กับดักหัวใจ...พี่ชายตัวร้าย

"นี่...ซีเลน นายจะออกมาได้หรือยังห๊ะ วันนี้ฉันมีเรียนเช้านะ"
เสียงของใครบางคนทำให้ซีเลนต้องรีบเดินไปหยิบกระเป๋าของตัวเองก่อนที่เขาจะรีบวิ่งออกมาจากในตัวบ้าน
 
"มาแล้วครับ...มาแล้ว...อ๊ะ...!"
แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้วิ่งไปถึงที่หมายเขาก็ต้องสะดุดล้มลงไปที่ตรงหน้าของอีกคนซะก่อน
"นี่...!!! ระวังหน่อยสิ"
 พี่โรมเลยต้องรีบขยับเดินเข้ามาประคองตัวของเขาก่อนที่จะหันมาทำท่าดุใส่เขา
"เจ็บหรือเปล่า..."
พี่โรมก้มลงไปปัดรอยเปื้อนบนกางเกงของเขาก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาถามเขา
"มะ...ไม่เจ็บครับ"
ซีเลนเลยรีบตอบออกไปก่อนที่เขาจะหันหน้าหนีเพื่อหลบสายตาหวงใยจากอีกคน
"แล้วนี่นายจะรีบวิ่งไปไหนห๊ะ เดินออกมาดีๆไม่เป็นหรือไง"
"ก็พี่โรมรีบนิครับ"
"แล้วใครใช่ให้นายช้ากันล่ะ"
"ก็ผมล้างจานอยู่นิครับ"
 ซีเลนจำใจที่จะต้องหันหน้ากลับมาบอกกับพี่โรม…ก็ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขาต้องเคลียร์ของบนโต๊ะอาหารเขาก็คงไม่ต้องออกมาช้าป่ะ...และอีกอย่างมันก็เป็นเพราะความคิดของใครกันล่ะที่บอกว่าอยากจะอยู่กันแบบไม่ต้องมีแม่บ้านอ่ะ
"ไปขึ้นรถได้แล้ว เดี๋ยวก็สายกันพอดี"
พอพี่โรมสั่งเขาจบพี่โรมก็เดินหนีไปเปิดประตูขึ้นรถทันทีเลย ซีเลนเลยต้องรีบเดินตามพี่โรมไปขึ้นรถก่อนที่เขาจะยื่นของบางอย่างไปให้กับพี่โรม
 
 
"อะไร..."
พี่โรมหันมาถามเขาก่อนที่จะขับรถออกมาจากตัวบ้าน
"นาฬิกาครับ"
เขาเลยหันไปบอกพร้อมกับเปิดของในกล่องให้พี่โรมดู
"แล้วนายจะเอามาให้ฉันทำไม"
"ก็ผมเป็นคนทำของพี่พังนิครับ"
"แล้วฉันจะแน่ใจได้ยังไงว่าอันใหม่เนี่ยมันจะไม่พังไปอีก นายลองคิดดูดีๆซิว่านายทำของฉันพังไปเท่าไหร่แล้ว"
"ก็ผมไม่ได้ตั้งใจนิครับ..."
ที่จริงแล้วมันก็ถูกอย่างที่พี่โรมพูดมานั้นแหละเพราะตั้งแต่ที่เขาเข้ามาอยู่กับพี่โรมเนี่ยเขาก็ทำของของพี่โรมพังไปตั้งหลายชิ้นแล้ว
แต่ทั้งหมดนั้นมันก็เป็นเพราะว่าพวกแฟนคลับของพี่โรมเองไม่ใช่หรือไงกัน อย่างครั้งนี้ที่เขาทำนาฬิกาของพี่โรมตกแตก มันก็เป็นเพราะว่าพวกแฟนคลับพวกนั้นวิ่งมาชนเขาเองไม่ใช่หรือไง...
 
"ยังไงซะพี่โรมก็รับไว้เถอะนะครับ ผมจะได้ไม่ต้องมารู้สึกผิดอีก"
"เออ...ก็ได้"
พี่โรมเลยหันมาตอบก่อนที่จะยื่นแขนออกมาให้กับเขา เขาเลยรีบหยิบของในกล่องออกมาก่อนที่จะขยับไปใส่ให้กับพี่โรม
"แล้ววันนี้นายเลิกเรียนกี่โมง"
หลังจากที่ใส่นาฬิกาให้กับพี่โรมไปเรียบร้อยแล้วพี่โรมก็หันมาถามเขา
"ช่วงบ่ายผมมีเรียนแค่คาบเดียวครับ จากนั้นก็น่าจะว่างยาวเลย"
"แต่วันนี้ฉันติดซ้อมบาส ถ้านายจะกลับก่อนนายก็นั่งแท็กซี่กลับมาเองล่ะกัน"
"ผมรอกลับพร้อมพี่โรมก็ได้ครับ"
"ก็แล้วแต่...แต่อย่ามาบ่นทีหลังก็แล้วกัน"
"ครับ..."
ซีเลนพยักหน้ารับก่อนที่เขาจะขยับกลับมานั่งลงที่เดิม บางทีเขาเองก็ไม่เข้าใจคนที่นั่งอยู่ข้างๆเขานี้เหมือนกันนะว่ารู้สึกยังไงกับเขากันแน่  
ใช่...ที่บ่อยครั้งที่พี่โรมชอบแสดงออกมาว่าไม่ชอบเขา แต่บางครั้งพี่โรมเองก็ชอบทำให้เขาสับสน... ก็ดูอย่างเมื่อกี้นี้สิ ตอนที่เขาสะดุดล้มอ่ะพี่โรมยังแสดงออกมาอยู่เลยว่าเป็นห่วงเขา แล้วพอมาตอนนี้พี่โรมก็มาทำท่าว่ารำคาญเขาอีกแล้วเนี่ยนะขืนเป็นแบบนี้บ่อยๆเขาเองก็ตามอารมณ์ของอีกคนไม่ทันหรอกนะจะบอกให้.......
 
"ซีเลน...ทางนี้…"
ซีเลนหันไปมองตามเสียงเรียกก่อนที่เขาจะหันไปเห็นว่าเป็นไอติมที่กำลังโบกมือมาเรียกเขาพอดี
"อ้าว...ทำไมวันนี้มาเช้าจังล่ะไอติม"
"สั้นๆเลยนะ...ลืมเวลา"
ไอติมหันมาบอกกับเขาก่อนที่จะขำออกมา
"แล้วซีเลนล่ะ อย่าบอกนะว่าลืมเวลาเหมือนกัน"
"เปล่าหรอก...พอดีว่าวันนี้พี่โรมมีเรียนมีเช้าน่ะเราก็เลยต้องมาก่อนเวลา"
"แหม...ห่างไม่ได้เลยนะคนนี้อ่ะ"
"บ้าเหรอไอติม ก็ถ้าไม่ให้เรามาพร้อมกับพี่โรมแล้วไอติมจะให้เรามายังไงล่ะ"
"จ้า...เราก็ไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อย ก็เป็นแค่พี่น้องกันนิเน๊าะ"
ไอติมเลยหันมาพูดประชดใส่เขาก่อนที่จะถอนหายใจออกมา จริงๆแล้วไอติมเป็นคนที่รู้เรื่องความรู้สึกของเขาเป็นอย่างดีว่าเขารู้สึกยังไงกับพี่โรม
"นี่ซีเลน…ถ้าซีเลนจะรู้สึกชอบพี่โรมอ่ะมันก็ไม่ใช่เรื่องผิดหรอกนะ ซีเลนเองก็รู้ว่าสมัยนี้มันมีคนอีกตั้งมากที่เป็นเหมือนซีเลน"
"แต่ไอติมก็รู้ว่าพี่โรมไม่ได้ชอบเรา และอีกอย่างพี่โรมเองก็มีแฟนแล้วด้วย"
 ใช่...และนี่ก็คือสิ่งที่เขาต้องพึงระลึกไว้กับตัวเองอยู่เสมอว่าพี่โรมไม่ได้ชอบเขา และมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้เลยสักนิดที่พี่โรมจะหันมาชอบคนอย่างเขาด้วย ก็คิดดูสิ...แฟนพี่โรมอ่ะเป็นถึงดาวคณะเลยนะ
"เฮ้อ...ซีเลนก็เป็นซะอย่างเงี้ย แล้วเมื่อไหร่พี่โรมถึงจะรู้สักทีล่ะว่าซีเลนชอบ"
"ถ้าเขารู้...เขาอาจจะเกลียดเราไปเลยก็ได้นะไอติม"
และนี่ก็คืออีกสิ่งที่เขากลัวมากที่สุด เขากลัว…กลัวว่าสักวันพี่โรมจะเกลียดเขาจริงๆ
 
 
 
 
และพอหลังจากที่ซีเลนนั่งคุยกับไอติมไปได้สักพักพวกเขาทั้งสองคนก็พากันเดินขึ้นไปนั่งรออาจารย์บนห้องเรียนเพราะใกล้ที่จะถึงเวลาคาบเรียนกันแล้ว
 
 
"นี่พวกเรา คาบนี้อาจารย์ไม่ขึ้นมาสอนนะจ้า เพราะว่าอาจารย์ติดประชุม…"
เป็นหัวหน้าห้องของพวกเขาที่กำลังเดินเข้ามาข้างในและหันมาบอกกับเพื่อนๆในห้องก่อนที่จะเดินไปเขียนอะไรบางอย่างบนกระดาน
"แต่…อาจารย์สั่งให้ทำรายงานตามหัวข้อพวกนี้แล้วก็เอามาส่งในคาบหน้าด้วย และอาจารย์ก็ยังฝากบอกมาอีกด้วยนะว่าถ้าใครไม่ส่งหรือส่งไม่ทันอ่ะ...0 รอเลยนะจ้า"
"โห่...อะไรว่ะ มีแต่รายงานๆ นี่ทุกวันนี้กูแดกข้าวกับรายงานอยู่แล้วนะเว้ย"
"เออ..นั้นดิ...ของวิชาก่อนหน้านี้กูยังทำไม่เสร็จเลย"
เพื่อนๆบางคนในห้องเลยบ่นขึ้นมากันก่อนที่จะขยับลุกขึ้นแล้วก็เดินออกจากห้องกันไป จริงๆจะว่าไปแล้วมันก็ถูกอย่างที่เพื่อนๆบ่นกันนั้นแหละ  คือ...รายงานเล่มนี้อ่ะมันเป็นรายงานเดี่ยวเล่มที่สามแล้วนะสิที่พวกเขาต้องทำส่งกัน แล้วนี่ยังไม่รวมกับรายงานกลุ่มอีกนะ
 
"ซีเลน...ไปห้องสมุดกัน"
ไอติมขยับตัวลุกขึ้นจากโต๊ะก่อนที่จะเดินมาสะกิดแขนของเขา
"ไปสิ แต่เราขอไปเข้าห้องน้ำก่อนได้ป่ะ"
"ได้สิ เพราะเราเองก็กะว่าจะแวะไปอยู่พอดีเลย"
"อืม…"
ซีเลนเลยพยักหน้ารับก่อนที่เขากับไอติมจะพากันลุกขึ้นแล้วก็เดินไปเข้าห้องน้ำกัน และพอเสร็จจากธุระในห้องน้ำกันแล้วพวกเขาทั้งสองคนก็ตรงไปที่ห้องสมุดกันเลย
 
"โห่...คนเต็มเลยอ่ะ"
ไอติมมองเข้าไปในห้องสมุดก่อนที่จะหันมาบอกกับซีเลน
"สงสัยห้องอื่นก็คงจะโดนสั่งให้ทำรายงานเหมือนกันล่ะมั้ง"
ซีเลนเลยหันไปตอบไอติมก่อนที่เขาจะยิ้มออกมา ก็มันเป็นเรื่องปกติมั้ยล่ะ...ที่อาจารย์จะชอบสั่งงานทิ้งไว้ตอนเวลาที่ตัวเองติดประชุมหรือว่าติดธุระข้างนอกอ่ะ
"อ๊ะ...นั้นมันพี่รหัสนายนิ"
ไอติมชี้นิ้วไปที่พี่บอลก่อนที่ซีเลนจะหันไปมองตาม
"เออพอดีเลย เราว่าจะเอาหนังสือไปคืนให้พี่บอลอยู่พอดี"
"หนังสืออะไรอ่ะ ทำไมเราไม่เห็นรู้เรื่องเลย"
"เปล่าหรอกไม่มีอะไร คือเมื่อวานพี่บอลเขาฝากเราเอาไว้อ่ะแล้วพี่เขาดันลืมไงเราก็เลยกะว่าจะเอามาคืนให้วันนี้"
"อ๋อ...งั้นซีเลนก็ไปคืนหนังสือให้กับพี่บอลก่อนล่ะกัน เดี๋ยวเราจะเดินเข้าไปหาที่นั่งให้เอง"
"โอเค...งั้นเดี๋ยวเราตามไปนะ"
"อื้ม..."
พอได้ตกลงกันไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ซีเลนถึงได้ขยับเดินเข้าไปหาพี่บอลที่กำลังยืนเลือกหนังสืออยู่ตรงชั้นหนังสือ
 
 
 
"สวัสดีครับพี่บอล"
"อ้าว...น้องซีเลน สวัสดีครับ"
พี่บอลหันมาหาเขาก่อนที่จะกล่าวคำทักทายกลับมา
"นี่น้องซีเลนมาอ่านหนังสือเหรอครับ"
"เปล่าครับ คือผมจะมาหาข้อมูลไปทำรายงานน่ะครับ"
"อื้ม...แล้วซีเลนมากับใครอ่ะ"
"ผมมากับไอติมครับ"
"แล้วเรามาหาพี่เนี่ยมีอะไรให้พี่ช่วยหรือเปล่า"
"เปล่าหรอกครับ...คือพอดีว่าผมเอาหนังสือของพี่มาคืนน่ะครับ"
ซีเลนบอกขึ้นก่อนที่เขาจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าแล้วก็หยิบหนังสือของอีกคนออกมา
"อ๊ะ...จริงด้วย นี่พี่ลืมไปแล้วนะเนี่ย"
พี่บอลเลื่อนมือมารับหนังสือจากเขาไปก่อนที่จะเงยหน้ามายิ้มให้กับเขา แต่ในระหว่างนั้นเองที่สายตาของซีเลนดันหันไปเจอเข้ากับใครบางคนที่เดินผ่านมาทางนั้นไปพอดี
 
"เออคือ...งั้นผมขอตัวก่อนนะครับสงสัยว่าไอติมคงจะรอแย่แล้ว"
พอบอกเสร็จซีเลนก็รีบเดินแยกออกมาจากพี่บอลเลย แต่ที่เขาต้องรีบเดินแยกออกมาเนี่ยเขาไม่ได้ตั้งใจจะไปหาไอติมตามที่เขาได้บอกออกไปหรอกนะ แต่มันเป็นเพราะว่า…
"หายไปไห้แล้วนะอุตส่าห์เดินตามมาแล้วแท้ๆ…"
พอเดินแยกออกมาจากพี่บอลแล้วซีเลนก็ขยับมามองหาคนที่เขาเดินตามเข้ามาทางด้านใน ก็เขาเห็นชัดๆเลยนิว่าอีกคนเดินมาที่ซอกนี้อ่ะ
 
"อ๊ะ...!! ขอโทษครับ..."
แต่แล้วซีเลนก็ร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อเขาหันไปชนเข้ากับใครบางคนพอดี
"อยู่ในห้องสมุดห้ามส่งเสียงดังไม่รู้หรือไง"
"พะ...พี่โรม...!!"
แต่แล้วเขาก็ต้องร้องออกมาเสียงดังมากกว่าเดิมเมื่อเขาเงยหน้ามาเห็นว่าคนที่เขาหันมาชนน่ะคือใคร
"นี่…! ก็บอกว่าอย่าเสียงดังไง"
พี่โรมเลยเลื่อนมือมาปิดปากเขาก่อนที่จะดึงเขาให้ขยับเดินเข้าไปทางด้านใน
 
"นายจะส่งเสียงดังอีกมั้ย...?"
พี่โรมหันถามขึ้นก่อนที่ซีเลนจะรีบส่ายหัวเพื่อเป็นคำตอบให้กับอีกคน
"ผมขอโทษครับ"
ซีเลนเงยหน้าไปบอกกับพี่โรมที่ตอนนี้กำลังหันมาทำหน้าอารมณ์เสียใส่เขา…นี่เขาคงจะมาทำให้พี่โรมอารมณ์เสียอีกแล้วสินะ
"ขอโทษเรื่องอะไร"
"ก็ขอโทษที่ผมเดินชนพี่แล้วก็ขอโทษที่ผมเสียงดังไงครับ"
"ช่างเถอะ ซุ่มซ่ามอย่างนายอ่ะฉันไม่ถือสาหรอก"
พอพูดถึงเรื่องซุ่มซ่ามทีไร บางครั้งซีเลนเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันนะว่าทำไมเขาต้องมากลายเป็นคนซุ่มซ่ามเฉพาะต่อหน้าพี่โรมแค่คนเดียวด้วย
"แล้วนายมาทำอะไร ไม่มีเรียนหรือไง"
"ผมมาทำรายงานครับ"
"มาทำรายงาน...แล้วมาทำลับๆล่ออะไรแถวนี้"
"เอ่อคือ... อ๋อ...! คือว่าผมมาหาหนังสือน่ะครับ"
ซีเลนรีบบอกออกไปก่อนที่เขาจะชี้นิ้วไปที่ชั้นหนังสือ
"อืม...ถ้างั้นฉันขอตัวล่ะ"
"แล้วพี่โรมมาทำอะไรเหรอครับ…"
ซีเลนหันไปถามพี่โรมที่กำลังขยับตัวจะเดินออกไป
"ยุ่งไรด้วย..."
แต่แล้ว…เขาก็โดนพี่โรมหันมาว่าให้ก่อนที่พี่โรมจะหันหลังเดินออกไป
"อะไรกัน...ถามแค่นี้ก็ไม่ได้ ทีตัวเองยังถามคนอื่นเขาได้เลย"
ซีเลนจึงหันไปบ่นตามหลังของอีกคนก่อนที่เขาจะขยับเดินออกมาจากตรงซอกนั้น
 
 
…และไม่ว่าจะยังไงคนที่เราแอบชอบมันก็ย่อมมีอิทธิพลต่อสายตาของเราจริงๆสินะ ก็ดูสิ...ขนาดว่าเขานั่งห่างจากโต๊ะของพี่โรมมาตั้งไกลแล้ว เขาก็ยังจะหันไปเห็นพี่โรมกับพี่เฟย์อีก
ซีเลนคิดว่าเขาควรที่จะต้องไปให้พ้นจากที่ตรงนี้ดีกว่า เพราะถ้าไม่อย่างนั้นวันนี้เขาก็คงจะไม่มีสมาธิในการทำรายงานหรอก
 
"อ้าว…ซีเลนจะไปไหนอ่ะ"
ไอ่ติมเงยหน้ามาถามเขาที่ตอนนี้กำลังขยับตัวลุกขึ้นมาเก็บข้าวของ
"คือพอดีว่าเราปวดท้องอ่ะ กะว่าจะออกไปเข้าห้องน้ำแล้วก็จะออกไปทำรายงานต่อข้างนอกด้วยเลย"
"อ้าวเหรอ...ให้เราไปเป็นเพื่อนมั้ย"
"ไม่ต้องๆรบกวนเปล่าๆไอติมทำรายงานของตัวเองต่อเถอะ"
"อืมก็ได้...งั้นเดี๋ยวตอนบ่ายเจอกันนะ"
"โอเค"
ซีเลนเลยพยักหน้าตอบก่อนที่เขาจะหันไปหยิบกระเป๋าของตัวเองแล้วก็เดินออกมาจากห้องสมุดมาเลย จริงๆแล้วการที่เราได้แอบชอบใครสักคนอ่ะมันก็ทำให้เรามีความสุขได้นะครับ แต่…มันอยู่ที่ว่าเราจะบังคับใจของเราได้มากแค่ไหน…ว่าจะไม่ให้ไปคาดหวังอะไรที่มันเกินตัว และ…ไมให้คิดที่จะเอาเขามาครอบครองเพียงคนเดียว….
 
 
 
ใครบางคนที่กำลังวิ่งอยู่ในสนามในตอนนี้ ทำให้คนที่กำลังนั่งฟังเพลงอยู่ตรงนอกสนามอย่างเขาฟังเพลงไม่รู้เรื่องเอาซะเลยว่าตอนนี้นักร้องมันกำลังร้องเพลงภาษาอะไร…ไอ่คนบ้าเอ้ย...นี่เขาจะดูดีไปถึงไหนกันนะ…
 
 
"นี่...ซีเลน ฉันเรียกนายตั้งหลายรอบแล้วนะ"
แต่แล้วเขาก็ถูกใครบางคนดึงหูฟังออกจากหูของเขาก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นไปมอง
 
"พี่ก้อง..!!."
"เออ...พี่เอง นั่งเหม่ออะไรอยู่ได้ห๊ะพี่แหกปากเรียกนายตั้งหลายรอบ"
"เปล่าเหม่อซะหน่อย เสียงเพลงมันดังต่างหากล่ะครับ"
"แค่นี้เรียกว่าดังเหรอ...?"
พี่ก้องเลยเอาหูฟังไปยัดใส่หูของตัวเองก่อนที่จะหันมาถามเขา
"ครับ...สำหรับผม ผมว่ามันดังนะครับ"
"นี่ซีเลน…นายโกหกพี่ไม่ได้หรอกนะ เพราะนายนั่งเหม่อมองไอ่โรมมันซะขนาดนั้นอ่ะ"
"มะ...ไม่ใช่นะครับ"
"ไม่ใช่แค่มอง แต่คิดด้วยใช่มั้ยล่ะ"
"ไม่ใช่ซะหน่อยพี่ก้อง..."
ซีเลนเลยรีบหันไปปฏิเสธก่อนที่พี่ก้องจะยกมือขึ้นมาลูบของหัวเขา
"นี่…เจ้าเด็กน้อยซีเลน...เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่ทำไมข้าจะไม่รู้ห๊ะ...ฮ่าๆๆ"
พี่ก้องหันมาพูดล้อใส่เขาก่อนที่จะขำเสียงดังออกมา
 
"ทำไมข้าจะไม่รู้งั้นเหรอ...นี่แหนะ..."
ซีเลนเลยถามขึ้นก่อนที่เขาจะยกมือขึ้นไปบิดที่ข้อมือของอีกคนทันทีเลย
"โอ๊ยยยย...นี่พี่เจ็บนะซีเลน"
 พี่ก้องเลยร้องขึ้นมาก่อนที่จะเลื่อนแขนข้างนึงมากอดตัวของเขาเอาไว้ แถมมืออีกข้างก็ยังเลื่อนขึ้นมาล็อคคอของเขาเอาไว้อีกนะ
 
"นี่พวกนายสองคนจะจีบกันอีกนานมั้ย..."
แต่แล้วเสียงของใครอีกคนดังแทรกขึ้นมาก่อนที่ซีเลนกับพี่ก้องจะหันไปมองพร้อมๆกัน
"พี่โรม...!!!"
เป็นซีเลนร้องขึ้นด้วยความตกใจก่อนที่เขาจะรีบปล่อยมือออกมาจากแขนของพี่ก้อง
…ตายแน่งานนี้...นี่เขาคงต้องโดนพี่โรมดุอีกแล้วแน่ๆเลย…
 
 
 
 
 
...............................................................................................
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค่ะ
แล้วเจอกันใหม่ในตอนหน้าค่ะ