ร้านอาหารป่วนกับเมดสาวหลุดโลก

          ย้อนกลับมาที่ห้องพักพนักงานนะครับ ผมงานเข้าซะแล้วเพราะโดนคุณโนโนะ ถามอีเรื่องแบบนี้แล้วก็ตอบไปแบบนั้น เอาเป็นว่าจินตนากาสำคัญกว่าความรู้ครับ
          "แต่ว่านะ คุณโนโนะลองจินตนาการดูสิครับถ้าคบกับผมจริงๆ-"
          "เอ๊ะ ชั้นว่าชั้นถามแค่ 'ถ้าชั้นขอนายคบบจะคบด้วยไหม' แค่นี้นะยังไม่ได้ขอนายคบเลยนี่ ชั้นขอตายดีกว่าถ้าคบกันจริงๆ"
          ประโยคที่โหดร้ายสำหรับผมที่สุดก็นี่แหละครับ สุดท้ายก็เป็นแค่จินตนาการของผทเพียงคนเดียวสินะ ว่าแต่ ตอนนี้เราคืนดีกันรึยังนะ
           "ขอโทษที่คิดไปเอง โล่งอกแล้วล่ะครับ"
          "นี่พวกเธอก็อย่าอู้งานเซ่"
          เสียงที่คุ้นหูกันดี นี่คือเสียงของผู้จัดการนี่เอง ถึงจะบอกว่าอย่าอู้งานก็เถอะแต่ว่า
          "บอสก็อย่าตะโกนไปทั่วร้านสิคะ"
          เป็นคนเอาการเอางานกว่าที่คิดแหะ ตอนแรกนึกว่าเป็นพวกใช้แต่กำลังซะอีก
          "มองอะไรของนาย ไปทำงานเซ่ วันนี้จะได้ซักคนไหม"
          "ครับๆ ขอโทษครับ"
          ผมมีงานทำแค่ ล้างจาน เช็คบิล แค่นั้นเอง ที่ว่าร้านนี้ขายผู้หญิงนี่จริงสินะ สาวเสริฟที่นี่สวยๆกันทั้งนั้นแต่มีปัญหาแค่ด้านบุคลิกเนี่ยแหละ
          เมื่อเริ่มจะบ่ายๆแล้วผมจึงไปทิ้งขยะโดยผ่านทางหลังร้าน ผมเปิดประตูออกไปก็เจอเด็กสาวคนนึงนั่งอยู่หลังร้าน เมื่อผมกำลังจะไปแตะไหล่ เธอก็สวนด้วยหมัดเข้าท้องผมอย่างจัง
          "นี่นายพนักงานใหม่ อย่ามาล็อคประตูหลังจะได้ไหมคนจะทำงายเข้าไม่ได้มันลำบากนะเฟ้ย"
          "ใครหรอครับ!!???? โอ้ยยยยย เจ็บๆๆๆ"
          แล้วเธอก็มานั่งที่กลางหลังของผมโดยทิ้งน้ำหนักตัวแบบสุดๆ
          "หา?? ยังจะมาถามอีกหรอ ไอ้หมูโสโครก!!! ชั้นชื่อ คาสุ คาสุมิ เป็นพนักงานประจำของที่นี่ย่ะ"
          "สหายข้า เห้อ โล่งอกนึกว่าสหายข้าตกส้วมตายไปเสียแล้ว โอ๊ะ อย่าสน-"
          "นี่เธอยังจะเล่นมุขนั้นอีกหรอ โล่งอกที่ไหนกันเล่า สหายของข้า หลังมันกำลังจะไปแล้ว โอ้ยยยยยย!!!!"
          ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจว่ายัยนี่มาทำไมช่วยอะไรได้ที่แท้ ก็ช่วยปล่อยมุขให้ผมตบนั่นเอง
          "รุ่นน้องคุง ยังอ่อนหัดน่า ดูวิธีการที่ถูกต้องซะนะ"
          รุ่นพี่ยกตัวคุณคาสุมิ ขึ้นแล้วมาวางที่หลังของตัวเองแทน คาสุมินำแส้มาจากไหนก็ไม่รู้ฟาดไปที่ก้นของรุ่นพี่อย่างจัง
          เปรี้ยๆๆๆๆๆๆ
          "ขอโทษครับ ผมผิดไปแล้วกรุณาทำโทษต่อเลยครับ"
          "ไอ้หมูโสโครกที่ทำชั้นเปลืองพลังงานน่ะ สมควรได้รับแล้วล่ะ"
          "โอ็ย เจ็บๆๆๆๆๆๆแต่ก็รู้สึกดีครับ โอ้ว สุดยอด...."
          เปรี้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
          "สหายข้า เจ้าไม่สมควรดูอะไรเยี่ยงนี้มันเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีแก่ประชาชนนะ เจ้าจงหลับตาเสียเถิด"
          แขวก 
          นิ้วทั้งสองนิ้วของโทซึกะ เข้าเบ้าตาของผมอย่างจัง จนผมร้องไม่ออกแล้วแต่ก็รู้สึกดีว่า 'ยัยนี่ก็แยกถูกกับผิดเป็นสินะ"