อัศวินร้อนรัก 20+

             ตอนนี้ปากของโซเนียลและเรนเนอร์ประกบจูบกัน สายตาของเรนเนอร์ที่ส่งไปถึงโซเนียลที่โดนขโมยจูบอย่างไม่รู้ตัว เรนเนอร์ถอนปากออกอย่างรวดเร็วและรู้สึกตกใจในการกระทำที่น่าอายของตัวเอง 
ฉันทำอะไรของฉันกันเนี่ย!!!!!
      เรนเนอร์พูดกับตัวเองด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกเรนเนอร์หายใจแรง หอบด้วยความตื่นเต้น แต่ด้วยความโชคดีที่เพื่อนร่วมทางอย่างโซเนียลไม่ได้ตื่นขึ้นมา เห้อออออ โล่งไป ฮู้วว.....
"จูบของท่าน หวานมาก" เสียงหนึ่งดังขึ้น
เอ๋!! ไม่จริงงงงงงงง เรนตกใจยิ่งกว่าได้ยินเสียงผี "นี่นายไม่ได้หลับอยู่หรอกเหรอ นายนี่มันเจ้าเล่ห์จริงเลย!!" " ใครกันแน่ที่เจ้าเล่ห์แอบมาขโมยจูบข้าไปซะดื้อๆ ดีนะที่ข้าเป็นคนไวต่อความรู้สึก" "ข้าขอโต๊ดดดT T" "ฮ่าๆๆๆๆ ท่านอย่างได้ใส่ใจไปเลยเรื่องเล็กน้อย ข้าไม่ได้คิดอะไรมากอยู่แล้ววางใจได้"
"เห้อออออ โล่งง" เรนพูดด้วยอาการที่ดีขึ้น "แต่ทำไมเมื่อกี้ท่านถึงได้ จูบ ข้าล่ะ" เรนได้ยินแบบนั้นยิ่งหน้าแดงไปกันใหญ่ ตอนนี้โซเนียลจ้องเด็กหนุ่มแบบไม่ล่ะสายตา "ทำไรของเจ้าเนี่ย จ้องแบบนั้นมันน่าอายนะ" จู่ๆโซเนียลก็ผลักเเรนเนอร์ที่นั่งอยู่ให้นอนลงและ ขึ้นคร่อม "นี่ท่านมีอารมณ์กับข้ารึ?" เรนเนอร์หน้าแดงอารมณ์ประมาณว่า เอาแล้วๆๆๆๆๆ ทำไงดีๆๆๆๆๆ!! โซเนียลจ้องหน้าเรนเนอร์อยู่นานมาก จู่ๆเขาก็หัวเราะขึ้้นมา "ฮ่าๆๆๆๆ ท่านนี่มันหลายอารมณ์ชะมัด เดี้ยวซึ้ง เดี้ยวเศร้า เดี้ยวเสียว" ผวัะ!!! เสียงฝ่าเท้าของเรนถีบโซเนียลเต็มแรง "เจ้าบ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!! คิดอะไรของเจ้ากันล่ะเนี่ย"  โซเนียลนอนลงนิ่งไป "เฮ้ย โซเนียลเลิกเล่นซะที" โซเนียลยังนิ่งต่อไป "โซเนียลๆ เฮ้ๆ" โซเนียลนิ่งอยู่อย่างนั้น "นี้นายสลบไปอย่างนั้นเหรอ เห้!!" เรนขมับไปหาโซเนียลที่นอนนิ่ง 
หมับ!!
จู่ๆ โซเนียลโอบตัวเรนให้นอนทับตัวเขา "เฮ้ หยุดเล่นสักที" โซเนียลได้จุมพิตเรนอย่างเต็มปากเต็มคำ "อื้ออ!!" เด็กหนุ่มร้องเรียกโดยที่ปากยังอยู่จูบอยู่ โซเนียลลูบหัวเด็กหนุ่มพร้อมดูดลิ้นเรนเนอร์เข้าๆออกๆ อย่างเอร็ดอร่อย  เรนเคลิ้มอย่างกับว่าลิ้นตัวเองกำลังโดนอะไรนุ่มๆควบคุมอยู่ หนวดของหนุ่มใหญ่สีใบหน้าอันนุ่มนวลของเรนเนอร์ ทำให้เขาเริ่มมีอารมณ์ ทั้งสองลุกขึ้นนั่งทั้งๆที่ปากยังครอบกันอยู่ โซเนียลถอนปากออกอย่างช้าๆ เรนเนอร์เริ่มจับแผ่นอกอันกว้างใหญ่ของโซเนียลช่าง ฟิตแน่นอะไรแบบนี้ สุ๊ดดดยอดดด!!
  เรนเนอร์ได้เริ่มถอดเครื่องประดับของโซเนียลออก โซเนียลเริ่มจับก้นของเรน ทำให้เรนเขย้งตัวด้วยความตกใจบวกกับตื่นเต้น โซเนียลขยำก้นหนุ่มน้อยอย่างหื่น "นุ่มชะมัดเลย นี่นะเหรออัศวินหนุ่มที่เป็นที่กล่าวถึงในหมู่บ้านตอนนี้อยู่ในมือข้าแล้ว " พูดจบโซเนียลดูดปากกับเรนดังจ๊วบๆ 
"อื้ออออ จ๊วบบบ" โซเนียลเลียปากเรนอย่างสุขสม แผล็บๆ "ซี้ดดด โซเนียล" ร่างกายทั้งสองคนเสียดสีกันอย่างเร่าร้อน "โอววววข้ามีความสุขเหลือเกินเรนเนอร์"
 
โต้มมมมมม!!!!!!!
เสียงระเบิดดังออกมาจากนอกเต้น เรนและโซเนียลหยุดสัมพันธ์รักทันที เกิดอะไรขึ้น
ทั้งสองรีบแต่งตัวและใส่ชุดออกรบออกมานอกเต็นท์ตอนนี้ ไฟลุกลามไปทั่วค่าย แคมป์โดนไฟสีเขียวเผาจนหมดสิ้น 
"นี่มัน อะไรกัน จริงสิ อาลาล่ะ!" จู่ๆไฟสีเขียวที่มีพลังงานสารบางอย่าง พุ่งเข้าใส่เรน "ท่านเรน!!" โซเนียลผลักเรนเนอร์พร้อมเข้าไปรับไฟนั้นแทน 
ตึง!!!
ร่างโซเนียลกระเด็นไปไกล "โซเนียลลล!!!" เรนเนอร์วิ่งเข้าไปหาโซเนียลที่นอนอยู่ "เป็นไรรึเปล่า" "เรน หนีไป!" จู่ๆร่างของโซเนียลเริ่มแข็งกลายเป็นหินลุกลามไปทั่วร่างกาย"ที่นี้ไม่ปลอดภัยแล้ว หนีไป!!" "แต่ว่า เจ้า..."
"บอกให้หนีไป!!!!!!!!!" ในที่สุดร่างของโซเนียลได้กลายเป็นหินด้วยสมบูรณ์
"ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย"
.................................................................................