กับดักหัวใจ...พี่ชายตัวร้าย

มันก็ใช่...ที่เขากับพี่ก้องน่ะสนิทกัน แต่พี่โรมก็เคยดุเขาไปแล้วว่าพี่ก้องอ่ะเป็นรุ่นพี่ และถึงแม้ว่าพวกเขาจะสนิทกันมากขนาดไหนแต่เขาก็ไม่สมควรที่จะไปเล่นกับพี่ก้องเหมือนกับว่าเป็นเพื่อนกันแบบนี้ ซึ่งครั้งนี้เขาก็ยอมรับว่าเขาเป็นคนผิดเองที่เป็นคนไปเริ่มก่อน…

 

"พี่โรมครับ"

 ซีเลนหันไปเรียกพี่โรมที่กำลังจะก้าวขาเข้าไปในบ้าน

"มีอะไร"

"เออ...คือ…ผมจะถามว่าเย็นนี้พี่โรมจะกินอะไรดีครับ ผมจะได้ทำให้"

"ฉันไม่หิว นายจะกินอะไรก็ทำไปเถอะ"

"แต่ว่าพี่โรมยังไม่ได้กินอะไรมาเลยนะครับ"

"ถ้านายจะถามแค่นี้ ฉันขอตัวก่อนนะ"

พอพูดจบพี่โรมก็ขยับตัวเดินเข้าไปในบ้านเลย ทิ้งให้ซีเลนที่กำลังอ้าปากจะถามต่อต้องหุบปากลงไปก่อนที่เขาจะมองตามพี่โรมอย่างหนักใจ

"อาการแบบนี้...โกรธชัวร์"

ซีเลนเลยเดาตามหลังของอีกคนมาก่อนที่จะขยับเดินตามอีกคนเข้าไปทางด้านใน รอบนี้อ่ะเขาโชคดีเรื่องที่ว่าเขาไม่โดนพี่โรมดุ….แต่ถึงยังไงเขาก็ยังโดนพี่โรมโกรธเขาอยู่ดีป่ะ

ซีเลนขยับเดินเข้าไปเก็บข้าวของของในห้องก่อนที่เขาจะเดินออกมาทำมื้อเย็นสำหรับตัวเองและพี่โรม ซึ่งเรื่องแบบนี้มันกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้วล่ะครับสำหรับการที่เขาต้องทำอาหารเพื่อง้ออีกคน

 

 

[ก๊อกๆๆ]

 

"พี่โรมครับ กับข้าวเสร็จแล้วครับ"

และหลังจากที่จัดโต๊ะอาหารจนเสร็จแล้วซีเลนก็เดินไปเคาะประตูเรียกอีกคนที่ยังไม่ยอมออกมาจากในห้องเลย

"ก็บอกว่าไม่หิวไง…"

"แต่วันนี้ผมทำน้ำพริกกะปิ ชะอมไข่ แล้วก็มีปลาทูทอดที่พี่โรมชอบด้วยนะครับ"

พอซีเลนบอกรายการอาหารจบคนด้านในก็เงียบไป

"ก็ได้ครับ...ถ้าพี่ไม่หิว งั้นผมจะกินเองก็ได้ครับ"

 ซีเลนเลยบอกออกไปก่อนที่จะขยับตัวหันหลังให้กับห้องของอีกคน

 

"แน่ใจนะว่านายจะกินเอง..."

แต่แล้วเสียงของคนทางด้านหลังก็ทำให้ซีเลนหันกลับไปมองก่อนที่เขาจะยิ้มออกมา

"เมื่อกี้นายบอกกับฉันว่านายจะกินเองใช่มั้ย"

"ก็พี่โรมไม่หิวนิครับ"

"ดี...งั้นก็เดินไปที่โต๊ะกัน"

พี่โรมเลยบอกขึ้นก่อนที่จะลากแขนของเขาให้เดินมานั่งลงที่โต๊ะอาหาร

"ตักข้าวสิแต่เอาแค่ของนายก็พอนะ เพราะนายบอกว่านายจะกินเอง"

"แต่ผมไม่ได้หมายความว่าผมจะไม่ให้พี่โรมกินด้วยนะครับ"

ซีเลนหันไปอธิบายกับอีกคนที่กำลังยื่นจานมาให้กับเขา

"ตักข้าว..แล้วก็นั่งกินซะ"

พี่โรมบอกขึ้นก่อนที่จะเลื่อนจานไข่เจียวเปล่าๆของเขาออกไปก่อนที่จะเลื่อนจานชะอมไข่มาไว้ตรงหน้าเขาแทน

…ให้ตายเถอะ...ที่แท้พี่โรมก็คิดที่จะแกล้งเขานี่เอง

เขาไม่ชอบชะอมและเขาก็ไม่ชอบกลิ่นของชะอมด้วย แต่ที่เขาจำต้องทำเมนูนี้ขึ้นมามันก็เป็นเพราะว่ามันเป็นของชอบของพี่โรมซึ่งข้อนี้พี่โรมเองก็รู้ดี

 

"แต่จานนี้ผมตั้งใจทำให้พี่นะครับ"

"แต่นายบอกว่านายจะกินเอง…"

ไม่ใช่แค่พูดนะแต่พี่โรมยังตักมันมาวางลงบนจานข้าวของเขาด้วย

"อ้าปาก..."

และเพราะเสียงคำสั่งของพี่โรมจึงทำให้เขาต้องเงยหน้าขึ้นไปมองพี่โรมก่อนที่เขาจะค่อยๆอ้าปากตามที่พี่โรมต้องการ

 

"โอ๊ยยยย..."

 

แต่แล้วซีเลนก็ร้องออกมาด้วยความตกใจปนความเจ็บบนหน้าผากของตัวเองเมื่อเขาโดนอีกคนดีดลงมาที่หน้าผากของอย่างแรงเลย ตอนแรกเขาก็นึกว่าพี่โรมจะตักชะอมไข่มาป้อนใส่ปากของเขาซะอีก ที่ไหนได้...หลอกเขาชัดๆเลย

"นี่…พี่โรมมาดีดหน้าผากผมทำไมเนี่ย"

ซีเลนหันไปถามพี่โรมที่ตอนนี้ขยับตัวมานั่งลงที่ข้างๆเขาเรียบร้อยแล้ว

"ก็แค่ลงโทษ..."

"แต่ผมก็ทำของชอบให้แล้วนิครับ"

"แล้ว...?"

"ช่างมันเถอะครับ..."

ซีเลนเลยบอกขึ้นก่อนที่จะหันไปตักข้าวมาให้กับอีกคน เขาก็แค่อาจจะเจ็บตัวไปนิดแต่ก็ยังดีกว่าพี่โรมไม่ยอมหายโกรธเขาป่ะ

"กินกันเถอะครับ"

"อืม..."

พี่โรมเลยพยักหน้ารับก่อนที่เขากับพี่โรมจะลงมือกินข้าวพร้อมๆกัน เรื่องทะเลาะกันบนโต๊ะอาหารเนี่ยเห็นทีว่ามันจะเป็นเรื่องปกติสำหรับพวกเขาทั้งสองคนไปแล้วสิ นี่ซีเลนชักจะไม่แน่ใจแล้วนะว่าพวกเขาทั้งสองคนเริ่มเป็นแบบนี้กันตั้งแต่เมื่อไหร่เพราะกว่าที่เขาจะมารู้ตัวอีกทีมันก็กลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว

 

"ในตู้เย็นยังมีไอศกรีมรสมะนาวที่พี่โรมชอบด้วยนะครับ"

ซีเลนหันไปบอกกับพี่โรมที่ตอนนี้วางช้อนลงไปบนจานเรียบร้อยแล้ว

"แต่ฉันอิ่มแล้ว…"

พี่โรมเลยบอกขึ้นก่อนที่จะหันมามองหน้าเขา

"ครับ..."

ซีเลนจึงต้องพยักหน้าว่าเข้าใจก่อนที่เขาจะหันไปเก็บจานที่อยู่ตรงหน้าของอีกคน

"พรุ่งนี้นายมีธุระต้องออกไปไหนหรือเปล่า"

"ไม่มีครับ เพราะพรุ่งนี้ผมติดทำรายงานอยู่บ้าน"

"เยอะมั้ย...?"

"ก็นิดหน่อยครับ ผมเคลียร์ไปส่วนนึงแล้ว ว่าแต่…พี่โรมมีอะไรหรือเปล่าครับ"

"เปล่า...ฉันก็แค่ถามไปงั้นๆแหละ เคลียร์โต๊ะด้วยล่ะฉันจะไปอาบน้ำแล้ว"

"ครับ..."

ซีเลนเลยพยักหน้าตอบออกไปแบบงงๆก่อนที่เขาจะมองตามอีกคนที่เดินเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง นี่คือ…มานั่งถามเขามาตั้งยาวแต่มาจบด้วยคำที่ว่า..ถามไปงั้นๆเนี่ยนะ ไอ่พี่โรมบ้า...

"แล้วเราจะดีใจไปทำไมเนี่ยเขาก็บอกแล้วไงว่าแค่ถามไปงั้นๆ..."

ซีเลนเลยหันมาบอกกับตัวเองก่อนที่เขาจะขยับลุกขึ้นไปจัดการกับธุระของตัวเองที่ยังคงค้างอยู่ และพอหลังจากที่เขาจัดการทุกอย่างไปจนเสร็จเรียบร้อยแล้วเขาถึงได้กลับเข้าไปในห้องนอนของตัวเองเพื่อที่จะได้ไปอาบน้ำเข้านอน

 

 

Trrrrrrrrrrr

แต่เพราะเสียงของโทรศัพท์ที่กำลังดังขึ้นจึงทำให้ซีเลนที่กำลังจะเดินเข้าไปในห้องน้ำหันมามองก่อนที่เขาจะเดินกลับมากดรับสายของคนที่โทรเข้ามา

"ครับพี่ก้อง"

"นี่...ซีเลนไอ่โรมมันอยู่ที่บ้านป่ะ ทำไมพี่โทรไปไม่เห็นมันจะรับสายพี่เลย"

"ก็อยู่นะครับ แต่สงสัยคงอยู่ในห้องน้ำ"

"เดินไปหามันให้หน่อยดิ พี่มีเรื่องจะคุยกับมัน"

"เรื่องอะไรเหรอครับ ฝากผมไว้ก็ได้นะ…"

"เรื่องซ้อมบาสวันพรุ่งนี้อ่ะ พี่อยากจะคุยกับมันมากกว่า ซีเลนเอาโทรศัพท์ไปให้มันคุยหน่อยดิ"

"เออ...แต่ว่าตอนนี้ผมไม่สะดวกอ่ะครับ"

ก็จะให้เขาไปหาพี่โรมตอนนี้ได้ยังไงล่ะ ดูสิว่าเขากำลังจะทำอะไรอยู่....ร่างทั้งร่างมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันอยู่รอบเอวเนี่ยะนะ

"ไม่สะดวกอะไร...ถ้าแกไม่ไป ฉันจะบอกไอ่โรมแน่ว่าแกคิดอะไรกับมัน"

"นี่พี่พูดเรื่องอะไร...ไม่ต้องมาขู่ผมมั่วซั่วเลยนะ"

"ขู่เหรอไอ่เด็กน้อยซีเลน นี่แกชอบไอ่พี่โรมแกใช่มั้ย...?"

"ไม่ใช่นะ...!! อย่ามามั่วเลย"

"หยุดแก้ตัวแล้วก็เดินไปที่ห้องไอ่โรมมันเดียวนี้เลย…"

"ก็บอกว่าไม่สะดวกไง..."

"นับหนึ่งถึงสาม ไม่งั้นฉันบอกไอ่โรมมันจริงๆแน่....หนึ่ง....สอง..."

"เดี๋ยวๆๆ...ผมขอเวลาแป๊บ"

ซีเลนเลยรีบร้องบอกกับคนในสายก่อนที่เขาจะขยับเดินเข้าไปหยิบเสื้อคุมในห้องน้ำออกมาใส่ เพราะไม่ว่าจะยังไงเขาก็ยังไม่พร้อมที่จะเสี่ยงกับไอ่คนเจ้าเล่ห์แบบพี่ก้องหรอกนะ…

 

[ก๊อกๆๆ]

 

"พี่โรมครับ..."

ซีเลนยืนชั่งใจอยู่สักพักก่อนที่เขาจะตัดสินใจเคาะประตูเรียกอีกคนในห้อง เขาล่ะไม่เข้าใจเลยว่าทำไมไอ่พี่ก้องถึงไม่วางสายจากเขาแล้วก็โทรเข้าไปหาพี่โรมเอง

"พี่โรม หลับแล้วเหรอครับ…"

 

ซีเลนร้องถามไปอีกครั้งเมื่อเขาเห็นว่าคนในห้องไม่ได้ตอบหรือว่าเดินมาเปิดประตูให้กับเขา

 

"นี่นายจะมาส่งเสียงดังอะไรที่หน้าห้องของฉันห๊ะ"

 

พี่โรมเลยเปิดประตูออกมาถามเขาก่อนที่เขาจะรีบขยับหันหลังไปให้กับพี่โรม

…ก็จะไม่ให้เขาหันหน้าหนีได้ยังไงกันล่ะ ก็ในเมื่อตอนนี้พี่โรมยังโป้อยู่เลย...

"นี่...ฉันกำลังถามนายอยู่ นายไม่ได้ยินหรือไงห๊ะ"

พี่โรมถามพร้อมกับเลื่อนมือมาดึงเขาให้หันหน้ากลับมา

"เอ่อคือ…คือว่า..พี่ก้องจะคุยกับพี่น่ะครับ"

ซีเลนบอกกับคนตรงหน้าก่อนที่เขาจะยื่นโทรศัพท์ไปให้กับอีกคน

"แล้วทำไมมันถึงไม่โทรเข้ามาที่เครื่องของฉันเอง"

"พี่ก้องบอกว่าโทรมาแล้ว แต่พี่ไม่ได้รับสายน่ะครับ"

"แล้วนายเป็นอะไร จะยืนก้มหน้าอีกนานมั้ย"

พี่โรมถามขึ้นก่อนที่จะดึงตัวของเขาให้ขยับเข้าไปหา

 

"อ๊ะ...พี่โรม...!!"

ซีเลนร้องออกมาด้วยความตกใจก่อนที่เขาจะถูกพี่โรมลากแขนของเขาให้เดินตามเข้าไปข้างใน

"เดี๋ยวๆ...ครับพี่โรม"

ซีเลนออกแรงยื้อแขนของตัวเองก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าพี่โรม

'ให้ตายเถอะ...นี่พี่ช่วยไปแต่งตัวให้มันเรียบร้อยก่อนได้มั้ยเนี่ยร่างทั้งร่างมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวแถมมันยังพันอยู่ต่ำจนเกือบจะหลุดอยู่แล้วอ่ะ...'

 

"ส่งโทรศัพท์มา…"

พี่โรมยื่นมือมาขอโทรศัพท์จากเขาก่อนที่เขาจะรีบยื่นโทรศัพท์ไปให้กับพี่โรม

"เสร็จธุระแล้ว  งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"

ซีเลนบอกขึ้นก่อนที่จะขยับตัวเพื่อจะเดินออกไป

"เดี๋ยว...รอเอาโทรศัพท์คืนไปด้วย"

"เออ...คือ....อ๊ะ...!!!"

แต่ในระหว่างที่ซีเลนกำลังหาคำพูดให้กับตัวเองอยู่นั้นเขาก็โดนพี่โรมลากให้ไปนั่งลงบนตักของพี่โรมซะก่อน

"พะ...พี่โรมครับ"

"ชู่ววว์...เงียบด้วย"

พี่โรมเลยหันมาสั่งเขาก่อนที่จะเลื่อนแขนข้างนึงขึ้นมากอดรอบเอวของเขาเอาไว้  ให้ตายเถอะ...นี่เขาจะหายใจไม่ออกอยู่แล้วนะเนี่ย...

 

"อืม...ว่าไง....ได้กูไม่มีปัญหาอยู่แล้ว...เออแค่นี้แหล่ะ..."

และเมื่อพี่โรมคุยกับพี่ก้องจนเสร็จแล้วพี่โรมก็เลือนนิ้วไปกดวางสายก่อนที่จะหันมาหาเขา 

นี่อะไรกัน…คือคุยกันแค่นี้เนี่ยนะ…

"แล้วนี่เป็นอะไร...นั่งเงียบเชียว"

พอวางสายจากพี่ก้องไปแล้วพี่โรมก็หันมาถามเขายิ้มๆ

"ก็พี่สั่งให้ผมเงียบนิครับ"

"อ้าวเหรอ..."

พี่โรมเลยทำหน้าว่าไม่รู้เรื่องก่อนที่จะเลื่อนแขนอีกข้างขึ้นมากอดตัวเขาเอาไว้

"พะ...พี่โรมครับ"

"อะไร..."

"เออ...คือ...ผมจะกลับห้องครับ"

"ก็กลับไปสิ ฉันไม่ได้มัดนายไว้ซะหน่อย"

"แต่ว่า..."

โอ๊ยยยย...พี่ไม่ได้มัดผมไว้ แต่พี่กอดผมไว้ป่ะ...ไอ่พี่โรมบ้า

"แต่ว่าอะไร...?"

"คือ…แขนพี่อ่ะครับ"

ซีเลนหันไปบอกกับพี่โรมพร้อมกับอุณหภูมิของบนใบหน้าที่มันกำลังเพิ่มมากขึ้น

"แล้วแขนฉันมันทำไมล่ะ...?"

"ก็พี่กอดผมอยู่อ่ะ..."

ซีเลนเลยพูดสวนกลับคนที่กำลังทำหน้าตายใส่เขาก่อนที่เขาจะรู้สึกถึงแรงกอดที่มันแน่นมากขึ้นกว่าเดิม จริงๆแล้วมันก็ใช่นะ...ที่พี่โรมชอบทำท่าเฉยชาใส่เขาอยู่บ่อยๆ

แต่…สิ่งที่พี่โรมชอบทำกับเขาอีกอย่างหนึ่งก็คือ พี่โรมชอบกอดเขาไว้แบบนี้เวลาที่ได้อยู่ด้วยกันสองคน ซึ่งนี่แหละมันก็คืออีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้เขาเลิกชอบผู้ชายคนนี้ไม่ได้สักที

"อ้าว...นี่ฉันกำลังกอดนายอยู่งั้นเหรอ"

"นี่...ผมยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะครับ"

ซีเลนเลยหันไปบอกก่อนที่ร่างของเขาจะได้รับอิสระจากอีกคน

"ว่าแล้วเชียว ว่าฉันได้กลิ่นอะไร…"

"จะบ้าเหรอครับ...ตัวผมไม่ได้เหม็นขนาดนั้นซะหน่อย"

ซีเลนจึงบอกขึ้นก่อนที่เขาจะขยับตัวลุกขึ้นไปดมกลิ่นของตัวเอง

"หอมจะตาย..."

และเมื่อสำรวจกลิ่นของตัวเองเสร็จแล้วซีเลนก็หันมาบ่นกับตัวเองเบาๆ

"หอมจริงดิ..."

พี่โรมเงยหน้าขึ้นมาถามเขาก่อนที่เขาจะพยักหน้าเพื่อเป็นยืนยันกลับไป

"ไหน...งั้นมาพิสูจน์หน่อยดิ..."

"เฮ้ยยยย..."

พอพี่โรมพูดจบร่างของซีเลนก็ถูกดึงให้ลงไปนอนอยู่บนเตียงนุ่มๆของพี่โรมก่อนที่พี่โรมจะขยับตัวขึ้นมาคร่อมร่างของเขาเอาไว้

"นี่พี่โรม...ไม่ได้นะครับ"

"อะไรคือไม่ได้..."

พี่โรมถามขึ้นก่อนที่จะค่อยๆก้มหน้าลงมาหาเขาช้าๆ ถ้าเป็นแค่การกอดซีเลนก็พอที่จะเข้าใจนะเพราะว่าช่วงหลังๆมานี้พี่โรมเองก็กอดเขาอยู่บ่อยๆ

แต่ว่า...เหตุการณ์ที่มันกำลังเกิดอยู่ในตอนนี้....พี่โรมไม่เคยทำกับเขามาก่อนเลยนะ และเขาก็ไม่เคยคิดด้วยว่าพี่โรมจะทำกับเขา

 

"สงสัย...ฉันคงเมาน้ำพริกนายแน่ๆเลย..."

พี่โรมก้มหน้าลงกระซิบบอกกับเขาก่อนที่พี่โรมจะขำออกมา...ไอ่พี่โรมบ้า นี่พี่โรมแกล้งเขาอีกแล้วนะ........

 

 

 

 

................................................................................

 

ขอบคุณนะค่ะที่เข้ามาอ่าน

แล้วเจอกันใหม่ในตอนหน้าค่ะ