first love รักแรกของสองเรา

               เลิกเรียน อัปสรสวรรค์เดินกลับบ้านคนเดียว เมื่อถึงบ้านเธอเปลี่ยนชุดทำงานบ้านรอสมาชิกครอบครัวกลับบ้าน เธออาศัยอยู่กับตายายและพี่ชาย พ่อของเธอทำงานอยู่ต่างจังหวัดคอยส่งเงินมาให้ที่บ้าน ส่วนแม่ของเธอเสียตั้งแต่เธออายุสี่ขวบ ตอนนี้พี่ชายของเธอกำลังเรียนปวส.ที่วิทยาลัยการอาชีพใกล้บ้าน เสาร์อาทิตย์รับจ้างอยู่ที่ร้านซ่อมรถจักรยานยนต์ ตาปลูกผักที่สวนหลังบ้านและนำไปขายที่ตลาดและยายเป็นแม่บ้านทำความสะอาดบ้านของนายฝรั่ง
              “ฟ้า” เสียงผู้ชายคนหนึ่งทักเธอ
              “พี่โฟน วันนี้กลับบ้านเร็วจัง” อัปสรสวรรค์พูดขณะทำอาหาร
              “พอดีไม่ต้องช่วยงานอาจารย์” อัครพลตอบ “ทอดไข่อีกแล้วหรอ”
              “เลิกบ่น มีให้กินก็ดีแล้ว พี่ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด แล้วไปรับยาย”
              “โอเค” อัครพลตอบตกลง ก่อนจะไปทำตามน้องสาว
              วันเวลาผ่านไป จากวัน เป็นเดือน นี่ก็ห้าเดือนแล้วสำหรับชีวิตเด็กมัธยมของอัปสรสวรรค์ วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งกิจกรรมที่ต้องเข้าร่วมประกวดมารยาทไทยกับพ่อหนุ่มสุดฮอต
              “ดิน นายไปไหนมา ทำไมช้าจัง” อัปสรสวรรค์ถาม
              “ไปห้องน้ำมา กว่าจะผ่านสาวๆมาได้ ยากมาก” วสุธาย้ำเสียงคำว่ายาก จนน่ามั่นไส้
              “นี่นายไปเข้าห้องน้ำผู้หญิงมาหรอ ยี้..โรคจิต”
              “จะบ้าหรอ เราหมายถึงผู้หญิงที่ทักตลอดทาง”
              “หรอ แล้วไป”
              การประกวดจัดขึ้นต่างโรงเรียนในเขตพื้นที่การศึกษาเดียวกัน ทำให้วสุธาไม่คุ้นชินกับทาง และด้วยหน้าตาหล่อเหลา ทำให้สาวๆให้การสนใจเป็นพิเศษ และแม้การประกวดครั้งนี้จะไม่ชนะเลิศ แต่ดูเหมือนวสุธาจะชนะใจสาวๆหลายคน เพราะมีคนมาขอถ่ายรูป จนอัปสรสวรรค์ต้องยืนรออย่างเบื่อหน่าย จนกระทั่งมีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาทักทาย
              “หวัดดีครับ”
              “รุ่นพี่” เธอยิ้มกว้างเมื่อคนที่ทักคือรุ่นพี่สุดหล่อที่เธอแอบปลื้ม นี่เธอลืมไปเลยว่ารุ่นพี่มาแข่งขันคณิตศาสตร์ด้วย
              “คิมครับ คิมหันต์” คิมหันต์แนะนำตัว “พี่เห็นว่าน้องยืนคนเดียวก็เลยเข้ามาทัก น้อง...”
              “ฟ้าคะ แต่จริงๆฟ้าไม่ได้อยู่คนเดียวคะอีกคนอยู่โน้น” เธอชี้ไปทางวสุธา
              “ฮอตจริงๆนะน้องดิน” คิมหันต์พูด 
              “พี่คิมรู้จักดินด้วยหรอคะ”
              “ใครจะไม่รู้จักล่ะ เล่นสาวกรี๊ดขนาดนั้น แล้วน้องไม่กรี๊ดเขาบ้างหรอ” คิมหันต์ถาม
              “ไม่คะ น่ามั่นไส้จะตาย แบบพี่คิมน่ากรี๊ดกว่าเยอะ” อัปสรสวรรค์ตอบ คิมหันต์หัวเราะ ทำให้เธอนึกสงสัย “พี่คมหัวเราะอะไรคะ”
              “เปล่า ขอบคุณนะที่กรี๊ดแทนดิน น้องนี่น่ารักดีนะ”
              น่ารักดี คำชมนี้ทำให้อัปสรสวรรค์เขิน หน้าแดง จนไม่กล้ามองหน้าคินหันต์ และตอนนี้เองวสุธาก็หันมาเจอเธอที่กำลังคุยกับคิมหันต์ จึงรีบขอตัวจากสาวๆแล้วเดินเข้าไปหาอัปสรสวรรค์ทันที
              “พี่คิม” วสุธาเรียกชื่อคิมหันต์
              “ไงดิน ออกจากสาวได้แล้วหรอ” คิมหันต์ถาม
              “ครับพี่ แล้วพี่แข่งเสร็จแล้วหรอครับ” วสุธาเดินไปยืนข้างๆอัปสรสวรรค์ คิมหันต์ยิ้มเพราะดูท่าทางของวสุธา
              “พี่แข่งเสร็จแล้ว ผ่านมาเจอน้องฟ้าพอดี นายนี่ปล่อยสาวน้อยน่ารักไว้คนเดียวได้ไง”
              “นั่นสินะคะ” อัปสรสวรรค์ก็เข้าข้างคิมหันต์
              “พอดีผมไม่กล้าปฏิเสธสาวๆพวกนั้น ก็เลยปล่อยฟ้าไว้คนเดียว แต่ตอนนี้ผมก็มาแล้ว” วสุธาบอก
              “พี่จะไปดูเพื่อนแข่งวาดรูป ไปด้วยกันไหม”
              “ไม่เป็นไรครับ พวกเราจะไปหาของกิน บ่นหิวไม่ใช่หรอ ไปเหอะฟ้า” วสุธากอดคออัปสรสวรรค์ โดยไม่ปล่อยโอกาสให้เธอพูดอะไร แล้วพาเธอออกไปเลย