first love รักแรกของสองเรา
เขียนโดย 
คุณหนูบอนไซ
วันที่ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560 เวลา 21.43 น.
แก้ไขเมื่อ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560 11.48 น. โดย เจ้าของนิยาย
12) ไม่พอใจ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความอัปสรสวรรค์ก้มมองดูโทรศัพท์แล้วยิ้มอยู่คนเดียว เธอดีใจจนแทบอยากจะกรี๊ดลั่น แต่ต้องเก็บอาการไว้เพราะอายคนอื่นๆที่อยู่บริเวณนั้น ไม่งั้นคงได้มามุ่งดูว่าเธอเป็นบ้าอะไรแน่ๆ วสุธาที่มองอยู่นานจึงเดินเข้าไปหาเธอ
“อะไรมันจะดีใจขนาดนั้น” วสุธาถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ
“ดิน ทำไมนายมาแต่เช้าได้ล่ะ” อัปสรสวรรค์ไม่ตอบแต่ถามกลับ
“ฉันอยู่ที่บ้านป้าแล้ว”
“มิน่ามาเช้าได้”
“ว่าแต่เธอเถอะ ฉันเพิ่งรู้นะว่าเธอมาแต่เช้าเพื่อมาคอยอ่อยผู้ชายแบบนี้”
“ทำไมนายชอบว่าฉันชอบอ่อยอยู่เรื่อย”
“แล้วมันไม่จริงหรอ”
“ถึงมันจะจริงก็ไม่เกี่ยวกับนายป่ะ ฉันจะคุยกับใคร อ่อยใคร มันเรื่องของฉัน นายไม่ต้องยุ่ง ทีฉันยัไม่เคยยุ่งเวลาที่นายคุยกับผู้หญิงคนอื่นเลย เราเป็นแค่เพื่อนกัน บางเรื่องก็ไม่ต้องมายุ่ง” อัปสรสวรรค์บอก ก่อนจะเดินหนี ไม่นานผู้หญิงก็เดินเข้ามาหาวสุธา อัปสรสวรรค์หันกลับไปมอง
“เชอะ” อัปสรสวรรค์หันมองหาเพื่อนๆคนอื่นแทน
ในทุกเช้า อัปสรสรรค์ต้องคอยซื้อข้าวเช้ามาฝากคิมหันต์ ทำให้เธอสนิทกับคิมหันต์มากขึ้น จากที่ไม่ค่อยมีคนโทรหานอกจากวสุธา เดี๋ยวนี้ก็มีคิมหันต์โทรมาหาเธอบ้าง บางครั้งคิมหันต์ก็มักซื้อของมาฝากเวลาที่ไปเที่ยว เหมือนเช่นวันนี้ คิมหันต์โทรหาอัปสรสวรรค์ ในขณะที่เธอกำลังล้างห้องน้ำให้บ้านนายฝรั่ง วสุธาแอบมองดูเบอร์
“พี่คิม” วสุธาอ่านชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอ มองซ้ายมองขวาก่อนจะกดรับ “สวัสดีครับ”
“โทรศัพท์ฟ้าใช่ไหม” คิมหันต์ถาม
“ใช่ครับ ผมดินรับสาย” วสุธาบอก
“นั้นนายทำอะไรนะ” เสียงอัปสรสวรรค์ถามมาจากด้านหลัง วสุธาหันไปมอง ก่อนที่เธอจะเดินมาแย่งโทรศัพท์ เธอมองที่ชื่อหน้าจอ แล้วชี้หน้าคาดโทษวสุธา “ขอโทษนะคะพี่คิม”
“ทำไมฟ้าอยู่กับดินล่ะ” คิมหันต์ถาม
“เรื่องมันยาวคะ เดี๋ยวฟ้าเล่าให้ฟังนะคะ ว่าแต่พี่คิมมีอะไรรึเปล่าคะ” อัปสรสวรรค์ถาม วสุธาก็คอยเอียงหูมาฟัง เธอจึงพยายามเดินหนี แต่เขาก็ยังเดินตาม
“พอดีพี่ซื้อของมาฝากน้องฟ้า ก็เลยจะถามว่าน้องฟ้าว่างไหม”
“ไม่ว่าง” วสุธาตะโกนแทรก
“ขอโทษนะคะพี่คิม พอดีฟ้าต้องทำงานนะคะ วันเจอกันวันจันทร์ได้ไหมคะ”
“ได้ครับ เอางี้วันจันทร์ไปกินไอติมกันนี่ร้านหน้าโรงเรียนตอนเลิกเรียนแล้วกันนะ”
“ได้คะพี่คิม ฟ้าจะทำตัวให้ว่างที่สุดเลยคะ”
“โอเคครับ พี่ไม่กวนแล้ว ไว้เจอกันนะครับ” คิมหันต์พูด ก่อนจะวางสายไป อัปสรสวรรค์จึงหันไปมองวสุธา ที่กำลังเดินหนี เธอจึงคว้าแขนเขาไว้
“นายจะไปไหน” อัปสรสวรรค์ถาม
“เข้าห้องน้ำ” วสุธาตอบ
“หรอ อย่ามาโกหก ใครใช้ให้นายเสียมารยาทรับโทรศัพท์ของคนอื่น”
“ก็มันดังหนวกหู เธอก็ช้ามารับ”
“แต่นายก็ควรบอกฉันก่อนป่ะ”
“ขอโทษนะ” วสุธาทำหน้าเศร้า แต่อัปสรสวรรค์รึจะใจอ่อน เธอจึงเตะเข้าที่หน้าแข้งวสุธาจนเขาต้องลงไปนั่งกับพื้นเพราะเจ็บ “โอย เจ็บนะ”
“ก็ดีแล้วไง วันหลังจะได้ไม่ต้องทำอีก” เธอเดินเลี่ยงไม่สนใจไปทำงานอย่างอื่นต่อ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
