใจร้าย..."

 

 

ซีเลนออกแรงพลักคนบนร่างของเขาให้ขยับออกไปก่อนที่เขาจะลุกขึ้นแล้วก็วิ่งหนีออกมาจากห้องของพี่โรม

เขาไม่คิดเลยว่าเขาจะโง่ได้ถึงขนาดนี้…นี่เขาไปนอนนิ่งๆให้พี่โรมจูบเขาแบบนั้นได้ยังไงกัน ทั้งๆที่เขาก็ย้ำกับตัวเองอยู่ทุกวันว่าพี่โรมมีคนที่คู่ควรอยู่แล้วแต่ทำเขาก็ยังโง่ โง่ไปชอบคนๆนี้อยู่ได้

 

 

 

 

 

[ก๊อกๆๆ]

 

"ซีเลนเปิดประตูหน่อย..."

ซีเลนไม่รู้ว่าเขานั่งจมอยู่กับความคิดของตัวเองมานานเท่าไหร่เพราะกว่าที่เขาจะมารู้สึกตัวอีกทีมันก็คือตอนที่พี่โรมมาเคาะประตูเรียกเขาแล้ว แต่เขาไม่อยากเปิด...และเขาก็ยังไม่พร้อมที่จะสู้หน้ากับอีกคนด้วย

"นี่ซีเลนฉันรู้นะว่านายยังไม่นอน ถ้านายไม่มาเปิดให้ฉันฉันจะเปิดเข้าไปเองล่ะนะ"

"แต่ผมง่วงแล้วครับ ถ้าพี่มีอะไรพรุ่งนี้ก็ค่อยคุยล่ะกันนะครับ"

"อย่ามาโกหกฉัน เพราะฉันรู้ว่าต่อให้นายนอนทั้งคืนนายก็นอนไม่หลับหรอก"

 

ไอ่พี่โรมบ้า...รู้หยั่งกะตาเห็นเลย…

 

"แต่ผมยังไม่อยากคุยกับพี่นิครับ"

"แต่ฉันจะคุยกับนาย เดินมาเปิดประตูเดี๋ยวนี้"

"ไอ่คนบ้า...ไอ่คนเผด็จการ"

ซีเลนได้แต่บ่นให้กับคนที่ยืนอยู่ตรงนอกห้องของเขาเบาๆก่อนที่เขาจะขยับลุกขึ้นไปเปิดประตูให้กับอีกคน

"พี่โรมมีอะไรจะคุยกับผมเหรอครับ"

"นี่นายไม่คิดที่จะให้ฉันเข้าไปข้างในเลยใช่มั้ย"

"ผมว่าเราคุยกันข้างนอก...อ๊ะ...เดี๋ยวครับพี่โรม"

ซีเลนกำลังจะบอกให้พี่โรมออกไปนั่งคุยกันข้างนอกแต่เขาก็ดันถูกพี่โรมลากให้เข้ามาในห้องซะก่อน

 

"พะ...พี่โรมครับ ผมว่าเราออกไปคุยกันข้างนอกดีกว่านะครับ"

"ไม่...ฉันจะคุยในนี้"

"แต่ว่า..."

"ว่าอะไร กลัวถูกฉันจูบอีกหรือไง"

และเมื่อได้ยินพี่โรมถามออกมาแบบนั้นซีเลนเลย รีบเลื่อนมือขึ้นมาปิดปากของตัวเองก่อนที่เขาจะถูกพี่โรมดึงตัวให้ขยับไปนั่งลงที่ตักของพี่โรมแทน

"นายไม่ต้องกลัวไปหรอก เพราะฉันหมดอารมณ์ไปแล้วแหละ"

"พี่โรมปล่อยผมนะครับ"

ซีเลนบอกขึ้นก่อนที่เขาจะรีบเลื่อนมือลงไปแกะแขนของพี่โรมที่กำลังเลื่อนขึ้นมากอดเอวของเขา

"หยุดโวยวายแล้วก็ตอบคำถามฉันมา"

พี่โรมเลยหันมายึดแขนทั้งสองข้างของเขาเข้าไปกอดล็อคเอาไว้ก่อนที่จะหันหน้ามาพูดกับเขา

"ที่นายบอกว่าฉันใจร้ายนายหมายความว่ายังไง…"

"ก็ใจร้ายไงครับ"

"แล้วฉันใจร้ายยังไงล่ะ ก็ตอนที่ฉันจูบกับนายนายเองก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรฉันนิ แถมยังยอมให้ความร่วมมือกับฉันอีก"

 

"ไม่จริง...!!"

 

"จริง...หรือนายจะลองอีกครั้งมั้ยล่ะ"

"มะ...ไม่ครับ"

ซีเลนเลยรีบตอบออกไปก่อนที่เขาจะหันหน้าหนีพี่โรม ก็ตอนที่พี่โรมจูบเขาเขายังไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าโดนพี่โรมจูบ แล้วแบบนี้เขาจะไปปฏิเสธพี่โรมได้ยังไงกัน

"แล้วทีนี้นายจะตอบฉันมาได้หรือยัง ว่าทำไมนายต้องบอกว่าฉันใจร้ายด้วย"

"แล้วพี่มาจูบผมทำไมล่ะครับ"

แล้วถ้าหากว่าเขาอยากจะรู้เหตุผลของพี่โรมบ้างล่ะ พี่โรมพอที่จะตอบเขาได้บ้างมั้ย

 

"แต่ฉันถามนายก่อนนะ..."

 

"พี่ก็ตอบผมมาก่อนสิครับ"

"นี่ซีเลน…นายจะต้องให้ฉันจูบนายอีกรอบก่อนใช่มั้ยนายถึงจะตอบฉันมาได้อ่ะ"

"ก็เอาเลยสิครับ… เพราะไม่ว่าพี่จะทำอะไรกับผม มันก็ได้อยู่แล้วนิ"

ซีเลนเลยเงยหน้าไปบอกกับพี่โรมก่อนที่ความรู้สึกของเขามันจะตีตื้นขึ้นมา ก็ใช่สิ…ก็ตอนนี้หัวใจของเขา มันได้ตกไปเป็นของอีกคนหมดทั้งใจแล้วนิ

 

 

 

 

 

................................................................................................................................................................................................................

 

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค่ะ

แล้วเจอกันใหม่ในตอนหน้าค่ะ